Tom, Rozdzial

 1 II,9  |         widok. Wąsaci i brodaci rajtarowie siedzieli na spasłych jak
 2 II,13 |     zwykłe swawole żołnierskie. Rajtarowie wyganiali zobór bydło, które,
 3 II,13 |   odezwały się dotychczas, więc rajtarowie zeskakiwali z koni i zbliżali
 4 II,24 |     rzeź powstrzymać; niektórzy rajtarowie, żywi jeszcze, rzucali się
 5 II,36 |   powrotem w Zamościu. Ciż sami rajtarowie ją odwiozą, waćpana zaś,
 6 II,36 |     gdyż w dwa pacierze później rajtarowie leżeli już na trakcie powiązani
 7 II,36 |     poznałem to tym lepiej, gdy rajtarowie owi zdradzili, iż tenor
 8 III,1 |      Krowienikach i w Życzynie. Rajtarowie pozapalali opuszczone domostwa,
 9 III,4 |     jeszcze krwawsza.~Niektórzy rajtarowie poczęli zeskakiwać z koni
10 III,6 |        się z wiru bitwy; za nim rajtarowie rozerwali szereg polski
11 III,6 |      król! Ratujcie króla!~Lecz rajtarowie na przednim dziedzińcu byli
12 III,6 |      nie dam!~Ostatni pozostali rajtarowie rzucili się na niego z wściekłością,
13 III,9 |         koni i dym lulek, które rajtarowie palili.~Na koniec znikli
14 III,15|   której złoty lew był wyszyty. Rajtarowie ci otaczali sztab główny.
15 III,24| niepodobna się było dowiedzieć, rajtarowie zaś nie umieli chwytać Tatarów.
16 III,25| niepodobna się było dowiedzieć, rajtarowie zaś nie umieli chwytać Tatarów.
17 III,30|     konie cierpiały głód srogi.~Rajtarowie nie śmieli zatrzymywać się