Tom, Rozdzial

 1  I,7  |          zabity?..~- Pan Kmicic ranny - odpowiedział zdumiony
 2  I,7  |       dziękuje za to, że Kmicic ranny, czy za to, że żyje?~I wyszedł
 3  I,15 |         zginął!... Nie! Wstaje, ranny... Już, już są przy bramie...
 4  I,16 |         sam... Charłamp zresztą ranny.~- To i lepiej... Charłampa
 5  I,18 |         w ogień lecieć... A nie ranny który?~- Wszyscy zdrowi,
 6  I,19 |         Nazajutrz ledwie brzask ranny ubielił wierzchy łóz, pułki
 7 II,1  |   obrócić.~Kmicic nie tylko był ranny, ale i ogłuszony wystrzałem.
 8 II,2  |     żywie i zdrowy, choć widzę, ranny. Może by opatrzyć, ziół
 9 II,15 |      klatkę piersiową. Jednakże ranny zachował nawet przytomność.
10 II,22 |      Pan Andrzej ciskał się jak ranny żbik w swej gospodzie. Piekielna
11 II,39 |        pułkownik uszedł; ale że ranny, to sam widziałem. My z
12 III,6 |       się na nieprzyjaciół, jak ranny krzeczot na stado długodziobych
13 III,27|         o życie, odzyskał, lubo ranny, całą pewność siebie i ozwał
14 III,27|       bom mu życie darował, ale ranny i pojman. A owo, tam ot,
15 III,27|        Na to Kmicic skoczył jak ranny żbik.~- Za pozwoleniem,
16 III,29| dotknęło jego osobę, ryczał jak ranny zwierz i myślał tylko o
17 III,29|        w pracy póty, póki każdy ranny nie spoczął w chacie z przewiązanymi