Tom, Rozdzial

501 II,41 |            pobladł tak straszliwie, iż książę mimo woli spojrzał na drzwi
502 II,41 |         przyjdzie.~- Dosyć! - przerwał książę. - Ja też sobie psalmy mimo
503 II,41 |               febra, na którą cierpiał książę, nagle rzuciła się na niego.~-
504 II,41 |                 Mości panowie! - rzekł książę - oto pan Kmicic, chorąży
505 II,41 |                do nóg Bogusławowych.~A książę wyciągnął je umyślnie tak,
506 II,41 |              nadzwyczajnego.~Tymczasem książę wstał i nie rzekłszy ni
507 II,41 |                krzyknął pan Andrzej. - Książę Bogusław zdrajca przeciw
508 II,41 |                 Tatarzy w Suchowolu!~- Książę zdrajca!~- Przeciw królowi
509 II,41 |            Słuchaj, Głowbicz, czemu to książę was wysłał, nie cudzoziemski
510 II,41 |            Kmicic.~Tymczasem w Janowie książę Bogusław, zmożon febrą i
511 II,41 |             odpowiadali paziowie.~Lecz książę siadł na łożu i krzyknął:~-
512 II,41 |           szyku staje!~Oficer wyszedł, książę pozostał sam.~- To straszny
513 II,42 |                ptak z palców wychynie. Książę Bogusław Polaków jako świadków
514 II,42 |          diabeł, aleś i ty diabeł! Źle książę uczynił, że cię spostponował.~-
515 II,42 |               Żołnierze sądzili, że to książę Bogusław przysyła im pomoc.~
516 III,1 |               królem: brat jego Adolf, książę biponcki, komendę nad wojskiem
517 III,1 |             Waldemar; legł Wikilson, a książę biponcki, obalon z koniem,
518 III,2 |            gniewu bożego.~- Gdyby nasz książę żył! - mówił Skrzetuski -
519 III,2 |              Wołodyjowski. - Jako nasz książę innych panów głową przenosił,
520 III,2 |                jako w swoim czasie sam książę Jeremi pana Zagłobę wenerował
521 III,3 |             zaś z takim przepychem jak książę udzielny i istotnie w podziw
522 III,5 |             trafi się szelma, jako był książę wojewoda wileński, to i
523 III,7 |              że się spotkamy, chyba mu książę Janusz w testamencie zalecił,
524 III,7 |          Janowem, na koniec o tym, jak książę Bogusław rozbiwszy w puch
525 III,11|               Ale było to i z tego, że książę hetman zawsze tę porę do
526 III,11|               zaciskał zęby.~- I... co książę z nią uczynił?~- Nic nie
527 III,12|                ani brat królewski, ani książę Bogusław, chociaż to wszyscy
528 III,12|               ową wiśnię chodzi, którą książę Bogusław w swoim ogródku
529 III,13|                ani brat królewski, ani książę Bogusław, chociaż to wszyscy
530 III,13|               ową wiśnię chodzi, którą książę Bogusław w swoim ogródku
531 III,14|                Kiejdanach wówczas, gdy książę koniuszy przyjechał i pannę
532 III,14|          wszyscy zaraz spostrzegli, że książę okrutnie zakochany.~- Bodaj
533 III,14|              Janusza. Wiedzieliśmy, że książę Janusz, przez pana Sapiehę
534 III,14|                z posłami się naradzał, książę zaś jedynie na to koncept
535 III,14|               na jej zgubę, ożenić się książę nie ożeni, a niech ją jeno
536 III,14|              niej. Raz się trafiło, że książę, wysiliwszy już koncept
537 III,14|            Taurogów, piechota broniła, książę szturmował. Oczywiście wiktorię
538 III,14|                i noc za rękaw trzymać, książę zaś...~- Począł jej grozić? -
539 III,14|                całym dworze wieści, iż książę tak dalece się zapamiętał,
540 III,14|              długo nie pozostanie i że książę prędzej, później siły użyje.
