Tom, Rozdzial

 1  I,18 | Dojechawszy bliżej wsi zwolnili kroku i ujrzeli szeroką ulicę
 2  I,18 |        kołowrotu, kazał zwolnić kroku. Mógł on uderzyć i jednym
 3  I,20 |          Kmicic zwolnił jeszcze kroku i począł rozmawiać sam ze
 4  I,20 |        zimna, ale nie postąpiła kroku naprzód, nie rzekła ni słowa.~
 5  I,25 |       przyspieszali w milczeniu kroku, a Kmicic nie szedł, ale
 6 II,15 |  przybyli, nie postąpiliśmy ani kroku naprzód!~- Ba! - odpowiedział
 7 II,20 |       konie zwalniały stopniowo kroku, aż wreszcie poczęły iść
 8 II,22 |         konfundowanie na każdym kroku majestatu!... Króla, przyrodzonego
 9 II,24 |   podjazd, bo nie przyspieszyli kroku, tylko kapitan dowodzący
10 II,33 |       masy, że ani podobna było kroku postąpić.~- Ha! - rzekł
11 II,36 |      Anusia.~- Nie pojedziem ni kroku dalej, nim rozkazu nie obaczę! -
12 II,39 |       się każdego nierozważnego kroku, więc postanowił czekać
13 II,42 |          musieli mu dotrzymywać kroku. Potem zasię wypadła jazda
14 III,16|       bo ci tu zdradę na każdym kroku gotują. Dech zamiera w piersiach
15 III,24|       Duglas.~I przyśpieszywszy kroku stanęli za chwilę tuż koło
16 III,25|       Duglas.~I przyśpieszywszy kroku stanęli za chwilę tuż koło
17 III,27|   ujrzawszy panów, przyspieszył kroku, a pan Gosiewski, jako że