1-500 | 501-786
Tom, Rozdzial
1 I,1 | nieprzyjaciela podchodził jako wilk pod owce i co tam można
2 I,1 | nakrywali mnie tam czapką i ręką jako ptaka w gnieździe, ale co
3 I,1 | Moi ludzie też się zdarli jako miotły od ciągłego zamiatania,
4 I,1 | chodzą i partiom hetmanią, jako pani Kokosińska, stryjna
5 I,2 | boki i śmiał się poznawszy, jako sobie już dali rady w jego
6 I,2 | uradowany Kmicic.~- I piwniczka jako się patrzy - zapiszczał
7 I,3 | języki na mnie ostrzyli jako noże na osełce.~- A kto
8 I,3 | zaściankach szlachcianki jako krew z mlekiem i podobno
9 I,3 | śmiało, oczu nie spuszczając, jako pani w swoim domu gości
10 I,3 | panny. Starali się pokazać jako ludzie grzeczni i nie szło
11 I,3 | Mitrunów przez lasy przewieźć, jako wczoraj była ugoda. Sanna
12 I,3 | mówiłeś, osiodłała, a czemu to jako żak przed nią stałeś?...
13 I,3 | mnie?~Otworzyła oczy:~- Jako duszę własną !~- A ja na
14 I,3 | wesołość szumna, szalona, jako i jazda była szalona. Kmicic
15 I,4 | fuknie, bo to u nich humory jako szable ostre.~Pakosz Gasztowt,
16 I,4 | wojnę i do puszczy chodził jako nieboszczyk pan podkomorzy.~-
17 I,4 | odpowiedział posępny Józwa, który jako prawdziwy Żmudzin, bardzo
18 I,4 | na języku, nie drzemcie jako zając o południu pod skibą!~-
19 I,4 | żebyście mu przyjaciółmi byli, jako on chce być wam przyjacielem.
20 I,4 | upaść i o auxilia prosić: jako o prochy, strzelby, i żebyś
21 I,4 | a waszmościom słuchać, jako podkomendnym.~Kawalerowie
22 I,4 | szeroką dłonią po głowie.~- Jako żywo! - rzekł - myślałby
23 I,4 | zaścianku pełno było ludzi, jako zwyczajnie przy niedzieli.
24 I,4 | przysłaniając oczy ręką.~- Jako żywo! - przywtórzył Uhlik -
25 I,5 | prowiant i broń, i konie, gdy jako wolentarz, nie posiadający
26 I,5 | miło w tych Wodoktach, jako właśnie w raju. Rad by tu
27 I,5 | winnych sądził?~- W Upicie? Jako Salomon!~- To i chwała Bogu!...
28 I,5 | jeśliś sprawiedliwość, jako się godzi, uczynił!~- Jeślim
29 I,5 | pijanemu... w kompanii... jako że żołnierze pohamować się
30 I,5 | Krew na waćpana ręku jako na Kainowym! - krzyknęła
31 I,6 | znaczniejsze w okolicy domy, jako Schyllingowie, Sołłohuby
32 I,6 | że mi wiary dotrzymasz, jako ci dziad nieboszczyk z tamtego
33 I,6 | wypisać potrafi! Miłość jako nasionko leśne z wiatrem
34 I,6 | orędownictwa wysłucham. A jako się to nigdy stać nie może,
35 I,7 | człowiek młody, siedział, jako się rzekło, w Pacunelach
36 I,7 | Wołodyjowski się z nią żeni. Jako opiekunowie, możem na to
37 I,7 | tedy wieczora zasiedli, jako zwykle po wieczerzy, przed
38 I,7 | czypać bzu~I nie wierz kłopcu jako psu!~ ~Bo każdy kłopiec
39 I,7 | słyszał.~- Ot, to i pewno! jako żywo! - rzekła składając
40 I,7 | na ścianach wyobrażone, jako to: sprawy Zygmunta III
41 I,7 | podłogi, jeno cynowy dół jako srebro błyszczący, a w tym
42 I,7 | pływać można w komnacie jako w jeziorze... Żaden król
43 I,7 | mi waćpana, bom o tobie jako o sławnym żołnierzu słyszał.
44 I,7 | testamentem mi przynależy, jako i ta majętność, i Bóg widzi,
45 I,7 | uczynili, a wybito ich do nogi jako psów wściekłych za to, że
46 I,8 | Czemużeś to nie umknął jako reszta twoich towarzyszów?
47 I,8 | zna waćpana z reputacji jako sławnego żołnierza.~- Także
48 I,8 | tedy tu dla mnie szczęścia, jako go i gdzie indziej nie było!~
49 I,8 | Dyć ją całe wojsko zna.~- Jako żywo, że konia widać bułanego...
50 I,8 | zaciąg czynił, i nie tak, jako się zwyczajnie czyni, ale
51 I,8 | aby nieprzyjaciele nasi, jako pan podskarbi i pan wojewoda
52 I,8 | list zapowiedni do Kmicica, jako pan hetman nakazuje, sam
53 I,8 | naszym nieprzyjaciołom, jako że wypada mu za politycznym
54 I,8 | Wypadnie mi Kmicica odwiedzić, jako kawalerski jest zwyczaj,
55 I,8 | kurlandzką granicę daleko. A że, jako widzę, nowe chorągwie stawią
56 I,8 | myślą, że to nieostatnia, jako i afekt nieostatni. Tymczasem
57 I,9 | Widziałem ich koło łoża, jako na jawie, sinych, zbitych,
58 I,9 | Domaszewicze dźwigali, to ci głowę jako matka unosiła; a po trzecie,
59 I,9 | jeśli mnie Oleńka jeszcze, jako powiadasz, miłuje, inny
60 I,9 | waszmość mi rękę podajesz i jako z grobu mnie wyciągasz!~-
61 I,9 | reputację odzyskać i w sławie jako w słońcu chodzić, a już
62 I,10 | panów będzie, gdy sam się tu jako palec ostanę.~Skrzetuski
63 I,10 | wierzę w wiktorię, odpowiadam jako żołnierz: nie wierzę! -
64 I,10 | to inna materia, na którą jako obywatel odpowiadam: po
65 I,10 | nią bracia urażała mocno, jako godności obywatelskiej przeciwną.