541 III,14|            śmieszno powiadać, dość, że książę nie może tam już na wierność
542 III,15|            zgodził się tym łatwiej, iż książę stał w tej chwili z Duglasem
543 III,16|          wiedział, jak głęboko zabrnął książę w afekt dla swej wdzięcznej
544 III,16|                będzie po harapie.~Lecz książę nie chciał chwytać się tego
545 III,16|               wówczas i tak mógł młody książę popaść w srogie terminy,
546 III,16|          wyczerpywaniem się pieniędzy.~Książę Bogusław, człowiek popędliwy,
547 III,16|           wszystkie z kolei rozciągał, książę, przybrany tylko w lekką
548 III,16|               przymiot męża.~Tymczasem książę co dzień składał dowody
549 III,16|           Dziwno jej to było, że młody książę, taki rycerz i tak pełen
550 III,16|           przez pana Sapiehę wzięty, a książę hetman wielki stracił życie
551 III,16|            własnymi oczyma zobaczyć, a książę Bogusław wcale go nie wstrzymywał -
552 III,16|               jej przyniosły wieść, iż książę gotuje wyprawę przeciw wojskom
553 III,16|            wśród lasu. Jedni mówią, że książę wojewoda swoją śmiercią
554 III,16|          Billewiczówna.~- Tak jest, bo książę nasz wolał zostać w Taurogach
555 III,16|                się dzieje koło mnie?~- Książę kocha panią - odrzekł Ketling. -
556 III,16|             milczenia.~- Mów waćpan.~- Książę dwóch ma tylko powierników:
557 III,16|                wiem, to wiem od niego. Książę kocha panią: żądze płoną
558 III,16|               dzieje się dla waćpanny. Książę miłuje cię, pani, bez pamięci,
559 III,16|          dopomóż Bóg i święty krzyż!~- Książę dotychczas nie chciał iść
560 III,16|                jeszcze pytanie. Stoili książę Bogusław po stronie króla
561 III,16|              odrzekł młody oficer - że książę nasz pragnie należeć do
562 III,16|              Czy prawda?... czy prawdę książę powiedział, iż mu się pan
563 III,16|                sobą naradzali, za czym książę odjechał z nim w lasy i
564 III,16|              wiem... Jeno później, gdy książę wspominał o tym, z czym
565 III,17|               w miarę wojskiem - mówił książę.~- Jedno z dwojga: albo
566 III,17|   Rzeczypospolitej oderwę.~To rzekłszy książę pożegnał radę, bo musiał
567 III,17|              godzinę, a czasem i dwie; książę zaś i bez tego był już znużon
568 III,17|                Oleńkę oznajmieniem, iż książę pragnie się z nimi widzieć.
569 III,17|               godzinę później nadszedł książę. Mimo iż pan Tomasz i Oleńka
570 III,17|          zwykłej powrócić spokojności.~Książę, przeciwnie, swobodny był
571 III,17|                nieco bokiem na Oleńkę.~Książę zaś mówił dalej:~- Moją
572 III,17|              by tych znaków nie ujrzał książę. Ten jednak spostrzegł.~"
573 III,17|               cię było.~Tu zwrócił się książę do Oleńki:~- Przebacz waćpanna,
574 III,17|                 szlachetko! - krzyknął książę - bo cię w proch zetrę!~
575 III,17|              chcesz uczynić? - rzekła.~Książę zatrzymał się.~Ona zaś stała
576 III,17|              jam przyczyną twej zguby!~Książę nie pokazał się przez cały
577 III,17|               pieczony kapłon kaszą... Książę kurzejec, książę kurzejec!
578 III,17|              kaszą... Książę kurzejec, książę kurzejec! Cha! cha!~- Głupiś!~-
579 III,17|            twoich trzeba!~- Weź, mości książę, lutnię i pójdź pod okna
580 III,17|            spokój ! - mówił gorączkowo książę - bo tam ona tego starego
