Tom, Rozdzial

501 II,41 |          nazwiskiem, jak i tym, że ów, który je nosił, był teraz posłem
502 II,41 |           takiej chwili! Wtem oprawca, który podawał poprzednio Soroce
503 III,1 |            miastach ogłaszać kazał, iż który chłop zbrojnego szlachcica
504 III,1 |              Henryk Horn, krewny tego, który pod Częstochową był kosą
505 III,1 |             graf duński - i ów Miller, który u stóp Jasnej Góry sławę
506 III,1 |          najbieglejszy, i Hammerszyld, który armatami zawiadował, i stary
507 III,1 |              kraje za nieprzyjacielem, który niszczy wszystko po drodze,
508 III,1 |             mość - odrzekł Wittenberg, który słabszym jak zwykle będąc
509 III,1 |             kapitanem dragońskim. Król który miał oko bystre i pamięć
510 III,1 |               i rzekł mi, iż jest ten, który wiekopomnego Gustawa Adolfa
511 III,1 |                 że jest jako człowiek, który wszedłszy z brzegu morskiego
512 III,2 |               i fantazję.~Jan Sapieha, który naonczas zdradą jeszcze,
513 III,2 |           Rzeczypospolitej.~- Mąż mój, który go pułkownikiem znał, jeszcze
514 III,2 |     hospodarstwo posadzić, ale sułtan, który woli, by hospodarowie nie
515 III,2 |              dalej pójdzie niż dragon, który dla lafy służy.~- Szlachcic
516 III,3 |               do mnie swego trefnisia, który mnie i waszą królewską mość
517 III,3 |        czyniony. Lecz słysząc, że ten, który Zamościa jest panem, nie
518 III,3 |                pergamin z pieczęciami, który trzymał w ręku, a na który
519 III,3 |             który trzymał w ręku, a na który nikt dotąd nie zwracał uwagi,
520 III,4 |            Wszyscy stawali obok owego, który pojawił się najpierwszy.~
521 III,4 |               On to był owym jeźdźcem, który pierwszy ukazał się Szwedom
522 III,4 |              przecie ten tysiąc ludzi, który wyprowadził Kanneberg, stanowił
523 III,4 |              zdołał zastawić od ciosu, który mu rycerz następnie zadał;
524 III,4 |              owym wiatraczkiem zażyję, który w Łubniach jeszcze wykoncypowałem."~
525 III,4 |            zatrzymał się przy rycerzu, który Kanneberga usiekł, i rękę
526 III,5 |             niebywała dotąd - popłoch, który z największym trudem udało
527 III,5 |          oficerom potłumić. Lecz król, który do rana przesiedział na
528 III,5 |           potęgę.~Szwedzki Aleksander, który obiecywał światu całemu
529 III,5 |                  odrzekł Duglas.~Król, który dotąd nic nie mówił, wstał
530 III,5 |                rybak - rzekł Zagłoba - który im na fletni grał, żeby
531 III,5 |                ozwał się:~- Trzeba, by który z waszmościów z listem ode
532 III,5 |                rycerza mam przed sobą, który listy z oblężonego Zbaraża
533 III,5 |         wszystkich cnót obywatelskich, który Arystydesa sprawiedliwością,
534 III,5 |             sam kandydował... Bo jeśli który z nich myśli, że mam się
535 III,6 |            połączyć się z Lubomirskim, który wprawdzie także małą miał
536 III,6 |        kasztelanie - rzekł Polanowski, który cieszył się wielkim zaufaniem
537 III,6 |               fortuny ogłosił, iż ten, który za oręż chwyci, z poddaństwa
538 III,6 |             gdyby nie ów bunt bezecny, który pod koniec swego zawodu
539 III,6 |            właśnie z Rochem Kowalskim, który z rozkazami od kasztelana
540 III,6 |           zepchnięto rajtarów na płot, który zwalił się z trzaskiem pod
541 III,6 |           zębach przeze drzwi. Rajtar, który trzymał konia tuż przy drzwiach,
542 III,6 |              szpady jeźdźca polskiego, który już wznosił nań szablę,
543 III,6 |               Roch Kowalski.~Pachołek, który miał mu króla pokazać, zamieszał
544 III,6 |             walił coraz silniej konia, który począł wreszcie stękać z
