Tom, Rozdzial

 1  I,13 |       się dopiero spytać, ile on wart.~- Więcej niż my wszyscy! -
 2  I,17 |        Ja żołnierz! co by ja był wart, gdybym hetmana opuścił.
 3  I,19 |         na nim pozieleniała...~- Wart on tego! - rzekł Mirski. -
 4  I,26 |          go kupię.~- Bóg zapłać! Wart ten koń lepszego losu niż
 5 II,5  |      spojrzeć, żeby wiedzieć, co wart. A pamiętacie, jako mi do
 6 II,5  |      wyjdziesz. Żeby twój dowcip wart był twojej szabli, to byś
 7 II,8  |   puszczać, bo najmniej pala był wart! - zawołał Korf.~Bogusław
 8 II,10 |         i rozmaitych wyderkafów. Wart był każdy z nich, by mu
 9 II,18 |          właśnie w chwili zmiany wart, gdy stąpania żołnierzy
10 II,18 | pierścienie, w jednym był kamień wart ze dwadzieścia czerwonych.~-
11 II,26 |           boś w moich oczach już wart tego.~- Miłościwy panie!...
12 II,32 |       Poznajże go i pokochaj, bo wart tego!~Pan Wołodyjowski począł
13 III,11|        kiedy zdradzi, to ja tyle wart, co wichtarze u moich butów.~-
14 III,12|           Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!~- Więcej
15 III,12|           ile sam waży!~- Więcej wart! bo to nie pierwszy i nie
16 III,13|           Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!~- Więcej
17 III,13|           ile sam waży!~- Więcej wart! bo to nie pierwszy i nie