Tom, Rozdzial

 1  I,15 |          rzekł wreszcie. - Boże miłosierny, ratuj!~- Uspokój się waćpan! -
 2  I,15 |       nie gdzie indziej... Boże miłosierny! zmiłuj się nie nad nami,
 3  I,15 |         poczęły słabnąć.~- Boże miłosierny! nie odkładaj kary! - wołał
 4  I,17 |    Wodza, wodza, daj nam, Panie miłosierny! - mówił Stankiewicz wznosząc
 5 II,21 |      odparł pan Ługowski. - Bóg miłosierny!... Z nieba nam spadłeś!...
 6 II,29 |   okrutnie kruchą sprawę.~- Bóg miłosierny!~- Że miłosierny, to miłosierny,
 7 II,29 |            Bóg miłosierny!~- Że miłosierny, to miłosierny, aleć i On
 8 II,29 | miłosierny!~- Że miłosierny, to miłosierny, aleć i On bez abominacji
 9 II,34 |    Książęcych pozwoli, a da Bóg miłosierny, że dziesiąte pokolenia
10 III,12|         na zawołanie!... O Boże miłosierny!... Nie mogę od łez... Wczoraj
11 III,13|         na zawołanie!... O Boże miłosierny!... Nie mogę od łez... Wczoraj
12 III,15|         głosy przy królu. "Jezu miłosierny!" "Ratować! osłaniać!" - "
13 III,18|  mieczniku!~- Boże wielki, Boże miłosierny, niezbadane są wyroki Twoje,
14 III,20|         począł.~- Boże wielki i miłosierny! - mówił. - Od dziecinnych
15 III,27|      trać fantazji, Jędrek. Bóg miłosierny! ~- Pójdę prosto, jako sierpem
16 III,28|        teraz nie mogę... O Boże miłosierny! nie mogę!... Chciałabym
17 III,30|   Pochwalone imię Pańskie! Boże miłosierny! oto i nagroda dochodzi