581 III,17|         miesiącu się podnoszą.~- Mości książę, wolej Jowisza weź sobie
582 III,17|              rzekł:~- Podziękuj, mości książę, swojej fortunie, że ci
583 III,17|              rozpruć, rozumiesz, mości książę? Tego szycia cechowi za
584 III,17|        Rozumiem i nie rozumiem - rzekł książę. - Diabła tam! Pojmuję doskonale.
585 III,17|                Dobrze, dobrze! - rzekł książę.~Lecz w tej chwili uchwycił
586 III,18|               Po rozmowie z Sakowiczem książę Bogusław udał się nazajutrz
587 III,18|   szczególniejszy dobrodzieju.~- Mości książę! Szukaj fortuny u dworek,
588 III,18|           Pohańbić nie wolno - odrzekł książę - ale wolno pokłonić się
589 III,18|          omnibus titulis: Ja, Bogusław książę Radziwiłł, koniuszy Wielkiego
590 III,18|                Billewicz mówi?~- Mości książę, wiem, że początków rodu
591 III,18|                ale...~- Ale - przerwał książę - hetmanów ni kanclerzy
592 III,18|               No?...~Tak mówiąc począł książę klepać z wielką poufałością
593 III,18|               spada z serca! Ej, mości książę, żeby jeszcze nie różnica
594 III,18|             dorzucił Bogusław.~- Mości książę! nie bierzże za złe, iż
595 III,18|              Owóż nie uwierzysz, mości książę, jakie to licho na Szwedów,
596 III,18|                  Wszystko jedno, mości książę, boć to kardynalny fundament
597 III,18|           rzekł ze złośliwym uśmiechem książę. - Tacyście wszyscy!...
598 III,18|             mieczniku - rzekł z powagą książę - posądziłeś mnie o nieszczerość
599 III,18|               powszechna potwierdzała, książę zaś jakby na dobitkę dodał:~-
600 III,18|                rany boskie, radź mości książę!~- Co ja poradzę? - odrzekł
601 III,18|         poradzę? - odrzekł ze smutkiem książę - chociaż sam bym rad, ażeby
602 III,18|                Radziwiłła!~To rzekłszy książę wypuścił zdumionego szlachcica
603 III,18|            rzekłszy poszedł do Oleńki.~Książę tymczasem naradzał się w
604 III,18|        książęca mość ciepła zażywał...~Książę już stał przed zwierciadłem.~-
605 III,18|            szelmę po szelmowsku ożeni.~Książę wpadł w dobry humor.~- Gdzie
606 III,18|                zapadała coraz głębsza.~Książę począł chodzić po pokoju,
607 III,18|                się świece palą - rzekł książę. - Cóż stąd wróżysz?~- Że
608 III,18|               Głupiś! - rzekł porywczo książę Bogusław - ogromnieś głupi!
609 III,18|           Anglii powiadają - ozwał się książę - że jak duch jakowy jest
610 III,18|          Pamiętaj na Kastora! - odparł książę.~- Nie gładź Kastora, mój
611 III,18|         miecznika i panny Kulwiecówny. Książę postąpił ku nim żywo, podpierając
612 III,18|              można do Oleńki? - spytał książę.~Lecz miecznik tylko ręce
613 III,18|             spuścił na piersi.~- Mości książę! Synowica moja powiada,
614 III,18|      szlacheckich testamentów! - rzekł książę. - Plwam na wasze szlacheckie
615 III,18|                was!..~- Kogo to, mości książę, szerepetką nazywasz! Billewicza?~
616 III,19|                  Jutro będziesz, mości książę, w łożu, jako i dzisiaj.~-
617 III,19|             pomysł głupi - rzekł nagle książę - i ja także głupi, żem
618 III,19|               ja za to nie odpowiadam.~Książę podniósł się na łóżku.~-
619 III,19|         pochodami ciągnąć na Podlasie. Książę Bogusław wieczorem czuł
620 III,20|         powiada Ketling?~- Powiada, że książę kazał nas jako jeńców wojennych
621 III,20|              następującą wiadomością:~"Książę Bogusław zniósł pana Krzysztofa
