Tom, Rozdzial

 1  I,10 |        końcu, bez uwagi na ród i godność odjeżdżającego, poczęli
 2  I,12 | Przyszedłem służby ofiarować i o godność spytać.~- Zali do ciebie
 3  I,17 |          się do oficera:~- Jakże godność, proszę?~- A waści co do
 4  I,22 |          Niemieckiej możesz i na godność cesarską być podniesiony.
 5  I,25 |          wymówek, iż pospolituje godność swą książęcą stawając do
 6 II,4  |          waćpan. W drodze się na godność nie uważa, a chociaż m nie
 7 II,6  |         w pierwszej chwili, bo o godność nie zabiegał, chciał jej
 8 II,6  |         wami chwalił? Zalim o tę godność, którąście mnie ozdobili,
 9 II,6  |   Jeszcze czas... Zdejmcie mi tę godność z barków, a zacniejszego
10 II,6  |      musi być. Wiem ja, co każda godność znaczy, i obaczycie, czy
11 II,16 |    oficerów na kondycyjce. Jakże godność, proszę?...~W Kmicicu, który
12 II,19 |          tak wysoką piastującemu godność, zraziło doń serca i skwasiło
13 III,2 |       jest dragonem... Nic on na godność nie uważa, czego i samiście
14 III,17|        Śmiało, śmiało! Proszę na godność nie uważać!~- Bo widzisz,
15 III,18|      żenił, to wydziwiano, że na godność nie pamięta, chociaż z panującym
16 III,18|         bierzże za złe, iż się w godność nie obwijam, jako przystoi
17 III,20|     próżno jej zaręczał, że sama godność hetmańska, którą król świeżo