Tom, Rozdzial

501 II,26 |              go rozniosło. Już się do tego miało. Już szli dragoni
502 II,26 |         ojcowskie dobrotliwe serce do tego cię skłania, jeśli ona nowa
503 II,26 |              Anieli ją ustrzegą!~- Bo tego i warta. Żeby cię zaś sądy
504 II,26 |          dobre uczynki poczęły się od tego, żeś się Babiniczem przezwał...
505 II,26 |               w moich oczach już wart tego.~- Miłościwy panie!... Czym
506 II,27 |        opamiętanie się, ale i odmianę tego narodu, o którym niedawno
507 II,27 |          ukazujemy i ofiarujemy wedle tego związku naszego okazję przystępu
508 II,27 |               świat światem, nie było tego, żeby prostactwo tak mężnie
509 II,27 |             Częstochowy oblegać... Od tego czasu nie siedzieć im w
510 II,27 |         siedzieć im w tej ziemi!~- Od tego czasu nie będą w tej ziemi
511 II,27 |       chciałem spostponować.~Ale nikt tego wyraźnie nie zauważył, bo
512 II,28 |              buława w złych rękach?~- Tego nie godzi mi się powiedzieć,
513 II,28 |               gęba do ucha nie powie, tego ci własny dowcip nie podszepnie.
514 II,28 |             niepamięć puszczając; ale tego nie ukrywam, że jeśli ona
515 II,28 |            panowie! abyśmy co prędzej tego jaźwca z jamy wykurzyli
516 II,28 |              waćpanowie za kpa, jeśli tego nie uczynię!~To rzekłszy
517 II,28 |            będziemy za kpa mieli, gdy tego nie uczynisz, ale dopiero
518 II,28 |           mówię wam! A wszystko przez tego zdrajcę Radziwiłła i przez
519 II,28 |               patrzy, bym nie odebrał tego, com dał.~- Jeno po napiciu
520 II,28 |              zlękli się, aby istotnie tego nie uczynił, bo mógł. W
521 II,28 |          człowiek.~Więc przelękli się tego przedsięwzięcia obaj Skrzetuscy,
522 II,28 |                  Szelmą jestem, jeśli tego nie uczynię! - odparł Zagłoba.~-
523 II,28 |               a jurzył się! Ale nic z tego! Moja głowa w tym, że tam
524 II,28 |              dostaniem, to co komu do tego, czego ja za murami szukam.
525 II,29 |         zwolna lampa jego życia. Dnia tego w południe jeszcze chodził,
526 II,29 |          mogły się porównać.~Bo prócz tego, jako Oresta erynie, tak
527 II,29 |        rozgrzewki.~- Szósty już dzień tego wichru i śniegu - odpowiedział
528 II,29 |               rozsiekajcie! gdyż i do tego się przyznaję... - tu głos
529 II,30 |             też oczy i serca na widok tego pospolitego ruszenia, w
530 II,30 |               natchnęła do uczynienia tego wotum, abyś łaską miłosierdzia
531 II,30 |               mi pomoc do wypełnienia tego, co obiecuję.~Słuchało tych
532 II,31 |             też oczy i serca na widok tego pospolitego ruszenia, w
533 II,31 |               natchnęła do uczynienia tego wotum, abyś łaską miłosierdzia
534 II,31 |               mi pomoc do wypełnienia tego, co obiecuję.~Słuchało tych
535 II,32 |              zgadzano się tylko co do tego, czy książę wojewoda wileński
536 II,32 |               ale gdzie by teraz był, tego nie wiem.~- Co o nim myślisz?~-
537 II,32 |           nieprzyjacielską przywiódł, tego by nikt inny nie potrafił.
538 II,32 |               uczyniwszy... Jakże! do tego doszło, że Kmicic Chowańskiego
539 II,32 |        wreszcie doszedł pan Michał do tego, jak pan Zagłoba uwolnił
540 II,32 |              królewskiej mości lepiej tego hultaja oczyści niż największe