622 III,20|                pocieszał tym, że młody książę nie zmierzył się jeszcze
623 III,21|              waćpanu dobrodziejowi, że książę zdrajca i heretyk, ale dworny
624 III,21|              Że pogrąży, to pogrąży... Książę Bogusław chory okrutnie
625 III,21|               Łubniów, wtedy kiedy sam książę Jeremi na Tatarów w Dzikie
626 III,21|          Michał mały, ale pamiętam, co książę Jeremi o nim powiadał, że
627 III,21|            głuchej ciszy. Wedle niego, książę, ze względu na elektora
628 III,21|              uczynił, spytała:~- Gdzie książę obecnie się znajduje?~-
629 III,21|                obecnie się znajduje?~- Książę cofa się ku Sokółce, daj
630 III,21|                stąd powstała konfuzja. Książę pan począł myśleć, że wszystkie
631 III,21|               której koniecznie chciał książę, go zmusić... Ale nieprzyjaciel
632 III,21|            tego w poprzednich wojnach. Książę wpadł w alterację. Chciał
633 III,21|                dzień drogi od Sokółki; książę ma zamiar okopać się w Suchowoli
634 III,21|              się szarpaniem podjazdów. Książę, który jest wódz niezrównany,
635 III,21|                waćpan jedziesz?~- Albo książę bitwę wygra, albo przegra.
636 III,21|            sprawa i Szwedów, z którymi książę pan jest w przymierzu i
637 III,22|        czterystu rajtarów, których sam książę wyprowadził z pogromu.~Z
638 III,22|             doszło do tego stopnia, że książę osądził za rzecz roztropniejszą
639 III,22|        Babinicz tuż. Z tego jednak, iż książę z Sakowiczem pozostali,
640 III,22|              chciałem z panią pomówić. Książę wskutek choroby i niepowodzeń
641 III,22|                pańskiego honoru ani że książę nie wydał rozkazu, ażebyś
642 III,22|      pożytecznym. Dziś za późno. Gdyby książę wracał zwycięzcą, nie wahałbym
643 III,22|            obawy okazały się płonnymi.~Książę nadjechał wieczorem wraz
644 III,22|              go wszyscy co do jednego.~Książę też nie zamierzał zabawić
645 III,22|         Taurogów i po przespanej nocy, książę wezwał na naradę Sakowicza,
646 III,22|              słowa. Przemówił pierwszy książę:~- Ano! diabli wzięli!~-
647 III,22|              nie zaręczam, boś przecie książę prezentował go u swoich
648 III,22|         stracona wyprawa.~- Miałeś go, książę, ale za cenę mojej głowy.~-
649 III,22|             nie mogłem się spodziewać.~Książę rozśmiał się.~- A skwierczałbyś
650 III,22|               żenić.~- Z kim? - spytał książę siadając na łóżku.~- Z panną
651 III,22|         rzeczywiście Bogusława kochał; książę wiedział o tym i dlatego
652 III,22|            odrzekła wzdychając Anusia.~Książę rozśmiał się.~- Waćpanna
653 III,22|             Bogusławowe oczy, że gdyby książę nie był tak umęczon i sterany,
654 III,22|                dziewczyna!" - pomyślał książę.~Głośno zaś dodał:~- Niechże
655 III,23|             ROZDZIAŁ 22~Nazajutrz rano książę odebrał wezwanie od elektora,
656 III,23|              dwanaście godzin później.~Książę więc nie miał ani chwili
657 III,23|            zdmuchiwać, jak niegdyś sam książę przed stopami Oleńki. Hamując
658 III,23|               stanie. Nie puszczał ich książę z Taurogów, prawda, ale
659 III,23|            dnia Oleńki, czy prawda, że książę chciał się z nią żenić?
660 III,23|             tak ciężko w Taurogach ani książę z Sakowiczem nie byli takimi
661 III,23|              Waćpanna... ej! gdyby nie książę!... Waćpanna przed księciem
