1-500 | 501-825
Tom, Rozdzial
1 I,1 | iść. Musisz, królowo, do tego przywyknąć, bo tak zawsze
2 I,1 | pod stołek:~- Dla Boga! tego w konwencie nie uczyli!
3 I,1 | znałem jeno konterfekt. Każę tego malarza w smołę, a potem
4 I,1 | jednocześnie z uwielbieniem na tego młodziana, który razem mówił
5 I,1 | wysłałaś do mnie tych ludzi?~- Tego sobie waćpan nie myśl. 0
6 I,1 | Dziwno mi to, że wysłańcy tego waćpanu nie powiedzieli?~-
7 I,1 | godni ludzie i spokojni. Tego waćpan nie przypuszczaj,
8 I,1 | jak pół roku.~- Wyschnę do tego czasu jak trzaska. Ale się
9 I,1 | się Pypką pieczętują... Tego niewinnie bezecnym ogłoszono
10 I,1 | nie dosłyszy jeszcze choć tego dzwonka od sanek. Ale nie!
11 I,3 | wraz pochwali, a co złe, tego zganić nie omieszka, bo
12 I,3 | rzeknie, że zacny obywatel tego czynić nie powinien, gdyż
13 I,3 | dziwno, żeś wprzódy sam tego nie rozumiał... Tfu! wstyd!
14 I,3 | Zetnij, Jędrusiu, ale tego nie zaprę!~Kmicic jednak
15 I,3 | a ten zaś znów nie był z tego domu, z którego wielcy Kmitowie
16 I,4 | urwała. Zwano go także z tego powodu kuternogą albo Józwą
17 I,4 | ostro ludzi sądzący. Z tego powodu obawiano się go nieco
18 I,4 | rozpusty!... Tfu! obraza boska! Tego u nas nie bywało!... Pierwszego
19 I,4 | wiedziała, czy prawda, to im tego nie daruję, ani strzelania,
20 I,4 | pókim żywa, nie będzie tego długo!~Gniew wzbierał coraz
21 I,4 | hańbiących kompanionów.~A jeśli tego uczynić nie zechce?...~-
22 I,4 | naprawdę nie były bardzo od tego. Może i szlachta rozochociłaby
23 I,5 | my sami, ubodzy ludzie, tego nie mamy. Prawem się będziemy
24 I,5 | poczciwości od waćpana i tego wymagać żaden mi testament
25 I,5 | ich,. wyganiać? Waćpanna tego nie rozumiesz, co to jest
26 I,5 | Rzeczypospolitej. Prócz tego, gdybyś go waćpanna słyszała,
27 I,5 | Nie rozbudzone sumienie tego żołnierza nie umiało odczuć
28 I,5 | znajdzie i dosięgnie. Prócz tego, choćby mu uszło bezkarnie,
29 I,5 | zaroił się ludźmi, a wśród tego zamętu, nawoływań, pytań
30 I,6 | pogorzelcom oddała. Prócz tego około stu zbrojnych ludzi,
31 I,6 | panoczka.~- A gdzie twój pan?~- Tego mnie nie wolno powiedzieć...
32 I,7 | Tamtego z serca wyrzuciłam, a tego, choćby był najgodniejszy,
33 I,7 | pacunelkami najpiękniejsze; do tego stary Gasztowt i na edukację
34 I,7 | krzyku nie czynią. Ale już tego nikt udać nie potrafi, choćby
35 I,7 | nocy czas pokazujących, tego by na wołowej skórze nie
36 I,7 | Waćpanny zawsze się tego Kmicica boicie?~- Pewnie,
37 I,7 | swawolników, którzy, miarkując z tego, co ludzie mówią, gorsi
38 I,7 | żelazne sztaby, a oprócz tego podparto je od wewnątrz
39 I,7 | dzielą.~- To je otwórz... tego ci nie bronię!~- Pierwej
40 I,7 | żołnierz doświadczony.~Nie mogę tego waści przyznać, boś straży
41 I,7 | Nieprzyjacielowi nawet tego się nie czyni, a cóż dopiero
42 I,7 | będzie zdrów, bo młody. Ale tęgo dostał...~Następnie zwrócił
43 I,7 | Miłosierne w tobie serce, żeś dla tego człeka nie bała się pokrwawić.~
44 I,8 | kręcić i rozmyślać, że jednak tego Kmicica zanadto uczerniono;
45 I,8 | mundur nowy, czerwony; do tego rapierek w stalowej pochwie,
46 I,8 | gardą złotem przerabianą; do tego półpancerzyk z jasnej stali
47 I,8 | dodała Maryśka.~- Może z tego i wesele być - zaśmiał się
48 I,8 | na Litwie jest szlachta tego samego imienia.~- Ale ci
49 I,8 | Panie Boże dopomóż! A oprócz tego mogą to i godni ludzie poświadczyć!~-
50 I,8 | gorszy nie trafił. Wychodzę z tego domu, jak i wszedłem...
51 I,8 | napoił. Nie godziło mi się tego czynić i naprawić wypada.
52 I,8 | zaciąg czynić, i zaraz się do tego wezmę... Ludzi wojennych
53 I,8 | jak pan hetman mówił: "Z tego może być nowa wojna." Okrutnieśmy
54 I,8 | zanosiło. Niechże nas Bóg od tego strzeże! Już jak tam tylko
55 I,8 | wchodzi, to diabłu będzie z tego uciecha.~- Nie mów na niego
56 I,8 | podnieca, której mu i bez tego nie brak, i owe kłótnie
57 I,8 | Butrymowie milczeli, ale im tego za złe nie brano, bo wiadomo
58 I,9 | Chybabym stąd uciekał, a tego nie chcę. Tyle terminów!
59 I,9 | Całe to szczęście, żeś tego nie uczynił!~- Przykład,
60 I,9 | wyjechała i z tobołami. Z tego miarkuję, że daleko i na
61 I,10 | zajmowała kraje. A oprócz tego na niebie pojawiły się znaki
62 I,10 | miał kusić załogę. A oprócz tego nie brakło ni niechęci,
63 I,10 | Grudziński.~- Nie, jeno tego pewni, że jeśli oni nie
64 I,10 | chciano.~Kulą żelazną u nóg tego wojska był nieprzeliczony
