1-500 | 501-716
Tom, Rozdzial
1 I,1 | śnieg olśniewał oczy w dzień przy słońcu, a nocą przy księżycu
2 I,1 | dzień przy słońcu, a nocą przy księżycu migotały jakoby
3 I,1 | najgrubszą, spełniały i przy paniach służebnymi były,
4 I,1 | półkach dębowych.~W głębi, przy drzwiach, kudłaty Żmudzin
5 I,1 | Nieregularny głos dzwonka targanego przy dyszlu brzmiał coraz wyraźniej;
6 I,1 | zgiełku żołnierskim, nie przy lutni. U nas tam niespokojna
7 I,1 | białogłowy u nas w butach i przy szabli chodzą i partiom
8 I,2 | przepił - od trzech lat przy panu Kmicicu się wieszał.
9 I,2 | zawołał Kmicic. - Kominy przy niej naszymi orszańskimi
10 I,3 | pana Tumgrata na mrozie przy koniu prowadził? Kto owego
11 I,3 | tylko wieczorami widywał, a przy dniu wydawała się jeszcze
12 I,4 | chudopachołki ! Żołnierz przy tym sławny; sam on jeden
13 I,4 | ich miłuje i osłania, i przy nim się wieszają jak latem
14 I,4 | wieszają jak latem bąki przy koniu. A teraz tu przyjechali
15 I,4 | jeno z żalem, że zbytników przy sobie trzyma. Toż i wiadomo,
16 I,4 | stołowej; Znikis stanął przy drzwiach.~- Co u was słychać? -
17 I,4 | się tam tumult i siekanina przy was mogła zdarzyć.~- Trudno
18 I,4 | było ludzi, jako zwyczajnie przy niedzieli. Butrymowie i
19 I,4 | baranami, w pasy skórzane, przy szablach w czarnych żelaznych
20 I,4 | pucołowatych policzkach. Siedzące przy grubie przed ogniem postacie
21 I,4 | się do ogniska. Siedziało przy nim na długiej ławie z dziesięć
22 I,4 | skórzanej pochewki, wiszącej przy szabli, nieodstępny instrument,
23 I,5 | spodziewali się znaleźć ochronę, a przy tym łupami się pożywić.
24 I,5 | sprawiło jego przybycie. Przy tym może i chytrość niewieścia
25 I,5 | urazy stopniały jak śnieg przy płomieniu.~"Miłuje mnie!
26 I,5 | jeślim ja zdrajca, ja, którym przy ojczyźnie wtedy stawał,
27 I,5 | ręce opuścili!~- Waćpan przy niej stajesz, a czynisz
28 I,6 | do procesów podtrzymywała przy tym w laudańskiej braci
29 I,6 | ludzkie leżące po polach, przy drogach, skostniałe, ogryzione
30 I,6 | połyskiwały nocami ogniska, przy których nędzarze rozgrzewali
31 I,7 | tą ręką, bo ją widzieli przy robocie pod Szkłowem i Sepielowem,
32 I,7 | żeby mu też coś zaśpiewała przy lutni.~- Sam waszmość zaśpiewaj! -
33 I,7 | Od kiejdańskiego? Fraszka przy nim kiejdański! Srogi to
34 I,7 | siłę, widać, ufa. Ludzi przy nim ze dwieście! Pewnie
35 I,7 | drugi.~- A co to za żołnierz przy Kmicicu?~- Czeladź z Wodoktów
36 I,7 | krzyżniaków nabijanych raz przy razie olbrzymimi gwoździami,
37 I,7 | usiłowań zmienili się ludzie przy siekierach. Niektóre krzyżniaki
38 I,8 | że się dobija o waćpannę, przy której by sama Wenus za
39 I,8 | sposobność nadarzy. Jakże to przy tak nadzwyczajnej urodzie
40 I,8 | pan Charłamp został się przy księciu wojewodzie wileńskim.
41 I,8 | zacny obywatel, to bym i przy samym księciu powiedział,
42 I,8 | Oleńce rekuzę pocieszając się przy tym myślą, że to nieostatnia,
43 I,10 | bezpiecznego sąsiada? Szwecja przy tym pamięta jeszcze rany
44 I,10 | teraz jegomość nad stawem przy myciu albo nad wagą stoi,
45 I,10 | wojewoda jechał w karecie mając przy sobie błazna, Stacha Ostrożkę,
46 I,10 | takich konsyliarzów było przy majestacie, jak wasza miłość,
47 I,10 | Wtem Ostrożka, stojący przy boku wojewody, uderzył się
48 I,10 | sam jest podkanclerzym... przy podkanclerzynie.~ ~- Król!
49 I,10 | rzymskiego senatora godną: głowę przy mówieniu trzymał wzniesioną,
50 I,10 | czyniła służba, zwłaszcza przy pławieniu i pojeniu koni,
51 I,10 | sprzyjają Szwedom i gotowi są przy pierwszej sposobności przejść
52 I,10 | muszkiety, druga włócznie; przy początku bitwy muszkietnicy
53 I,10 | więc też i mięksi będą przy układach. Co do szlachty,
54 I,10 | imponujący widok. Piechota stała przy wałach, podobna do kwiatów
55 I,10 | podlaski połączył się z nimi przy wyjściu z obozu. Widziano
56 I,10 | piaskiem i ziemią pracujących przy szańczykach.~Wyprowadził
57 I,10 | ucztę do swego obozu, abyśmy przy kielichach sojusz braterski
58 I,10 | rozjedziem się do domów i przy bożej pomocy rozpoczniem
59 I,11 | ławie stary człowiek, a przy nogach jego bawiło się dwóch
60 I,11 | był do ojca podobny, bo przy męstwie mniej byłbyś uprzykrzony...~
61 I,11 | zastawił; siła zacnych ryb przy samym brzegu się tłucze.~
62 I,11 | popijać z wolna, oddychając przy tym głęboko i spoglądając
63 I,11 | Zagłoba.~- Wie, wie, bo przy niej najpierwej Stanisław
