Tom, Rozdzial

501 III,4 |               już w największym pędzie, sam zawrócił.~Wtem od boru ruszyła
502 III,4 |                 gdy wysunęła się piąta, sam stanął na czele i ruszył
503 III,4 |        uciekającego przed sobą rajtara, sam ginął pchnięty rapierem
504 III,4 |            bowiem, że w Jarosławiu stoi sam król i cała potęga i że
505 III,4 |               nie wstrzymał pogoni, ale sam z Szemberkową chorągwią
506 III,4 |              chorągwią naprzód skoczył, sam siekł, sam własną ręką ścinał -
507 III,4 |             naprzód skoczył, sam siekł, sam własną ręką ścinał - pędząc
508 III,4 |                tej chwili przygalopował sam król, a z nim Wittenberg,
509 III,4 |            rozkazem pogoń powstrzymał i sam na niego uderzył.~Szwedzi
510 III,4 |            wstrzymali dech w piersiach. Sam król się tuż do brzegu przysunął
511 III,4 |      przeciwnika, lecz zaraz poznał, że sam mistrzem będąc na mistrza
512 III,5 |          uciekającymi podsunęły się pod sam obóz szwedzki, roznosząc
513 III,5 |               nim zwrócić. Przez chwilę sam król myślał, że Czarniecki
514 III,5 |       komputowym wojskiem ruszą, on zaś sam z resztą piechot i ordą
515 III,5 |            szarpnął brodę i rzekł jakby sam do siebie:~- Wielkie rody...
516 III,5 |               tę bolączkę przetnę, albo sam od niej sczeznę, tak mi
517 III,5 |          wspominaj nawet o nim, póki go sam nie oddam.~- Jakże to? Miałżebym
518 III,5 |               Gadaj! Źleś to wyszedł ty sam na Zagłobowych fortelach?
519 III,5 |            zamysły chybią; parol, że go sam wówczas oddam, ale nie prędzej.~-
520 III,5 |             Radymno, ale i Jarosław, on sam zaś znajdował się w Jarosławiu
521 III,5 |        znamienity wojennik, ale przecie sam wszystkich Szwedów nie zje
522 III,5 |                 rzekł:~- Słyszałem, jak sam Czarniecki przed całym wojskiem
523 III,5 |                   Jakże? - zakrzyknął - sam Czarniecki to powiadał?~-
524 III,5 |              obierzemy!"~Tu pan Zagłoba sam się nieco przeląkł, czyli
525 III,5 |         wszystkich za serce chwycił, że sam marszałek za próg ich przeprowadził,
526 III,5 |                  Ha? co? Przysięgnę, że sam Czarniecki co najwięcej
527 III,5 |                  jeszcze ci się ugnie i sam krzyża nadstawi... Żaden
528 III,5 |               korony stworzył, to bym i sam kandydował... Bo jeśli który
529 III,6 |          przeciw Czarnieckiemu działać. Sam Chmielnicki bał się go,
530 III,6 |             nimi z lada powodu. Wówczas sam Karol Gustaw postanowił
531 III,6 |               pacholę przyleciało przed sam szereg i zatrzymało się
532 III,6 |              nas w plebanii! gadają, że sam król między nimi! - rzekł
533 III,6 |             głównej bitwie, lecz Roch i sam poznał Karola Gustawa po
534 III,6 |                 kogoś dojeżdżał? To był sam Carolus!~- Na Boga! Póki
535 III,6 |              ciaśniejszym pierścieniem, sam rzucał się na nieprzyjaciół,
536 III,6 |          laudańska; na jej czele jechał sam pan Czarniecki. Dobiegłszy,
537 III,6 |                co chwila w gardzieli.~- Sam król był... nie wiem...
538 III,6 |                 był Carolusa doścignął, sam diabeł nie potrafiłby mu
539 III,6 |               Zagłoba z biegiem czasu i sam uwierzył w to święcie, że
540 III,6 |            wujowi na oczy. Ten wszelako sam go poszukał i pocieszać
541 III,6 |                 tak chwałą się okryłeś; sam słyszałem, jak cię pan kasztelan
542 III,6 |             żeby twoi synowie mieli ten sam w pięści rozum!~- A nie
543 III,7 |                 się na koniec Szwedzi w sam kąt, gdzie się dwie rzeki
544 III,7 |                ludźmi - rzekł. - Może i sam Czarniecki zginie.~- Jeśli
545 III,7 |               Zagłoba.~- Słyszałem, jak sam pan Sapieha to kiedyś powiadał,
546 III,7 |           waszmościowie nie chcecie, to sam pójdę!~- Ruszyło martwe