541 II,32 |       Poznajże go i pokochaj, bo wart tego!~Pan Wołodyjowski począł
542 II,33 |         wyniesie!~- A nie mówiłem wam tego! - wołał Zagłoba - jakem
543 II,33 |     wyjeżdżała - ozwał się Charłamp - tego nie wiem, bom przy jej wyjeździe
544 II,33 |               ma co ukrywać, bo wedle tego, co o młodym księciu powiadają,
545 II,33 |              pan Zagłoba - bo widać z tego, że nic dziewce nie grozi.~-
546 II,34 |           ekscytował, jeżeli kto inny tego nie uczyni. Gdzie to teraz
547 II,34 |                i jegomościn, a oprócz tego one kamuszki świecące, cośmy
548 II,34 |            ogarnęli, ale nie musi tam tego już wiele być, bom też przygarstkę
549 II,34 |                  mruczał - trzeba tam tego posłać... Każę powiedzieć
550 II,35 |       przednówku, było trudno, a mimo tego wszystko musiało być na
551 II,35 |              w jedzeniu stanowią wady tego niepospolitego skądinąd
552 II,35 |                   Była ona narzeczoną tego Podbipięty, który zabit
553 II,35 |                jest! Jak mi Bóg miły! tego tylko brakło! Przeczytasz
554 II,35 |        podejrzeniom. Dalibóg, dość mi tego! bom też nie żaden żak ani
555 II,35 |           służby, jak należy. Dość mi tego! Ale skoro jeszcze oczyma
556 II,35 |                ot, tak!... Co mnie do tego. Niechże jej Michałek jedwab
557 II,36 |          Szkoda, żeś mi waćpan wprzód tego nie mówił. Jeden mam język
558 II,36 |             uderzyć zamierzają. Wobec tego dalsza droga i peregrynacja
559 II,36 |               rozkaz.~- A waści co do tego! Odebrałem i właśnie dlatego
560 II,36 |             panną wracamy.~Pan Kmicic tego tylko chciał, aby oficer
561 II,36 |        rozkazie; okazało się bowiem z tego z zupełną pewnością, że
562 II,36 |       bezpiecznie do pana Sapiehy, bo tego pan starosta nie wyliczył,
563 II,36 |               całym zajściu dopiero z tego listu, który nazajutrz krasnostawski
564 II,36 |          serce gdzie indziej, a prócz tego był całkiem i sam przekonany,
565 II,37 |            rotmistrze powiatowi. Obok tego król wydał mnóstwo listów
566 II,37 |         przeprawy przez góry ratował. Tego w szczególniejszej opiece
567 II,37 |             zamiarach, porwał go, i z tego powodu nieubłaganą zemstę
568 II,37 |              nim odzywać.~- Kmicic mu tego nie daruje, nie taki to
569 II,37 |             lecz że i bała się trochę tego Babinicza, więc nie rzekła
570 II,38 |            rotmistrze powiatowi. Obok tego król wydał mnóstwo listów
571 II,38 |         przeprawy przez góry ratował. Tego w szczególniejszej opiece
572 II,38 |             zamiarach, porwał go, i z tego powodu nieubłaganą zemstę
573 II,38 |              nim odzywać.~- Kmicic mu tego nie daruje, nie taki to
574 II,38 |             lecz że i bała się trochę tego Babinicza, więc nie rzekła
575 II,39 |      Czarnieckiemu z pomocą spieszyć.~Tego samego zdania był Kmicic,
576 II,39 |        imienia samego wojewody. Prócz tego w Białymstoku stały łanowe
577 II,39 |        pomścić, sławą się okryć, a do tego potęgę odpowiednią mieć
578 II,40 |              Bogusławowe topniały.~Do tego sam Bogusław istotnie był
579 II,40 |              chory, a chociaż w sercu tego człowieka nigdy troska nie
580 II,40 |             jeszcze, że pan Sapieha w tego rodzaju praktykach o wiele
581 II,40 |              niezwalczoną słabość dla tego człowieka. Z natury skąpy
