Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          zażyć, jakoż na własnej skórze praktykowałem. Teraz dopiero
 2  I,2  |     twarz wystąpiły cętki jak na skórze rysia - nie przecz, Jędrusiu,
 3  I,5  |            Zaraz my tu na waszej skórze wypiszemy asygnacje!" I
 4  I,7  | pokazujących, tego by na wołowej skórze nie spisać. Dopieroż król
 5  I,8  |    dosłużysz, chyba więcej ran w skórze. A bałamuctwom koniec będzie.~
 6 II,7  |     mlekiem, które miało nadawać skórze miękkość i połysk. Bez peruki
 7 II,9  |       Trudniej mu też było w tej skórze i do zamożniejszej szlachty
 8 II,25 |   ukazywali się oczom jako wąż o skórze grającej barwami, przepysznej.
 9 II,26 |          szczerb, które na mojej skórze przyschły, i na wołowej
10 II,28 |         myślą, a ja, prócz ran w skórze, nie miałem innej nagrody,
11 II,36 |           które każdemu z was na skórze każę wypisać.~- Wasza miłość...~-
12 II,40 |            Miarkujcie po własnej skórze, czylim dobrze praktykował!~
13 III,10|          żywy Bóg, bo we własnej skórze nie usiedzim!~- Już mi i
14 III,12|         o własnej musiała myśleć skórze, król bowiem Kazimierz,
15 III,13|         o własnej musiała myśleć skórze, król bowiem Kazimierz,
16 III,18|    zmartwień, tego by na wołowej skórze nie spisał.~- Na rany boskie,
17 III,26|          przerażeniu i o własnej skórze coraz bardziej poczynał