65 I,10 | za dobre słowo!... Wina tego, kto złych doradców słucha.
66 I,10 | Podkanclerza wypędził - i z tego dziś słynie,~Że sam jest
67 I,10 | przychodzić z pomocą ; a oprócz tego całą nadrzeczną przestrzeń,
68 I,10 | niezwalczoną zaciekłość, jak tego często bywały przykłady.
69 I,10 | zły przykład podziałał - i tego samego dnia znalazło się
70 I,10 | umiecie... Ja umywam ręce od tego, co się stanie, bo z takim
71 I,10 | będą pomszczone; a oprócz tego widzę już jak na dłoni,
72 I,10 | wyrozumie, co tam myślą, a tego by lada ciura nie uczynił.~-
73 I,10 | równie znamienitej nagrody. Z tego, co od waszej miłości słyszę,
74 I,10 | się również pilnie, ale z tego powodu, iż podejrzewał,
75 I,10 | szczegółom, które nie były tego rodzaju, aby mogły dodać
76 I,10 | przyprowadził, a oprócz tego polecono panom rotmistrzom,
77 I,10 | Powstała ona naprzód z tego powodu, że kilkaset pospolitaków
78 I,10 | powlókł oczyma w kierunku tego głosu i odrzekł:~- Nie sejmik
79 I,10 | czym skinął ręką:~- Prócz tego mam słowo i obietnicę jenerała
80 I,11 | przyprowadzić! Łatwo ich do tego namówimy, bo i tak muszą
81 I,12 | noga nieprzyjacielska by z tego kraju nie uszła. Tak myślę,
82 I,12 | i bardzo sprawny. Mam tego przykład z mego zaciągu.
83 I,12 | Tak jest! widoczna już z tego listu nowa wojna! - rzekł
84 I,12 | Pamiętam jeszcze wyrostkiem tego waszego kurfirsta, zawsze
85 I,12 | rzekł pan Michał. - Dość mam tego kołatania się po świecie.
86 I,12 | po świecie. Nigdy waściom tego nie zdołam wypowiedzieć,
87 I,12 | musieli diabli przynieść tego Kmicica... Chyba on jej
88 I,12 | sercem mu się służy, bo on i tego ojcowskiego afektu dla żołnierzy
89 I,12 | Dziwno mi to, że piorun tego zboru helweckiego nie zapalił? -
90 I,12 | Tenże sam. Ale my od tego czasu w dobrej komitywie
91 I,12 | Wołodyjowski.~- A jakże. Prócz tego dziś spodziewamy się jakichś
92 I,12 | Matkę Najświętszą, mało i tego, co ich spotkało!~- Dziwy
93 I,12 | Pewnie, że nie do mnie, bom tego i niegodzien... Ale że to
94 I,12 | Stanisław.~- Żeby to już prędzej tego księcia zobaczyć! - zakrzyknął
95 I,12 | Litwini, już przywykli do tego, że nas niewdzięcznością
96 I,12 | Cóż mają czynić? Gdy tego potrzeba dla spraw publicznych,
97 I,12 | nawrócenia.~- E! nie będzie z tego nic. Niemało o to starań
98 I,12 | niekarności dawać! Kto was do tego pobudził?~- Ja! - odrzekł
99 I,13 | 13~Książę nie pokazał się tego dnia szlachcie aż do wieczora,
100 I,13 | jutrzejszy ranek i były tego widome oznaki, niezliczona
101 I,13 | dla wszystkich przyczyny tego szwedzkiego powodzenia.
102 I,13 | tu trupem padnę, jeślim tego mało sto razy na własne
103 I,13 | Bóg nam pomoże! Dosyć tego zwlekania!~- Sztych nam
104 I,13 | aby dziewkę z wolna do tego przygotował. Mamy czas.
105 I,13 | śmiejąc się książę. - Ale dość tego! Prowadźże nas teraz do
106 I,13 | przestrachem podziw dla tego junaka, który potrafił z
107 I,13 | zatrzymali się. Tak była tego pewną, że nie podnosząc
108 I,13 | tobą taki desperat w osobie tego kawalera. Poznajeszże i
109 I,13 | asystować, a mnie i moja wiara tego zakazuje.~Po chwili pan
110 I,13 | wedle testamentu uczynić tego nie wolno. Jeno do klasztoru
111 I,13 | padnę i będę błagał, abyś tego nie czyniła. Pana Wołodyjowskiego
112 I,13 | głębi serca kochała jeszcze tego junaka. Miłość tę przywaliła
113 I,13 | nadziewał. Patrzcie no na tego Loewenhaupta. Tak żre, jakby
114 I,13 | Stankiewicz. - Nie przyszłoby do tego, gdyby żył!...~- Ba! przecie
115 I,13 | książę, nasz hetman będzie tego testamentu egzekutorem! -
116 I,13 | Mości książę! nie czyń tego, czas jeszcze!... Zmiłuj
117 I,13 | Rzecząpospolitą!~- Nie czyń tego! Zmiłuj się, zmiłuj! - ozwały
118 I,13 | brzmiało naokoło:~- Nie czyń tego! Zmiłuj się nad nami!~Radziwiłł
119 I,13 | błagajcie go, to na nic! On tego smoka od dawna w sercu hodował!...
120 I,14 | starszyznę wojskową, ale cóż z tego? Co na to rzekną chorągwie
121 I,14 | ostatnia zguba nastanie dla tego pana, który dziś jeszcze
122 I,14 | Opuszczenie, ubóstwo, a do tego hańba..." Wszakże on, wojewoda
123 I,14 | Zdrajca!" A przecie on tego wysłuchał i żyw dotąd, i
124 I,14 | przeciwko którym obronić tego kraju nie mogłem?~- Zginąć! -
125 I,14 | tedyby kamień na kamieniu z tego kraju nie pozostał. Nie
126 I,14 | widzi, Bóg sądzi, czy pragnę tego wyniesienia i czybym się
127 I,14 | tamtych, spodziewałem się tego, co się stało, alem się
128 I,14 | Potrzebowałem takich ludzi, tego nie ukrywam. Nie było koło