582 II,40 |          Czemuś mówił: "gorze!" Znasz tego człowieka?~- Znam - odrzekł
583 II,40 |       Mieliśmy się pobrać... Wysłałem tego człeka, ażeby mi o niej
584 II,40 |               tak!~- Czyli książę zna tego człowieka?~- Zna. To wachmistrz
585 II,40 |         księcia, że mu, kogo chce, za tego żołnierza puszczę, który
586 II,40 |             Zemsty zaniecham, byle mi tego żołnierza puścił!..~- Czekaj -
587 II,40 |       Sakowicza zatrzymać mogę. Prócz tego napiszę księciu, aby przysłał
588 II,40 |           poręczając, piszę się etc."~Tego jeszcze wieczora Kmicic
589 II,41 |         ledwie na nogach stała. Prócz tego wycie tatarskie słyszano
590 II,41 |              jako ślepe instrumentum. Tego żołnierza zechciej wasza
591 II,41 |      bezczelniejszy suplikant...~- Ja tego człowieka darmo od waszej
592 II,41 |               twoje zaręczył.~- Przez tego żołnierza odpiszę panu hetmanowi,
593 II,41 |             wasza książęca mość i tak tego żołnierza, a ja się na parol
594 II,41 |               waszą książęcą mość! Za tego człowieka ja...~- Co ty?~-
595 II,41 |           pana Sapiehę, a ja pojutrze tego gemajna wypuszczę i tobie
596 II,41 |            Jeżeli wasza książęca mość tego starego żołnierza mi wypuści...
597 II,42 |            głowę się biorąc.~- Uważ z tego - rzekł hetman - że kto
598 II,42 |               i przesadził. Ale się z tego nie chełp, bo to zrządzenie
599 III,1 |           Duglas, Henryk Horn, krewny tego, który pod Częstochową był
600 III,1 |              po obozie i wszyscy byli tego mniemania, że zwycięstwo
601 III,1 |         ludzka moc!~- Stało się wedle tego, co marszałek Wittenberg
602 III,2 |            spożywał. To tak ci się do tego przyzwyczaił, że teraz coraz
603 III,2 |       wierzchu, wino zaś, które i bez tego idzie do głowy, poniesie
604 III,2 |         trzeba wino mocniejsze pić od tego, które teraz oto pijemy.~
605 III,2 |                dziękuję za łaskę, ale tego wasza dostojność nie uczynisz,
606 III,2 |     wykaraskał, już jest drugi... Ale tego nastroję jako basetlę i
607 III,3 |             fantazją, i wiadomo, co z tego wypadło.~- Zamość nie Birże,
608 III,3 |        nadzieję... Co najwięcej, mimo tego, co mu poprzednio mówiono,
609 III,3 |            zechcesz.~- Nie masz u nas tego zwyczaju - odpowiedział
610 III,3 |         najtajniejsze myśli, a oprócz tego mam rozkaz oświadczyć waszej
611 III,3 |                do szczęścia i spokoju tego kraju pierwszy rękę przyłoży."
612 III,3 |              twa na równi z sercem do tego się skłonią, dlatego rozkazywać
613 III,3 |            siebie samego, a wesół, że tego jeszcze dnia wspaniałą ucztę
614 III,3 |              pewna śmierć czekała.~Do tego pan Czarniecki nie poszedł
615 III,3 |       przyznał się tylko przed nim do tego, że i sam środków nie widzi,
616 III,4 |                ROZDZIAŁ 4~Wiosna roku tego dziwnymi chodziła drogami,
617 III,4 |            król.~A i naprawdę siła od tego podjazdu zależało, albowiem
618 III,4 |             że chorągiew polska i bez tego parła naprzód, chciała bowiem
619 III,4 |              straszne podnosiły się z tego wiru i dolatywały uszu Szwedów
620 III,4 |               jeśli życia nie okupię, tego strasznego męża obaliwszy.
621 III,4 |            wychodziło aż tyłem karku. Tego pchnięcia postanowił teraz