64 I,12 | żołnierska natura wzięła górę.~- Przy tym jeszcze i to wam powiem -
65 I,12 | bestyjka podziała, co to przy księżnie Wiśniowieckiej
66 I,12 | ale okrutnie zajęty... Przy tym... nie wiem, czy mogę
67 I,12 | zniżył głos), wartę każdemu przy drzwiach postawili.~Pan
68 I,12 | A przecież tak jest... Przy jednych i przy drugich drzwiach
69 I,12 | tak jest... Przy jednych i przy drugich drzwiach Szkoci
70 I,12 | I to głośna szabla, a przy tym radziwiłłowska - rzekł
71 I,12 | żyje! - powtórzyła stojąca przy bramie szlachta.~- Defensor
72 I,12 | wszystkich wykarmiła. Kto przy niej dziś nie stanie, kto
73 I,12 | ostatniej kropli krwi gotowiśmy przy nim wytrwać.~- Dziękuję
74 I,12 | uroczystym krokiem, mając przy sobie panów Skrzetuskich
75 I,12 | oczy utkwiłeś w oną kolaskę przy bramie?~- To ona! - rzekł
76 I,13 | do śmierci nie zapomnę. Przy wszystkich to mówię, że
77 I,13 | pana Zagłoby:~- Z takim przy białogłowie ani rady!~-
78 I,13 | ostatniego tchnienia stać przy osobie waszej książęcej
79 I,13 | osądzi, kto zacny... Chodźmy! Przy samych drzwiach stało dwunastu
80 I,13 | zatrzymywał się co chwila przy poważniejszych matronach,
81 I,13 | poważniejszych matronach, przy zacniejszej szlachcie i
82 I,13 | chwili ujrzała pana Andrzeja przy boku hetmańskim, więc mogła
83 I,13 | się w Kiejdanach, wolny, przy boku hetmańskim, dumny i
84 I,13 | mościwi państwo, bo nie wypada przy spowiedzi asystować, a mnie
85 I,13 | Oleńka, a nie, to ci tu przy wszystkich do nóg padnę
86 I,13 | szlachty i szlachcianek.~Oboje przy tym, jak gdyby się umówili,
87 I,13 | bliski.~Tak idąc posuwisto przy dźwiękach kapeli weszli
88 I,13 | rozmową i zwykłym gwarem przy ucztach, a szczyt jej milczał
89 I,13 | rycerz.~- A kto tam o zakonie przy uczcie wspomina? - zawołał
90 I,13 | Gwar coraz wzmagający się przy stole przerwał dalszą rozmowę,
91 I,13 | Kmicicu:~- Hańba tym, którzy przy hetmanie stają!... Wybieraj!...
92 I,14 | losie kraju? utrzymać go przy Janie Kazimierzu lub dać
93 I,14 | wszystko było złudzeniem? Zali przy hetmanie wielkim nie stanie
94 I,14 | Oficerowie cudzoziemscy wytrwają przy nim, ale siły ich niedostateczne,
95 I,14 | tych swoich opowiedział się przy księciu? Charłamp, stary,
96 I,14 | niespokojnych duchów na Litwie, a przy tym pełen zapału. Gdyby
97 I,14 | hetmana, ale nie stanął przy nim w pierwszej chwili.~"
98 I,14 | sobie pod ręką, na stole, przy którym usiadł.~Po kwadransie
99 I,14 | skandynawscy ostoją się przy dzisiejszych pruskich i
100 I,15 | dlaczego? ciekawym!... Zali nie przy nim inkwizycja? Zali nie
101 I,15 | nim inkwizycja? Zali nie przy nim miecz? Chyba nie znacie
102 I,15 | że twoi ludzie wiernie przy tobie staną?~- Skąd mam
103 I,15 | tętent kopyt i dźwięki trąb przy bramie. Rycerze zerwali
104 I,15 | polskich chorągwi zbiera się przy Węgrach. Bez nich nie mieliby
105 I,15 | Mieleszki drugi; te stoją przy księciu... Niewiarowski
106 I,15 | Niewiarowski opowiedział się także przy księciu, ale jego pułk daleko.
107 I,15 | szkockie...~- To cztery przy księciu.~- I artyleria pod
108 I,15 | dragonii Charłampowej staje przy Węgrach. Sama dobra szlachta
109 I,15 | Wstaje, ranny... Już, już są przy bramie... Co to jest? Chyba
110 I,17 | obrony ojczyzny. Łatwo było przy tym przewidzieć, że mnóstwo
111 I,17 | zdrajcy nie trzymał, jeno przy ojczyźnie stanął i z nami
112 I,17 | Że osiłek, to osiłek, a przy tym, żeby mu zwierzchnik
113 I,17 | znużyły się bardzo, zwłaszcza przy wozie, i poczęły się wlec
114 I,17 | pan Kowalski?~- Musi być przy ludziach albo w karczmie.~-
115 I,17 | karczemki posiwiał, drzewa przy niej rosnące jęły się bramować
116 I,17 | przeciągnął się ziewając przy tym od ucha do ucha, po
117 I,17 | najcnotliwsi ludzie!... Kto przy nim został? - warchoły!...
118 I,17 | co ci czynić należy: czy przy Radziwille zdrajcy - zdrajcą
119 I,17 | wojewody witebskiego, który przy ojczyźnie będzie się oponował.~-
120 I,17 | jego koniu i jechał tuż przy więźniach, powtarzając jeszcze
121 I,17 | Słyszałem, jak to w Kiejdanach przy księciu hetmanie powiadano;
122 I,17 | stado owiec, i wąsikami przy tym ruszał.~Pan Kowalski
123 I,17 | na schwał!... Uważaliście przy tym, jakie konie mają spasłe?~-
124 I,17 | stanęła! - mruknął głos przy wozie.~- Co tam? - pytali
125 I,17 | jasny. Słońce już weszło i przy jego blaskach widać było
126 I,17 | Tymczasem pan Zagłoba już był przy wozie, a raczej na wozie,
127 I,17 | Stankiewicza i Oskierkę, przy czym wołał zdyszanym głosem:~-
