Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           się w ciasną gromadkę i nuż jedna przez drugą gadać,
 2  I,1  |    jeszcze się na mnie żachnęli i nuż przymawiać, że to może orszańska
 3  I,2  |      dobył z zanadrza czekanika i nuż wtórować, a pan Ranicki,
 4  I,4  |          podrygach do dziewcząt i nuż je ściągać z ławy. One niby
 5  I,8  |           odmówić, choćby i ręki? Nuż by popróbował? Nuż by z
 6  I,8  |          ręki? Nuż by popróbował? Nuż by z wdzięczności narodził
 7  I,13 |            Naprzód to uczyń..." A nuż ja uczynię, a ty za innego
 8  I,26 |           przyszło podejrzenie: a nuż oni i ojczyznę chcą otruć
 9 II,9  | postrzygalni w bojowym porządku i nuż dawać ognia z dział i muszkietów.
10 II,15 |      gnatami walić! Ona w krzyk i nuż się prosić: "Przyjdę za
11 II,18 |  straszliwego niebezpieczeństwa.~"Nuż sznurek zgasł, wilgoć jest
12 II,37 |       przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić, ale że w humorze
13 II,38 |       przywiózł. Na to pan hetman nuż zrzędzić, ale że w humorze
14 III,11|         jednak jeszcze myślał, że nuż umyślnie tają.~Wtem jakiś
15 III,17|          się w boki brał myśląc: "Nuż się ożeni!" Gosiewskim krewniśmy,
16 III,17|       trzeba - odrzekła Oleńka.~I nuż przedstawiać swe plany ucieczki.~
17 III,26|          rozsypali się jak groch. Nuż ich ciąć. Król odbił się