Tom, Rozdzial

 1  I,10 |     ciemnościach z obozu. Inni, spostrzegłszy to, poczęli grozić i nie
 2  I,10 |      tych, co poszli, jaki taki spostrzegłszy, że ich niewiele, poczynał
 3  I,12 |          Tymczasem pan Charłamp spostrzegłszy Wołodyjowskiego puścił się
 4  I,25 |        książę odwrócił głowę, a spostrzegłszy świetnego młodzieńca poznał,
 5 II,8  |        mody, od ust całusa, gdy spostrzegłszy jej urodę wykwintną a dumną
 6 II,13 |          wszedł w obręb murów i spostrzegłszy gromadkę białych habitów
 7 II,15 |     zachował nawet przytomność. Spostrzegłszy Millera i sztab uśmiechnął
 8 II,17 |         światło w ciemnościach.~Spostrzegłszy to ów stary wojownik po
 9 II,26 |      mój, co widzę?! - krzyknął spostrzegłszy króla dźwigającego własnymi
10 II,27 |       nieco pan Krzysztoporski, spostrzegłszy się, jak wielkiego senatora
11 II,35 |    marcepanik! Co?...~Lecz wnet spostrzegłszy, iż się zdradza, przybrał
12 II,37 | wreszcie i on się spostrzegł, a spostrzegłszy się, nie tylko służbę porzucił,
13 II,38 | wreszcie i on się spostrzegł, a spostrzegłszy się, nie tylko służbę porzucił,
14 III,4 |        zatem do połowy polany i spostrzegłszy, że nieprzyjaciel już niemal
15 III,4 |      drogą z przyległych lasów. Spostrzegłszy, co się dzieje, ludzie z
16 III,6 |   kwaterze wyszedł przed sień i spostrzegłszy Wołodyjowskiego z Polanowskim,
17 III,16|    uczuć dla młodego księcia, a spostrzegłszy wkrótce, jak dalece i on