622 III,5 |                       ROZDZIAŁ 5~Dnia tego położyli się Szwedzi spać
623 III,5 |               dzieje, zrozumiał, co z tego może wyniknąć, i zaraz rankiem
624 III,5 |               Nakazuję odwrót!~Więcej tego dnia nie słyszano z jego
625 III,5 |       Wołodyjowski drugi mój uczeń. Z tego mam prawdziwą pociechę.~-
626 III,5 |             rody... wielkie rody...~- Tego nikt panu Lubomirskiemu
627 III,5 |             wyrósł ani z roli, jeno z tego, co mnie boli - ozwał się
628 III,5 |              Przeznałem go na wylot z tego, co ludzie o nim powiadają,
629 III,5 |               przebaczył, nie uczynię tego za skarb gotowy!~- To wyciągnę
630 III,5 |          wyłusknął? Powiadam ci, że z tego listu może być więcej złego
631 III,6 |        radości, jako szwedzki granat. Tego człowieka do piekła pochlebstwem
632 III,6 |       marszałka nie dworuj, bo inny i tego by nie uczynił. Siła od
633 III,6 |               aż pan marszałek musiał tego zwyczaju, jako niechrześcijańskiego
634 III,6 |              przeszkodzić.~Lecz czasu tego wszystko czynił, by chwałę
635 III,6 |               Szwedów. Aż przyszło do tego, że te pułki piechotne i
636 III,6 |              początkach o mało życiem tego nie przypłacił. Zdarzyło
637 III,6 |            bronili się jednak z godna tego sławnego pułku odwagą. Lubo
638 III,6 |            już dziś równy !~- Godzien tego! godzien! - zakrzyknęła
639 III,7 |  Sapieżyńskiej z Bogusławem, o klęsce tego ostatniego pod Janowem,
640 III,7 |               wówczas... pamiętasz?~- Tego nie uczynię więcej!~Tu począł
641 III,7 |        dopiero pana Michała! Ba! mało tego, bo i ja z wami foedus zawieram.
642 III,7 |           taką potęgą nie zadrżał. Do tego i Pan Bóg prędzej, później
643 III,7 |             dla czeladzi, ale nie dla tego, kto powagę kocha. Ludzie,
644 III,8 |             Kmicic zaś mógł być prócz tego wielce pożyteczny dlatego,
645 III,8 |           całe życie służył, mówić mi tego nie wypada, ale owóż temu,
646 III,8 |               wojowali, nie mając zaś tego impetu, musieli przegrywać;
647 III,8 |         zdołam, przeto mu podarunek z tego kawalera zrobię.~- Miłościwy
648 III,8 |               król - nie powinien bym tego jeńca puszczać, bo przeciw
649 III,8 |              Przebaczyć mogę jako pan tego królestwa, gdy taka moja
650 III,9 |              siadała? ~- A mnie co do tego?~- To do tego, że jeśliś
651 III,9 |              mnie co do tego?~- To do tego, że jeśliś wołem, to się
652 III,9 |          próżno leje; nie zdobędziemy tego mostu!~- Ja też go nie chcę
653 III,9 |              no wszystko do koszuli z tego jenerała, któregom w jasyr
654 III,9 |              soli, ani z roli, jeno z tego, co ich boli.~Tymczasem
655 III,10|            saku, bo się wydobył, a do tego z wielką wojska litewskiego
656 III,10|             nam nie wchodzić. Nie bez tego też, żeby waszej winy nie
657 III,10|           naszym podziwem, bośmy byli tego mniemania, że zbudować go
658 III,11|             człek wiekowy, nie możesz tego wyrozumieć, ale ja co maja
659 III,11|           conservare iuventutem meam, tego mi już niejeden zazdrościł.
660 III,11|            usiekli. Wkrótce Kmicic do tego doszedł, że z Janem Skrzetuskim
661 III,11|             świata uważają, bo oprócz tego ma król francuski zacny
662 III,11|              ale kiep w porównaniu do tego!~- A owo, co to za druga