128 I,17 | będę brał! Ostań waszmość przy komendzie; ceremonia sieczka,
129 I,17 | ludzie ciebie, i najlepiej przy tobie będą stawali.~- Uczyń
130 I,17 | radziwiłłowskich więcej. Można było przy tym przypuszczać, że pierwsze
131 I,17 | żal!... Prawda, że w nocy przy ogniu prawie nic nie widzę.
132 I,18 | stanęli murem, z rapierami przy ramieniu, poglądając bystro,
133 I,18 | sterczące aż do tej chwili przy ramionach rajtarów pochyliły
134 I,18 | kazał je zatknąć poprzednio przy drodze, więc zaraz przyszło
135 I,19 | roty cudzoziemskie, stanęli przy Radziwille; drudzy, i tych
136 I,19 | sprobujemy. Gdyby tak fortuna przy tym zdarzyła Kmicica gdzie
137 I,19 | tych pułkowników, którzy przy nim byli, i całą chorągiew
138 I,19 | po całym kraju jeździć... Przy tym... nie może być!...
139 I,20 | szyby w oknach wydawały się przy nich białe. Nad zrębem ścian
140 I,20 | i postawił je na stole; przy blasku świec widać było
141 I,20 | oficerze czy panie kacie, i przy koniach poprowadź, bo inaczej
142 I,20 | żołnierzów zacnych, którzy się przy ojczyźnie oponowali, jako
143 I,20 | skoczę obaczyć, czy nie ma przy tym nieszczęśniku jakich
144 I,20 | hetmańskich? Pamiętacie, com przy Rochu Kowalskim znalazł?~-
145 I,20 | Gdyby nie dobrowolna jego przy Radziwille służba, pierwszy
146 I,20 | aleć on, jeśli nie chciał przy ojczyźnie stanąć, to przynajmniej
147 I,20 | miał go widocznie dlatego przy sobie, aby w razie potrzeby
148 I,20 | przyniesiono papier, który przy nim znaleziono, tak zaraz
149 I,20 | tych wszystkich, którzy przy niej stawają.~- Dla Boga! -
150 I,20 | birżańskiego, którem znalazł przy oficerze nad konwojem komendę
151 I,21 | konfederatom, oczekując przy tym ciągle pomocy od wuja
152 I,21 | sami ten, który znaleźli przy mnie, przeczytali mi w nagrodę
153 I,21 | Radziwiłłowi służę, bo przy nim słuszność, przy nim
154 I,21 | bo przy nim słuszność, przy nim cnota!" Na to pokazali
155 I,21 | na nogach mógł ustać. A przy tym, jako ciału strudzonemu
156 I,21 | krześle skórą obitym, mając przy sobie medyka, którego zaraz,
157 I,22 | autoramentu, którzy prawie wszyscy przy księciu wytrwali. Sam on,
158 I,22 | uśmiechem na ponurej zwykle, a przy tym wyniszczonej teraz chorobą
159 I,22 | przecie on sam, nie kto inny przy niej siedzi, .i że nikt,
160 I,22 | wpadłszy w ich ręce, mając przy sobie list, który mógł go
161 I,22 | potępić, i miano zdrajcy przy nim zostanie. Tak jest!
162 I,22 | czytania nie odłożę, choć przy uczcie siedzimy, bo mogą
163 I,22 | się nieprzyjacielowi. Było przy tym coś potwornego w tym
164 I,23 | także ci to źle w Kiejdanach przy naszym boku?~- Wasza książęca
165 I,23 | uganiać, którego by się przy strzemieniu za towarzysza
166 I,23 | całe zaś wojsko, które przy mnie jest, przeszło teraz
167 I,23 | niedawno Wilno zrabował, a przy tym chciwy był z natury.
168 I,23 | przecie wiktoria tu i tam była przy nich?~- Była, bo się chorągwie
169 I,23 | pruskimi, które wiernie przy Janie Kazimierzu stoją.
170 I,23 | mógł uczynić, gdyby wprzód przy Szwedach się opowiedział.
171 I,23 | on chciał szczerze stanąć przy Szwedach, tedyby Jan Kazimierz
172 I,23 | żeby pan Lubomirski chciał przy nas stanąć. Będzie on się
173 I,23 | tym wspominają; żeś to i przy osobie króla słyszał...
174 I,25 | książęca mość rady wojennej byś przy takim oblężeniu nie potrzebował,
175 I,25 | pierwszemu się wpraszać. Przy tym...~Tu książę zmarszczył
176 I,25 | książę zmarszczył brwi.~- Przy tym nie będzie z tego nic...
177 I,25 | działa owe, co w ganku stoją, przy księciu imci panu bracie
178 I,25 | starannie własnej postaci, przy czym poruszał z lekka głową
179 I,25 | i mieniem do jego robót; przy jego i waszej książęcej
180 I,25 | wstyd by mi było, gdybym się przy takich statystach niczego
181 I,25 | jako rzekłem, moja fortuna przy fortunie waszych książęcych
182 I,25 | tym skończyć!... Spójrz przy tym na Niemcy, ilu tam książąt
183 I,25 | ciągniemy. Niechaj Chmielnicki przy Ukrainie się ostaje, niech
184 I,25 | ukazując na wiadro wiszące przy żurawiu rzekł:~- Lej mi
185 I,25 | zajazdu, ~Soroka jechał przy nim, trzej inni z tyłu,
186 I,25 | spodziewają, nawet i szabel przy bokach nie mają.~- Wasza
187 I,25 | kołowrotem starościńskiego dworu. Przy kołowrocie, po staremu,
188 I,25 | Po podwórzu kręciło się przy karecie kilku masztalerzy
189 I,26 | odrzekł książę - że nie tylko przy pierwszej sposobności umknę
190 I,26 | rzekł - czyś ty pewien, żeś przy zdrowych zmysłach i że ci
