Tom, Rozdzial

501 II,32 |        Kazimierz zaś słuchał chciwie, a gdy wreszcie doszedł pan Michał
502 II,33 |                ludzi po drodze.~Dopiero gdy wyszli na miejsce przestronniejsze,
503 II,33 |            majestat krew przelewał.~Tu, gdy zdziwienie jeszcze wzrosło,
504 II,33 |                 ukontentowania jak kot, gdy go po grzbiecie głaszczą.
505 II,33 |             niego nie patrząc, dopieroż gdy o waszmość panu mówić książę
506 II,33 |           Straszna rzecz, co się stało, gdy powiedział, iżeś mu się
507 II,33 |              już i ręki mu nie umknęła, gdy ją od stołu chciał odprowadzić.~
508 II,33 |               gładką nie jest tak łasy. Gdy mu białogłowa jaka w oko
509 II,33 |                musi się wielce oglądać, gdy do ręki młodej księżniczki
510 II,33 |                 zaś najlepiej uczynisz, gdy z nami do pana Czarnieckiego
511 II,33 |                  którzy im przygrywają, gdy koszem gdzie na dłuższy
512 II,33 |           posiłki, ale nie darmo.~Toteż gdy oddział minął, pan Zagłoba
513 II,34 |             Zaświeciły się oczy Tatara, gdy usłyszał, iż pod panem Czarnieckim
514 II,34 |          oddalił i senatorowie odeszli, gdy Kmicic, który przy boku
515 II,34 |                 mi się w głowie miesza, gdy pomyślę, w jakich to rękach
516 II,34 |               teraz nie można dojechać, gdy w całym kraju jak w garnku.
517 II,34 |          zbierali się iść na spoczynek, gdy nagle ktoś począł skrobać
518 II,34 |              rękę w kalecie. Za to też, gdy wychodził, Subaghazi pomieniał
519 II,34 |              Kmicicowi zaś serce rosło, gdy patrzył na owe postacie,
520 II,34 |             wojewodzie szedł w pomoc. A gdy i twojej ochocie w ten sposób
521 II,34 |              psuj mi uciechy!" Dopieroż gdy się dowiedział, że to od
522 II,35 |                i w bród, a w Krynicach, gdy mieszkańcy opór stawili
523 II,35 |                 fortecy, a cóż dopiero, gdy im powiedziano, że niedawno
524 II,35 |               zachwyt ogarnął ordyńców, gdy ujrzeli ormiańską część
525 II,35 |           chociaż same szły ku niemu, a gdy przyjaciele strofowali go,
526 II,35 |           niespokojnie każdą potrawę, a gdy mu przynoszono półmisek,
527 II,35 |               spiżu czy co?~- Nie! Jeno gdy kto waćpanu ostatniego talara
528 II,35 |              Jakże jej tu teraz jechać, gdy Szwedzi po drodze?~- Mam
529 II,36 |             skrupuły sumienia i dopiero gdy Anusia, której chciało się
530 II,36 |            dusza o was nie wiedziała; a gdy wystrzał na gościńcu usłyszycie,
531 II,36 |          spełniał jeden za drugim. Lecz gdy nadeszła pora odjazdu, niewiele
532 II,36 |                 wóz z Anusinymi łubami. Gdy wreszcie skrzypnęły brony
533 II,36 |                 poznałem to tym lepiej, gdy rajtarowie owi zdradzili,
534 II,36 |                co czynił tylko wówczas, gdy był w najwyższej pasji.~
535 II,37 |                 nie uwierzyć, zwłaszcza gdy i królewskie listy prawdę
536 II,37 |        skurczyła jak paszcza złemu psu, gdy chce kąsać.~- Bogdaj się
537 II,37 |              tam o dyscyplinę trudniej!~Gdy pan Sapieha mówił w ten
538 II,37 |              też siedzieli i teraz, ale gdy twarz hetmańska poweselała
539 II,38 |                 nie uwierzyć, zwłaszcza gdy i królewskie listy prawdę
540 II,38 |        skurczyła jak paszcza złemu psu, gdy chce kąsać.~- Bogdaj się
541 II,38 |              tam o dyscyplinę trudniej!~Gdy pan Sapieha mówił w ten
542 II,38 |              też siedzieli i teraz, ale gdy twarz hetmańska poweselała