129 I,14 | drżyj, bo w tym zbawienie tego kraju, nie cofaj się, bo
130 I,14 | drogi, wszystkie sposoby do tego mi dobre... Rzym w chwilach
131 I,14 | Lecz Karol Gustaw nierad tego czynić, by sąsiedzkiej potęgi
132 I,14 | zakrzyknął Kmicic - umysł objąć tego nie może, głowa pęka, oczy
133 I,14 | innego na tron powołać, jeno tego, kto tu będzie panował.
134 I,14 | Nie mogą i nie uczynią tego, bo zginą, bo im między
135 I,14 | toczy! Nie mogą ! Ślepy, kto tego nie widzi; głupi, kto tego
136 I,14 | tego nie widzi; głupi, kto tego nie rozumie! A wówczas obie
137 I,15 | trzecia kozacka... a do tego zdrada jak zaraza: Radziejowski,
138 I,15 | twój to pomysł: jazda do tego zdrajcy! Bodaj was obu pomsta
139 I,15 | Stanisławie! - rzekł surowo Jan. - Tego, co się stało, nikt nie
140 I,15 | posłuszeństwo złamał. Dla tego żołnierza do szpiku kości
141 I,15 | jakoweś alimenta przyniosą, bo tego i lutrzy nie czynią, żeby
142 I,15 | Przyrzeknę, co chcecie, ale tego, czego wam dotrzymam, na
143 I,15 | nieprzyjacielem się łączą... Tego w świecie jeszcze nie bywało
144 I,15 | pozostało. Nie uczynię ja tego, wolę umrzeć.~- Ani ja! -
145 I,15 | szczerze uczynił. Niech tego smoka Radziwiłła diabli
146 I,15 | wołał - bijcie, bo ja tego człowieka miałem pod szablą
147 I,15 | przedłuż mi życie na pohybel tego zdrajcy, bo przysięgam,
148 I,16 | również dwóch Skrzetuskich i tego trzeciego byka, który pierwszy
149 I,16 | bo może nie przyszłoby do tego oporu, gdyby nie jego zuchwalstwo! (
150 I,16 | mnie ogień spali, jeślim tego nie myślał... Człek temu
151 I,16 | głupi. Ten szlachcic był do tego pijany i co miał na sercu,
152 I,16 | desperował po nim bez miary, a ja tego nie chcę. Taka już we mnie
153 I,16 | uczyńże całą łaskę, daruj mi tego szlachcica, a ja ci wszystką
154 I,16 | zwłaszcza że się nie spodziewali tego, co im groziło. Nie pójdę,
155 I,16 | Kmicic zmieszał się.~- On tego uczynić nie zechce... z
156 I,16 | nadzieję, że jeszcze ulepię z tego wosku taką świecę, jaką
157 I,16 | Kiedy tak, pocznijże od tego, by ją tu sprowadzić. Tylko
158 I,16 | cnota albo niecnota, i wedle tego sądzi; a rozumu niejeden
159 I,16 | potem przyrzekł, że więcej tego nie uczynię... I co mi wasza
160 I,17 | jednak nie wyruszył ani tego dnia, ani następnego, bo
161 I,17 | Ale hetman nie czyni tego, co mu król jegomość każe,
162 I,17 | zbuntował. Nie powtarzaj tego nikomu, ale tak jest. I
163 I,17 | także się buntujecie.~- Tego mnie się słuchać nie godzi.
164 I,17 | Pókim żyw, nie będzie z tego nic!~- Nie, to nie! - rzekł
165 I,17 | Zdjął hełm i żółtą opończę z tego kpa i umknął na jego własnym
166 I,17 | Wołodyjowski - nie znacie jeszcze tego człeka, a ja już wam dziś
167 I,17 | chwili krzyknął:~- Dawajcie tego psiawiarę, tego takiego
168 I,17 | Dawajcie tego psiawiarę, tego takiego syna, który mu konia
169 I,17 | siadała na wóz, nie mógłby on tego dokazać.~- Bijże mnie! bijże
170 I,17 | moście, co chcecie, a z tego nie będzie nic... Ja żołnierz!
171 I,17 | czego ręką nie zrobię, tego i głową... Ale to wiem,
172 I,17 | Jeno żem zgłupiał przez tego szlachcica, który choć krewny,
173 I,17 | ucho nam, nie Kowalskiemu. Tego nie będzie, gdyż my przyjedziem
174 I,17 | piwnic. Aż mi się dusza do tego śmieje, i już to pewna,
175 I,17 | nas się kupili. Nie bez tego, żeby coś i szlachty napłynęło.
176 I,17 | Ale skoro publicum bonum tego wymaga, niechże już tak
177 I,19 | radziwiłłowskiego, Andrzeja.~Imię tego ostatniego powtarzały ze
178 I,19 | pozieleniała...~- Wart on tego! - rzekł Mirski. - Bo że
179 I,19 | Hetman odgadł natychmiast z tego, że pragnął przebrać się
180 I,19 | ubezpieczyć je piechotą, ale jeśli tego nie uczynił, nieobronny
181 I,19 | na nich dział polowych. Tego samego dnia jeszcze oglądał
182 I,19 | rzutniejszy, ale nie ma tego doświadczenia - i tamten
183 I,20 | pogodny zachód słońca, widok tego dworu i spokoju, jaki rozlany
184 I,20 | pan Andrzej sam sobie z tego sprawy nie zdawał. Miał
185 I,20 | Jakoż nie byłoby już od tego daleko, gdyby nie warchołowie,
186 I,20 | progi! - rzekł miecznik.~- Tego waszmość pan nie mów, gdyż
187 I,20 | Sam książę waszmości się z tego wyekskuzuje, i bądź pewien,
188 I,20 | Niechże Bóg broni, aby do tego przyszło! - rzekł Kmicic.~-
189 I,20 | rzekła panna - ale my do tego haniebnego domu nie powinniśmy
190 I,20 | Wołodyjowski - już dragoni tego kawalera w łykach, a ratunku
