Tom, Rozdzial

 1  I,1  | rzekłszy pan Andrzej znów się rozśmiał, wychylił kielich wina i
 2 II,8  |      nie zgorzeje...~Bogusław rozśmiał się, a pani Korfowa mówiła
 3 II,11 |   będą bronili?~Wrzeszczowicz rozśmiał się.~- W tym kraju nikt
 4 II,14 |       zmieniło!~A pan Andrzej rozśmiał się tak szczerze, że aż
 5 II,16 |      uznać Karola Gustawa.~Tu rozśmiał się książę Heski, Sadowski
 6 II,17 |     tkają, a nie pęka?~Kmicic rozśmiał się i pocałował księdza
 7 II,18 | chcesz go ocalić?~Kuklinowski rozśmiał się cicho, ale był to śmiech
 8 II,22 |       niż waszmość!~Tyzenhauz rozśmiał się.~- A gdzieś ich waszmość
 9 II,23 |   pierwej praktykował?~Kmicic rozśmiał się.~- Oj, oj! miłościwy
10 II,26 |    nie puszcza!~Jan Kazimierz rozśmiał się wesoło i dobrotliwie.~-
11 II,35 |      na nogi postawić?~Kmicic rozśmiał się.~- Wolę o tym radzić
12 II,36 |   potrafi się pomścić. Kmicic rozśmiał się.~- Niechże na tobie
13 II,42 |  Dokąd?~- Do Taurogów.~Kmicic rozśmiał się.~- Nie pojedziesz wcale
14 III,8 |    masz tu w obozie?~Sadowski rozśmiał się:~- Jakże? Jest!~- Chwała
15 III,8 |       zamiast się rozgniewać, rozśmiał się.~- To mu przypomnę!~-
16 III,22| mogłem się spodziewać.~Książę rozśmiał się.~- A skwierczałbyś na
17 III,22|     wzdychając Anusia.~Książę rozśmiał się.~- Waćpanna nie jesteś