543 II,39 |            odbywała się właśnie narada, gdy wszedł oficer ordynansowy
544 II,39 |           wojewoda rzucił na nie okiem, gdy zalterował się na twarzy
545 II,39 |             zwłóczył.~Noc jeszcze była, gdy trąby ozwały się przeciągle,
546 II,39 |               przedsięwzięcie waży, ale gdy zaś przed się co weźmie,
547 II,39 |                 co weźmie, to dokona, a gdy się ruszy, to bije.~W Rokitnie
548 II,39 |                 Sapieha sapał gniewnie, gdy kto przy nim Babinicza wspominał,
549 II,40 |                odpoczywali.~Pan hetman, gdy ujrzał Kmicica, chwycił
550 II,40 |                żołnierz oczy przymknął, gdy musiał chwytać za broń.
551 II,40 |              Czemuś to mówił: "gorze!", gdy o tym schwytanym człeku
552 II,41 |         ROZDZIAŁ 39~Była blisko północ, gdy pan Andrzej opowiedział
553 II,41 |               wracał właśnie do Janowa, gdy dano mu znać, iż wysłaniec
554 II,41 |               ściśnięte, iż bał się, że gdy przyjdzie mówić, słowa nie
555 II,41 |         barwiczką, ale właśnie dlatego, gdy leżał tak z zamkniętymi
556 II,41 |               Bogusław począł czytać, a gdy skończył, dziwne światła
557 II,41 |            musiał, ale z ochoty. Lubię, gdy mi jakowe niebezpieczeństwo
558 II,41 |                 Soroka nie bał się, ale gdy uczuł na sobie ramię oprawcy,
559 II,42 |                zdziwienie pana Sapiehy, gdy Kmicic nie tylko wrócił
560 II,42 |               nie wiedzieli, co czynić, gdy nagle spostrzegli, iż koń
561 II,42 |                z przodu przez ten czas, gdy im będzie tył zachodził.
562 II,42 |                 przysyła im pomoc.~Lecz gdy zaledwie sto kroków dzieliło
563 II,42 |               dragonii, w pień wycięto.~Gdy księżyc wychynął się znów
564 II,42 |                i wyciągnęli się w ławę, gdy nagle, na polu oświeconym
565 III,1 |                     ROZDZIAŁ 1~W czasie gdy w Rzeczypospolitej wszystko,
566 III,1 |              jego stronie znowu stanie.~Gdy więc oblężenie Malborga
567 III,1 |               nikogo nie żywił.~Ale jak gdy wśród gąszczy borów potężny
568 III,1 |               wczasu po chatach. Na owe gdy nieprzyjaciel natarł niespodzianie,
569 III,1 |    tyszowieckiej za broń chwycili.~Więc gdy mu przyniesiono i rzucono
570 III,1 |              zabierał się do spoczynku, gdy Aszemberg dał znać przez
571 III,1 |                 i umilkł. Karol Gustaw, gdy był wesół, zdawał się być
572 III,1 |             samej dobroci ulepiony, ale gdy raz brew zmarszczył, wzbudzał
573 III,1 |             pewność siebie i wiarę, ale gdy został sam i poczynał rozmyślać
574 III,2 |               chciał ich wonczas nawet, gdy same go szukały... Co do
575 III,2 |               je dopiero sprowadzać, co gdy roztopy nastąpią, stanie
576 III,2 |               pan Sobiepan gościnnie, a gdy się dowiedział, jacy sławni
577 III,2 |            dawnych czasów łubniańskich, gdy mąż jej, sława i ukochanie
578 III,2 |                samiście byli świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego,
579 III,3 |              Ĺud rosły, dorodny, któren gdy go w barwiste kolety przybrano
580 III,3 |                 Szczególnie tędzy byli, gdy po strzałach przyszło rzucić
581 III,3 |              jeszcze?~I klął pod nosem, gdy mu zewsząd odpowiadano,
582 III,3 |                 na stałe nie myśli. Ale gdy wojna w całym tym nieszczęsnym
583 III,3 |               kraju rozgorzała na nowo, gdy bunt głowę podniósł, a Jan
584 III,3 |           tryumfującym wzrokiem dokoła, gdy nagle wśród ciszy głuchej
