Tom, Rozdzial

 1  I,11 |      ruszyli właśnie do Warszawy i pierwsi wiadomość królowi przywiozą,
 2  I,12 |         samo tu jechali myśląc, że pierwsi będziem nieszczęście zwiastować.~-
 3  I,16 |      wojewody witebskiego, któremu pierwsi musieli przynieść straszną
 4  I,22 | wyniszczonej teraz chorobą twarzy, pierwsi oficerowie zakrzyknęli jednogłośnie:~-
 5  I,22 |        którzy w niebezpieczeństwie pierwsi by go opuścili; z ust ludzi,
 6 II,6  |         chórem rycerze - dysydenci pierwsi przystali do nieprzyjaciół,
 7 II,11 |        szwedzkim? A przecie to oni pierwsi powinni wiedzieć, co im
 8 II,16 |          Podobną wiarę mieli tylko pierwsi chrześcijanie... Toś waćpan
 9 II,16 |           lecz było tak jasnym, że pierwsi Szwedzi zgwałcili zawieszenie
10 II,17 |        Czarniecki, któremu Szwedzi pierwsi nie dotrzymali punktów,
11 II,24 |     nienawidzący heretyków. Oni to pierwsi, gdy rozeszła się wieść
12 II,33 |            z końca zaś ukazali się pierwsi tatarscy jeźdźcy.~- Patrzcie!
13 III,11|            donośnym głosem - my tu pierwsi, nam szczęście! nam honor!...
14 III,12|             bardzo bowiem pragnęli pierwsi do skarbów szwedzkich się
15 III,13|             bardzo bowiem pragnęli pierwsi do skarbów szwedzkich się
16 III,27|            noga przejść nie mogła.~Pierwsi poszli ku niemu ludzie pana
17 III,32|           Wołodyjowskim wyskoczyli pierwsi i pomógłszy Kmicicowi zsiąść,