66 I,10 | dygnitarzy nie zjechał: jako pan Sędziwój Czarnkowski,
67 I,10 | mości panowie, w niełasce! Jako na jatki nas tu wydali.~-
68 I,10 | podkanclerzynie.~ ~- Król! król! jako żywo! Jan Kazimierz! - poczęto
69 I,10 | tych nieprzyjaciół, którzy jako burza zbliżają się ku nam
70 I,10 | niesłusznie osądzony i jako zbrodniarz ścigany, obcej
71 I,10 | chcą ustać na miejscu, a jako że w błotnistej okolicy
72 I,10 | młodu służąc w Niemczech jako ochotnik po stronie luterskiej,
73 I,10 | dobra była rada posyłać go jako trębacza z listami pod Ujście.~-
74 I,10 | wszystko, byle się przed obcymi jako polityczny naród pokazać.
75 I,10 | wnioskuję, że mogę tę ziemię jako naszą uważać.~- Możesz wasza
76 I,10 | i podziwiając go ciągle jako osobiliwość, poczęła z nim
77 I,10 | sam Wittenberg - rzekł - jako poseł tu przybył i bezpiecznie
78 I,10 | krewnemu Janowi Kazimierzowi jako posiłki przeciw Kozakom,
79 I,10 | najmilsi! Nie trwóżcie się! Nie jako wrogowie tu przybywamy.
80 I,11 | oboje z mężem czcili go jako ojca i w całej okolicy niezmiernie
81 I,11 | wojska było mało, a waszmość, jako doświadczony żołnierz, wiesz
82 I,11 | staremu do kupy się zbierzem jako za dawnych czasów. Jeżeli
83 I,12 | chorąży orszański, któren jako słyszałem, już gotowiuśką
84 I,12 | podkowa, a w szyku stoją jako triarii rzymscy. Nie pójdzie
85 I,12 | stało, gdyż teraz elektor, jako radziwiłłowski koligat,
86 I,12 | się Szwedom zastawić, co jako lennik Rzeczypospolitej
87 I,12 | czterema wieżami, była kopuła jako czapka, w którą kiedyś jak
88 I,12 | cała Rzeczpospolita zna jako zacnych ludzi i ojczyznę
89 I,12 | król nie ma prawa czynić.~- Jako żywo! - zakrzyknął pan Michał.~-
90 I,12 | chciał zostać protektorem jako ów Angielczyk Kromwel, któren
91 I,12 | powiedzieć czegoś, czego mi, jako gospodarzowi w tej izbie,
92 I,12 | pozostanie bez nagrody ~- jako i twoja, mości pułkowniku
93 I,12 | książęcej mości chodziłem, a jako rycerska w nim była od dzieciństwa
94 I,12 | bracia!... Widzieliście, jako dwóch pludraków przyjechało
95 I,12 | pustym brzuchu.~- Prawda, jako żywo! - zawołał pan Zagłoba.~-
96 I,13 | samych, przeciw którym, jako przeciw wiarołomcom, napadającym
97 I,13 | waszmościom wiedzieć, że Szwedzi, jako to naród ustawicznie w wodzie
98 I,13 | Nie będzie u nas Ujścia, jako Bóg w niebie!~I w miarę
99 I,13 | otoczenia księżnej. ~Pan Hetman, jako przystało na gościnnego
100 I,13 | Któż ci się oprze!"~- A my jako ów Macedończyk, poprzestaniem
101 I,13 | księciu ze wszystkich grzechów jako ojcu; on zaś nie tylko przebaczył,
102 I,13 | więc mi powinnaś odpuścić, jako się umierającemu odpuszcza.~-
103 I,13 | tak sunął cały szereg par jako wąż stubarwny i rozwijał
104 I,13 | delikatną twarz, szczęśliwy, jako pochodnia pałający, największy
105 I,13 | i złotem. Książę Janusz, jako część majestatu królewskiego
106 I,13 | dygnitarze siedzący obok księcia, jako: posłowie, ksiądz biskup
107 I,13 | chwila: "Tak, mościa panno, jako żywo!", i nie rozumiał ani
108 I,13 | sercu, kochaną i zacną, jako sam jesteś zacny.~Poczciwy
109 I,13 | grzech!~- Protestowałem jako obywatel, jako żołnierz
110 I,13 | Protestowałem jako obywatel, jako żołnierz słuchać muszę -
111 I,14 | obcego pochodzenia, którzy, jako cudzoziemcy, nie mogli mieć
112 I,14 | jej z zapałem, nie tylko jako żołnierz, lecz jako stronnik.~
113 I,14 | tylko jako żołnierz, lecz jako stronnik.~Tu koniecznie
114 I,14 | mości.~- Co robi Kmicic?~- Jako rzekłem waszej książęcej
115 I,14 | wszystko odrodzić z popiołów, jako się feniks odradza... Ja
116 I,14 | koronę, której chcę, włożę jako ciężar na głowę, by z onej
117 I,15 | wzdłuż i wszerz piwnicy jako dziki zwierz po klatce.~-
118 I,15 | sobie szlachty nie narażać. Jako żywo ! za wielka nas kupa,
119 I,15 | mnie we wszystkim słuchali jako ciebie samego, jeśli się
120 I,15 | misterniejszy, bo mógłby się jako serpens prześliznąć.~Lecz
121 I,15 | się w słupy soli zmienili jako żona Lotowa. Ciemno tu,
122 I,15 | ojczyzna wyświadczyła, że ją jako Judasz zaprzedał, i to właśnie
123 I,15 | mości hetmanie! Poznasz, jako to fructa zdrady smakują.
124 I,16 | to panu Wołodyjowskiemu jako brat albo zgoła ojciec.
125 I,16 | przyszłości król polski, jako łaskawy monarcha, przekreślić
126 I,16 | nowej dla nich łaski.~- Jako żywo, że zażądam, daj Boże
127 I,17 | rzekł zdumiony pan Roch - jako żywo! a cóż to mi - mus?~-
128 I,17 | pokoleń we mnie spoczywa, bo jako wszyscy na tym świecie jesteśmy