585 III,3 |           dumnie wzniesioną. Na koniec, gdy paroksyzm śmiechu przeszedł,
586 III,3 |              biorąc, głód nas weźmie, a gdy nieprzyjaciel na wycieńczonych
587 III,3 |             nimi ze wszystkich dział, a gdy już znikli z oczu, wyszły
588 III,4 |           dziwnymi chodziła drogami, bo gdy na północy Rzeczypospolitej
589 III,4 |            strzały z muszkietu, czasem, gdy atakował, nad samym karkiem.~
590 III,4 |               uderzał raz i drugi, lecz gdy zagrzmiały armaty, cofał
591 III,4 |           wszędzie. I rzecz szczególna! Gdy przez parę dni nie zginął
592 III,4 |               nie zginął żaden podjazd, gdy kilka nocy upłynęło bez
593 III,4 |                ukończeniu nowej roboty, gdy właśnie nadbiegły wieści
594 III,4 |               20 marca podjazd wyszedł. Gdy przechodzili przez most,
595 III,4 |         potrzebujem się spieszyć.~Jakoż gdy znowu zagłębili się w bór
596 III,4 |                 się na szwedzką stronę, gdy nagle spod ciemnej- ściany
597 III,4 |                 na kilkanaście kroków i gdy szli już w największym pędzie,
598 III,4 |                 nich robotę.~Na koniec, gdy wysunęła się piąta, sam
599 III,4 |              szeregi i zdarzało się, że gdy towarzysz stawał na strzemionach,
600 III,4 |           drzemie, a budzi się dopiero, gdy piersią o pierś nieprzyjaciela
601 III,4 |            wychynął, straszny jak żbik, gdy między trwożne ogary z wysokich
602 III,4 |          jeźdźców runęła za nim.~I jako gdy wilcy zmogą konia, on żyje
603 III,4 |             Kanneberg i tę nadzieję, że gdy pokona przeciwnika, dopadnie
604 III,5 |              niepomiernie tą wieścią, i gdy nazajutrz rano Szwedzi ruszyli
605 III,5 |             grał, żeby tańcowały, czego gdy nie chcą czynić, wyciągnął
606 III,5 |               konfidentem. Poznałem go, gdy był młodym jeszcze panięciem,
607 III,5 |         Wreszcie, będziesz o nim gadał, gdy moje zamysły chybią; parol,
608 III,5 |          znaczniejszymi oficerami. Lecz gdy się opowiedzieli, Lubomirski
609 III,5 |              oczy zwróciły się na nich, gdy weszli; patrzono zwłaszcza
610 III,5 |             imię Lubomirskiego bije, bo gdy się (powiada) zwiedzieli,
611 III,5 |                zawołał pan marszałek.~A gdy wniesiono kielichy, zaraz
612 III,5 |         Szwedzinie szarpać pozwoli, ale gdy się miara przebierze, jak
613 III,6 |              prostu przeszywający, więc gdy jeszcze przyszły. nań owe
614 III,6 |               do rabego orła podobny, a gdy bywało, prowadził lud do
615 III,6 |          potężnych watah tracili głowy, gdy przyszło im przeciw Czarnieckiemu
616 III,6 |                głównie po beresteckiej, gdy na współkę z Tatary przebiegał
617 III,6 |                garnka, a to wiadomo, że gdy raz garnek zacznie ciec
618 III,6 |               izby. Nie siedli jeszcze, gdy Czarniecki spytał:~- Co
619 III,6 |               od kasztelana przyjechał, gdy nagle obaj ujrzeli nadlatującego
620 III,6 |         zatrzymało się dopiero wówczas, gdy źrebak, przestraszony widokiem
621 III,6 |                na obnażoną szerpentynę.~Gdy już wieś było widać, wykręcił
622 III,6 |                 się z każdą chwilą.~Jak gdy żniwiarze staną z dwóch
623 III,6 |                się jak płomień naprzód, gdy zaś każdy z rajtarów stojących
624 III,7 |               raduje się miła ojczyzna, gdy tacy jej synowie w ramiona
625 III,7 |          bardziej zawzięty jako Prusak. Gdy twój sługa. który cię pod
626 III,7 |               tu obecny pan Skrzetuski, gdy mu Bohun umiłowaną dziewkę
627 III,7 |                 całej Rzeczypospolitej, gdy takich dwóch będzie miał