662 III,23|              były wielce niepocieszne. Książę żądał posiłków i nie kazał
663 III,23|            ogarniał go śmiertelny, czy książę nie dostał się także do
664 III,23|     przerażeniem przypominał sobie, iż książę mówił mu, że tabor skieruje
665 III,23|                twierdzili na pewno, że książę musiał wpaść w ręce Jana
666 III,23|        Warszawa odjęta Szwedom - pisał książę. - Tabor mój i rzeczy przepadły.
667 III,23|              starosta uradował się, iż książę żyw i zdrowy, o tyle zatroskały
668 III,23|           wielce nowiny. Jeżeli bowiem książę przewidywał, że nawet wygrana
669 III,23|              przyszłości? Być może, iż książę zdoła się uchronić od zagłady
670 III,24|               na podjazd, tak, iż, jak książę pisał, ni zwiastun klęski
671 III,24|              jakaś prywatna nienawiść.~Książę nie zapierał, chociaż objaśnień
672 III,24|           grasanta azardować. Lecz gdy książę nalegał, zgodził się.~Ułożono,
673 III,24|               zgodził się.~Ułożono, że książę pójdzie z oddziałem pięciuset
674 III,24|             uderzy niezawodnie - mówił książę - tymczasem, gdy mu piechota
675 III,24|        Babinicza. Jakoż tak się stało.~Książę ruszył głęboką i ciemną
676 III,24|                nasi! - rzekł Duglas. - Książę musi być w pobliżu.~- Dziw! -
677 III,24|               siebie:~- To wiemy, że i książę, i Babinicz tędy przechodzili.~
678 III,24|                za księciem.~Lecz czemu książę się cofał?~Duglas znał go
679 III,24|               na chwilę przypuścił, że książę nie miał dostatecznych przyczyn.
680 III,24|            czterech lub pięciu milach. Książę, powziąwszy wiadomość, cofać
681 III,24|             się szczęśliwie. Zaraz też książę podjazdy ordynował po kilkanaście
682 III,24|                inaczej być.~- Gdzie są książę i pan Radziejowski?~- W
683 III,24|               milach stąd, u brzegu.~- Książę całąli siłę wyprowadził?~-
684 III,24|           niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.~-
685 III,24|              jako wódz doświadczony.~- Książę rzucił jeden znaczniejszy
686 III,25|               na podjazd, tak, iż, jak książę pisał, ni zwiastun klęski
687 III,25|              jakaś prywatna nienawiść.~Książę nie zapierał, chociaż objaśnień
688 III,25|           grasanta azardować. Lecz gdy książę nalegał, zgodził się.~Ułożono,
689 III,25|               zgodził się.~Ułożono, że książę pójdzie z oddziałem pięciuset
690 III,25|             uderzy niezawodnie - mówił książę - tymczasem, gdy mu piechota
691 III,25|        Babinicza. Jakoż tak się stało.~Książę ruszył głęboką i ciemną
692 III,25|                nasi! - rzekł Duglas. - Książę musi być w pobliżu.~- Dziw! -
693 III,25|               siebie:~- To wiemy, że i książę, i Babinicz tędy przechodzili.~
694 III,25|                za księciem.~Lecz czemu książę się cofał?~Duglas znał go
695 III,25|               na chwilę przypuścił, że książę nie miał dostatecznych przyczyn.
696 III,25|            czterech lub pięciu milach. Książę, powziąwszy wiadomość, cofać
697 III,25|             się szczęśliwie. Zaraz też książę podjazdy ordynował po kilkanaście
698 III,25|                inaczej być.~- Gdzie są książę i pan Radziejowski?~- W
699 III,25|               milach stąd, u brzegu.~- Książę całąli siłę wyprowadził?~-
700 III,25|           niczyjej w tym winy nie ma i książę postąpił jako wódz doświadczony.~-