191 I,20 | gości.~- Wolałbym, żeby tego wszystkiego nie było - mówił
192 I,20 | moglibyście zabrać ze sobą tego nieszczęśnika i gdzieś tam
193 I,20 | go miecznikowi, lecz do tego nie przyszło.~Przede wszystkim
194 I,20 | panie kawalerze, czemu to tego listu nie pokazałeś?" A
195 I,20 | Cóżeś za desperat, żeś tego listu od razu nie pokazał?
196 I,20 | Przystań do nas, niech piorun w tego kiejdańskiego tyrana trzaśnie! -
197 I,20 | ucieszyłbym się tak, jak z tego, żem go od śmierci wybawił.~-
198 I,20 | on życie zawdzięcza, nikt tego nie będzie negował.~- Bóg
199 I,21 | rosieński, żeś wpadł w ręce tego małego diabła.~- Tak jest! -
200 I,21 | tym, że ona nie wymówiła tego słowa. A przecie po dwakroć
201 I,21 | powiedziałem, com myślał.~- Niechże tego więcej nie będzie. Nie dorzucaj
202 I,21 | zaraza się szerzy. Mało tego: sam osobą swoją musiałem
203 I,21 | w Kiejdanach, nie byłoby tego wszystkiego. Aleś ty, prosząc
204 I,21 | Pontus napisał, pozostał i tego listu mu nie daruję... Jest
205 I,21 | mnie nie zabiją, nauczę tego Szwedzika modestii... Jeśli
206 I,22 | świecie nie byłby odstąpił tego miejsca, które mu marszałek
207 I,22 | uchronić, nie pokazał jednak tego listu, nie rzekł ani słowa
208 I,22 | jak do drugiego, a kto ci tego nie życzy, niech wstanie,
209 I,22 | obecnych, jest zupełnie inne od tego, jakiego sam doznawał. Wszyscy
210 I,22 | ryknęło naraz:~- Życzym tego! Z serca i duszy życzym!
211 I,23 | kulbace dzień i noc. Do tego mnie Bóg stworzył. A tu
212 I,23 | własnego dobra nie powinieneś tego czynić.~- Co tam teraz sądy
213 I,23 | trzymają... Tyś mi wraz do tego, ile że i fantazję masz
214 I,23 | ich bić?... Toż dusza do tego się śmieje!~Radziwiłł wpatrzył
215 I,23 | zakrzyknął:~- Głupim! głupim!~- Tego ci nie neguję - rzekł książę -
216 I,23 | byle Tatarzy rzucili się na tego drugiego nieprzyjaciela,
217 I,23 | Szwedom obrócę.~- Wnosząc z tego, co wasza książęca mość
218 I,23 | Rzeczypospolitej. Królowi szwedzkiemu tego nie ukrywaj, że ode mnie
219 I,23 | miałem ci powiedzieć... Prócz tego oczy miej otwarte, uszy
220 I,23 | Wasza książęca mość niech tego nie dopuści... Sam nie wiem,
221 I,24 | Kazimierza...~- Waszmość od tego język odzwyczaj! - przerwał
222 I,24 | nie wymyślić... Trzeba mi tego wyjazdu, jako rybie wody,
223 I,24 | rzekła po chwili.~- Bodaj tego wszystkiego nie było! -
224 I,24 | przebrnąć... Człek nie czynił tego, co chciał, nie szedł, gdzie
225 I,24 | nie będę zdrajcą!~- Już tego nie myślę!... - rzekła Oleńka.~-
226 I,25 | rozpętać.~W przewidywaniu tego wcześnie chronili się ludzie
227 I,25 | również puste, bo stert tego roku na nich nie stawiano.
228 I,25 | radziwiłłowskiej sprawie. Z tego powodu postanowił pan Andrzej
229 I,25 | spoglądać na pana Andrzeja, bo z tego, co o nim słyszał, miał
230 I,25 | miałem, to oddałem, a oprócz tego mam do króla szwedzkiego.
231 I,25 | i Szwedom do pokrajania tego bochenka, który waszą Rzecząpospolitą
232 I,25 | Książę wojewoda głowę prócz tego traci... Bo, słuchaj, kawalerze,
233 I,25 | Przy tym nie będzie z tego nic... Nie dla Herakliusza
234 I,25 | książę rzekł:~- Widzę, że tęgo brat mój myśli o konfederatach,
235 I,25 | książęca mość - rzekł - z tego zaufania, jakim mnie książę
236 I,25 | przypadła. Jako krewni, mamy do tego prawo. Jeśli zaś nie przemówiłem
237 I,25 | powiedzieliśmy sobie, że z tego sukna musi się i nam tyle
238 I,25 | Wołodyjowskiego. Słuchał tego ze zdumieniem Soroka i trwożył
239 I,25 | Ot! masz listy, a oprócz tego, jak zobaczysz jego szwedzki
240 I,25 | może być! - rzekł książę - tego żaden koń nie uczyni. Widziałem
241 I,26 | odzyskać zimną krew, aż gdy tego dokazał, wówczas spytał:~-
242 I,26 | ludzie pod łokcie brali, nikt tego nie widział, bo nas tuman
243 I,26 | za Mariampolem.~- I co z tego?~- To z tego, że nie zgonią,
244 I,26 | Mariampolem.~- I co z tego?~- To z tego, że nie zgonią, a choćby
245 I,26 | Kmicic sześciu ludzi i pomimo tego Kmicic Radziwiłła za kark
246 I,26 | sprzedawczyki, wyście mnie do tego doprowadzili!~Tu pan Kmicic
247 I,26 | rzekł:~- Nie przypisuj tylko tego własnemu dowcipowi, panie
248 I,26 | powiem : nikt nie śmiał dotąd tego uczynić w tym kraju, coś
249 I,26 | potrzebna. Postanowił z tego korzystać.~Tymczasem puścili
250 I,26 | Przejeżdżałem konia w kompanii tego kawalera, od którego go
251 II,1 | Podsypać rusznice i czuj duch! Tego chama pilnować, by nie umknął.
252 II,1 | wydostać się z jego rąk i mało tego: obalić samego Kmicica,