628 III,7 |           Słyszałem - rzekł Kmicic - iż gdy tylko tych Szwedów tu zetrzem
629 III,8 |           żołnierskie serce raduje się, gdy prawy kawaler szelmę pogrąży.
630 III,8 |                schodząca nawet wówczas, gdy się śmiał, nadawała jego
631 III,8 |                jako pan tego królestwa, gdy taka moja wola i łaska,
632 III,8 |                 I kiedy to mówi? Teraz, gdy mu się już gęsia skóra na
633 III,9 |           jenerałów na myśl, co będzie, gdy rajtaria od koni odpadnie
634 III,9 |             rajtaria od koni odpadnie i gdy armat nie będzie w co zaprząc.
635 III,9 |             diabła nie służymy u Sapia, gdy ta chorągiew z prawa mu
636 III,9 |              wcześnie alarmu nie dawać. Gdy byli nie więcej już jak
637 III,9 |           Ledwie to usłyszał kasztelan, gdy zerwał się z miejsca i zakrzyknął
638 III,9 |                 alarmować obóz.~Dopiero gdy coraz nowe chorągwie, idące
639 III,9 |               rzekę ku mostowi, a teraz gdy trzy tysiące jazdy szło
640 III,9 |                już dobrze ku schyłkowi, gdy pierwsze oddziały jazdy
641 III,9 |  przedwieczornym pieśń pobożna.~Właśnie gdy skończono śpiewać, nadjechała
642 III,9 |           jednak ocaleli.~Noc już była, gdy pan Czarniecki zjechał ku
643 III,10|               zacznie, co zawsze czyni, gdy go cholera chwyci.~Wtem
644 III,10|             słowa przemówić nie mógł, a gdy kasztelan wziął go w objęcia,
645 III,11|           wielką pokazał alterację, ale gdy się dowiedział, że wojska
646 III,11|                 miało się ku zachodowi, gdy pierwsza idąca w przodku
647 III,11|         odzywały się w jego kwaterze. A gdy raz się rozochocił, to już
648 III,11|           zlękli się, lecz pan Zagłoba, gdy widział hetmana w dobrym
649 III,11|                niebezpiecznie marudzić, gdy "bagadyr" rozkazuje.~Hassling
650 III,12|               aż podnosił się na ławie, gdy w badaniach wspominano imię
651 III,12|            dając warunki łaskawe, które gdy o nich dowiedziano się,
652 III,12|            oblężniczego działa, podczas gdy Szwedzi mieli ich aż nadto
653 III,12|          Szwecji. W chwili zaś obecnej, gdy kraj cały podniósł się i
654 III,12|                 przewyższał Wittenberg. Gdy o zysk chodziło, nie powstrzymywał
655 III,12|         zabierały setki ofiar.~Królowi, gdy słuchał tych opowiadań,
656 III,12|           przymykały najbliżej do fosy. Gdy się już ściemniło zupełnie,
657 III,12|              zdobył. Dopiero nad ranem, gdy uczyniło się widno, rozbito
658 III,13|               aż podnosił się na ławie, gdy w badaniach wspominano imię
659 III,13|            dając warunki łaskawe, które gdy o nich dowiedziano się,
660 III,13|            oblężniczego działa, podczas gdy Szwedzi mieli ich aż nadto
661 III,13|          Szwecji. W chwili zaś obecnej, gdy kraj cały podniósł się i
662 III,13|                 przewyższał Wittenberg. Gdy o zysk chodziło, nie powstrzymywał
663 III,13|         zabierały setki ofiar.~Królowi, gdy słuchał tych opowiadań,
664 III,13|           przymykały najbliżej do fosy. Gdy się już ściemniło zupełnie,
665 III,13|              zdobył. Dopiero nad ranem, gdy uczyniło się widno, rozbito
666 III,14|                jeszcze do swej kwatery, gdy już wezwano go do Ujazdowa.
667 III,14|             byłem w Kiejdanach wówczas, gdy książę koniuszy przyjechał
668 III,14|                   ale słuchajcie dalej. Gdy tak między sobą na dworze
669 III,14|               ścięto, tego samego dnia, gdy miał na cnotę tej panienki