191 I,26 | i tak bym gorzał, gdybym przy was został. Nie mam nic
192 I,26 | ciskali mu buławy pod nogi, przy ojczyźnie się oponując,
193 I,26 | Masz go wasza książęca mość przy sobie?~- Choćbym miał, to
194 I,26 | zbliżyli się do budowli leżącej przy drodze, na cyplu lasu. Nie
195 I,26 | żurawia, a Soroka klęknął przy leżącym nieruchomie panu
196 II,1 | szmatę w kuble wiszącym przy koniu i obmywał mu twarz;
197 II,1 | podczerpnięcia świeżej wody przy strumieniach i jeziorkach
198 II,1 | opatrywać się Soroce, nie jęczał przy rozwiązywaniu bandażów -
199 II,1 | wyraźne, a niektóre, o ile przy świetle księżyca można było
200 II,1 | A skąd by tu owsa wziąść przy smolarni, wielmożny panie
201 II,1 | także i jagły, a w komorze, przy izbie, znalazł Soroka spory
202 II,1 | kazał żołnierzom strażować przy drzwiach i oknach chaty,
203 II,1 | konie stojące szeregiem przy ścianie. Soroka opatrywał
204 II,1 | Czujni żołnierze stali przy drzwiach i choć widzieli
205 II,1 | potęgę... diablo za mało!... Przy tym on do Prus ruszył, tam
206 II,1 | Jakie listy?~- Którem miał przy sobie... W pasie były zatknięte;
207 II,1 | Soroka rozkazał strażować przy chałupie. Kmicic pozostał
208 II,1 | Z Bogusławem na arkanie przy siodle - można by, ale z
209 II,1 | sumienie - nie byłoż ci to przy królu i ojczyźnie stanąć,
210 II,2 | mogli rozpoznać stojących przy chacie, bo ich zakrywały
211 II,2 | najznamienitszą część łupu, rozwodząc przy tym skargi i żale, że go
212 II,2 | nie chcieli porzucić. Czuł przy tym, że ta nić będzie się
213 II,2 | Andrzejem, aż wreszcie ukląkł przy tapczanie i począł się modlić
214 II,2 | skonania mieć Cię za patronkę przy nieszczęsnej duszy mojej!~
215 II,3 | grzechów zdawać rachunek. Przy tym pewnie będzie wojna,
216 II,4 | wozy, dobrze pakowne, a przy każdym po czterech czeladzi
217 II,4 | Musiałeś gdzieś po dworach przy politycznych ludziach sługiwać,
218 II,4 | ich pułkowników, abym go przy okazji oddał.~- Jakże to
219 II,4 | zbrojną czeladzi szablę przy boku.~- Możesz wasza mość
220 II,4 | nietrudno, a z dzierżawy, przy pomocy boskiej, i do dziedzictwa
221 II,4 | i biorę cię pod opiekę, przy której i promocji możesz
222 II,4 | obszukać, czyli jakich papierów przy nim nie ma. Jakoż znalazł
223 II,4 | Kmicica rozstrzelali. A przy tym, może się nasz pułkownik
224 II,4 | wskazać go do strzału, ale przy słabym świetle łuczywa Kmicic
225 II,4 | kwik koni. Zawrzała bitwa przy Rzędzianowych wozach, pod
226 II,4 | kamień cudnie błyszczał przy księżycu, i rozmyślał o
227 II,4 | konfederatów bije, którzy właśnie przy królu stoją? Co to jest?
228 II,6 | człowiek cnotliwy, poważny, a przy tym imponował wojsku samą
229 II,6 | senatorską brodą w pas. Żołnierz przy tym był biegły i doświadczony.
230 II,6 | we mnie położyli. Jakowy przy mnie, tak i ja do gardła
231 II,6 | tak i ja do gardła stać przy was przyrzekam, a czyli
232 II,6 | zapał w nim wzrastał.~- Przy królu naszym prawowitym,
233 II,6 | królu naszym prawowitym, przy naszym elekcie i przy miłej
234 II,6 | prawowitym, przy naszym elekcie i przy miłej ojczyźnie stać będziem! -
235 II,6 | Boga i wiarę w sercu, ten przy nas stanie, moce niebieskie
236 II,6 | choroszczańskich błoniach, jedna przy drugiej w wielkim porządku,
237 II,6 | w ręku i czaplim piórem przy czapce. Rzekłbyś: hetman
238 II,6 | razem ze Skrzetuskimi.~- Przy wojsku muszę powagę zachowywać -
239 II,6 | przynieść pić i dalej gawędzili przy kielichach.~- Myśleliście,
240 II,6 | drugiego albo jak para butów. I przy tym on jeden regimentarz,
241 II,6 | swego kanclerza? A po co przy wojsku musi być pisarz wojskowy?
242 II,6 | Sapieha poraził Chowańskiego przy pomocy księcia Michała Radziwiłła.
243 II,6 | potwierdzili wiadomość, donosząc przy tym, że mieszczanie wyprawili
244 II,6 | Wołodyjowskiego nie było. A przy tym siła szła większa. Pachołcy,
245 II,6 | buławą i czaplim piórem przy czapce.~Po chwili pan wojewoda
246 II,6 | mając i pana Wołodyjowskiego przy boku. Był to człowiek już
247 II,6 | było. Jedli wszyscy i pili. Przy kielichach opowiadał pan
248 II,6 | zdrajców i wszyscyśmy do gardła przy jaśnie wielmożnym wojewodzie
249 II,7 | począł się śmiać, ukazując przy tym białe jak kość słoniowa
250 II,7 | nim w przyjaźń wejdzie i przy zdarzonej sposobności listy
251 II,7 | się i z mniszkami...~- A przy tym nienawidzi nas ona,
252 II,7 | dla niego utwierdziło. A przy wieczerzy nie kontruj mnie
