Tom, Rozdzial

 1  I,1  |   fantazji kawaler, choć gorączka okrutny". Po owym układzie o małżeństwo
 2  I,3  | zapaliliśmy dwa domy; teraz gwałt okrutny i we dzwony biją...~Oczy
 3  I,5  |      zawadziło, bo na dworze mróz okrutny.~- Zaraz każę waćpanu wina
 4  I,7  |       jeno na sens dla wojskowych okrutny odparł rycerz. - Co do śpiewania,
 5  I,9  |        potrzebie, w poniżeniu, że okrutny Chmielnicki triumfował,
 6  I,25 |        dobrą, jeno że mamy gości. Okrutny dwór zjechał tu dziś rano
 7 II,15 |     Soroka poszedł, bo to rzeźnik okrutny.~Podobała się ta odpowiedź
 8 II,17 |           się podejmie uczynić?~- Okrutny jeden ladaco - odrzekł pan
 9 II,21 |           rzekła królowa - ciężar okrutny zdjąłeś nam waćpan z serca,
10 II,27 |            Co tam słychać?~- Mróz okrutny, miłościwy panie, aże powieki
11 III,6 |      koniem ku pobojowisku, które okrutny i żałosny przedstawiało
12 III,8 |            od których blask szedł okrutny. Gdzie indziej czyszczono
13 III,10|     przylatują od brzegu, że szum okrutny. Nic to! Wojewoda pazia
14 III,10|          oficerów, bo mu ich brak okrutny. Mój Wołodyjowski, wiesz,
15 III,17|          tylko o śmierci. Cios to okrutny, wszelako już zdałem się
16 III,22|      sznurach zawzięcie, bo wiatr okrutny.~- Dobrześ zrobił. Słuchaj
17 III,30|        Panie, fiaruję ten mój żal okrutny, te moje tęskności, to moje