Tom, Rozdzial

 1 III,14|          Tak jest. Toż samo mówił Paterson i wszyscy osoby jego najbliżsi.
 2 III,14|      połączyć; wprawdzie powiadał Paterson, że i tak koligacja jakaś
 3 III,16|          Sakowicza i Patersona, a Paterson mnie wielce życzliwy, bo
 4 III,16|          piersiach od tego, co mi Paterson mówił. Równego Sakowiczowi
 5 III,16|          tak długo nie wracał, że Paterson począł się bać i wysłał
 6 III,17|         do bezpiecznych Taurogów. Paterson uwierzył z łatwością, albowiem
 7 III,17|             Lepiej klepką - rzekł Paterson - bo przez konopie szablą
 8 III,17|         elektorski hr. Sejdewitz, Paterson, Sakowicz i pułkownik rajtarski
 9 III,17|           radą przysłużyć - rzekł Paterson.~- Wolałbym, żebyś się przysłużył
10 III,17|         zastawić. Wdzięczenem ci, Paterson, bo w porę mi to przychodzi.
11 III,17|           godziną.~Nazajutrz rano Paterson zatrzymał miecznika i Oleńkę
12 III,17|  zaniepokoili się tym zbytnio, bo Paterson powiedział, o co chodzi.~
13 III,17|         mu się spodoba zmyślać.~- Paterson mówił mi - rzekł po chwili -
14 III,17|           niego bystro.~- Jak to? Paterson powiadał, żeś już waszmość
15 III,19|      wyszła?~- Wyszła.~- Jakże? i Paterson?~- Nie! Paterson jest, pilnuje
16 III,19|         Jakże? i Paterson?~- Nie! Paterson jest, pilnuje Ketlinga,
17 III,19| eks-kardynał w koronie.~Na to zaś Paterson ośmielił się odpowiedzieć:~-