Tom, Rozdzial

 1  I,5 |             szczerą prawdę wyznać - mruczał pod nosem - nie ma rady,
 2  I,5 |       miłosierdzia.~- Dam ja im ! - mruczał targając wąs - jeszcze mnie
 3  I,5 |             się, a Soroka widząc to mruczał do żołnierzy:~- Rotmistrz
 4  I,7 |         bólem.~- Dziw, jak cudna! - mruczał sam do siebie - istna księżniczka...
 5  I,8 |             nieraz, zjem i teraz! - mruczał pan Wołodyjowski ruszając
 6  I,11| powierzchnię toni.~- Ryby tańcują - mruczał sam do siebie. - Nie bójcie
 7  I,15|              Nie może inaczej być - mruczał - tylko jutro pewnie powiedzą
 8  I,17|                a to pani Kowalska - mruczał pan Roch.~- Panie komendancie,
 9 II,1 |          się już nasze szczęście? - mruczał do siebie rozglądając się
10 II,1 |          kręcił, językiem mlaskał i mruczał:~- Nieboszczyk pan Zend
11 II,3 |        tęczę w groźnego pułkownika, mruczał do Biłousa:~- Chyba mi ów
12 II,16|            Kmicic dosłyszał go, jak mruczał pod nosem:~- Przynajmniej
13 II,16|          jak niesława do imienia! - mruczał. - Ten łotr, ten wyga, ten
14 II,33|            wpadła, bo ledwie że nie mruczał z ukontentowania jak kot,
15 II,34|             Nie może być inaczej! - mruczał - trzeba tam tego posłać...
16 II,35|            młody rycerzu?~A Szurski mruczał:~- Wierci, wierci!... Wierciła
17 III,5|           przymrużając jedno oko, i mruczał pod wąsami:~- Połknąłeś