253 II,1 | świecie spodziewał, tylko nie tego, by znalazł się ktoś taki,
254 II,1 | armią, teraz, na wspomnienie tego długowłosego księcia z panieńskimi
255 II,1 | mieszkają.~- Jak ich zowią?~- Tego mi nie wolno powiedzieć.~-
256 II,1 | trafili, bo kto nie trafi, tego i bagno wciągnie.~Soroka
257 II,1 | diabelskiej pomocy nie mógłby on tego dokazać.~- Polećmy dusze
258 II,1 | drogę pokaże.~- A i bez tego długie on ma ręce, jako
259 II,1 | Ale co to za chałupa?~- Tego my sami nie wiemy.~- Chodź
260 II,2 | odwalić. Tak to słuchacie tego, który was spłodził?~Młodzi
261 II,2 | niż szlachty... Nie bez tego też musi być, żeby na was
262 II,2 | W Bogu nadzieja, że się tego zlęknie.~Dalsze rozmyślania
263 II,2 | opuszczę, to mnie Bóg z tego rozgrzeszy - choćby zasię
264 II,3 | się silił nad rozwiązaniem tego pytania, bo chodziło mu
265 II,3 | się staremu, który i bez tego przywykł był słuchać Kmicica,
266 II,3 | ukradnie, nie szlachcic! My tego, wasza miłość, nie czynim.
267 II,3 | niejeden hultaj przecie tego nie uczyni.~- Co wasza miłość
268 II,3 | dają, a kto nie ma glejtu, tego do komendanta prowadzą.~-
269 II,3 | chudopachołków zważają, bo się mrowie tego po wszystkich jarmarkach
270 II,3 | siła się zjeżdża. Pewnie tego roku nie będzie gorzej,
271 II,4 | wiadome. Powstrzymywała go od tego myśl, że niebezpiecznie
272 II,4 | szczerości intencyj. Wskutek tego w dwóch milach od Szczuczyna
273 II,4 | do szarej świty, ani do tego, by nań kiwano rękawicą.
274 II,4 | ale takim tonem, jakby był tego zupełnie pewien jakoż nie
275 II,4 | ja w puzdrach lepsze od tego specjały - odparł nie bez
276 II,4 | nie mają koni do zbytku?~- Tego ja nie wiem, bom między
277 II,4 | zagrzali...~- I nie boisz się tego mówić? - pytał nieznajomy.~-
278 II,4 | to, że Szwedzi jeszcze do tego kąta nie zaleźli... Poczekaj,
279 II,4 | nikt jutra nie pewien ani tego, co od fortuny ma. Każdy
280 II,4 | Każdy chce się cieszyć z tego, co posiadał, aby zaś w
281 II,4 | żeby ich mór wytłukł, i tego przed waszecią nie ukrywam,
282 II,4 | wasza mość być pewien, że tego nie uczynię; owszem: po
283 II,4 | przysporzy. Byle nie trwonić tego, co tu i ówdzie w ręce wpadnie,
284 II,4 | pan Skrzetuski z Burca?~- Tego nie wiem skąd - odparł Butrym -
285 II,4 | byłby porwać w ramiona nawet tego niedźwiedzia laudańskiego,
286 II,4 | Schwycił nasz pułkownik tego zdrajcę w Billewiczach,
287 II,4 | człowiek złego naczynił, tego by się sam Lucyper nie powstydził.
288 II,4 | pytasz?~- Mogę ci się i z tego wywieść: bo mnie na podjazd
289 II,4 | w Kiejdanach i nic mi do tego, co tam było... Ja patrzę,
290 II,4 | dał, nie przepadło... Bom tego też nie ukradł, ale w pocie
291 II,4 | I do Szwedów jedzie... Tego ja nie rozumiem..."~Po chwili
292 II,5 | wtrącił Rzędzian.~- A dość mi tego pana Kmicica! - mówił w
293 II,5 | jak mór zostawuje. Dość tego! Kwit za kwit, gardło za
294 II,5 | mogło strzelić! Nic nam do tego, my oto z ostrzeżenia korzystajmy,
295 II,5 | Żeromskiego, Lipnickiego i tego drugiego Kmicica - mówił
296 II,6 | południe nie doszli jeszcze do tego kąta, jaki między województwem
297 II,6 | i powtarzał: "Nikt inny tego nie uczynił, tylko ten diabeł
298 II,6 | słuchacze.~A gdy wielu i bez tego o nadzwyczajnych czynach
299 II,6 | Rzeczypospolitej, nie przyszłoby do tego, co się zdarzyło! - powtarzano
300 II,6 | poczęli wołać:~- To i co z tego?! Czy to nam niewola pułkownika
301 II,6 | już piędzi ziemi, kromie tego województwa, w której by
302 II,6 | świnie, zboże, siano, i z tego województwa, i z ziemi widzkiej
303 II,6 | nawrócił, a tym, którzy tego nie uczynią, majętności
304 II,6 | książę Jeremi cenił wysoko tego oficera i jego zdolności
305 II,6 | pojazdy Radziwiłła sięgają już tego miasta.~
306 II,7 | Radziwiłł w duszy chciał tego, dlatego niecierpliwie oczekiwał
307 II,7 | jeszcze zwłóczył. Powodem tego były wieści z Podlasia o
308 II,7 | szukać ratunku.~Lecz gwiazda tego potężnego wojownika zachodziła
309 II,7 | nienawistnego Zagłobę - i cóż z tego? Co dalej? Jaka nadejdzie
310 II,7 | ludzką wydawało się dla tego pana, jak sam szatan pysznego,
311 II,7 | stało!... Nie dla siebie ja tego tronu chcę!~- Całej Litwy
312 II,7 | Cud boski mnie z rąk tego wcielonego diabła wydostał -
313 II,7 | Sądziłem owóż z początku, żem tego twego Kmicica zabił, tymczasem
314 II,7 | obiecać...~- Kto się tu tego podejmie?~- Żeby to tak
315 II,7 | ale w tym kraju nawet i tego towaru nie dostanie.~- A