701 III,25|              jako wódz doświadczony.~- Książę rzucił jeden znaczniejszy
702 III,26|            zakrzyknął:~- Graf Waldek i książę Bogusław są w Prostkach,
703 III,26|               wiedzieć?... Powiadaj!~- Książę Bogusław.~Kmicic zakręcił
704 III,26|            włosy w czuprynach stawały. Książę Kazimierz Michał, który
705 III,27|            litewskiej w otwartym polu.~Książę Bogusław rozumiał to widocznie
706 III,27|           dlatego wielką bitwę wygrał. Książę, jako Polak, lepiej zna
707 III,27|              nie powtórzył się więcej. Książę Bogusław kazał też rzucać
708 III,27|          Jenerał Izrael, graf Waldek i książę za boki trzymali się od
709 III,27|          Rössel - ale co po tym, kiedy książę nie dość zapędy krwi hamuje
710 III,27|               gdy oto drugi Radziwiłł, książę Michał Kazimierz, uderza
711 III,27|                Bogusław, szyję Kmicic.~Książę pochylił się w kulbace;
712 III,27|              przebrzmiały w powietrzu, książę, który je usłyszał, obejrzał
713 III,27|                  Trup! trup! - zawołał książę.~I chcąc tym pewniej uderzyć,
714 III,27|                  krzyknął po niemiecku książę. ~I zwalił się w trawę.
715 III,27|             nad obalonym bawołem.~Wtem książę, któremu coraz więcej krwi
716 III,27|         podniósł.~- Mów! - rzekł.~Lecz książę Bogusław czas jakiś oddychał
717 III,27|              Na Ewangelię! - powtórzył książę. - Dam ci glejt i rozkaz
718 III,27|              będziesz.~- Zgoda - rzekł książę.~- Pamiętaj! - odrzekł pan
719 III,27|      Przytomność mnie opuszcza - rzekł książę. - Panie Kmicic, woda musi
720 III,27|        parrycydo! - rzekł Kmicic.~Lecz książę, bezpieczen już o życie,
721 III,27|           jakiego rowu lub też kałuży.~Książę omdlał, ale na krótką chwilę,
722 III,27|          grotem od chorągwi do ziem i. Książę w tej chwili strasznej znalazł
723 III,27|             które pobiliśmy dziś rano: książę Bogusław Radziwiłł. Daruję
724 III,27|            warownego obozu, a przy nim książę krajczy Radziwiłł, Wojniłłowicz,
725 III,27|   niewypowiedziany ogarnął wszystkich.~Książę Michał odpasał szablę z
726 III,27|          braterskich uczuć powstrzymał książę krajczy.~- Zali brat mój
727 III,27|         państwie udzielnym marzył, on, książę Rzeszy Niemieckiej, szedł
728 III,27|            roznieść! śmierć! śmierć!~A książę Michał oczy ręką zatkał,
729 III,27|                go Tatarom! - powtórzył Książe - znajdziemy zakładnika,
730 III,27|                  Za pozwoleniem, mości książę! - krzyknął. - To mój jeniec!
731 III,27|            Milczeć waszmościom ! Mości książę, z mocy mojej władzy hetmańskiej
732 III,27|             dać jego zwycięzcy porękę!~Książę Michał opanował wzburzenie,
733 III,27|             panie kawalerze! - odrzekł książę krajczy. - Nie bój się także,
734 III,27|            uspokoić.~Za czym wieczorem książę Bogusław znajdował się już
735 III,27|              choć ledwo ręką ruszał... Książę krajczy sam pilnował...
736 III,28|           Kmicicowy, a chociaż później książę dowiedział się o odstępstwie
737 III,30|           Tymczasem periculum in mora! Książę Bogusław eliberował się
738 III,31|          zawsze poprawa!~- A przecie i książę Bogusław już teraz królowi
739 III,31|                podnieść, czego się sam książę przeląkł. Zali przypadkowy
740 III,32|         Kazimierz, król polski, wielki książę litewski, mazowiecki, pruski
741 III,32|        Reipublicae zostawała, jaką sam książę kroczył!~A przybywszy do