253 II,8 | począł rozmawiać z Ganchofem, przy którym może i umyślnie stanął,
254 II,8 | duch ciemności, a Bogusław przy nim jak duch światła.~Wtem
255 II,8 | przyszli do stołu. On zasiadł przy niej i znać było, że naprawdę
256 II,8 | spokój dziecinny, a tak przy tym szlachetną w postawie,
257 II,8 | jego diamentów.~Rozmowa przy stole stała się ogólną,
258 II,8 | Taurogów, gdzie dziewka przy żonie mojej może we fraucymerze
259 II,8 | szlacheckie powoływał. Siła przy waszej książęcej mości,
260 II,8 | jeszcze do pogadania, a przy tym i listy przyszły jakieś,
261 II,9 | Andrzej.~- Kto ich napotka przy większym mieście, temu często
262 II,9 | trzymało ustawicznie straż przy misji, bo obawiano się,
263 II,9 | gdy pewien szlachcic mówił przy nim w zajeździe, że musi
264 II,9 | Kazimierzowi przysięgał!~Było przy tym wiele i innej szlachty,
265 II,9 | pod Gródkiem, roznosząc przy tym ogień i miecz na południowo-wschodnich
266 II,9 | wszelkiego rodzaju bydła. Przy stadach i wozach szły gromady
267 II,9 | gęsi i kur natroczonych przy kulbace, jechał wśród tumanu
268 II,9 | bracia drobna szła piechotą przy wozach, niejeden boso, z
269 II,9 | bronią i zapalonymi lontami przy działach z miasta. Mówiono,
270 II,10 | właściciele duszą i ciałem stali przy Szwedach. Stał więc w całej
271 II,10 | albo tak zwany Ossolińskich przy Reformackiej ulicy zrabowany
272 II,10 | Karola Gustawa wieszali się przy Radziejowskim i przy szwedzkich
273 II,10 | się przy Radziejowskim i przy szwedzkich oficerach, w
274 II,10 | Kazimierza, nadziei nie tracą i przy lada pomocy z zewnątrz,
275 II,10 | szlachta i magnaci stawali przy Szwedach, a lud prosty najwięcej
276 II,10 | personata i statystę, a przy tym człowieka starej daty,
277 II,10 | Synów w domu nie masz. Są przy panu krakowskim, a z nim
278 II,10 | krakowskim, a z nim razem przy naszym elekcie nieszczęsnym.~
279 II,10 | te resztki wojska, które przy panu hetmanie Potockim się
280 II,11 | przewyższa, że dotąd stał przy królu, bo mu pochlebiało,
281 II,11 | wypłacić, oficer ów rzekł:~- Przy wielkim ołtarzu najlepiej
282 II,11 | szeregi domów i chat, które przy ogromie kościelnym wydawały
283 II,11 | chciał, wychodził; na murach, przy działach, zgoła nie było
284 II,12 | prowadził. Obaj rozmawiali przy mnie po niemiecku, nic się
285 II,12 | nagle odjeżdżać; gniewa go przy tym cesarska mediacja, chętnie
286 II,12 | tacy, którzy mu nie służą i przy ojczyźnie się oponują, są
287 II,12 | tych pułkowników, którzy przy nim stoją. Kmicic pobladł
288 II,12 | zwieszony miał na brzuchu przy pasie, i wydobywszy je,
289 II,13 | które układano w stosy przy armatach; wytaczano jaszcze
290 II,13 | kramników, którzy zwłaszcza przy wschodnim murze mają swoje
291 II,13 | klasztorze nie zaprzestano pracy przy murach. Ubezpieczano zwłaszcza
292 II,13 | szczęśliwa gwiazda prowadziła. Bo przy tym wierzył święcie w zwycięstwo,
293 II,13 | Obaczyłbyś ich waćpan przy robocie!~- Bo... bo... -
294 II,13 | nie spał; był na murach przy panu Czarnieckim, z którym
295 II,13 | Żarnowcami i w okolicach Krakowa, przy czym chełpił się on nieco
296 II,13 | najbliżej stojących, z trąbami przy ustach, za nimi długie i
297 II,13 | starszych w zgromadzeniu, a przy tym dawny żołnierz:~- My
298 II,13 | kazał zapalić zabudowania przy kościele Świętej Barbary.
299 II,13 | rozlała się na chmurach.~Przy blasku ognia widać było
300 II,13 | po majdanie za włosy. A przy krwawych blaskach pożaru
301 II,13 | tego cierpliwie, stojąc przy działach i przy zapalonych
302 II,13 | stojąc przy działach i przy zapalonych lontach.~Pan
303 II,13 | Ksiądz Kordecki pojawił się przy panu Czarnieckim, a z nim
304 II,13 | zapadających się budynków przy Świętej Barbarze wtórował
305 II,13 | przeora i zgliszcza spalonych przy Świętej Barbarze budowli. ~
306 II,14 | szlachtą i wieśniakami. A przy tym w twarzy i całej postawie
307 II,14 | rady ścierały się z sobą przy Millerze. Wrzeszczowicz
308 II,14 | wie... może jeden Polak przy nas nie zostanie... Tak
309 II,14 | sypać, podkopy czynić i przy tym wy będziecie się do
310 II,14 | naczynia z prochem, dylowania przy armatach, stosy srogich
311 II,14 | Kmicic, stojąc na murach przy dziale naprzeciw wsi Częstochowy,
312 II,14 | wysiarkowany, który się przy wystrzale zapala. Owóż kula
313 II,15 | jenerał szczęśliwie zajmuje, przy czym może być pewny, że
314 II,15 | sobie obiecujemy..."~Byli przy czytaniu tego listu obecni:
