Tom, Rozdzial

 1  I,16 |           zdradził i za to każę go rozstrzelać.~Oczy Kmicica zaiskrzyły
 2  I,16 |            każ wasza książęca mość rozstrzelać!... Nie chcę żyć!... Niech
 3  I,17 |       twoja. Pierwszy kazałbym cię rozstrzelać za to, bo żeby oficer rozsypiał
 4  I,17 |          żołnierzy kazałbym jednak rozstrzelać! - mruknął Mirski.~Tymczasem
 5  I,17 |             nie wyłączając nikogo, rozstrzelać, jeno tak, aby się wieść
 6  I,20 |           teraz jeszcze każecie go rozstrzelać, to, jak mi Bóg miły, porzucę
 7  I,26 |  przyrzekam, że każę cię po prostu rozstrzelać, boś godzien żołnierską
 8 II,4  |             których zaraz by kazał rozstrzelać, gdyby mu Kmicica rozstrzelali.
 9 II,7  |       miałem w gębie rozkaz, by go rozstrzelać... Ale nie mogłem, nie mogłem...~-
10 II,18 |          wysokiego rodu... Każę go rozstrzelać dziś jeszcze.~- Wasza dostojność...
11 II,23 |        później za nieposłuszeństwo rozstrzelać, ale teraz pojadę, bo tu
12 II,26 |   więzieniu i gdy książę chciał go rozstrzelać, tom ja za nim instancję
13 II,29 |         mość kazał go w Kiejdanach rozstrzelać.~Książę przymknął oczy i
14 II,33 |  Billewiczach, żem go nie dopuścił rozstrzelać... Mości panowie, nie godzi
15 II,34 | wywdzięczyć!~- Ba! Przecie waćpana rozstrzelać chciałem!~- Bom też czego
16 III,6 |          rozkazał w samym Leżajsku rozstrzelać kilku towarzystwa. Było
17 III,22|           by kilku z tych rajtarów rozstrzelać, którzy najwięcej krzyczą,