663 III,11|           Zagłoba pokręcił wąsa.~- Do tego, do którego i wszystkie
664 III,11|             Nie omieszkał korzystać z tego nieprzyjaciel.~Pewnego razu,
665 III,11|               swoją okazać.~- Za dużo tego, za dużo! nie ma i gadania! -
666 III,11|              mówię wam, że w końcu do tego doszło, że jak tylko do
667 III,11|           Charłamp. - Ale było to i z tego, że książę hetman zawsze
668 III,11|        świadków obecnych, co to go od tego szlachcica spotyka.~Rozpoczęła
669 III,11|              na uczcie nie był, ale z tego powodu, że go na nią nie
670 III,11|          ostatnich sił i coraz to ten tego, to tamten owego przechyli;
671 III,12|                 pytał Kmicic.~- Wedle tego, co Hassling powiada, a
672 III,12|          muszę się z nim rozgadać; od tego, co mi powie o osobie i
673 III,12|          Zagłoba. - Wojowałeś dobrze, tego ci nie neguję, ale kradłeś
674 III,12|               dalej stary - jeżeli ja tego bluźniciela przeciw wierze,
675 III,12|           bluźniciela przeciw wierze, tego zdziercę kościołów, tego
676 III,12|              tego zdziercę kościołów, tego ciemięzcę panienek, tego
677 III,12|              tego ciemięzcę panienek, tego kata męża i niewiasty, tego
678 III,12|           tego kata męża i niewiasty, tego podpalacza, tego szelmę,
679 III,12|           niewiasty, tego podpalacza, tego szelmę, tego felczera od
680 III,12|              podpalacza, tego szelmę, tego felczera od puszczania krwi
681 III,12|          puszczania krwi i pieniędzy, tego mieszkogryza, tego skórołupa
682 III,12|         pieniędzy, tego mieszkogryza, tego skórołupa wolno z Warszawy
683 III,12|              które za mężami swymi do tego kraju jako do nowej posiadłości
684 III,13|                 pytał Kmicic.~- Wedle tego, co Hassling powiada, a
685 III,13|          muszę się z nim rozgadać; od tego, co mi powie o osobie i
686 III,13|          Zagłoba. - Wojowałeś dobrze, tego ci nie neguję, ale kradłeś
687 III,13|               dalej stary - jeżeli ja tego bluźniciela przeciw wierze,
688 III,13|           bluźniciela przeciw wierze, tego zdziercę kościołów, tego
689 III,13|              tego zdziercę kościołów, tego ciemięzcę panienek, tego
690 III,13|              tego ciemięzcę panienek, tego kata męża i niewiasty, tego
691 III,13|           tego kata męża i niewiasty, tego podpalacza, tego szelmę,
692 III,13|           niewiasty, tego podpalacza, tego szelmę, tego felczera od
693 III,13|              podpalacza, tego szelmę, tego felczera od puszczania krwi
694 III,13|          puszczania krwi i pieniędzy, tego mieszkogryza, tego skórołupa
695 III,13|         pieniędzy, tego mieszkogryza, tego skórołupa wolno z Warszawy
696 III,13|              które za mężami swymi do tego kraju jako do nowej posiadłości
697 III,14|               wymyślił. Żałowało ją z tego powodu wielu, bo mówiono: "
698 III,14|               znowu, lecz pan Andrzej tego nie spostrzegł, bo chwyciwszy
699 III,14|             się o pannę Billewiczównę tego samego wieczora.~- Oświadczył
700 III,14|              też na Sakowicza, bo był tego czasu wypadł z łaski za
701 III,14|        krócicę nabitą dał. Oficer jej tego nie odmówił, bo szlachcicem
702 III,14|           jakby go kosą z nóg ścięto, tego samego dnia, gdy miał na
703 III,15|           sinym oddaleniu, nim krańca tego mrowiska sięgnąć zdołał.~
