Tom, Rozdzial

 1  I,3  |            mdlejąca, nie ma siły się oprzeć ani krzyknąć... I lecą,
 2  I,10 |            waść sądzisz, zdołamy się oprzeć?~- Jeśli się szlachta nie
 3  I,10 |              Tak i nie mogli wam się oprzeć, co?~- Impetu nie mogli
 4  I,19 |     wspomnienie którego nie mógł się oprzeć hetman pewnego rodzaju podziwowi,
 5  I,22 |            serca, więc nie mogła się oprzeć mimowolnemu podziwowi dla
 6 II,10 |      powtarzam, która by się im dziś oprzeć mogła!~- A jeśli szlachta
 7 II,11 |    niepokonana, na której chciał się oprzeć. Wstąpiło weń jakoby nowe
 8 II,21 |             ale żadne w świecie mury oprzeć się nie mogły - cisza uczyniła
 9 II,34 |   pospolitego ruszenia nie mogły się oprzeć w pierwszej chwili przerażeniu
10 II,39 |     pierwszego wstrętu, nie mógł się oprzeć i zapalczywy pan Andrzej.~
11 III,11| nieprzyjacielowi cała Rzeczpospolita oprzeć się nie mogła!~Wzruszył
12 III,15|              że zapędowi ich nic się oprzeć nie mogło. Brali więc szturmem
13 III,16|            rycerskich, nie mogła się oprzeć na widok tych czynów podziwowi,
14 III,16|           Jakaż dziewczyna mogła się oprzeć tym urokom, jakaż cnota
15 III,16|       przyjaźni i faworom Radziwiłła oprzeć.~Gdyby Bogusław był tylko
16 III,19|             terminie było się o kogo oprzeć. Jeśli mamy iść naprzód
17 III,26|              pierwszemu impetowi się oprzeć. Inni walili z muszkietów,