Tom, Rozdzial

 1  I,17 |         sprawiedliwość, że lubo garść miał ludzi, a tam cała chorągiew
 2  I,18 |       temblak, wziął pistolet w garść i ruszył naprzód. Wkrótce
 3 II,6  |   czasach porazili pod Gródkiem garść wojska, której przywodził
 4 II,6  |       jeszcze Wołodyjowskiemu z garść ludzi?~- Daj ojciec pokój -
 5 II,13 |    ludzie, te białe mnichy i ta garść chłopów i szlachty, gotowali
 6 II,13 |    zapałem Kmicic. - Ja mam też garść ludzi... Obaczyłbyś ich
 7 II,15 |  poprzewracanych namiotów. Mała garść pragnęła się bronić, lecz
 8 II,16 | schwycił go swą żelazną ręką za garść, wykręcił ramię, wyrwał
 9 II,17 |         pierwszy w życiu jak na garść lichego robactwa. Imże to
10 II,27 |   opuścili. Broni się tam tylko garść Szwedów, ale nieznaczna,
11 II,28 |        Zagłoba skwapliwie go za garść uchwycił i w następujące
12 II,29 |      Tykocina.~Szwedzi, których garść przy Januszu została, bronili
13 II,34 |         nie mówiąc wytrzasnął w garść nieco czerwonych złotych,
14 II,34 |         Kmicic podając mu drugą garść.~Po czym krzyknął na pacholików:~-
15 III,8 |       mógłbym po trzech w każdą garść wziąść i póty łbami stukać,
16 III,16|  Ketling, może by nawet znalazł garść wiernych żołnierzy i przyjaciół,
17 III,22|    sobie słomy zamiast ziarna w garść wetknąć.~- Gdzie ja sierota