704 III,15|           były na twierdze. Lecz dnia tego ogarnęła Mazurów taka zaciekłość
705 III,15|        szkaradne istoty nie myślały z tego korzystać; owszem, przerażone
706 III,15|     Przyszedłszy do siebie, zaczął od tego, iż wskoczył między szeregi
707 III,15|            łamał? Kto czym wojuje, od tego ginie... Wszakżeś to Wolfa,
708 III,15|            Miłościwy panie! Nie mówię tego, abym waszą królewską mość
709 III,15|             wojska za stróżę dodać, a tego czynić nie możem... Słyszysz,
710 III,15|       wszystkiego dokonali.~- Sprawca tego rozruchu powinien być końmi
711 III,16|         książę nie chciał chwytać się tego sposobu, a to z rozmaitych
712 III,16|               ze sobą miało służyć do tego, aby to przyszło tym pewniej,
713 III,16|           statysta wie, co robi, i że tego wymaga polityka, której
714 III,16|        uwielbieniem. Powoli doszło do tego, że gdy myśli o nienawistnym
715 III,16|              przebaczenie.~- Nie czyń tego, panie kawalerze - odrzekła
716 III,16|          odrzekł Ketling. - Czyś pani tego nie spostrzegła?~Ona zaś
717 III,16|           Dech zamiera w piersiach od tego, co mi Paterson mówił. Równego
718 III,16|         ohydnych miejsc i spod władzy tego zdradzieckiego księcia.
719 III,17|               dla zbawienia ich i dla tego, iżby się ucieczka udała,
720 III,17|               wrócił zły i zgryziony.~Tego jeszcze dnia zwołał radę
721 III,17|           było wziąść, tom wziął, ale tego mało.~- Za szczęście sobie
722 III,17|               Bogusław. - A siłaż tam tego będzie?~- Nad sto tysięcy
723 III,17|          jeżeli Podlasie za pieniądze tego regalisty i patrioty od
724 III,17|              i dwie; książę zaś i bez tego był już znużon drogą i późną
725 III,17|          wszelkich wysileń, nie mogli tego dokazać.~Jej twarz zmieniła
726 III,17|             dochodzić. Aż przyszło do tego, że trzeba oręża przeciw
727 III,17|            poznał tak dobrze jako my, tego pozory nie uwiodą i zawsze
728 III,17|          gotowizny nie utracić. Prócz tego są i innych Billewiczów
729 III,17|        gorączkowo książę - bo tam ona tego starego bałwana własną osobą
730 III,17|              Żebyś ty ją widział, jak tego parszywego stryjca broniła...
731 III,17|           Widzę, że nie wskóram! Dość tego! Co? Wielka rzecz! wielka
732 III,17|           miała uciekać, a przecież z tego, coś mi wasza książęca mość
733 III,17|              rozumiesz, mości książę? Tego szycia cechowi za ważne
734 III,18|           chciał wysłuchać cierpliwie tego, coć powiem.~- Jeżeli tak,
735 III,18|          sobie tłumacząc. Przyszło do tego, żeśmy i waszą książęcą
736 III,18|            nie omieszka.~- Cyceron by tego ozdobniej nie umiał wyrazić! -
737 III,18|             ruszyć w pole, bo mnie do tego natura ciągnie, ale żem
738 III,18|        jeszcze na służbę zwyciężonej, tego by się sam najchytrzejszy
739 III,18|                 A iżem się w sprawach tego rodzaju u wielkich statystów
740 III,18|                kogo zechcem... choćby tego Radziwiłła, który się z
741 III,18|                molestowań, zmartwień, tego by na wołowej skórze nie
742 III,18|                Przez trzy dni inny by tego nie wymyślił, co waszmości
743 III,18|               uspokoi.~- Nie trzeba i tego. Jak ślub pokaże się nieważny,
744 III,19|             turkus był zacny. Wolałem tego już więcej nie tykać.~-