129 I,17 | na jego własnym koniu!~- Jako w wodę wpadł!~- A zapowiedział,
130 I,17 | głupstwo, bo naprzód, spaliśmy jako i ty, a po wtóre, każdy
131 I,17 | żeby oficer rozsypiał się jako borsuk, a więźniowi pozwolił
132 I,17 | jeśli ty powiesz, że nas jako więźniów przywozisz, a my,
133 I,17 | Mężny on w potrzebie bywa jako Achilles, ale woli Ulissesa
134 I,17 | A gdy jeszcze zacznie, jako ma zwyczaj, koloryzować
135 I,17 | będzie, gdyż my przyjedziem jako więźniowie, a on jako dowodzący
136 I,17 | przyjedziem jako więźniowie, a on jako dowodzący konwojem... Ale
137 I,17 | i niepewność go dusi jako zmora. Nie wiem, jak tam
138 I,17 | pokoje, a pan nasz miłościwy, jako się w żołnierzach kocha
139 I,17 | bliżej niż z Szawlów.~- Jako żywo, że bliżej i droga
140 I,17 | dwudziestu pięciu rajtarów, który jako podjazd z Birż wyjechał.
141 I,17 | ujrzał i te ich żółte brody jako kądziele, aż mi mrówki zaczęły
142 I,17 | wasza miłość komendę bierze, jako godnością najstarszy - rzekł
143 I,17 | obmyślił! - zawołał Oskierko.~- Jako Salomon! - dodał Stankiewicz.~
144 I,17 | dadzą - dodał Stankiewicz.~- Jako żywo! - rzekł pan Michał. -
145 I,17 | wyrachowanie to było dobre, a jako pierwszy przykład mogli
146 I,18 | lecz tam, gdzie padali jako kłos pod sierpem żniwiarza
147 I,18 | Kazałbym ich powiesić, bo jako zbójcy niewinną wieś napadli
148 I,18 | Czemuż to?~- Znacie mnie jako żołnierza, poznajcie jako
149 I,18 | jako żołnierza, poznajcie jako statystę. Szwedów puśćmy,
150 I,18 | stoga, wywczasujemy się jako susły, a jutro w drogę...
151 I,19 | celu ruszył przeciw nim i jako bór otaczają myśliwi sieciami,
152 I,19 | twojej protekcji kazalibyśmy, jako Bóg w niebie, szyje poucinać.
153 I,19 | moich intencjach przekona, jako że nie przeciw ojczyźnie,
154 I,20 | zmieniły i najeżyli się obaj jako brytany na widok wilka;
155 I,20 | poczuwając się widocznie jako gospodarz do obowiązku podtrzymania
156 I,20 | widziałem, jeno że znikła zaraz jako tuman na łące.~- Tak jest -
157 I,20 | z należytym szacunkiem, jako gość i przyjaciel, dajęć
158 I,20 | na to parol kawalerski.~- Jako szlachcic protestuję! -
159 I,20 | przybyłem tu sam prosić cię jako sąsiada do sąsiada. Nie
160 I,20 | ufać słowu waszmości?~- Jako Zawiszy! - odparł Kmicic.~
161 I,20 | Przebierasz miarę, panno, jako żywo, przebierasz miarę,
162 I,20 | Wąż pod twoją gładkością jako pod kwieciem siedzi! Bogdaj
163 I,20 | rezolutniej pan miecznik.~- Jako żywo! - zakrzyknęli panowie
164 I,20 | przy ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to
165 I,20 | mówiąc: obieraj śmierć, gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia
166 I,20 | muszkietów nie przelękła, jako że niewiasty bywają czułe
167 I,20 | tym człowiekiem sprawa, bo jako Turek w swego Mahometa,
168 I,20 | Radziwiłła. Sam myślałem jako i wy, że mu dla korzyści
169 I,21 | nawet krewni hetmańscy, jako książę łowczy Michał, o
170 I,21 | siebie.~- Nie udało ci się jako i mnie - rzekł, gdy Kmicic
171 I,21 | i z krewniaczką. Panna jako migdał! Powinszować waszej
172 I,21 | mógł ustać. A przy tym, jako ciału strudzonemu i zbitemu
173 I,21 | dotkliwie, bo wnet stanęła mu jako żywa przed oczyma lodowata
174 I,21 | innym dany, od którego bunt jako zaraza się szerzy. Mało
175 I,21 | mnie i w Wiśniowieckiego jako w dwa słońca!... Wszystko
176 I,21 | opuściły i rękę na mnie, jako parrycydowie podnoszą...~-
177 I,22 | książęcej mości życzyć. Jeśli jako szlachcic możesz wasza książęca
178 I,22 | zostać królem polskim, to jako książę Rzeszy Niemieckiej
179 I,23 | zmartwienie człowieka trawi jako choroba. Niech wasza książęca
180 I,23 | wasza książęca mość mnie jako nie użyjesz, tedy chyba
181 I,23 | konfederatach myśli, żeby ich jako pogubić. Ale to już nie
182 I,23 | Dzieją się czasem takie cuda, jako wszyscy pamiętamy pod Zbarażem...
183 I,23 | marszałek objeżdżał mnie jako niedźwiedzia w kniei i starał
184 I,23 | chorągiew i jego nazwisko, jako stronnika, a o osobę mniej
185 I,24 | rzekł Ganchof.~- Tak jest! jako żywo! - wtrącił w zamyśleniu
186 I,24 | mówisz? - spytał Kmicic.~- Jako żywo! Niech tak czarni porwą
187 I,24 | jest już jej narzeczonym, jako i ona nie jest i nie będzie
188 I,24 | testament nie trzeba zważać, bo jako rzekłem: na nic ludzka wola
189 I,24 | Trzeba mi tego wyjazdu, jako rybie wody, jako ptakowi
190 I,24 | wyjazdu, jako rybie wody, jako ptakowi powietrza, bo inaczej