545 III,6 |             Księży źrebiec, trzylatek, który dotąd chadzał spokojnie
546 III,6 |            zapamiętaniu, jak człowiek, który o własnym życiu zdesperował
547 III,6 |           ścianą stajenną przy źrebcu, który padł z ran i ostatnie właśnie
548 III,6 |                widzę, ognisty kawaler, który reputację całego wojska
549 III,7 |              przeprawiał się do króla, który patrzył z drugiego brzegu
550 III,7 |            mimo zakazów Czarnieckiego, który zdradę przewidywał, wolentarze
551 III,7 |                Prusak. Gdy twój sługa. który cię pod nogi musiał podejmować
552 III,7 |           swojej rodziny ją odesłał, a który zwał się Głowbicz czy jak,
553 III,7 |           potentat w chrześcijaństwie, który by przed taką potęgą nie
554 III,7 |           ciebie w drugą. Nie wiadomo, który na niego pierwszy trafi.~
555 III,7 |                głowy, jak pan Zagłoba, który na własną rękę listami elektorowi
556 III,8 |               Czemu? Jako żołnierzowi, który w jeździe całe życie służył,
557 III,8 |          przeciw niemu Rocha postawię, który ksiąg nie wertował, i obaczym.~-
558 III,8 |             wzrostu.~Tymczasem oficer, który pierwszy przyjmował ich
559 III,8 |        grzeszyli przeciw naszemu panu, który ojcem był, ojcem jest i
560 III,9 |            żołnierz, i pan Lubomirski, który od pewnego czasu przykrzył
561 III,9 |               dokołatasz... Nie ma tam który tabaki? Może ową senność
562 III,9 |              byk porwał, ale brat jej, który wypadł wujem jej potomstwu,
563 III,9 |             cugle trzymali krótko, aby który koń nie zarżał.~- Czekać! -
564 III,9 |             wojsk skupiła się na most, który był drewniany, wąski, zatem
565 III,9 |              skoczył ku Czarnieckiemu, który przez cały czas ten ciągle,
566 III,9 |            krzyknął Michałko, ten sam, który pod Rudnikiem chwałą się
567 III,9 |                grzmiącym okrzykiem. Co który oddział nadciągnął, to wiwatował
568 III,9 |              ja nie kurek na kościele, który się kręci dniem i nocą,
569 III,10|             Przyjeżdża ten pan Kmicic, który się Babiniczem teraz zowie,
570 III,10|          przeszli przez ów drugi most, który poniżej zbudowali, i zaraz
571 III,11|        prywatnie, objaśniali innym, co który gmach znaczył i jakie nosił
572 III,11|         Ossolińskich i Koniecpolskich, który ogromem prawie Radziejowskiemu
573 III,11|      wyznaczonych, i krzyw był, jeżeli który się nie stawił, gdyż nie
574 III,11|                ją teraz Roch Kowalski, który również, jak pan Kotwicz,
575 III,11|              Kmicica wsparł Wańkowicz, który blisko nich kwaterami stojąc,
576 III,11|                Wiśle.~Wtem Akbah-Ułan, który jeździł z podjazdem, pojawił
577 III,12|                jeden pułk piechoty, na który wpadł Wołodyjowski z Wańkowiczem,
578 III,12|              chwili wracam od hetmana, który dopiero co odebrał wiadomość,
579 III,12|           silnie, że aż Roch Kowalski, który w tej chwili wszedł do izby,
580 III,12|                sługę swego i ojczyzny, który choć geniuszem nie dorównał
581 III,12|          geniuszem nie dorównał innym, który choć czasem pobłądził, przecie
582 III,12| nieukontentowanie głównie pan Zagłoba, który miał szczególną do pomienionego
583 III,12|            Karolu dowódca, a pierwszy, który wstąpił w granice Rzeczypospolitej
584 III,12|                tysiące na ziemny fort, który Polacy zwali "kretowiskiem",
585 III,12|               noc wyłom uczynię.~Król, który był frasobliwy, że tylu
586 III,12|               przerwał jakiś jeździec, który zbliżał się całym pędem
587 III,13|                jeden pułk piechoty, na który wpadł Wołodyjowski z Wańkowiczem,