745 III,19|            szara gęś... I dobrze, żeś tego nie uczynił, bo kazałbym
746 III,19|              Lepiej w tym kraju cenią tego, kto się królowej jejmości
747 III,19|              się zaś w gniewie czyni, tego wedle amicycji w rachubę
748 III,21|        Taurogach jak we własnym domu. Tego samego dnia wieczorem poznała
749 III,21|              ptak szczebiotał, ale od tego szczebiotania w mieczniku
750 III,21|              U księcia Bogusława?~- U tego zdrajcy! u tego heretyka! -
751 III,21|        Bogusława?~- U tego zdrajcy! u tego heretyka! - huknął pan miecznik.~
752 III,21|           stąd wydostaniemy.~- Już my tego próbowali - odrzekła Oleńka.~-
753 III,21|               nad nimi jest tu Braun, tego zaś i sam diabeł nie przejedna.~
754 III,21|         powiedzieć. "Lepiej - mówił - tego nie tykać, bo to bolączka,
755 III,21|         zwykle nie przywiązuje się do tego wagi.~- A przecie byłaby
756 III,21|                że źle uczyniłem, bo z tego, co jak teraz słyszę, po
757 III,21|           widziałem. Nie widziano też tego w poprzednich wojnach. Książę
758 III,21|     wściekłością w naszym obozie...~- Tego pana Babinicza widziałam
759 III,22|            zupełny bezład i doszło do tego stopnia, że książę osądził
760 III,22|                że pan Babinicz tuż. Z tego jednak, iż książę z Sakowiczem
761 III,22|               broń skrzywdzonych, boś tego godzien, boś zacny, bo szkoda
762 III,22|          nogach mógł się utrzymać. Do tego sam dobrze nie wiedział,
763 III,22|         Bogusław obalił był wprawdzie tego ostatniego w ataku wraz
764 III,22|            gdyby licho nie przyniosło tego Babinicza... Do dwóch razy
765 III,22|          sprawdzić?...~- Przyjdzie do tego, ale teraz muszę jechać
766 III,22|            wystąpił na straszne i bez tego lica Sakowicza. Oczy przez
767 III,22|           uczynić, a gdy się tylko do tego raz weźmie, zaręczam, że
768 III,23|         niezbyt wierząc spytała zaraz tego samego dnia Oleńki, czy
769 III,23|  niebezpieczeństw niewolę.~Przyszło z tego powodu do sporów między
770 III,23|        Starosta zżuł gniew, kazał dać tego dnia jednemu rajtarowi za
771 III,23|              ode mnie wymagaj, choćby tego, bym na kolanach chodził...~
772 III,23|           zgrzytnął zębami i wyszedł.~Tego samego dnia zagrzmiało w
773 III,23|         Taurogach więcej wojsk, niżby tego konieczna obrona wymagała.
774 III,23|            Boże!~- Bójże się waćpanna tego Boga, którego wzywasz! -
775 III,23|              to się wkrótce pokaże.~I tego samego dnia, zebrawszy resztki
776 III,23|              potrzebował pan starosta tego czynić, bo po tym nowym
777 III,23|              rzeczywiście nieszczerze tego wilka wywoływał, lubo był
778 III,23|         rozmyślań doszedł Sakowicz do tego samego przekonania i borykał
779 III,23|          wiedział, że w razie śmierci tego potężnego protektora łatwiej
780 III,23|          klęski nie wrócił. Nie bierz tego na się, abyś miał się z
781 III,23|             Babiniczowi. Brakło mu do tego zarówno sił, jak chęci.
782 III,23|        Wszakże mogłaś dawno Brauna do tego skłonić?~- Mogłam skłonić?
783 III,24|             sieci, ale że przywykł do tego sposobu wojowania, więc
784 III,24|               opowiadał jenerałom, że tego kawalera po dwakroć własną
785 III,24|  Radziejowskim połączyć. Nastąpiło to tego samego dnia ku wielkiej
