Tom, Rozdzial

 1 III,4|        znajduje.~W tym celu pułkownik Kanneberg z tysiącem jazdy przeszedł
 2 III,4|         najgorszym razie powinien był Kanneberg zaopatrzyć obóz w prowiant:
 3 III,4|             nadciągnęły do forpoczty. Kanneberg i Sweno wyjechali zaraz
 4 III,4|                  Tuj! - skomenderował Kanneberg.~Muszkiety szwedzkie poruszyły
 5 III,4|           kupą.~- Naprzód! - krzyknął Kanneberg.~Oddział ruszył z miejsca
 6 III,4|        zasadzce czy ludzie? - odrzekł Kanneberg.~Droga szła nieco w górę
 7 III,4| nieprzyjacielu.~- Tak jest! - zawołał Kanneberg - to regularny żołnierz!
 8 III,4|       naprawdę! - rzekł ze zdumieniem Kanneberg.~A pod tamtym i już konie
 9 III,4|                Ognia! - skomenderował Kanneberg podnosząc w górę szpadę.~
10 III,4|               wśród wrzasków i rzezi.~Kanneberg poznał, że wpadł w zasadzkę
11 III,4|          jenerałowie.~Król pobladł.~- Kanneberg! - rzekł.~- Na Chrystusa
12 III,4|              ludzi, który wyprowadził Kanneberg, stanowił czoło i dumę całej
13 III,4|    jednocześnie trwogą i nadzieją, bo Kanneberg, jako pan wielki i królewski
14 III,4|          usunęli się teraz, miał więc Kanneberg i tę nadzieję, że gdy pokona
15 III,4|          kilkakroć żelazo skrzyżować. Kanneberg zebrał się teraz w sobie,
16 III,4|       bachmata i runął na Kanneberga.~Kanneberg skurczył się jeszcze bardziej
17 III,8|            tak znamienitego kawalera. Kanneberg uchodził między nami za