191 I,25 | nie mówiłaby mi, że błądzę jako owi heretycy, którzy prawdziwą
192 I,25 | rozmawiał. Młody on i misterny jako igła. Nie wygląda na takiego
193 I,25 | słynny chercheur de noises, jako go przezywano na dworze
194 I,25 | niedźwiedzice z małymi, jako bardziej niebezpieczne i
195 I,25 | Zresztą nudził się w kraju i jako się rzekło, zjeżdżał niechętnie,
196 I,25 | Zabłudów, a tam piwa mocne; jako się popiją, żeby ich wyrżnęli,
197 I,25 | fortuna dla mnie rosną. Jako wierny sługa Radziwiłłów,
198 I,25 | niedbale ramionami.~- Ba! jako rzekłem, moja fortuna przy
199 I,25 | jaka, dla nas przypadła. Jako krewni, mamy do tego prawo.
200 I,25 | niewczasów nie sterał. A jako o przygodę nietrudno, może
201 I,26 | w piekle, z dwóch racyj: jako zdrajca i jako kalwin.~-
202 I,26 | dwóch racyj: jako zdrajca i jako kalwin.~- I ważyłbyś się
203 I,26 | krucyfiksie zaprzysiągł, jako go nie opuszczę do śmierci...~-
204 I,26 | widziałem, żem mu się oddał jako diabłu, z duszą, z kadłubem,
205 I,26 | wybuchnął, choć mi głowa jako granat gorzała, żem się
206 I,26 | Zaprzedać? Rozdzielić? Rozerwać jako wilcy tę matkę waszą. Takaż
207 I,26 | Kmicic.~- Ach! masz mnie jako zakładnika! - rzekł książę.~
208 II,1 | czy nie twoje, jeść muszą jako i nasze. Żywo, chłopie!
209 II,1 | brał, a on mu szablę wydarł jako dziecku. Nie może inaczej
210 II,1 | tego długie on ma ręce, jako pan taki...~- Cicho no! -
211 II,1 | defensor patriae, miłujże mnie, jako ja ciebie miłuję!~A dziś
212 II,2 | tam tacy, którzy przejadą, jako i myśmy przejechali.~- Toście
213 II,2 | i oczy: wtem syn, który jako młodszy, miał wzrok bystrzejszy,
214 II,2 | zdążył spalić i ziarnka, jako czarnuszka, pod skórą siedzą.
215 II,2 | wywiodłeś mnie w pole, żem był jako ślepy miecz w twoim ręku,
216 II,2 | możecie. Tak to pewno ma być, jako to jest moja własna krew,
217 II,2 | Rzeczypospolitej jawna, jako i to, że Szwedów też gotowiście
218 II,2 | pałała, bo go własny list jako ogień rozpalił. List ten
219 II,2 | aż przyjdzie chwila, że jako Litwa pytała, tak cała Rzeczpospolita
220 II,2 | niezmierną, a uczciwą i czystą jako łza?... Zali to służba zebrać
221 II,2 | hultajów i buszować z nimi jako wicher po polu i puszczy?
222 II,2 | że ci pachnie zabijatyka jako psu pieczeń? Taże to zabawa -
223 II,2 | nie tyle ze złości, ale jako właśnie z głupoty; oświeć
224 II,3 | gorsze to, że i po lasach, jako zwyczajnie w niespokojnym
225 II,3 | mi tabunek zdobyczny...~- Jako żywo! Panno Można! - zakrzyknął
226 II,3 | poczęliście grasować w okolicy jako zbóje, konie i łup wszędy
227 II,3 | tu jest trochę ochędostwa jako to czapek i kożuchów szarych,
228 II,4 | odparł Kmicic - a my podróżni jako i wasza mość.~- Dziękuję
229 II,4 | miskę z grochem, a który jako się rzekło, nie przywykł
230 II,4 | zapłacił i nie zapłacę, bo jako słyszę, i pan wojewoda mazowiecki
231 II,4 | Starosta z Wąsoszy.~Rzędziana, jako dzierżawcę starostwa, zwali
232 II,4 | wspominał wszystko, co zaszło, jako ona chciała mu być aniołem
233 II,4 | to uboga, po zaściankach, jako u nas na Żmudzi, siedząca.
234 II,4 | pojedynczo ręką wybierze jako raki z saka.~Lecz w tej
235 II,4 | Sobota są takie miasta, jako i inne, w których się jarmarki
236 II,5 | fortuny za pazuchą siedzisz i jako widzę, na pana wyszedłeś.
237 II,5 | hultaja fortelem starł, jako to z rebelizantów albo onę
238 II,5 | pytał pan Zagłoba.~- Jako jegomości widzę.~- I gadałeś
239 II,5 | bo ich wojewoda wileński jako raki ze saka wybierze."~-
240 II,5 | Septentrionów łatwiej, dopóki jako ogłupieli stoją. Chciałem
241 II,5 | co wart. A pamiętacie, jako mi do serca przypadł w Kiejdanach?
242 II,5 | Kiejdanach? Sam on też nas kocha, jako ludzi rycerskich, a gdy
243 II,5 | nie przyjechał zamiast się jako wilk koło nas przemykać
244 II,5 | rzekli inni pułkownicy, jako Kotowski, Żeromski albo
245 II,5 | mojej szabli. Ale już był jako anioł.~- Toż on teraz nie
246 II,6 | wkrótce zwrócą się oni, jako sprzymierzeńcy Jana Kazimierza
247 II,6 | okolicznych zaścianków, jako Zięcinkowie, Świderscy,
248 II,6 | województwa lubelskiego, jako Karwowscy i Turowie, od
249 II,6 | swych dawnych przewagach: jako jeszcze za życia pana Koniecpolskiego
250 II,6 | pod Zbarażem dokazywał, jako książę Jeremi na jego radach
251 II,6 | radach we wszystkim polegał i jako mu prowadzenie wycieczek
252 II,6 | zborowskich przyszło, to chan sam jako dziwo mnie oglądał i o konterfekt
253 II,6 | świeże wypadki w Kiejdanach, jako to: uwolnienie pułkowników
