Tom, Rozdzial

 1  I,13 |               parol kawalerski daję do ostatniego tchnienia stać przy osobie
 2  I,17 |              mógł, jeno powtarzał: "Do ostatniego tchu! do ostatniego tchu!"
 3  I,17 |                 Do ostatniego tchu! do ostatniego tchu!" A wonczas król jegomość
 4  I,19 | radziwiłłowskiego, Andrzeja.~Imię tego ostatniego powtarzały ze zgrozą usta
 5  I,22 |                rękoma rozerwał pieczęć ostatniego listu, spojrzał, rozpromienił
 6  I,25 |             wczesnym rankiem musieli z ostatniego popasu wyjechać. Przed drzwiami
 7 II,7  |                przyrzekł nam zemstę do ostatniego oddechu. Szczęściem, dostał
 8 II,10 |               puściły się z oczu.~- Do ostatniego tchnienia, do godziny śmierci! -
 9 II,11 |         Nadzieja wypaliła się w nim do ostatniego źdźbła i zgasła jak lampa,
10 II,32 |                duch wyszedł, gdyśmy do ostatniego szturmu szli.~- Jakże to
11 II,34 |           panie, rękę podnieść... i za ostatniego wyrodka mnie ma! Nie wytrzymam,
12 II,35 |              Nie! Jeno gdy kto waćpanu ostatniego talara z kieszeni ukradnie,
13 II,40 |                bitwy, póki jego wojska ostatniego janowskiego suchara nie
14 III,7 |              Bogusławem, o klęsce tego ostatniego pod Janowem, na koniec o
15 III,18|            podpierał się silnie, bo od ostatniego odrętwienia nogi mu jeszcze
16 III,22|              obalił był wprawdzie tego ostatniego w ataku wraz z koniem, ale
17 III,29|               oznajmiał w imieniu tego ostatniego, że w Wołmontowiczach w