547 III,8 |          rządzić!~- Zawinił, assentior. Sam go ukarzę, niechby go jeno
548 III,8 |                 powrót Zagłoby przysłał sam przez pacholika pismo, za
549 III,8 |              Poznał go zaraz, że to ten sam jest, któren na niego w
550 III,8 |                 szli dalej piechotą, bo sam król był przed domem.~Ujrzeli
551 III,8 |                ręką, by stał spokojnie, sam zaś postąpił z towarzyszami
552 III,8 |             wysłannika.~- Jan Kazimierz sam was od przysięgi uwolnił -
553 III,9 |             uszykowawszy je do pochodu, sam zatrzymał nieco konia i
554 III,9 |             duch! - rzekł do żołnierzy.~Sam zaś wysunął się na brzeg
555 III,9 |               wszyscy byli w pogotowiu. Sam kasztelan wyszedł przeciw
556 III,9 |              Wziąść ich zaraz na pytki. Sam będę indagował!~To rzekłszy
557 III,9 |                  krzyknął Michałko, ten sam, który pod Rudnikiem chwałą
558 III,9 |                odprawił. Przy ostatniej sam stanął na czele i zakrzyknąwszy: "
559 III,9 |           laudańska jak duch śmierci, w sam środek szyków; za nią druga,
560 III,9 |                lecz po dwakroć rozbity, sam wreszcie wpadł w niewolę.~
561 III,9 |                  bo okrutnie pracował i sam własną ręką siekł, ścinał
562 III,10|            dziesięciu innych miejscach? Sam pan Czarniecki przegrał
563 III,10|               być pobite, ale w kupie i sam piekielny komput mu nie
564 III,10|                 wileńskiego.~- Dawaj go sam! - krzyknął Czarniecki. -
565 III,10|              mam ja na nich oko i wtedy sam nastąpię. Tymczasem (powiada)
566 III,10|                 i kapela poczyna rżnąć, sam wojewoda prosi do tańca.~-
567 III,10|            mówił:~- O południu wyjechał sam wojewoda. Szwedzi zaś pod
568 III,10|          wojewoda sprawiać wojska, bo i sam już myślał, że będzie batalia.~-
569 III,10|              czym mruknął cicho, jakoby sam do siebie mówiąc:~- Trzeba
570 III,10|               królowi przysłał, a teraz sam jej będzie potrzebował,
571 III,10|              rzekł wzruszony Zagłoba. - Sam Sapiowi odpiszę i uszu mu
572 III,11|              nocy ruszyły ku Lublinowi. Sam pan hetman pilił niezmiernie,
573 III,11|         pogodzili się z nim zupełnie, i sam najzacieklejszy jego wróg,
574 III,11|            drodze odebrał wiadomość, że sam Jan Kazimierz wraz z hetmanami
575 III,11|            srogich wąsów błyskały zęby. Sam Sapieha spłonął jak pochodnia.
576 III,11|                mówili, a to pewno, że i sam podkanclerzy myślał, że
577 III,11|            podjazdy, ekspediował listy, sam objeżdżał straże, sam przesłuchiwał
578 III,11|            listy, sam objeżdżał straże, sam przesłuchiwał schwytanych
579 III,11|               już na wszystko pozwalał, sam nawet posyłał po oficerów,
580 III,11|          dyscypliną dobrze smarować, bo sam to rozumiem, że swawola
581 III,11|              tedy uczta gwarna, wesoła. Sam pan Sapieha przepijał raz
582 III,11|       Kotwiczowych ludzi. Na szczęście, sam, chorym nieco będąc, nie
583 III,11|                zakrzyknął na Tatara - i sam precz z konia!~Tatar skoczył
584 III,12|                 zastawiać. Ba, żeby tam sam król był, to by dał pole,
585 III,12|              łapczywszych drapieżników. Sam król rozsławił się chciwością,
586 III,12|                 zamknięci. Więc naprzód sam Wittenberg, drugi główny
587 III,12|                 kawaler złota wart, ile sam waży!~- Więcej wart! bo
588 III,13|                 zastawiać. Ba, żeby tam sam król był, to by dał pole,
589 III,13|              łapczywszych drapieżników. Sam król rozsławił się chciwością,
590 III,13|                 zamknięci. Więc naprzód sam Wittenberg, drugi główny
591 III,13|                 kawaler złota wart, ile sam waży!~- Więcej wart! bo
592 III,14|           granatniki szwedzkie. Wówczas sam jenerał Grodzicki zajął
593 III,14|                nie szczędził mu pochwał sam Czarniecki ni Sapieha, ni