670 III,15|              Koryciński mu posłał. Lecz gdy koło południa przyjechał
671 III,15|                poprzednio pałaców, lecz gdy zaraz na początku wszyscy,
672 III,15|              okropnych był rzeziach, że gdy konieczność wypadła, stawał
673 III,15|             puszka w nią się zmieściła. Gdy weszła, pan Zagłoba sam
674 III,15|                 kościele, strach zdjął, gdy nagle cała boczna ściana
675 III,15|           huraganu do obrębu fortecy, a gdy pałac Daniłłowiczowski już
676 III,15| Daniłłowiczowski już był także zdobyty, gdy w chwilę później i litewskie
677 III,15|                 zupełnie jak łan zboża, gdy huragan zawadzi o niego
678 III,15|                 sam Zagłoba z obawy, że gdy za wcześnie wybuchnie, wówczas
679 III,15|                jeśli wybuchnie wówczas, gdy będzie wyjeżdżał z miasta
680 III,15|             odesłać wszystkich wówczas, gdy ten ogień ugaśnie.~- Nie
681 III,15|          później, po jakowymś obiedzie, gdy monarsze serce wezbrało
682 III,15|              jego krotochwilach tęskno!~Gdy kasztelan kijowski żachnął
683 III,15|              śpiewano Te Deum laudamus! Gdy jechał lasem, to sosny ciemne,
684 III,15|                 lasem, to sosny ciemne, gdy polami, to łany zbóż złocistych
685 III,16|            tracił. I nieraz wieczorami, gdy zostali ze starostą oszmiańskim
686 III,16|               do nieba.~Lecz i później, gdy wskutek namów Sakowicza
687 III,16|                  jak się wojna skończy, gdy Kazimierzowi co dzień sił
688 III,16|                 o ileż więcej rozkoszy, gdy opór dziewczyny sfolżeje
689 III,16|              opór dziewczyny sfolżeje i gdy sama dobrowolnie, z bijącym
690 III,16|               przyznawały. A tymczasem, gdy cała Rzeczpospolita zalewała
691 III,16|                powstał w tłumie widzów, gdy następnie srebrny rycerz
692 III,16|              ust jej ręce.~Innym razem, gdy wśród parkanów rozwścieczony
693 III,16|              matki ojczyzny nakazuje...~Gdy tak mówił ze smutkiem w
694 III,16|               Powoli doszło do tego, że gdy myśli o nienawistnym Andrzeju
695 III,16|              wprawdzie popędliwość, ale gdy raz w karecie nacisnął jej
696 III,16|              piekły go coraz potężniej, gdy nagle zaszła okoliczność,
697 III,16|                niewiast nie widując. Te gdy jej przyniosły wieść, iż
698 III,16|           oficer:~- Tak jest. A czasem, gdy mi przyszło do głowy, żem,
699 III,16|        Sakowicza - dodał Ketling - lecz gdy ujrzy, że droga, którą obrał,
700 III,16|                zapytać nie zechce, lecz gdy milczała, ciągle własnymi
701 III,16|           oddział. Spotkaliśmy księcia, gdy już wracał. Uważałem, że
702 III,16|               nie wiem... Jeno później, gdy książę wspominał o tym,
703 III,16|                 właśnie radził wówczas, gdy Kmicica w Billewiczach schwytał,
704 III,16|           głębie Białowieży, a później, gdy burza przejdzie, klasztor.
705 III,17|                 cały ginie, ale dopiero gdy Billewiczów dotknięto, w
706 III,17|                 dwa lub trzy dni potem, gdy będą już wśród kup zbrojnych
707 III,17|             Radziwiłłowi, nawet wówczas gdy mu się spodoba zmyślać.~-
708 III,17|             grosz i mnie teraz na rękę. Gdy spokój nastanie, uczynisz,
709 III,17|             sprawy załatwiać, ale za to gdy raz przebrano z nim miarę,
710 III,17|              raz przebrano z nim miarę, gdy sobie zbytnio przeciw komu
711 III,17|                 komu na wąs namotał lub gdy o billewiczowski honor chodziło,
712 III,17|         Radziwiłłowi można się najeżyć, gdy zechce pokochać, ale gdy