588 III,13|              chwili wracam od hetmana, który dopiero co odebrał wiadomość,
589 III,13|           silnie, że aż Roch Kowalski, który w tej chwili wszedł do izby,
590 III,13|                sługę swego i ojczyzny, który choć geniuszem nie dorównał
591 III,13|          geniuszem nie dorównał innym, który choć czasem pobłądził, przecie
592 III,13| nieukontentowanie głównie pan Zagłoba, który miał szczególną do pomienionego
593 III,13|            Karolu dowódca, a pierwszy, który wstąpił w granice Rzeczypospolitej
594 III,13|                tysiące na ziemny fort, który Polacy zwali "kretowiskiem",
595 III,13|               noc wyłom uczynię.~Król, który był frasobliwy, że tylu
596 III,13|               przerwał jakiś jeździec, który zbliżał się całym pędem
597 III,14|                w przestronnym letniku, który Tatarowie dla swego "bagadyra"
598 III,14|               im leli stary, stuletni, który król Kmicicowi przysłał,
599 III,14|                nam źle - rzekł Kmicic, który kręcił się od początku niecierpliwie
600 III,14|              miecznikowi rosieńskiemu, który nie mniej od waszmościów
601 III,14|         wiedzieć, że nie masz takiego, który by się wzajemnym afektem
602 III,14|              ordynansa sapieżyńskiego, który wręczył Wołodyjowskiemu
603 III,15|               kościoła Świętego Ducha, który wówczas za murami leżał,
604 III,15|        odpowiedzi Wittenberga na list, który kanclerz wielki Koryciński
605 III,15|         utworzyli jeden kłąb olbrzymi, który między pałacem Kazanowskich,
606 III,15|           jednocześnie do Bernardynów, który w znacznej części o losach
607 III,15|           skrzydła widać było kościół, który zdawał się gorzeć w ogniu.
608 III,15|                i wycie ludzkie.~- Ten, który pałac zdobył! - mówi potężny
609 III,15|      rozdmuchiwał coraz większy pożar, który tym łatwiej ogarniał głowy,
610 III,15|                płaczę, stary żołnierz, który, do grobu zstępując, na
611 III,15|             dziwo! - ów feldmarszałek, który przedtem światu całemu gotów
612 III,15|                rzekł król.~Wittenberg, który pilno patrzył im w oczy,
613 III,16|               Sam starosta oszmiański, który w Boga nie bardzo wierzył,
614 III,16|               się straszliwego krzyku, który by na Litwie całej powstać
615 III,16|               odurzających napojów on, który skrzynię kowaną listów miłosnych
616 III,16|               łagodny i ciepły płomyk, który później należy tylko rozdmuchać,
617 III,16|                bestię, ale i trabanta; który widząc chwilę niebezpieczeństwa
618 III,16|          wolała rycerskiego Bogusława, który udawał przed nią miłość
619 III,16|         pierwszą miłością pokochała, a który teraz był w oczach jej większym
620 III,16|               Janusza nawet poświęcam, który był mi ojcem, bo nie wiem,
621 III,16|              zwłaszcza pana miecznika, który z początku niechętny, nawet
622 III,16|       testamentowi starego pułkownika, który jej wybór tylko między klasztorem
623 III,16|               niego dług wdzięczności, który by zbyt wielką ceną spłacać
624 III,16|              stoi właśnie ten Sapieha, który dopiero co starł z oblicza
625 III,17|             się na to stary szlachcic, który nie mając własnego potomstwa,
626 III,17|               zdałem się na wolę Boga, który jak tuszę, wszystkie krzywdy
627 III,17|           niesłychanie niedołężny, ale który sam za nadzwyczaj przebiegły
628 III,17|     wykalkulować miejsce, bo człowiek, który je nosił, umarł. Pozwólże
629 III,17|           niejaki Plaska, czy tam jak, który swego czasu był księdzem
630 III,18|         książęca mość! wybacz staremu, który ojcem twoim mógłby z wieku,
