Tom, Rozdzial

 1  I,3  |     Godni kawalerowie, szurgając wciąż nogami, trącali jednocześnie
 2  I,6  |          Pan Wołodyjowski, który wciąż mieszkał w Pacunelach, a
 3  I,19 |    śledził go oczyma, chodzącego wciąż po komnacie; miał jeszcze
 4  I,20 |         gryzł, goście spoglądali wciąż na niego spode łba, a pan
 5  I,23 |          onej bitwy klewańskiej. Wciąż on na mnie zyzem patrzy
 6 II,4  |       spostrzegł, że nieznajomy, wciąż niby dobrodusznie wypytując,
 7 II,4  |         oddychał ciężko, patrząc wciąż jakby z roztargnieniem na
 8 II,12 | bezwstydne z żołnierzami.~Ksiądz wciąż patrzył prosto w oczy rycerza.~-
 9 II,15 |  odgłosach można było poznać, że wciąż posuwają się dalej. Zeszedłszy
10 II,21 |         mieć muszą, ale jedno mi wciąż po głowie chodzi i ufność
11 III,2 |         trudności widzisz.~- Ale wciąż ufam w szczęśliwą gwiazdę
12 III,4 |  roztopionej okiści.~Na pogodnym wciąż niebie codziennie widać
13 III,4 |        błot i topieli wlokły się wciąż ku południowi zastępy szwedzkie.~
14 III,4 |       szwedzki Aleksander ścigał wciąż polskiego Dariusza.~Jednocześnie
15 III,12|      biegiem ku kretowisku.~Król wciąż stał i patrzył. Na koniec
16 III,13|      biegiem ku kretowisku.~Król wciąż stał i patrzył. Na koniec
17 III,32|        pocieszać. Ona powtarzała wciąż jedno, że go niewarta, że