594 III,14|             pojadę - odrzekł Kmicic - i sam króla jegomości o to prosić
595 III,14|       Wołodyjowski i Zagłoba, na koniec sam widząc, że wszyscy płoną
596 III,14|                Boża, mówię, nic więcej! Sam on to pomyślał i zląkł się,
597 III,14|             powiada! - rzekł Zagłoba. - Sam przy niej nogami przebierasz
598 III,14|                 sobie dufa, bo to człek sam przez się bardzo możny.~-
599 III,15|                 Gdy weszła, pan Zagłoba sam nić siarkową zapalił, po
600 III,15|            kościół! - krzyknął Zagłoba.~Sam zaś skoczył do pałacu na
601 III,15|           klasztor i dzwonnica zdobyte. Sam Piotr Opaliński, wojewoda
602 III,15|             kazał dawać, co było można, sam zaś odjechał patrzeć na
603 III,15|                Wittenberg!~Jakoż jechał sam feldmarszałek, a przy nim
604 III,15|                razu, ale powstrzymał go sam Zagłoba z obawy, że gdy
605 III,15|          Wittenbergowi!" - "Dawajcie go sam!" - "Bigosować! bigosować!"
606 III,15|    feldmarszałku, uspokój się pan!~Lecz sam miał twarz strapioną, bo
607 III,16|           albowiem zaślepiało go to, że sam się w Billewiczównie kochał.~
608 III,16|                 ze starostą oszmiańskim sam na sam, chwytał się Bogusław
609 III,16|             starostą oszmiańskim sam na sam, chwytał się Bogusław za
610 III,16|                 radą Sakowicza poszedł. Sam starosta oszmiański, który
611 III,16|                 szrankach.~Pewnego razu sam wziął w nich czynny udział
612 III,16|             Billewicz jej opowiadał, co sam w Korneliuszu wyczytał.
613 III,16|               będąc przy dworze. Próżno sam starał się nasuwać inne
614 III,16|              nasuwać inne myśli; próżno sam, zapamiętawszy się istotnie
615 III,16|                 jest bliskim celu. Lecz sam ze wstydem i złością wewnętrzną
616 III,16|          Zawrzało wszystko w Taurogach, sam Bogusław zerwał się i wyjechał
617 III,16|            duszy przebył. Rozmawiał też sam ze sobą, co mu się nigdy
618 III,17|      niesłychanie niedołężny, ale który sam za nadzwyczaj przebiegły
619 III,17|            dobrze swoje sady, więc jedź sam. Po co panna Aleksandra
620 III,17|                 Aleksandra ma jechać?~- Sam nie pojadę! - odrzekł rezolutnie
621 III,17|                wybieraj więc waść: albo sam, albo oboje z eskortą.~Pan
622 III,17|                 wasza książęca mość zaś sam będziesz narzekał, że było
623 III,18|            będzie ślub dawał, innego ja sam nie chcę.~- Całe życie będziem
624 III,18|                zwyciężonej, tego by się sam najchytrzejszy z ludzi Mazarin
625 III,18|                Więc co będzie?~- Pomyśl sam waszmość: co ma być?~- Dla
626 III,18|               smutkiem książę - chociaż sam bym rad, ażeby klamka jak
627 III,18|                 i zwalił się na ziemię, sam zaś kopnąwszy leżącego nogą,
628 III,18|                twoją chustką obwiążę, a sam lutnię wezmę i "wzdychanego"
629 III,19|            wstają mi na głowie... I nie sam strach, ale... Jakby powiedzieć...
630 III,19|               wojna, to wolno! Zresztą, sam się ofiarował. Każemy sady
631 III,19|               szwank wystawiać, kazałem sam ją wydobyć i obliczyć..."~
632 III,20|           uważać nie trzeba, bo przecie sam list ów za skrypt starczy,
633 III,20|                zsyłasz mękę, do której, sam widzisz, sił mi brakuje!~
634 III,20|               czekając na pana Sapiehę, sam wielkimi pochodami ciągnie
635 III,20|                 czas zupełnie, jakby on sam wraz z całą swą siłą w wodę
636 III,21|                 do Łubniów, wtedy kiedy sam książę Jeremi na Tatarów
637 III,21|               jest tu Braun, tego zaś i sam diabeł nie przejedna.~Anusia
638 III,21|          troszeczkę... ale inną więcej. Sam mi nieraz mówił: "Szczęście
639 III,21|       znieśliśmy pana Horotkiewicza, iż sam ledwie uszedł, a inni powiadają,
640 III,21|              Poczęły chodzić słuchy, że sam pan Czarniecki nas gnębi;