315 II,15 | udziału w walce, kto nie był przy armatach, ten siedział na
316 II,15 | stojącym na murach i pracującym przy działach, którzy w każdej
317 II,15 | którą trzymał perspektywę przy oczach, drżała mu coraz
318 II,15 | nieludzkim i albo szukali przy innych towarzyszach schronienia,
319 II,15 | Naginęło mnóstwo ludzi przy ogniach; w niektórych miejscach
320 II,15 | błogi głos jego rozlegał się przy działach, na kortynach,
321 II,15 | już zupełnie, gdy stanął przy Czarnieckim i Kmicicu. Kmicica
322 II,15 | druga połowa była na murach przy działach.~Ludzie poczęli
323 II,15 | żołnierz spał widocznie przy działach.~Daleko, na dwa
324 II,15 | połyskiwało kilkanaście ogni, ale przy samych szańcach grube panowały
325 II,15 | Czarnieckiego, który siedząc przy lawecie, liczył paciorki
326 II,15 | podwożono prochy i kule.~Ale przy wozach nie było nikogo,
327 II,15 | zdołali się przebudzić; drudzy przy samych skrzydłach namiotów,
328 II,15 | opowiadają po pułkach. Dzieją się przy tym i inne rzeczy dziwne:
329 II,16 | stanowisk pilnować.~Stanął więc przy wschodnio-północnej baszcie
330 II,16 | ojciec Hilary Sławoszewski. Przy zachodniej stanął ojciec
331 II,16 | podniósł powrósło leżące przy armacie i począł udawać,
332 II,16 | współbraci. Strzały wbiły mu przy tym do głowy i tę myśl,
333 II,16 | skończył, gdy trąbka ozwała się przy bramie i nowy poseł od Millera
334 II,16 | spędził na koniu. Chudy był przy tym jak trzaska i nieco
335 II,16 | roztropny i przemyślny, a przy tym czuję w tobie żołnierzyka
336 II,16 | nas i weselsza kompania przy kielichach, kościach, z
337 II,16 | o sobie jeno myślał... Przy tym ledwie podobno już dyszy.
338 II,16 | niego rady, bo cała Litwa przy nim stoi.~- A Żmudź?~- Żmudź
339 II,16 | ich było dojrzeć. Jednakże przy bramie spotkał Kmicic czekającego
340 II,16 | kwarciani coraz niechętniej przy Szwedzie stoją, że na Podlasiu
341 II,16 | sobie. Jakoby cała Litwa przy nim stoi, z wyjątkiem Żmudzi,
342 II,17 | twierdząc słusznie, że przy tak ważnej robocie musiał
343 II,17 | tylko niewinną igraszką przy tym straszliwym rozpasaniu
344 II,17 | wystrzałów i świstu kul. Przy północnej baszcie zgruchotano
345 II,17 | Było to już pod wieczór; przy jednym z większych dział
346 II,17 | wojownika nienawiścią.~Mur przy południowej baszcie tak
347 II,17 | działami bez trudu; nazabijano przy tym tyle ludzi, że dzień
348 II,17 | Wkrótce potem zasiedli przy sosnowym stole w ubogiej
349 II,17 | się rura zapchnie, już ją przy strzale impet rozsadzi.
350 II,17 | dopiero, gdy cała puszka przy wylocie wybuchnie!... Spytajcie
351 II,17 | z celi, a Kmicic klęknął przy księdzu i oczyścił się z
352 II,17 | rozjaśniać. Słychać było przy tym jakiś ruch przy olbrzymim
353 II,17 | było przy tym jakiś ruch przy olbrzymim dziale.~Nazajutrz
354 II,17 | północ uderzyła, znalazł się przy panu Czarnieckim w swoim
355 II,17 | Po chwili stanęli obaj przy przechodzie, gdzie pan Czarniecki
356 II,17 | Nagle trzecia osoba stanęła przy dwóch rozmawiających. Był
357 II,17 | było coraz większy rejwach. Przy świetle ognisk widziano
358 II,18 | krokiem pewnym i ostrożnym. Przy samym końcu pochyłości przystanął
359 II,18 | ale miał nadzieję łatwo je przy takiej ciemności wyminąć.~
360 II,18 | zdobędziemy tę fortecę przy takich obrońcach?... Co
361 II,18 | dopóki tam jeden człowiek przy życiu!~Nastała chwila milczenia.
362 II,18 | fantazję cenić umiem... Przy tym to szlachcic wysokiego
363 II,18 | tysiącami najlepszej jazdy jest przy boku naszego pana... To
364 II,18 | tętent kilku koni rozległ się przy wierzejach stodółki.~- Kogo
365 II,18 | Trzymać się w gotowości. Co przy Kuklinowskim znajdziecie,
366 II,18 | zerwał się i stanął w cieniu przy ścianie. Kosma i Damian
367 II,18 | Damian zajęli miejsca tuż przy wejściu, jak dwa koty na
368 II,18 | uciechą, że niczym był ból przy niej.~Tymczasem cicha rozmowa
369 II,18 | nie brali, chyba się coś przy Szwedach znalazło.~- Jak
370 II,18 | Szwedach znalazło.~- Jak to przy Szwedach?~- Bo my chcieli
371 II,19 | polskich chorągwi znaleźli przy łowieniu ryb srebro klasztorne
372 II,19 | niż jałowe z niej drwiny przy kielichach i niż wysypianie
373 II,19 | lecz opamiętał się także, a przy tym myśl jego zwróciła się
374 II,19 | Polacy, znajdujący się przy boku szwedzkiego jenerała,
375 II,19 | głos trąbki dał się słyszeć przy południowo-zachodniej bramie;
376 II,19 | którzy zgromadzili się przy trębaczu, odpowiadali również