631 III,18|                choćby tego Radziwiłła, który się z Billewiczówny narodzi.~
632 III,19|               jaki diabeł na usługach, który o wszystkim ostrzega, ja
633 III,19|                jest, pilnuje Ketlinga, który własną szpadą zranił się
634 III,19|                starego oficera Brauna, który nad szczupłym prezydium
635 III,20|        wywdzięczenia się temu krajowi, który go, wygnańca, przygarnął.
636 III,20|            niebie!~- Mając zaś rozkaz, który służby tyczy, Ketling pod
637 III,20|             Prus Królewskich.~Ketling, który od czasu ostatniej rozmowy
638 III,20|               jest już w ręku księcia, który nie czekając na pana Sapiehę,
639 III,21|       tłumaczyła się panu miecznikowi, który także począł jej bałamuctwo
640 III,21|             jako cudzoziemiec, waloru, który dla Polaków ma to miejsce,
641 III,21|              zowie się ten piekielnik, który los całej wyprawy podkopał
642 III,21|          szarpaniem podjazdów. Książę, który jest wódz niezrównany, wszystkie
643 III,21|            zdrajcy noszą. Bo był ktoś, który króla podejmował się żywego
644 III,22|                tylko kogoś z oficerów, który by ład w rozbite resztki
645 III,22|             nie był ostatnim Polakiem, który waszej książęcej mości wierny
646 III,22|               życzliwego, a obrotnego, który by strach i estymę u ludzi
647 III,23|              gońcem wysłał i drugiego, który przybył we dwanaście godzin
648 III,23|             znamienitsi oprócz Brauna, który był koniecznie Sakowiczowi
649 III,23|           znacznie pułkownika Bützowa, który przeciw nim wyciągnął, i
650 III,23|                 sam wielki Wittenberg, który całą tę Rzeczpospolitę krwią
651 III,23|            Rzeczpospolitę krwią oblał, który połowę jej jeszcze przed
652 III,23|               Rzeczypospolitej niż on, który był prawą ręką zdrajcy.~
653 III,24|            podjeździe, o każdym wozie, który wyruszał naprzód lub pozostawał
654 III,24|                Radziejowskim połączyć, który łatwo mógł być zniesion.
655 III,24|        zwłaszcza pana Radziejowskiego, który niewoli gorzej od samej
656 III,24|          hetmana do Prus nie dopuścić, który jeśli w ciągu kilku tygodni
657 III,24|               ta maksyma pana Zagłobę, który też zaraz odrzekł:~- Każdy
658 III,24|              nic nie będzie...~Kmicic, który był bardzo żywy, zerwał
659 III,25|            podjeździe, o każdym wozie, który wyruszał naprzód lub pozostawał
660 III,25|                Radziejowskim połączyć, który łatwo mógł być zniesion.
661 III,25|        zwłaszcza pana Radziejowskiego, który niewoli gorzej od samej
662 III,25|          hetmana do Prus nie dopuścić, który jeśli w ciągu kilku tygodni
663 III,25|               ta maksyma pana Zagłobę, który też zaraz odrzekł:~- Każdy
664 III,25|              nic nie będzie...~Kmicic, który był bardzo żywy, zerwał
665 III,26|              rąk pana Wołodyjowskiego, który także przeciw niemu ślubował.~
666 III,26|        zaszywali w kulbaki. Toteż, gdy który poległ, pozostali bili się
667 III,26|             wszyscy zostaną.~Babinicz, który z dawna umiał się z wojny
668 III,26|            czasie którego sam Carolus, który mimo zaklęć jenerałów cofać
669 III,26|                 Na moście warszawskim, który się załamał, uroniono tylko
670 III,26|               prawić, że Karol Gustaw, który po bitwie warszawskiej aż
671 III,26|          ramiona panu Wołodyjowskiemu, który wyściskawszy go, zaraz zakrzyknął:~-
672 III,26|               ust szwedzkiego oficera, który przy boku Karolowym wówczas
673 III,26|                po drodze, ten Forgell, który później pod Rawą wpadł w
674 III,26|               Książę Kazimierz Michał, który z nami przeciw nim ciągnie,