713 III,17|                gdy zechce pokochać, ale gdy zechce się żenić, tedy żadnego
714 III,18|              urodzona jak i inne. Za to gdy nieboszczyk rodzic z elektorówną
715 III,18|               nieprzyjaciele, powiedzą, gdy Billewicze tak wyrosną?
716 III,18|              stała na przeszkodzie. Ale gdy się dowie o szczerych waszej
717 III,18|                 to gotowi nie podpisać, gdy się dowiedzą, żeś się wasza
718 III,18|           Będzie miecznik wył jak pies, gdy mu się to potem odbierze.~-
719 III,19|                śmiertelnie postrzelony. Gdy i to minęło, przyszło osłabienie
720 III,19|           zrabowano. Złości mnie biorą, gdy pomyślę, ilem tu pieniędzy
721 III,19|              waszej książęcej mości, fe gdy wczoraj przyszła i rzekła
722 III,20|             Panna przestała się wahać i gdy zdrowie młodego oficera
723 III,20|              tym biedna i cierpiąca, że gdy Oleńka na powitanie spytała
724 III,20|                 dał spokój i szczęście, gdy ja prócz wdzięczności i
725 III,20|               ranie, i padł zemdlony, a gdy po upływie godziny straż
726 III,20|          szelmów bez czci i sumienia!~A gdy Oleńka nie odrzekła nic,
727 III,20|                 wieków chrześcijaństwa, gdy jeszcze święci chodzili
728 III,20|           strachem."~Ludzie sobie obcy, gdy usłyszeli tę wieść, padali
729 III,20|                 w męce tyle czasu żyli, gdy nam już weselić się było
730 III,21|              siwe oczy jeno patrzała, a gdy się roześmiał, to już i
731 III,21|              daleko, Podlasie bliżej. A gdy księciu powodziło się początkowo,
732 III,21|               pana Biesa, by usiadł, co gdy uczynił, spytała:~- Gdzie
733 III,21|                 bitwie gruntuje, ale to gdy zdrów, a gdy go febra chwyci,
734 III,21|           gruntuje, ale to gdy zdrów, a gdy go febra chwyci, musi inaczej
735 III,21|              skłonić... Owóż (mówię to, gdy tajemnicy nie ma żadnej)
736 III,21|       utrzymując należytą powagę, za to gdy wyszedł, dała sobie folgę
737 III,21|          wspominać. Radujmy się lepiej, gdy jest czego!~- Niech tylko
738 III,22|             Tylży niewyprawiano, tylko, gdy po uderzeniu go obuszkiem
739 III,22|              nie wahałbym się chwili... gdy wraca zwyciężony, gdy być
740 III,22|                   gdy wraca zwyciężony, gdy być może, iż nieprzyjaciel
741 III,22|                uczyni z jego włościami, gdy się raz do nich ze swymi
742 III,22|                   Co tam czary! Czasem, gdy spojrzę, jak wszystko idzie
743 III,22|                 tym celu koło południa, gdy się czuł najzdrowszy, kazał
744 III,22|               bo jechać nie masz gdzie, gdy wszędzie pełno grasantów
745 III,22|              tych majętności uczynić, a gdy się tylko do tego raz weźmie,
746 III,23|              miło jej było pomyśleć, że gdy wieczór nadchodzi, w dolnych
747 III,23|       niewdzięcznością go tam karmią, a gdy się to stanie, wie, gdzie
748 III,23|            odetchnąć i zakwitnąć miała. gdy pan Sapieha dla swojej prywaty
749 III,23|                rosieński ogłosił.~Toteż gdy nadeszły wieści, że pan
750 III,23|                potem jęła rozumować, że gdy ich nie ma, to na nic uciekać
751 III,23|              śnieg śladów nie zdradzał, gdy bór dawał lepsze schronienie
752 III,23|              Oleńki. Czasem gryzł ręce, gdy sobie wspomniał, że trzeba
753 III,23|                ciężar spadł mu z serca, gdy w kilka tygodni później
754 III,23|            nieraz sam siebie starosta - gdy i elektor ulęknie się gniewu
