Tom, Rozdzial

 1  I,21 |           gdy wreszcie począł dawać ślady życia, Kmicic wyszedł z
 2 II,1  |           tędy szły - rzekł - widać ślady na błocie.~- Kto mógł tędy
 3 II,1  | podtrzymujących pana Kmicica.~- Ale ślady są - i to kupa cała! Ot,
 4 II,1  |           znowu na konia i ruszyli. Ślady kopyt w torfiastym gruncie
 5 II,1  |            bo umyślnie nakluczono i ślady są mylne. Nie trzeba było
 6 II,10 |              ujrzał na wielu domach ślady drapieżnych rąk. Były to
 7 II,15 |          poczęli wstępować na górę. Ślady walki widniały wszędzie:
 8 II,19 |           Odeszli?~- Juże za nimi i ślady zasypało!~Wtem gromady łyczków
 9 II,19 |              Śnieg zasypywał ciągle ślady Szwedów.~ ~*~ ~O południu
10 II,39 |        trafiano ustawicznie na jego ślady, na spalone gdzieniegdzie
11 III,1 |          szło jak i dawniej, w jego ślady, że ledwo się pokazał, już
12 III,6 |         Czarnieckiego nosiła liczne ślady ospy i w chwilach wielkiego
13 III,24|           trafił po kilku dniach na ślady tatarskiego pochodu i szedł
14 III,24|     rajtarskich koni, na brzegu zaś ślady tatarskich bachmatów; jeszcze
15 III,25|           trafił po kilku dniach na ślady tatarskiego pochodu i szedł
16 III,25|     rajtarskich koni, na brzegu zaś ślady tatarskich bachmatów; jeszcze
17 III,30|             się tym trudniejsza, bo ślady kopyt zostawały na gruncie