254 II,6 | nieostatnie!~Pułkownicy, jako Żeromski, Kotowski, Jakub
255 II,6 | regimentarzem...~Wtem pan Lipnicki, jako niechętny był dla Żeromskiego
256 II,6 | dopuścić, zabrał głos:~- Jako żywo! wolno waszmościom
257 II,6 | poczęli wołać:~- Patrzcie! jako panna się zapłonił! Modestia
258 II,6 | nagrody czekam." Ale że jako drogi kamień w złoto, tak
259 II,6 | wam: są tu lepsi ode mnie, jako pan Żeromski, pan Kotowski,
260 II,6 | umierać! Mości panowie! jako ta ojczyzna ojczyzną, nigdy
261 II,6 | chorągiew tak porządna, jako żadna nie jest. Wytrwaj
262 II,6 | dobrze, panie Michale, żeś jako sysun mamrotał, gdym te
263 II,6 | wiwendy tyle zgromadzić, jako byśmy mieli oblężenie wytrzymać,
264 II,6 | bośmy do siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego
265 II,6 | także heretyków nie brak, jako w Tykocinie i w innych miejscach,
266 II,6 | nieprzyjacielskim ręku, aby jako na pospolite ruszenie stawały.
267 II,6 | Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako mnie tu widzicie, jakom
268 II,6 | piśmie mnie pokwitować, jako nic z onych dóbr na własny
269 II,6 | mną zadławi, ale on mnie, jako sum kaczkę, połknie."~I
270 II,6 | bo umiesz się sprawić i jako wilk na owce, na nieprzyjaciela
271 II,6 | się wykupili, lecz oni, jako ubodzy ludzie, po niedawnym
272 II,6 | nadszedł, jednego po drugim jako siedleckie obwarzanki.~-
273 II,6 | każdego tak zdradzić gotowi, jako w tym przypadku Kmicic Radziwiłła.~-
274 II,6 | elektora mogę pisać, bom i sam, jako szlachcic, elektor i nie
275 II,7 | Chowańskiego musiałby być uważany jako wyzwanie Karola Gustawa.
276 II,7 | Nareszcie nazwisko Zagłoby jako regimentarza doszło do uszu
277 II,7 | Tylży. Zdrowe obie, a Marie jako pączek różany; cudnaż to
278 II,8 | Januszowa więcej kochała się, jako Wołoszka, we wschodnim przepychu
279 II,8 | bez zbytniego zadowolenia, jako rzeczy zwykłej i codziennej.
280 II,8 | ulęknie się nawet panna.~- Jako ćma nie boi się pochodni -
281 II,8 | szlachciankami się żenić, jako i dzieje liczne podają tego
282 II,8 | ale przecie, czcąc cię jako starszego i kochając jak
283 II,8 | znaleźć mogło?... To się, jako żywo, od początku świata
284 II,8 | myślał, żem mu wrogiem jako inni. Owóż za znaczną nagrodę
285 II,8 | którym waszmość będziesz jako u siebie. Wiem, że hetman
286 II,9 | się krzywdy uczynić, bo jako w mieście, jest zawsze jakowyś
287 II,9 | chciano z nim rozmawiać, jako z chudopachołkiem, tyle
288 II,9 | świadectwa, w które się w Łęgu, jako w dobrze sobie znajomym
289 II,9 | nieustraszeni ludzie na Litwie, gdy jako przesławny ich zwoływał,
290 II,10 | a że mu już cierpliwość jako wrzód nabrała, gotowy pęknąć
291 II,10 | starosta, któremu pomoc jako z nieba spadła, przyjął
292 II,10 | rękoma naszymi zwojowali, jako poprzednio zwojowali Niemców
293 II,10 | Nie mogą przyjść gorsze! jako żywo, nie mogą!... To niepodobieństwo!.. -
294 II,10 | utrapieniu, i stanie się, jako napisano: rokosz sieją,
295 II,11 | szwedzkiego tak będzie ciężki jako sułtański.~- To chyba jaki
296 II,11 | wszystko, co mam na myśli. Jako wielu szlachty, młodszych
297 II,11 | kościelnym wydawały się tak małe jako gniazda ptasie.~Była to
298 II,12 | nieprzyjaciela przechodzą, który tym, jako i zdobyciem dwóch stolic
299 II,12 | własne uszy słyszałeś?~- Tak, jako tu stoję.~- Stanie się wola
300 II,12 | salwę-gwardię od Carolusa Gustawa, jako klasztor i kościół mają
301 II,12 | tacy, których złudzono - jako przypuszczamy, że i ciebie
302 II,13 | tak nie zgaszą światła, jako ta noc, która się dziś zbliża,
303 II,13 | nazbierało. Starszyzna, jako i stryj mój, słowo dali,
304 II,13 | turkus wprawić i po wojnie jako wotum zawieszę. A waćpan
305 II,13 | dzisiejszych czasach. Nie jako wróg, ale jako przyjaciel
306 II,13 | czasach. Nie jako wróg, ale jako przyjaciel dziś przybywam,
307 II,13 | samopięt, samodziesięć, gdy jako dobroczyńca radosnego jeno
308 II,13 | Słyszałem w Kruszynie - rzekł - jako Lisola pytał: "A czy skarbca
309 II,13 | odpowiedział Czarniecki.~Kmicic, jako prawdziwy człek wojny, uspokoił
310 II,14 | katolicki całego tego kraju jako inviolatum uważa. Dość wspomnieć
311 II,15 | Tymczasem, pomni na słowa Pisma: jako dla przestraszenia Filistynów
312 II,15 | to moja wina była, że go, jako Włosi mówią, mal francese
313 II,15 | Wrzeszczowicza ściągnąć i jako wotum do tego klasztoru
314 II,15 | dalece, że ani zauważył, jako dziewczęta mówiły do siebie,