377 II,19 | Jenerał sam był obecny przy katuszy, jednakże zeznań
378 II,19 | rozpaczą. A w twierdzy, przy stołach okrytych sianem,
379 II,19 | już bieda minęła.~A było przy przeorze jedno krzesło próżne,
380 II,19 | jest, ażeby uczciwa sława przy moim nazwisku została i
381 II,19 | Tak oni ze sobą rozmawiali przy Wilii, a potem porozchodzili
382 II,19 | cichy postój i strażowanie przy bramach i murach. Lecz wielka
383 II,19 | lecz pozwolono stać blisko przy murach. Oni też zebrali
384 II,19 | wieczór wyjechał Miller, aby przy ostatnich błyskach zachodzącego
385 II,19 | jutro? - mówili strażnicy przy bramach.~Lecz nie mogli
386 II,19 | gdy żołnierze strażujący przy południowej bramie usłyszeli
387 II,19 | drugiego, tak tam głowa była przy głowie. Sam ksiądz Kordecki
388 II,20 | przysięgając wszyscy do gardła przy nim stać. Niektórzy też
389 II,20 | by co do jednego człeka przy nim stanęli i wojsko by
390 II,20 | królami się równać!... Niktże przy nim nie został?~- W Tykocinie
391 II,20 | jest załoga szwedzka. A przy osobie księcia wojewody
392 II,20 | mróz trzymał trzaskający, a przy tym ustawicznie zatrzymywano
393 II,20 | regimentarzowi spod Zbaraża. Ten stał przy jego boku z sześciu tysiącami
394 II,20 | niezrównanej jazdy, która przy pierwszym nieprzyjacielskim
395 II,21 | w fałdach kobierczyka, a przy tym zasłaniały ją zupełnie
396 II,21 | waść, staniesz wraz ze mną przy drzwiach i wraz u wejścia
397 II,21 | nim. Zaledwie ustawili się przy drzwiach, gdy ukazało się
398 II,21 | środka, klęknął na śniegu przy drzwiach. Głowę oparł o
399 II,21 | Wydżga, który lubił autorów przy każdej sposobności cytować.~-
400 II,21 | nazajutrz znaleźli mnie Szwedzi przy okopie, jakoby bez duszy
401 II,21 | Korona i Ruś jako jeden mąż przy tobie staną! Pójdzie szlachta,
402 II,21 | nawet chłopstwo nikczemne przy panu swoim się oponować.
403 II,21 | tylu innych, którzy jeszcze przy boku najezdnika stoją, w
404 II,21 | że książę Bogusław chciał przy tym jakowego wroga swego
405 II,22 | odwagi. Z Lubowli bliżej przy tym na Ruś, która od zajęcia
406 II,22 | opieką go otoczy. Władza przy królu pozostanie, a pana
407 II,22 | przygodzić mogą, to i ja chcę przy twej osobie być, piersi
408 II,22 | Tyzenhauza.) Ty chcesz, to przy osobie naszej zostań. Tego
409 II,22 | to są niezbite racje. A przy tym nie upierał się on wcale
410 II,22 | nie upierał się on wcale przy swoim zdaniu, jak mówisz,
411 II,23 | w kronikach zapisać. Oto przy samym wyruszeniu króla z
412 II,23 | samą głową monarszą, kwiląc przy tym i świegocąc radośnie.
413 II,23 | On? Szwedom? On jest przy panu Sapieże. Sam widziałem,
414 II,23 | król. - Zostań po staremu przy osobie naszej, bo nie zdrada
415 II,23 | zdarzył się pogodny, wówczas przy zachodzie przywdziewały
416 II,25 | wodzą Wojniłłowicza zbił przy samym mieście Nowym Sączu
417 II,25 | i janczarowie do służby przy osobach pańskich przeznaczeni.~
418 II,25 | okolone. Wielka powaga, ale przy tym niesłychana pycha i
419 II,25 | Lubowli. Pan marszałek jechał przy oknie królewskiej karety,
420 II,25 | przybycia pańskiego weselić.~A przy wszystkich stołach nie było
421 II,25 | i za żywot jego ręczy, a przy tym i panny z fraucymeru
422 II,25 | waszej królewskiej mości!~Przy stole z wolna począł powstawać
423 II,25 | ochota coraz była większa. Przy końcu uczty jaskrawa łuna
424 II,26 | przyczyną listów, które przy mnie znaleźli, a z których
425 II,26 | ciekawość pali: wyrwał się?~- Przy pierwszej stacji wyrwał
426 II,26 | nadzieja zbawienia świeci, a przy tym i modlitwy mogą coś
427 II,26 | twoją intencję odprawił... Przy takich promocjach nie stanie
428 II,27 | Łańcuta i Lwowa, mając przy boku pana marszałka koronnego,
429 II,27 | rozpocząć życie.~"Otwieramy przy tym (brzmiał uniwersał)
430 II,27 | konfederację roborować będziemy, a przy tym i innej zawrzeć nie
431 II,27 | majestatu zapłonęli.~- Z góryśmy przy tym uradzili - dodał pan
432 II,27 | Koniecpolskiego, które jest przy osobie Carolusa Gustawa.
433 II,27 | A od czego mamy szable przy bokach?~- Bodaj waści! -
434 II,28 | mając się za mówcę lubił przy każdej okazji obszernie
435 II,28 | własnych słów, przymykając przy piękniejszych sentencjach
436 II,28 | byłby dla mnie?~- Bo nie przy waści komenda i słuchać
437 II,28 | I tych, którzy wiernie przy majestacie stali! - dodał
438 II,28 | w stół grzmotnąć. Byłby przy tym potłukł szklenice, gąsiory