755 III,24|      zasłyszawszy o ekspedycji Kmicica, gdy i tak trzeba im było zbliżyć
756 III,24|              jego jeszcze było większe, gdy dowiedział się, íż Kmicic
757 III,24|         wyznaczył cenę na jego głowę, a gdy to nie pomogło, zamyślił
758 III,24|                oddziałem na przynętę, a gdy na mnie uderzy, póty go
759 III,24|                grasanta azardować. Lecz gdy książę nalegał, zgodził
760 III,24|           Babinicza.~- Nie wytrzyma on, gdy usłyszy o pięciuset tylko
761 III,24|               mówił książę - tymczasem, gdy mu piechota w oczy plunie,
762 III,24|                po uderzeniu na księcia, gdy pozna, że nie z samą jazdą,
763 III,25|      zasłyszawszy o ekspedycji Kmicica, gdy i tak trzeba im było zbliżyć
764 III,25|              jego jeszcze było większe, gdy dowiedział się, íż Kmicic
765 III,25|         wyznaczył cenę na jego głowę, a gdy to nie pomogło, zamyślił
766 III,25|                oddziałem na przynętę, a gdy na mnie uderzy, póty go
767 III,25|                grasanta azardować. Lecz gdy książę nalegał, zgodził
768 III,25|           Babinicza.~- Nie wytrzyma on, gdy usłyszy o pięciuset tylko
769 III,25|               mówił książę - tymczasem, gdy mu piechota w oczy plunie,
770 III,25|                po uderzeniu na księcia, gdy pozna, że nie z samą jazdą,
771 III,26|             oliwa rozlewa się po morzu, gdy ją żeglarze dla uspokojenia
772 III,26|             swych Tatarów, że wreszcie, gdy ich puścił na kształt stada
773 III,26|           płonących osad niemieckich, a gdy krzyki mordowanych zmyliły
774 III,26|             zaszywali w kulbaki. Toteż, gdy który poległ, pozostali
775 III,26|              się wówczas słowa Zagłoby, gdy przy ostatnim widzeniu się
776 III,26|                chwałę kraju wyprowadzi. Gdy sobie to wspomniał, ogień
777 III,26|                 wielkim. Widziałem ich, gdy szli, jako ciebie widzę,
778 III,26|           armaty grzmią... widzimy ich, gdy wiatr dym zwieje. Łamią
779 III,26|               oczyma na termin patrzył. Gdy już husaria wszystko złamała
780 III,26|               czas było iść na ratunek, gdy Bogusław jakoby spod ziemi
781 III,27|        nieprzyjaciela właśnie w chwili, gdy będzie okopy opuszczał.~
782 III,27|                niepewności. Ot i teraz, gdy Rössel wspomniał o onych
783 III,27|        Gosiewski właśnie na koń siadał, gdy Babinicz nadjechał. Prędko
784 III,27|                 Oto chciał, aby podczas gdy Litwa uderzy na czoło wojsk,
785 III,27|                nie szedł prędzej, tylko gdy wataha zbliżyła się już
786 III,27|                 chwili w półksiężyc, bo gdy środek rajtarii ustąpił,
787 III,27|             ciągła wprawa dać może. Jak gdy ćma drwali rzuci się na
788 III,27|            stało się coś dziwnego.~Oto, gdy czambuł dobiegł brodu, przeraźliwy
789 III,27|               nie dotknęły prawie wody, gdy straszna królewska chorągiew
790 III,27|            berła.~I w tej samej chwili, gdy chorągwie owe uderzają na
791 III,27|           wydostał się z głównego wiru, gdy oto drugi Radziwiłł, książę
792 III,27|                 jeszcze tysiąca kroków, gdy wycie rozległo się nagle
793 III,27|                 w świecie nie zgoni!"~I gdy po kilku skokach odległość
794 III,27|                 każdy ruch zwycięzcy, a gdy Kmicic stanął tuż nad nim,
795 III,27|           wylane dla ojczyzny. Wszakże, gdy cała Litwa wpadła w moc
796 III,27|             wypłakać do woli, wreszcie, gdy się uspokoił, spytał go:~-
797 III,28|                daleko.~Stary szlachcic, gdy je obie w dobrym zdrowiu