316 II,7 | Powiadam ci, że zuchwalstwa tego człowieka przechodziły wszelką
317 II,7 | wiechcie w butach nosi, a ja tego znieść nie mogę.~- Ona sama
318 II,8 | przestrasza, ale mnie Bóg tego odmówił... Mego oblicza
319 II,8 | bo, naprzód, nie myślę ja tego, aby szlachcianka polska
320 II,8 | jako i dzieje liczne podają tego przykłady. Upewniam też
321 II,8 | ale tym bardziej nigdy tego nie zapomnę i chętnie bym
322 II,8 | doprowadziłem owego zbrodniarza do tego, że się zamysłu wyrzekł.~-
323 II,8 | Niesłuszniem przeczyła... Do tego człowieka wszystko podobne...~-
324 II,8 | pokój! Jeśli wam ciężko tego słuchać, cóż dopiero pannie
325 II,8 | nawet tam niż tu!~- Dość tego! - rzekł groźnie książę.~-
326 II,9 | przejść leśnych, a prócz tego mieli swe "komitywy" między
327 II,9 | większe i mniejsze kupy tego ludu przybranego w konopne
328 II,9 | tamtejszym sławnym piwowarom i z tego powodu uchodzili za ludzi
329 II,9 | dwaj księża odwiedli ich od tego szalonego czynu, przedstawiając,
330 II,9 | podejrzenia, aby ich złupić.~Wobec tego wszystkiego niebezpiecznie
331 II,9 | nowości i przemiany doszła do tego, że niemal bez oporu uznała
332 II,9 | wstyd mi za zatwardziałość tego narodu.~Tutaj szlachta,
333 II,9 | staje... Samiśmy się do tego przyczynili, a ja lepiej
334 II,9 | dusza rwała się w nim do tego, by coś poczynać, by działać,
335 II,9 | stawały.~- Przyjdzie do tego wszędzie - mówił szlachcic.~-
336 II,9 | luter?~- Niech mnie Bóg od tego uchroni - odrzekł pan Andrzej.~-
337 II,10 | komitywę. Zaczepiał wprawdzie tego i owego, by się nowin wywiedzieć,
338 II,10 | protestacyj. Postrach doszedł do tego stopnia, że ci nawet, których
339 II,10 | zaś byli dysydenci. Mało tego. Z ludzi nieszczęśliwych,
340 II,10 | odpowiadaj, bo nie odjadę bez tego!...~- Co waćpanu jest?~-
341 II,11 | rzekł Kmicic - bardzośmy z tego panowania radzi, zwłaszcza
342 II,11 | nie poczuwam się i ja do tego - odparł Wrzeszczowicz.~
343 II,11 | przyrodzonego zwierzchnika uważać.~- Tego nie neguję.~- Więc też powiem
344 II,11 | Polacy? Gdzie senatorowie tego królestwa, książęta, magnaci;
345 II,11 | Naprzód dlatego, że sami tego chcą; po wtóre, że na to
346 II,11 | który chleb znalazł wśród tego narodu; ale Lisola nie dziwił
347 II,11 | przetrząśniecie? Nie będzie bez tego? Co?~- To się może zdarzyć -
348 II,11 | niego nie wpaść. I jeśli tego nie uczynił, to dlatego,
349 II,11 | że oczy mrużyły się od tego blasku.~Ludzie przestali
350 II,11 | radość, wielka, błoga. Od tego kościoła, jarzącego się
351 II,11 | oczu nie mógł oderwać od tego światła i nasycał, i koił
352 II,12 | wyspowiadany, gdyż żal za winy do tego mnie skłania. Nazwisko swoje
353 II,12 | Niechże mnie Bóg broni, abym tego kawalera miał o złą intencję
354 II,12 | Rodzicielka umyślnie na tego nieprzyjaciela zesłali zaślepienie,
355 II,12 | podbił, sami jej synowie do tego mu dopomogli; ale jakkolwiek
356 II,12 | stojący przed nim na stole i z tego dzwonka przenosiły się na
357 II,12 | do pana Piotra.~- Nie o tego kawalera tu chodzi.~- Jedno
358 II,12 | Najświętsza Panna przyjąć tego, co w gniewie, choćby i
359 II,13 | baczenie na okolicę; oprócz tego ludzie wysłani na zwiady
360 II,13 | wspaniała otwierała się do tego droga! Bić Szwedów nie tylko
361 II,13 | grzechy nie popaść. A co do tego, czy Babinicze, czy Czarnieccy
362 II,13 | w swej sztuce uchodził.~Tego samego dnia przyszedł do
363 II,13 | sercem byłem zawsze dla tego świętego miejsca i dla waszego
364 II,13 | pragnąłbym, żebyście byli tego przekonania, że przychylność
365 II,13 | opiekę wasz klasztor, jak tego wymagają czas i dzisiejsze
366 II,13 | skrzydła Bogarodzicielki do tego klasztoru schroniło.~Tu
367 II,13 | oblężonym, którzy słuchali tego cierpliwie, stojąc przy
368 II,14 | zabobon katolicki całego tego kraju jako inviolatum uważa.
369 II,14 | zmuszą mnie do odstąpienia?~- Tego nie myślę, mniemam jednak,
370 II,14 | Wasza miłość nie wiesz, bo tego żaden cudzoziemiec i nie
371 II,14 | czym jest Częstochowa dla tego narodu. Siła nam zależy
372 II,14 | Bez nich nie dokazalibyśmy tego, cośmy dokazali. Ich to
373 II,14 | w spokoju; lecz z listu tego nieużyty człek wydobył wprost
374 II,14 | oblężenie.~Lecz właśnie dla tego samego powodu Burchard Miller
375 II,14 | Bóg słuchał tej pieśni, tego wylania serc, tego uciekania
376 II,14 | pieśni, tego wylania serc, tego uciekania się spod ucisków