315 II,16 | usiłowań?"~Kraj cały był jako okręt pogrążony już w otchłani,
316 II,16 | a będziesz mi tu krwi jako wilk łaknął, a będziesz
317 II,16 | a po części dysydenci, jako lutrowie, arianie, kalwini.
318 II,16 | wojny i zyskał pewną sławę jako dowódca jazdy. Krzywe jego
319 II,16 | nie przyjęli go jednak, jako człeka nieodpowiedniej godności.~
320 II,16 | twierdzę!~- To waść mówisz jako prywatny?~- Tak jest.~-
321 II,16 | Tak jest.~- I mogę ci jako prywatnemu odpowiedzieć?~-
322 II,16 | prywatnemu odpowiedzieć?~- Jako żywo! sam proponuję.~- Tedy
323 II,16 | tego kończy, a namawiam cię jako prywatny człowiek." A jam
324 II,16 | pewności spytał, czy mogę jako prywatnemu odpowiadać. Powiedział: "
325 II,17 | swojej misji, że powstał jako prorok, aby zaświecić krajowi
326 II,17 | pojedynków, w których Szwedzi, jako mniej wprawni w szermierkę,
327 II,17 | przybitych, i przysięgam, jako szczerą i czystą prawdę
328 II,17 | królowi. Zwlekajcie!... Ja, jako mnie tu widzicie, jeśli
329 II,17 | lecz oblężeńcy dufając, że jako w dzień Niepokalanego Poczęcia
330 II,18 | głębi jego duszę, nie tylko jako bohaterstwo, nie tylko jako
331 II,18 | jako bohaterstwo, nie tylko jako niepożyta dla oblężonych
332 II,18 | oblężonych przysługa, ale jako okrutna psota wyrządzona
333 II,19 | spoglądał na Wrzeszczowicza, jako na instygatora nieszczęsnej
334 II,19 | prawda stanęła przede mną jako żywa. Ten straszny człek
335 II,19 | wesele, w szczęśliwość, jako morze bez granic. Tam Jezus
336 II,19 | wyjdzie przeciw nich, a one jako pszczoły złote siędą na
337 II,19 | nagrody za śmierć bez męki, jako mgnienie oka krótką, jako
338 II,19 | jako mgnienie oka krótką, jako błyskawica na niebie przemijającą,
339 II,19 | ocalić ten przybytek, aby jako arka Noego unosił się nad
340 II,19 | przyleciały.~- Prawdali to?~- Jako amen w pacierzu!~- Chwała
341 II,19 | chciał pójść, bo wy posłów jako zbóje traktujecie, a ja
342 II,19 | spodziewać.~- A klasztor jako pierwszego dnia oblężenia
343 II,19 | nowe gromady tak chłopstwa, jako i mieszczaństwa.~Szli tedy
344 II,19 | klasztoru otwarły się szeroko, jako zwyczajnie bywały przed
345 II,19 | kościół był tak nabity, że jako na brukowanych ulicach miejskich
346 II,20 | najpierwsi zaczęli; jeno, jako to głupie chłopstwo, chcieli
347 II,21 | ów personat.~- Szlachcic jako i waszmość! - odrzekł pan
348 II,21 | patrzył także na nią śmiele, jako prawda i uczciwość patrzeć
349 II,21 | Mówił o księdzu Kordeckim, jako o proroku świętym, wychwalał
350 II,21 | miał. Patrz jednak waćpan, jako memoria fragilis est, toż
351 II,21 | Upieczon, miłościwy królu, jako na rożnie! - rzekł. - Cały
352 II,21 | która go jeszcze pogładziła jako matka po głowie.~- Ale jużże
353 II,21 | cała Litwa, Korona i Ruś jako jeden mąż przy tobie staną!
354 II,21 | jeno się ukaż, bośmy tam jako owce bez pasterza!...~Kmicicowi
355 II,21 | aby sami opowiedzieli, jako w całym kraju wre jak w
356 II,21 | król zasępił się nagle i jako gdy słońce za chmurę zajdzie,
357 II,21 | zmienność naszego narodu, który jako Proteusz coraz nową postać
358 II,21 | sobie na Litwie krewni, jako zresztą i u nas.~Na to pan
359 II,21 | mnisi nie uczynili, bo oni jako słudzy boży wszelką klemencję
360 II,21 | birżańskich mi chodzi, bo ci, jako heretycy, łacnie podszeptów
361 II,21 | trucizn, nie masz protektorów, jako u Angielczyków... Prawda,
362 II,22 | za przyczyną królewską, jako przywożący wieści z Częstochowy,
363 II,22 | do Częstochowy się udał, jako do miejsca, z którego łaska
364 II,22 | nagłych nieszczęść, które jako potop w tak krótkim czasie
365 II,22 | otwierały się prawdzie, jako kwiaty otwierają się słońcu.~-
366 II,22 | Beresteczkiem i pod Żwańcem jako prosty żołnierz walczył,
367 II,22 | waszmościów, ażebyście, jako ludzie wojskowi i doświadczeni,
368 II,22 | mogą w drodze zwłoki zajść, jako zwyczajnie, trudno wszystko
369 II,22 | jednak za wygraną; że zaś jako rękodajny królewski, miał
370 II,22 | zasadzili, to i tak ujęliby nas jako w sieci. Ale się jeno zastanów,
371 II,22 | mówisz, jeno tak gadał, jako inni, co mu się najlepszym
372 II,22 | przez to rzucasz, w którym, jako ten Babinicz mówił, nie
373 II,23 | postawami i łamaniem podków jako trzcin, on zaś kazał im
374 II,23 | tego całe wojsko sławiło jako największego rycerza. Gruby
375 II,23 | go ciągle i nieubłaganie, jako psy zażarte ścigają zwierza
376 II,23 | królewskiej mości całą duszę jako księdzu na spowiedzi otworzyć...