786 III,24|           spyżę starać się mogły, ale tego tylko czekał pan Babinicz. ~
787 III,24|           słomy nie wygląda. Nie mogę tego chłopca od pijaństwa odzwyczaić.
788 III,24|           dobrze wstawiać.~- Naprzód, tego byś waćpan panu Sapieże
789 III,24|             Zagłoba. - Młodziście, to tego nie rozumiecie, że jako
790 III,24|               dalej:~- Słuchajcie, bo tego z lada gęby nie usłyszycie,
791 III,25|             sieci, ale że przywykł do tego sposobu wojowania, więc
792 III,25|               opowiadał jenerałom, że tego kawalera po dwakroć własną
793 III,25|  Radziejowskim połączyć. Nastąpiło to tego samego dnia ku wielkiej
794 III,25|           spyżę starać się mogły, ale tego tylko czekał pan Babinicz. ~
795 III,25|           słomy nie wygląda. Nie mogę tego chłopca od pijaństwa odzwyczaić.
796 III,25|           dobrze wstawiać.~- Naprzód, tego byś waćpan panu Sapieże
797 III,25|             Zagłoba. - Młodziście, to tego nie rozumiecie, że jako
798 III,25|               dalej:~- Słuchajcie, bo tego z lada gęby nie usłyszycie,
799 III,26|              Taurogów, ale nie chciał tego uczynić, bo pragnął nie
800 III,26|              masz już innych obrońców tego nieszczęsnego kraju, prócz
801 III,26|       dziesięciu zrachował. Kto legł, tego stratowano; inni rozsypali
802 III,27|      ostatnich dniach skłaniać się do tego zaczął.~Usłyszawszy to pan
803 III,27|           Wołodyjowskiego.~- Dość już tego! - rzekł - wolę zginąć,
804 III,27|             rozkaz, to ja bym jeszcze tego brodu spróbował.~- Stać! -
805 III,27|                pomyślał pan Andrzej - tego konia żaden bachmat w świecie
806 III,27|            ojczyzny! Wróg mój, kto na tego nieszczęśnika rękę podniesie.~
807 III,27|             Prędzej bym się po każdym tego spodziewał aniżeli po tobie,
808 III,27|           aniżeli po tobie, że żywcem tego zdrajcę wypuści !...~- Słuchaj
809 III,27|      miłosierdzia... bo żeby wyrok na tego gołębia podpisać...~Tu Kmicic
810 III,28|               do smaku, więc miecznik tego samego jeszcze dnia wysłał
811 III,28|         uwielbienie. Nie było też bez tego, by jakie serce nie zabiło
812 III,28|             niej. Konie tak były dnia tego zmęczone, że mimo przedstawień
813 III,28|           dobrze zaczęła próbować, że tego samego dnia znalazła sobie
814 III,28|        Zamościa okazywałeś, śmiem się tego spodziewać, że mnie w nieszczęściu
815 III,29|             się zakochać. I doszło do tego, że on, który oprócz Bogusława
816 III,29|        zdradziła.~Sakowicz należał do tego rodzaju ludzi, którzy za
817 III,29|            którym oznajmiał w imieniu tego ostatniego, że w Wołmontowiczach
818 III,29|               Babinicza i tajemnicy z tego nie czynił, za czym nie
819 III,29|            przeleciała!~- Noga żywa z tego pościgu nie wyjdzie! - dodaje
820 III,30|          przesławny Babinicz, i jeśli tego nie uczynił, to jeno dlatego,
821 III,30|              zaciągi czynić, a oprócz tego przywiozłem list dla waszmości
822 III,31|       pozwoliłabym sobie uciąć, gdyby tego nie było... ale to było,
823 III,32|         właściwą, biegły popatrzyć na tego strasznego ongi Kmicica,
824 III,32|         blisko, gdy spojrzała w twarz tego mizeraka, który po tylu
825 III,32|            zbytnio słucha, ale on się tego nie wstydził, owszem, sam