377 II,14 | ale piękny to był widok tego pochodu regularnego wojska,
378 II,14 | zniszczenie, piekło!...~W czasie tego ani chwili spoczynku, ani
379 II,14 | wojną rosło serce na widok tego żołnierza z krwi i kości,
380 II,15 | obiecujemy..."~Byli przy czytaniu tego listu obecni: Wrzeszczowicz,
381 II,15 | rumowisko; co więcej, wśród tego morza płomieni śpiewać począł
382 II,15 | ściągnąć i jako wotum do tego klasztoru ją pośle, bo to
383 II,15 | się nasi nie dali. Prócz tego, tu złe duchy nie mają mocy
384 II,15 | Kmicica - i głowa cięży od tego huku przez dwa dni i jedną
385 II,15 | Kmicic.~- A dawajcie mi tu tego Babinicza! - zakrzyknął
386 II,15 | Nikt z oficerów nie śmiał tego milczenia przerwać.~Jakże
387 II,15 | żołnierską, nie na czasie wobec tego zburzonego szańca, trupów
388 II,15 | wasza dostojność nie możesz tego przyrzekać, bo ustąpisz
389 II,15 | mruknął Sadowski. - U tego narodu prędka odmiana. Jeszcze
390 II,16 | oporu będzie zniszczenie tego świętego kościoła i nałożenie
391 II,16 | więc mogli rozbitkowie, do tego masztu uczepieni, myśleć
392 II,16 | Marii, łasce Jej, ratunkowi tego królestwa i wiary katolickiej
393 II,16 | z rajców nie myślał już tego wieczora o poddaniu.~Lecz
394 II,16 | nie obawiając się wcale tego, co Szwedom o stanie fortecy
395 II,16 | zaczął przekonywać się, że tego "orzecha" nie zgryzie, przyjął
396 II,16 | który by więcej układów od tego Poliocertes z rozmaitymi
397 II,16 | Zamoyskiego starczyły do uciszenia tego rozruchu.~A ksiądz Kordecki
398 II,16 | dostojność nie uczynisz tego - mówił z mocą Sadowski -
399 II,16 | tylko na szubienicy.~- Echo tego czynu rozlegnie się w całym
400 II,16 | dostojność nie uczynisz tego bez wiedzy jego królewskiej
401 II,16 | w naszym obozie, bo jak tego nie uczynisz, to oni jutro
402 II,16 | Lecz rozkazów nie cofnął i tego samego dnia jeszcze zaczęto
403 II,16 | Kuklinowski zdumiał się do tego stopnia, że przez chwilę
404 II,16 | do Szwedów przeszedł.~- Tego się spodziewałem - rzekł
405 II,16 | która się za bramą i bez tego kończy, a namawiam cię jako
406 II,17 | posłuży za przykład. Winę zaś tego sobie przypiszecie."~Ojcowie,
407 II,17 | Ojcowie, po odebraniu tego listu, postanowili po staremu
408 II,17 | uszanowanie, jakie lud ma dla tego miejsca, na Boga i cześć
409 II,17 | wojownik po prostu zląkł się i tego obrońcy, i własnego zadania.
410 II,17 | niewidomą ręką podpalone.~Prócz tego ginęli ciągle żołnierze,
411 II,17 | wstępu do obozu. Wynikło z tego, że w końcu oba wojska leżały
412 II,17 | chana z ordą. Wrzucił prócz tego list z konwentu krakowskiego,
413 II,17 | żywioły palne, które i bez tego czyniły stosunki między
414 II,17 | podniosło ducha w oblężonych do tego stopnia, że nic się nie
415 II,17 | razie trzeba było ogień z tego szańca zawiesić, ponieważ
416 II,17 | stojąca. Zbiła ona mur do tego stopnia, naodrywała tyle
417 II,17 | różne klęski. O zmierzchu tego dnia szwedzki puszkarz zabił
418 II,17 | Choćby ludzi natracić, byle tego smoka piekielnego udało
419 II,17 | Jakżeby inaczej! Bez tego bym nie poszedł, bo diabeł
420 II,17 | przystęp do mnie.~- To od tego zacznij.~Pan Piotr wyszedł
421 II,17 | wpaść, ani się obejrzy...~- Tego nie myślę; piechota stoi,
422 II,18 | zbyt spadziste, a oprócz tego nasyp świeżo uczyniony,
423 II,18 | wstrząśnienia.~Lecz pan Kmicic już tego nie słyszał, leżał bowiem
424 II,18 | pytania jenerała rzekł:~- Ja tego ptaka znam... To z załogi
425 II,18 | owo działo rozsadzić. Z tego jednego uczynku można by
426 II,18 | sobie, co najmniej, precz tego samego dnia i przejdą do
427 II,18 | królewskiej mości!... A oprócz tego ta twierdza się broni, prócz
428 II,18 | twierdza się broni, prócz tego wyciąć chorągwie Zbrożka
429 II,18 | On zaś, korzystając z tego, żem moje poselstwo odłożył
430 II,18 | żądane przedmioty.~- Rozebrać tego gaszka do naga - rzekł Kuklinowski -
431 II,18 | Kmicic drgnął na dźwięk tego głosu. Wydało mu się że
432 II,18 | zakrzyknął nagle - teraz ja na tego zdrajcę poczekam!~Kiemlicze
433 II,18 | z dawnych czasów słuchać tego wodza.~Jemu zaś żyły wystąpiły
434 II,18 | największą kolubrynę, a do tego jeszcze wyrwał się z rąk
435 II,18 | pojedynczo popadł, to my go... tego... Ucieczko grzesznych!...
436 II,18 | Nie spodziewałem się tego po was...~Wtem daleki huk
437 II,19 | przestrach i wiara, że zdobycie tego klasztoru nie leży w mocy
438 II,19 | usieczono.~- Wiem. Część tego srebra zdołałem wyrwać z