641 III,21|              gdyśmy się dowiedzieli, że sam pan Sapieha jeszcze nie
642 III,21|           języka dowiedzieliśmy się, że sam Babinicz odjechał do głównego
643 III,21|                że jemu Andrzej na imię? Sam mi to powiadał. Pan Babinicz!
644 III,22|             czterystu rajtarów, których sam książę wyprowadził z pogromu.~
645 III,22|        tchórzostwem żądać dymisji, póki sam kończący się termin mnie
646 III,22|              mógł się utrzymać. Do tego sam dobrze nie wiedział, czyli
647 III,22|           zmiatał, ażem cię znielubił i sam gotówem pójść do Sapiehy.~-
648 III,22| billewiczowskich, które w posagu z góry sam sobie wypłaciłeś. - Żebyś
649 III,22|           względem Anusi Borzobohatej i sam osobiście dopomóc mu postanowił.~
650 III,22|                wskórać, tu nic. Zresztą sam się tą sprawą nie zajmie,
651 III,22|            Wasza książęca mość raczyłby sam...~Tu Anusia złożyła rączki
652 III,22|          waćpannie powiem, że gdybym ja sam majętności waćpanny zagarnął,
653 III,23|                 zdmuchiwać, jak niegdyś sam książę przed stopami Oleńki.
654 III,23|           oczach z zarzutu zdrady w ten sam sposób, w jaki miecznikowi
655 III,23|         ludzkiej, bo zrywał się nagle i sam chodził na wyprawy. A zwycięstwo
656 III,23|                  że nią zostanie, że ją sam Bóg, przez ból, przez zawody,
657 III,23|                się, że koniec tuż, tuż. Sam Sakowicz w Taurogach przestał
658 III,23|                Taurogach hałas niemały. Sam Sakowicz wpadł do dziewczyny
659 III,23|               stronników szwedzkich, że sam Sakowicz nie śmiał karać
660 III,23|                 łkając Anusia.~Sakowicz sam nie wiedział, co ma czynić;
661 III,23|                 na szablach i kopytach. Sam miecznik, pod którego dowództwem
662 III,23|          Wrangel w niewoli, Wittenberg, sam wielki Wittenberg, który
663 III,23|          szlachty laudańskiej.~Sakowicz sam nie wiedział, co począć,
664 III,23|               będzie - pytał się nieraz sam siebie starosta - gdy i
665 III,23|                 cichu w praktyki wejść. Sam z całym tatiorem jedź do
666 III,23|           Chcieliśmy go złowić u Bugu i sam Szteinbok wysłał nań znaczny
667 III,23|             namiesza. Braun powiada, że sam pójdzie i pięćdziesiąt koni
668 III,24|                tylko się wymykał, ale i sam polował. Naprzód przeszedł
669 III,24|             zwiastun klęski nie został. Sam Duglas nacisnął go w Długosiodle,
670 III,24|          Babinicz. Szukał go widocznie; sam ścigany, ścigał.~Duglas
671 III,24|                 Tatarzy jak piasek... i sam polegnie lub żywcem go dostaniem...~
672 III,24|          sprawdziwszy. Świtaniem ruszył sam Duglas z całą siłą naprzód.~
673 III,24|                I zamyślił się znowu, bo sam dobrze nie wiedział, czyli
674 III,24|            wstępnym boju nie mogli, a i sam pan Gosiewski, lubo wojownik
675 III,24|                to ci muszę przyznać, że sam bym lepiej nie potrafił,
676 III,25|                tylko się wymykał, ale i sam polował. Naprzód przeszedł
677 III,25|             zwiastun klęski nie został. Sam Duglas nacisnął go w Długosiodle,
678 III,25|          Babinicz. Szukał go widocznie; sam ścigany, ścigał.~Duglas
679 III,25|                 Tatarzy jak piasek... i sam polegnie lub żywcem go dostaniem...~
680 III,25|          sprawdziwszy. Świtaniem ruszył sam Duglas z całą siłą naprzód.~
681 III,25|                I zamyślił się znowu, bo sam dobrze nie wiedział, czyli
682 III,25|            wstępnym boju nie mogli, a i sam pan Gosiewski, lubo wojownik
683 III,25|                to ci muszę przyznać, że sam bym lepiej nie potrafił,
684 III,26|              wieczora we krwi ludzkiej.~Sam pan Kmicic, mając w sercu
685 III,26|               husarii, w czasie którego sam Carolus, który mimo zaklęć