675 III,27|           pułkownicy, jako Hassun-bej, który ordą dowodził, pan Wojniłłowicz
676 III,27|              jeno w elektorskim pułku, który pod jego komendę został
677 III,27|              ów podjeździk petyhorski, który pan Korsak wysłał na zwiady.~-
678 III,27|         napadnie w ogrodach człowieka, który chciał owoce otrząsać, próżno
679 III,27|           pocztowych.~Woda w szczerku; który stanowił jedyne tylko przejście
680 III,27|           perspektywę na daleki zamęt, który za rzeką sprawował pan Kmicic;
681 III,27|                  Lecz był to żołnierz, który do ostatniej chwili nie
682 III,27|               z jakiegoś innego pułku, który widocznie także został rozbity.~
683 III,27|      przebrzmiały w powietrzu, książę, który je usłyszał, obejrzał się
684 III,27|                za grot ręką pochwycił, który słabo przytwierdzon oderwał
685 III,27|                 Sorokę i cały czambuł, który wyłowiwszy wszystkich rajtarów
686 III,27|               spienionych koniach i co który nadciągnął, łączył się z
687 III,27|                w Rzeczypospolitej, on, który wczoraj jeszcze o państwie
688 III,27|             zdrajcę ojczyzny wypuścił, który ciężkie paroksyzmy na Rzeczpospolitą
689 III,27|            uczynił?... Ale Skrzetuski, który ma duszę rzymską, ten by
690 III,28|              do partii pana miecznika, który stał podówczas pod Olszą,
691 III,28|              przytulić jako przy mnie, który kilkaset szabel mam do rozporządzenia?
692 III,28|           nieco się Sakowicza obawiał, który do rozpaczy przywiedzion
693 III,28|             późną już nocą do Lubicza, który leżał na skraju laudańskiej
694 III,28|                miecznika rosieńskiego, który mi przytułek dał, bom jego
695 III,28|                wpadł w ręce Sakowicza, który kazał go ze skóry obedrzeć,
696 III,29|               I doszło do tego, że on, który oprócz Bogusława nikogo
697 III,29|           ciągnie na krok ktoś trzeci, który lubo żadnych wezwań nie
698 III,29|                Wołmontowicz.~Miecznik, który poprzednio stał niedaleko,
699 III,29|            uzyskać pochwały Babinicza, który na dobrych rozporządzeniach
700 III,29|                płaskiego brzegu, przez który przepędzano bydło do boru.~
701 III,29|                niego pan Chrząstowski, który szwadronem jazdy dowodził.~-
702 III,30|          wyciął i gonił za Hamiltonem, który nie mogąc ku Inflantom uchodzić
703 III,30|               przodku szedł czambulik, który obecnie niespełna pięćset
704 III,30|             się dowie, że ów Babinicz, który Radziwiłła obalił, który
705 III,30|               który Radziwiłła obalił, który po pas nurzał się we krwi
706 III,30|              niemieckiej i szwedzkiej, który na Żmudzi nieprzyjaciela
707 III,30|            sklepienia niebios płynący, który mówi:~- Zaniechaliście prywat?
708 III,31|                jako gdy wspaniały lew, który przed chwilą, przeszyty
709 III,31|                  Pana Kmicica wieziem, który pod Magierowem od Węgrzynów
710 III,31|           przebaczy, a zwłaszcza temu, który krew rozlał... Ludzie wszelako
711 III,32|             wśród głuchego milczenia:~"Który chorąży orszański, lubo
712 III,32|       przybywszy do księcia Bogusława, który za przedawczyka go mając,
713 III,32|              przeżegnał pana Andrzeja, który wsparty ciągle o stallę,
714 III,32|             zginęły w gromkim okrzyku, który naraz pod przywództwem Józwy
715 III,32|        wyrzekania przerwał pan Tomasz, który wpadłszy jak bomba do komnaty
716 III,32|       spojrzała w twarz tego mizeraka, który po tylu latach rozłąki zbliżał
717 III,32|                stryjeczny jego, Jakub, który później do nieszczęsnej