377 II,23 | zostanie, ale przynajmniej nas jako w pułapce nie zamkną.~-
378 II,23 | między dragonami szukali, jako ludzie z Żywca mówili, to
379 II,23 | król pojedzie i wpadnie jako w matnię?...~- Bezpieczniej
380 II,23 | Ale to z tobą można by jako z sokołem na Szwedów polować,
381 II,24 | pana Andrzeja:~- Bij!~I jako skała oderwana od opoki,
382 II,24 | powstał rozruch. Nuncjusz, jako pod Żywcem tak i teraz,
383 II,24 | Widzieliśmy - mówili górale - jako onych czterech rycerzy uderzyło
384 II,25 | znowu ukazywali się oczom jako wąż o skórze grającej barwami,
385 II,25 | a one klejnoty migotały jako skry różnokolorowe naokół
386 II,25 | królowi, że chociaż wraca jako wygnaniec, bez pieniędzy,
387 II,25 | dygnitarze duchowni i świeccy, jako ksiądz biskup krakowski,
388 II,25 | kielichem filigrany złote, jako włosy cienkie, powyginane
389 II,26 | Chwyciłem się tedy wojewody jako deski zbawienia. Wnet postawiłem
390 II,26 | gotowych, a ja, prostak, jako na lep lazłem. Nim jego
391 II,26 | ciskali, a mnie przysięga, jako psa łańcuch, trzymała i
392 II,26 | mnie zdrajcą okrzyknęła, jako plugawym gadem pogardziła...
393 II,26 | przekonywać. Wyłuszczył mi, jako dwa a dwa cztery, że dobrze
394 II,26 | za niego w ogień skoczył, jako teraz za waszą królewską
395 II,26 | przyczyną - Bóg jeden zliczy. Jako na spowiedzi prawdę wyznaję...
396 II,26 | Jędrek! takiś mi miły jako syn rodzony... Com ci mówił?
397 II,26 | by się takimi zasługami, jako są twoje, poszczycić...
398 II,26 | wybić z serca i z afektem jako z niedźwiedziem się boryka,
399 II,26 | jeśli ona taka regalistka, jako powiadasz, to i instancja
400 II,26 | dać listu zapowiedniego jako Kmicicowi, ale dam ci list
401 II,26 | Kmicicowi, ale dam ci list jako Babiniczowi; będziesz zaciągał
402 II,27 | chorągwiami i pocztami. A jako rzeka potężna, płynąc przez
403 II,27 | Rzeczypospolitej iść powinni. Gdyż jako wszyscy, niższego i wyższego
404 II,27 | dostanie?~- Tak był pewien, jako że po dniu noc nastąpi.
405 II,27 | Domaszewskim, zawołał:~- Jako żywo, nie ma na to zgody
406 II,27 | syna nie może tak miłować, jako on jego miłował! A i mnie
407 II,27 | Patrzcie, wasze uprzejmości, jako nędzni oracze w obronie
408 II,28 | mnie słuchać, żeby pokazać, jako i bez mojej rady coś potrafi,
409 II,28 | już powiadał, do miesiąca jako psi wyją i na tym cała ich
410 II,28 | rzekł:~- Jeżeli tak, tedy jako mnie tu, waszmościowie,
411 II,28 | żony, ni dzieci, sam człek jako kopia do góry głową sterczy.
412 II,28 | panie Michale, kocham cię jako źrenicę oka, ale ty sobie
413 II,28 | Chybabyś jej na ramieniu siadał jako kanarek i cukier z gęby
414 II,28 | wydziobywał. Mogłaby cię takoż jako kobuza na rękawiczce nosić
415 II,28 | ale gładka była bestyjka jako kukiełka - rzekł mlaskając
416 II,28 | przez chwilę nasłuchiwał, jako śnieg chrzęścił pod stopami
417 II,29 | się z dumą od suplikanta.~Jako opryszka Kostkę Napierskiego
418 II,29 | gorzej niż opryszka, bo jako zdrajcę.~Opuścili go krewni,
419 II,29 | porównać.~Bo prócz tego, jako Oresta erynie, tak jego
420 II,29 | się wobec niej prochem i jako książę, i jako hetman, i
421 II,29 | prochem i jako książę, i jako hetman, i jako Radziwiłł.
422 II,29 | książę, i jako hetman, i jako Radziwiłł. Nie mógł pojąć,
423 II,29 | położą się na trupie Litwy, jako dwa lwy na trupie łani,
424 II,29 | Bogusław też nie nadciągnie, bo jako słyszę, elektor o sobie
425 II,29 | książę wojewoda zgorzał jako najprędzej!"~Ten list, do
426 II,29 | rzekł medyk książęcy.~- Jako zwyczajnie! - odpowiedział
427 II,29 | z wami, gdy był potężny jako król, a potem nie godziło
428 II,30 | chłopstwa, podnoszącego się jako szarańcza przeciw nieprzyjacielowi.
429 II,30 | ale razem wzięte, odbijały jako zwierciadło to, co się działo
430 II,30 | nad głowami tęcza chorągwi jako tęcza kwiatów się mieni.~
431 II,30 | Za czym radość niepojęta jako czysty płomień rozpaliła
432 II,31 | chłopstwa, podnoszącego się jako szarańcza przeciw nieprzyjacielowi.
433 II,31 | ale razem wzięte, odbijały jako zwierciadło to, co się działo
434 II,31 | nad głowami tęcza chorągwi jako tęcza kwiatów się mieni.~
435 II,31 | Za czym radość niepojęta jako czysty płomień rozpaliła
436 II,32 | wieści zaczęły nadlatywać jako ptastwo skrzydlate do Lwowa.
437 II,32 | chorągiew i największego, jako pisze, kawalera pod rękę
438 II,32 | bardzo zmieniony i wybladły, jako że od ostatniej walki w
439 II,32 | tak nazywał, ale jam mu jako na dłoni wywiódł, że się
