Tom, Rozdzial
1 I,10 | duży oddział konny otaczał kilkudziesięciu piechurów przybranych w
2 I,14 | jego oczekiwania. Prócz kilkudziesięciu szlachty kalwinów i garści
3 I,16 | kiejdańskie dziedzińce. Zaledwie kilkudziesięciu wymknęło się i rozproszyło
4 II,6 | kilkunastu towarzyszów i po kilkudziesięciu pocztowych zostało. Pułkownicy
5 II,15 | spiesznie pan Piotr - ze mną i z kilkudziesięciu ludźmi. Oni tam, zdaje się,
6 II,19 | się do stodółki ujrzeli kilkudziesięciu jeźdźców polskich, rozrzuconych
7 II,22 | i pierwszy podjazd z kilkudziesięciu koni może nas ogarnąć. Niechże
8 II,39 | Jakoż ujrzał pan hetman kilkudziesięciu dzikich jeźdźców na wychudłych
9 II,42 | niejakim czasie zerwało się kilkudziesięciu Tatarów i poczęło ich ścigać.
10 III,4 | wyjeżdżać, jeżeli na widok kilkudziesięciu obszarpańców wracać mamy! -
11 III,4 | wyszli, zostało zaledwie stu kilkudziesięciu jeźdźców, reszta leżała
12 III,6 | przedzielało ich na przestrzeni kilkudziesięciu kroków.~Wtem strzała, puszczona
13 III,15| Tymczasem kanclerz rozesłał kilkudziesięciu oficerów, aby głosili wzburzonej
14 III,21| przybyła do Taurogów z konwojem kilkudziesięciu żołnierzy panna Anna Borzobohata-Krasieńska.~
15 III,23| na cztery świata strony. Kilkudziesięciu jeńców przyprowadził starosta
16 III,27| Wołodyjowski, Korsak i kilkudziesięciu ludzi. Z wysokości tej ogarniali
17 III,27| której ukazał się oddział kilkudziesięciu Tatarów i zbliżał się wolno;
|