686 III,26|              pogrążenia nieprzyjaciela.~Sam pan Kmicic tak począł myśleć,
687 III,26|               Dość ci powiedzieć, że mu sam Carolus po otrzymaniu pola
688 III,26|           rozwalił go na dwoje. Wówczas sam król rzucił się na niego...~
689 III,27|          opuszczał.~Tak też myślał i on sam, i inni pułkownicy, jako
690 III,27|             prędzej radę wymyślić umie. Sam widziałem, jak król szwedzki
691 III,27|                 to mu pomogło, bo medyk sam febry ze strachu dostał.~-
692 III,27|              spytał pan Wołodyjowski.~- Sam widziałem - odrzekł Rössel. -
693 III,27|        fraucymer ze sobą wozi... Ja zaś sam dwie gładkie panny widziałem,
694 III,27|             taić się dalej w trzcinach, sam ruszył, ile tchu w koniu,
695 III,27|             była rozpoczęta. Pan hetman sam skoczył ku Kmicicowej wataże.~-
696 III,27|                 wysuwa mu się z ręki, a sam pada krwawym obliczem na
697 III,27|                środek, w którym walczył sam Kmicic, rzedniał tak bardzo,
698 III,27|            Kmicic parł coraz potężniej. Sam zbrojny w stalową kolczugę,
699 III,27|              rozrzucając tumany piasku.~Sam pan podskarbi nadjechał
700 III,27|              się na drugą stronę rzeki.~Sam pan podskarbi leciał przy
701 III,27|              olster, aby koniowi ulżyć, sam zaś ze wzrokiem wbitym w
702 III,27|                 a widząc, że pan Kmicic sam go tylko goni, zamiast umykać
703 III,27|                kazał mu ruszyć po wodę, sam zaś został przy księciu,
704 III,27|        znajdziemy zakładnika, a okup on sam zapłaci! Panie Wojniłłowicz,
705 III,27|               trzeba było siłą brać, bo sam Hassun-bej stawił groźny
706 III,27|                dzień, dopiero wieczorem sam pan Andrzej przyszedł do
707 III,27|           prywaty poświęcił.~- A ty, ty sam, co byś uczynił, gdyby ci
708 III,27|                ruszał... Książę krajczy sam pilnował... Oto jej wolność,
709 III,27|             biedne żołnierzysko, bo już sam nie wiedział, co ma czynić.~
710 III,28|                 nie tylko Bogusław, ale sam król szwedzki z całą potęgą
711 III,28|            lasami w kierunku Krakinowa; sam zaś z jazdą ruszył w dwa
712 III,28|            roztasował partię na nocleg. Sam z pannami stanął we dworze,
713 III,28|                 wkrótce za ciasno.~Więc sam nie wiedząc, co począć,
714 III,29|         Babiniczem, ale teraz gotów był sam zginąć, byle zemsty dokonać.
715 III,29|               czynił, za czym nie tylko sam zakwaterował się na dobre
716 III,29|              częścią obsadził kołowrót, sam zaś z jazdą stanął nieco
717 III,29|            kołowrotu. Od nich zajął się sam dom i krwawa łuna zaświeciła
718 III,29|                   Pan Wołodyjowski taki sam dobry żołnierz, ale mniejszy
719 III,30|              takim przeciwnikiem. Ale i sam był już umęczon bardzo i
720 III,30|               on głowę podniósł i pytał sam siebie: "Dokąd też dolecę?" -
721 III,30|          dlatego, że się obawiał, iż na sam dźwięk prawdziwego jego
722 III,30|          podprowadził karego dzianeta i sam zeskoczył strzemię podawać,
723 III,31|               benedyktynek, u których w sam dzień przyszłego Nowego
724 III,31|                chwili rzekł znowu jakby sam do siebie:~- A przecie po
725 III,31|                 aż do rana, a wracając, sam wstąpił do Wodoktów. Ona
726 III,31|                rękę podnieść, czego się sam książę przeląkł. Zali przypadkowy
727 III,32|               Kmicic mówił dalej, jakby sam do siebie:~- Skończona pokuta...
728 III,32|           ramieniu Soroki, podszedł pod sam wielki ołtarz i klęknął
729 III,32|             Reipublicae zostawała, jaką sam książę kroczył!~A przybywszy
730 III,32|              przywieźliśmy ci gościńca. Sam się takiego nie spodziewałeś!
731 III,32|                 zmieszania nie wiedział sam, co ma mówić, więc wstępując
732 III,32|              tego nie wstydził, owszem, sam przyznawał, że w każdej