798 III,28|                  a odkrywały się głowy, gdy Oleńka zbliżała się do ognisk.
799 III,28|                zanim przeszło, wreszcie gdy Oleńka uspokoiła się nieco,
800 III,28|            Borzobohata przez cały czas, gdy te wieści dochodziły, żyła
801 III,28|                przemian, tupała nogami, gdy kto nie wierzył, i powtarzała
802 III,28|                 tak nazywała go zawsze, gdy chciała coś na nim wydębić) -
803 III,28|                 nazywała do śmierci..."~Gdy wysłańcy opuszczali już
804 III,29|               śmiałby się i drwił, lecz gdy dotknęło jego osobę, ryczał
805 III,29|         pierwszej chwili i przerażenie, gdy z dala, zza borku, doszedł
806 III,29|          znalazła ani szczypty energii, gdy przyszło stanąć jej oko
807 III,29|            całkiem inaczej. Z początku, gdy kilka kul przeleciało opodal,
808 III,29|                w ordynku! w ordynku!" - gdy nagle i z tyłu ozwały się
809 III,29|           panuje w szeregach, i dopiero gdy płonący dom zawala się z
810 III,30|               uczuł to, co czuje sokół, gdy rozciągnąwszy skrzydła wzbija
811 III,30|               Ale jeszcze nie skończył, gdy mu ręce zadrgały, zmienił
812 III,30|              która go za zdrajcę uważa, gdy się dowie, że ów Babinicz,
813 III,30|           godzina południową granicę. A gdy w takiej ostatniej toni
814 III,30|              Zasługi swoje podnosisz, a gdy przyszła pierwsza chwila
815 III,30|                 milczeniu i szlochał, a gdy podniósł się wreszcie, twarz
816 III,31|                nieprzyjacielska.~I jako gdy wspaniały lew, który przed
817 III,31|             wyjść z nich bez kary. Więc gdy dopadnięto ich u przeprawy,
818 III,31|         rozglądał się dokoła.~Wreszcie, gdy już minęli kołowrot, rzekł:~-
819 III,31|                drabinę wozu. I z chwilą gdy przyszła do przytomności,
820 III,31|              przy konających odmawia. A gdy ją odmówiła, po trzykroć
821 III,31|                je pokryć niepamięcią... Gdy wracał do zdrowia, ciążyły
822 III,31|                  więc pewnego wieczora, gdy zostali sami, spytał ją:~-
823 III,31|              się do niej dopiero wtedy, gdy nieprzyjaciołom powinęła
824 III,31|                 powinęła się już noga i gdy korzyść własna nakazywała
825 III,31|                na tym! Szczęśliwa będę, gdy usłyszę, że zmazał winy,
826 III,32|          pojechali.~Przyjechali w czas, gdy mało jeszcze ludzi było
827 III,32|            ksiądz także był wzruszony i gdy pierwszy raz zwrócił się
828 III,32|              vobiscum! - głos mu drgał; gdy zaś przyszło do Ewangelii
829 III,32|               naszym do miłej ojczyzny, gdy zdradliwy nieprzyjaciel
830 III,32|            coraz bardziej wzruszony:~"A gdy staraniem naszym do zdrowia
831 III,32|            Babinicza był wyprawiony..."~Gdy to imię zabrzmiało w kościele,
832 III,32|             Byli już dobrze za miastem, gdy nagle pan Wołodyjowski pochylił
833 III,32|              wymówiła ostatnie: "Amen", gdy zaturkotało przed bramą
834 III,32|              niego nie chciała wówczas, gdy on we krwi własnej za Najświętszą
835 III,32|               bezwładnie po sukni; lecz gdy był już blisko, gdy spojrzała
836 III,32|                lecz gdy był już blisko, gdy spojrzała w twarz tego mizeraka,
837 III,32|                 dwóch par szczęśliwych, gdy zaś ochota doszła do najwyższego
838 III,32|                 skończony trud wasz, bo gdy siła ludzi czasu tej okrutnej
839 III,32|                krwią zostawujem. Niech, gdy ciężkie czasy nadejdą, wspomną