Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          i widząc, co się dzieje, podniosła oczy do góry. Nie zdała
 2  I,5  |          uczynił...~Billewiczówna podniosła głowę; surowe jej oczy pałały
 3  I,5  |           człek przeklęty!~Oleńka podniosła obie ręce nad głowę.~- Przeklinam
 4  I,7  | zasłoniętą włosami, i całkiem nie podniosła jej słysząc wchodzącego
 5  I,7  |           której przed chwilą się podniosła.~Rycerz poskoczył ku niej
 6  I,7  |         jej nagle wróciły, bo się podniosła znowu i spojrzawszy mu wprost
 7  I,8  |         Marysia nie odrzekła nic, podniosła skopek i odeszła cicho.~
 8  I,10 |      przepowiadał pan Skrzetuski, podniosła ducha. Pierwsza szczęśliwa
 9  I,10 |     umilkły, ale w obozie polskim podniosła się taka wrzawa, że słychać
10  I,13 |          nakryła oczy powiekami i podniosła tak ramiona jak ptak skrzydła,
11  I,13 |         ufność we mnie!~Na chwilę podniosła oczy i spojrzała na niego.~-
12 II,20 |      poddała, tak też najpierwsza podniosła się przeciw obcemu panowaniu.
13 II,29 |      tajemnicza pozaświatowa ręka podniosła się w jego obronie, nowe
14 II,35 |       Księżna przestała haftować, podniosła głowę i utkwiła w bracie
15 III,20|        pomilczała chwilę, po czym podniosła na niego swe cudne oczy,
16 III,29|    spłonąwszy na twarzy jak róża, podniosła głowę i patrzyła nieulękłym
17 III,32|           się, cofnąć dłoń, panna podniosła ją i przycisnęła do ust