439 II,19 | otworzyłby nam już bramy tego kurnika.~Tu Wrzeszczowicz
440 II,19 | do niej należeli. Prócz tego przestrach mógł się rozszerzyć
441 II,19 | zdążyli spytać o powody tego pomieszania, pułkownik zakrzyknął:~-
442 II,19 | Kuklinowskiego storturować... tego człowiek nie mógł dokonać,
443 II,19 | jakowejś zdrady nie mógłby on tego dokonać. Kmicic miał tu
444 II,19 | był to w całym znaczeniu tego słowa zuchwały żołnierz,
445 II,19 | rycerskiemu honorowi, niesława tego uczynku na wszystkich Polaków,
446 II,19 | straszny człek pobił tamtych, tego powiesił i przypiekł po
447 II,19 | rzekł. - Od wczoraj, jakem tego Kmicica ujrzał, wydawało
448 II,19 | trzeć ręką czoło. - Co nam z tego? - rzekł Miller - nie skleisz,
449 II,19 | zaczyna nam być głodno. Prócz tego Kmicic może się połączyć
450 II,19 | prawdę, dość mamy wszyscy tego oblężenia!~- Ufam, że ono
451 II,19 | nagle Sadowski. - Mamy dość tego oblężenia my, ale mają go
452 II,19 | Szwedów.~ ~*~ ~O południu dnia tego kościół był tak nabity,
453 II,20 | się w kupy zbiera, a do tego Tatarzy idą, idzie chan
454 II,21 | opuszczenie, upokorzony majestat tego syna, wnuka i prawnuka potężnych
455 II,21 | wyciągnąć tylko ręce do tego ojca, a ten ojciec przyjmie,
456 II,21 | droższego na ziemi całej od tego ojca i pana, że gotów za
457 II,21 | mi świadek, nie uczynię tego dla nagród, bo ich nie potrzebuję,
458 II,21 | sposobem żywot uniosłeś z tego terminu i jak przez Szwedów
459 II,21 | zakrzyknął pan Andrzej - sam tego chcę, jak o łaskę o to proszę,
460 II,21 | tylko, miłościwy panie, a tego samego dnia cała Litwa,
461 II,21 | całego narodu przez usta tego szlachcica słyszę!...~-
462 II,21 | nóg go zwaliła, albo jaki tego Kmicica krewny - rzekł pan
463 II,21 | krakowski.~- Trzeba się będzie tego dopytać - odpowiedział kanclerz
464 II,21 | nie pomnę...~- I co z tego? - rzekł król.~- I on...
465 II,21 | Gdybym nie przywykł do tego - rzekł prymas - że z ust
466 II,21 | za grzechy i restaurację tego królestwa, na które cię
467 II,22 | po niego pana Ługowskiego tego samego dnia, a nazajutrz
468 II,22 | pilnie do powrotu. Prócz tego rozeszła się wieść o jakimś
469 II,22 | mówili) jest pycha i ambicja tego pana, a gdy jeszcze osobę
470 II,22 | zalały. I sam prymas nie inną tego podawał przyczynę, jak nierząd,
471 II,22 | I kto, pytam, może z tego upadku nas ratować, kto
472 II,22 | czasów doświadczenie do tego stopnia przerodziły słuchaczy,
473 II,22 | uniesieniu.~- Bóg nam zesłał tego żołnierzyka! - wołał. -
474 II,22 | niech będzie, co chce, od tego nie odstąpię!~Kmicicowi
475 II,22 | nieskładne.~Król zaś rzekł:~- Nad tego kawalera, który kolubrynę
476 II,22 | przy osobie naszej zostań. Tego nam ci odmówić się nie godzi.
477 II,22 | rozeszli się inni oficerowie.~Tego samego dnia gruchnęła wieść
478 II,22 | osoby monarchy ułatwiony, tego samego więc dnia, już po
479 II,22 | pojutrze ruszamy? Nie mógł i tego odgadnąć, że pójdziem za
480 II,22 | Szczerość patrzy z oczu tego szlachcica, a spalony bok
481 II,22 | bo on jeno z nazwiska do tego narodu należy.~- Krótko
482 II,23 | A był z nimi i trzeci; tego całe wojsko sławiło jako
483 II,23 | skoczył i uchwycił. Lecz tego samego wieczora Tyzenhauz
484 II,23 | go zwodzić?~Czuł, że do tego zabraknie mu sił.~Więc po
485 II,23 | Panna, Królowa nasza, żem tego nie zmyślił, iż ostatnią
486 II,23 | stanie, co ma być, dosyć mi tego!~I spiął konia ostrogami,
487 II,23 | nawróćmy przynajmniej z tego miejsca i ku granicy węgierskiej
488 II,23 | być symulowane, od wzięcia tego rajtara aż do jego zeznań.
489 II,24 | umyślnie zwabili ich do tego parowu.~- Widzieliśmy -
490 II,24 | pogrzeb wyprawimy!... i tego to człowieka za zdrajcę
491 II,25 | Powiadaj!~- Co wiem, pewnie tego nie ukryję. W Wielkopolsce
492 II,25 | ciągnąć, ale gdzie go szukać, tego nie wiem.~- Głośno o nim
493 II,25 | później doprowadziły go do tego, że dla Rzeczypospolitej
494 II,25 | Ale teraz było jeszcze do tego daleko. W Lubowli huczały
495 II,26 | znowu, przecie nie chciał tego uczynić.~- Miłościwy panie -
496 II,26 | zapomnieć, żeś wbrew cnocie tego narodu, podniesieniem ręki
497 II,26 | to nieprawda!... Jeśli do tego grzechu się poczuwam, niech
498 II,26 | postała... Za królestwa świata tego nie byłbym nigdy podobnego
499 II,26 | po drugim, alem sobie z tego nic nie robił, jeszcze diabeł
500 II,26 | jeszcze w Częstochowie z tego tyle, że i dwie takie wioski
1-500 | 501-825 |