440 II,32 | ocalił, gdym w wąwozach, jako między stado wilków, dostał
441 II,33 | twarzy.~- Powiedzże mi waść, jako to było, bo król jegomość
442 II,33 | waszmości całym sercem, jako brata i przyszłego komilitona! -
443 II,33 | gorączkowo Kmicic.~- Ona, jako to dziewka z wielkiej krwi
444 II,33 | Jeśliś waść taki rezolut, jako powiadają, a jak i ja sam
445 II,33 | wiosek. Teraz mieli wjechać jako sojusznicy przeciw Szwedom.
446 II,33 | do jego rozporządzenia, jako zadatek przez chana przysłany.
447 II,33 | Lecz oni jechali spokojnie, jako psy na sforze prowadzone
448 II,34 | się na polach, bez czego, jako że w spustoszonym wojną
449 II,34 | przekonali się dowodnie, jako chan daje pomoc Rzeczypospolitej.
450 II,34 | nieprzyjaciela podchodził, jako dawniej Chowańskiego, a
451 II,34 | innego ciągnie w pole!~- Jako ojcu wyznam i całą duszę
452 II,34 | nim!~- Mamy wiadomości, jako tuż, tuż Bogusław z Carolusem
453 II,34 | bo istotnie z Taurogów, jako leżących na samej granicy,
454 II,34 | dziękczynienie Bogu. Potem jako gruchnęło, że pan Babinicz
455 II,34 | uwłaczaj mu, aby cię zaś jako psa na powróz nie wzięto.~-
456 II,34 | patrzyli przy wyruszeniu, jako temu wodzowi sam Akbah-Ułan
457 II,34 | witebskiego przybyłego, jako pan wojewoda nie może tu
458 II,34 | Kmicic. - Nie wiem już, jako królowi jegomości i waszmość
459 II,34 | tam pan Zagłoba wyprawiał, jako o niezaradności Sapia i
460 II,34 | dozwolono.~- To się spotkamy, jako dziś dzień, jako Bóg na
461 II,34 | spotkamy, jako dziś dzień, jako Bóg na niebie, tak się spotkamy! -
462 II,34 | zawrócił z miejsca czambułem, jako woźnica wozem zawraca, i
463 II,35 | więc o żywność i paszę, jako na przednówku, było trudno,
464 II,35 | wszelkiego rodzaju "opatrzenia". Jako mało który z magnatów mógł
465 II,35 | Rzeczypospolitej od wielu innych.~A jako on przypadł do serca Kmicicowi,
466 II,35 | ledwie oczu nie wypatrzy i jako na szydle siedzi.~- Widzę
467 II,35 | sprawę wziął do serca, to jako wojewoda witebski i najznamienitsza
468 II,35 | Babiniczach nie słyszał jako o familiantach i statecznych
469 II,36 | drogi nie są tak bezpieczne, jako mówią, że wszędy włóczą
470 II,36 | pamiętaj, iżeś mi zaprzysiągł, jako ją bez szwanku do pana Sapiehy
471 II,36 | Sapiehy odprowadzisz.~- Jako szkło będę wiózł, a w potrzebie
472 II,36 | muszą tkwić w gąszczach jako wilcy" - pomyślał Kmicic.~
473 II,36 | panu staroście opowiedzieć, jako im gładko poszło.~- To waćpan
474 II,36 | wdzięcznie, że jej tak dobrze, jako nigdy nie bywało. Ochłonęła
475 II,36 | naszym wyjeździe przyszedł. Jako więc z jednej strony podziwiam
476 II,37 | modestii" tych sprzymierzeńców, jako żadnych gwałtów ni zabójstw
477 II,37 | świeża jeszcze była pamięć, jako służąc Radziwiłłowi wycinał
478 II,37 | zaś listy zapowiednie i jako Babinicz zaciągać mogę.~-
479 II,37 | opiekę proszę, temu wszystko jako ojcu wyznać winienem. Prawdziwe
480 II,37 | jak i co się zdarzyło, jako Radziwiłłom otumaniony służył,
481 II,37 | Radziwiłłom otumaniony służył, jako usłyszawszy z ust Bogusława
482 II,37 | znalazł!~- Ale cnotliwa jako mniszka, to jej muszę przyznać.
483 II,37 | mi Bogusława podchodził jako dawniej Chowańskiego.~-
484 II,37 | Bogusławem.~Pan Andrzej nie był, jako się rzekło, na uczcie obecny.
485 II,37 | jedno licho, które w sercu jako cierń siedzi, to bym się
486 II,38 | modestii" tych sprzymierzeńców, jako żadnych gwałtów ni zabójstw
487 II,38 | świeża jeszcze była pamięć, jako służąc Radziwiłłowi wycinał
488 II,38 | zaś listy zapowiednie i jako Babinicz zaciągać mogę.~-
489 II,38 | opiekę proszę, temu wszystko jako ojcu wyznać winienem. Prawdziwe
490 II,38 | jak i co się zdarzyło, jako Radziwiłłom otumaniony służył,
491 II,38 | Radziwiłłom otumaniony służył, jako usłyszawszy z ust Bogusława
492 II,38 | znalazł!~- Ale cnotliwa jako mniszka, to jej muszę przyznać.
493 II,38 | mi Bogusława podchodził jako dawniej Chowańskiego.~-
494 II,38 | Bogusławem.~Pan Andrzej nie był, jako się rzekło, na uczcie obecny.
495 II,38 | jedno licho, które w sercu jako cierń siedzi, to bym się
496 II,39 | szali wojennej zaważyć, jako to, że tu Radziwiłł stawał
497 II,39 | nie ruszył, musimy więc jako najprędzej ręce mieć wolne,
498 II,39 | regiment piechoty do szczętu, jako czytam, zostały zniesione!..
499 II,39 | odciągnął. Idzie ku nam... Jako gościnni gospodarze wyjdziem
500 II,39 | zawołany!~A pan Oskierko, który jako się rzekło, wiedział, kto
1-500 | 501-786 |