439 II,28 | I dobrze byś uczynił, bo przy twojej kochliwości, panie
440 II,28 | złożyć... Po dniu, po dniu, przy słońcu, to tam stary lubi
441 II,29 | strasznym myślom, że Bóg stoi przy tamtej sprawie i przy tamtej
442 II,29 | stoi przy tamtej sprawie i przy tamtej wierze.~A gdy takie
443 II,29 | Szwedzi, których garść przy Januszu została, bronili
444 II,29 | sześciu tysięcy koronnej jazdy przy Karolu się znajdował. Lecz
445 II,29 | dawnych wojskowych został przy nim prawie sam jeden. Gorzka
446 II,29 | jednakże trwał wiernie przy dawnym wodzu. Biedne żołnierzysko
447 II,29 | był w mizerii i gdy nikt przy nim nie pozostał. Oj! nie
448 II,30 | znaczna liczba i Tatarów przy poselstwie, i Węgrzyni,
449 II,30 | na placach stosy drzewa, przy których koczowali mimo zimy
450 II,30 | Koniecpolskiego, który jeszcze stał przy Szwedach. Tam, gdzie było
451 II,30 | katedrą, trzymając muszkiety przy nogach; przed nimi na kształt
452 II,31 | znaczna liczba i Tatarów przy poselstwie, i Węgrzyni,
453 II,31 | na placach stosy drzewa, przy których koczowali mimo zimy
454 II,31 | Koniecpolskiego, który jeszcze stał przy Szwedach. Tam, gdzie było
455 II,31 | katedrą, trzymając muszkiety przy nogach; przed nimi na kształt
456 II,32 | Wittenberkową konfuzję", śpiewając przy tym pieśń poczynającą się
457 II,32 | rozpoczyna. Siłaż tam starszyzny przy Radziwille się ostało?~-
458 II,32 | opuszczać. Kompasja go jeno przy księciu trzymała, bo afekt
459 II,32 | więcej o Kmicicu?~- Z listów przy Rochu Kowalskim znalezionych
460 II,32 | obszukać, jeśli jakowych listów przy sobie nie ma. Jakoż znalazło
461 II,32 | opinię niż o takim wichrze. Przy Radziwille został, potem
462 II,32 | Siła ludzi znaleźliście przy księciu Radziwille? - spytał.~-
463 II,32 | starszyzny jeden Charłamp był przy nim.~- Nie o wojskowych
464 II,32 | lepszą ci zda relację, bo był przy tym - rzekł Wołodyjowski.~
465 II,33 | począł opowiadać i choć przy tym zębami zgrzytał i aż
466 II,33 | wywiedzieć.~- Byłeś waść przy tym? - pytał.~- Prawie żem
467 II,33 | zawołał Kmicic.~- Gadał tedy przy stole - rzekł Charłamp -
468 II,33 | Charłamp - tego nie wiem, bom przy jej wyjeździe nie był; wiem,
469 II,33 | uszy, jak ktoś wykrzyknął przy nim: "Nie pożywi się Kmicic
470 II,33 | jeżeli zaś nie, jeżeli jest przy księżnej pani i z nią razem
471 II,33 | wtóru dziką pieśń błyskając przy tym zębami i przewracając
472 II,33 | się na plecach, każdy miał przy tym szablę, co nie zawsze
473 II,33 | być dodany nasz oficyjer, przy którym będzie komenda i
474 II,34 | odeszli, gdy Kmicic, który przy boku królewskim podczas
475 II,34 | króla odprowadzał, to mus przy nim być, bałem się wszelako,
476 II,34 | przecieś to wszystko miał przy sobie!~- Nie śmiałem bez
477 II,34 | wąsy mu drgały, lecz siąść przy pułkowniku nie śmiał.~-
478 II,34 | góry przeprowadził i że przy jego osobie jestem. Ona
479 II,34 | uspokojenia sumienia dodał:~- A przy tym ojczyźnie i majestatowi
480 II,34 | na własne oczy patrzyli przy wyruszeniu, jako temu wodzowi
481 II,34 | który z wielką potęgą nie przy królu szwedzkim zostawa,
482 II,35 | przed nią zdmuchiwał, a przy tym bał się jej jak ognia.
483 II,35 | do kraju powrócił i bawił przy niej. Był to młodzieńczyk
484 II,35 | Lecz przekonał się także przy pierwszym obiedzie, iż prawdą
485 II,35 | witebskiego mieszkała, ale mogłaby przy córkach wojewodzińskich
486 II,35 | się zdziwi, prawda... No! przy pierwszej sposobności o
487 II,36 | choćby cały rok zatrzymać. A przy tym posłałem po stada do
488 II,36 | który, trzymając pięści przy oczach, buczał jak żak szkolny,
489 II,36 | Kmicic rozłamał pieczęć i przy świetle latarni, umieszczonej
490 II,36 | świetle latarni, umieszczonej przy koźle kolaski, czytał, co
491 II,36 | woli multyplikować możesz. Przy czym tusząc, iżem na większą
492 II,36 | wesołym i podpiwszy trochę przy stole, począł nagle wąs
493 II,37 | Natomiast pan hetman wszczął przy stołach rozmowę o Bogusławie
494 II,37 | drzazgi, której by nie można przy cierpliwości igiełką wydłubać,
495 II,38 | Natomiast pan hetman wszczął przy stołach rozmowę o Bogusławie
496 II,38 | drzazgi, której by nie można przy cierpliwości igiełką wydłubać,
497 II,39 | szła ze słodyczą w parze, przy tym wielkie jego przymioty,
498 II,39 | udzielne władanie albo w lenno przy układach dostać... Dlatego
499 II,39 | Oskierko - a błogosławieństwo przy nas!~- Jaśnie wielmożny
500 II,39 | wodzić nią po czole.~- Siła przy Bogusławie ludzi?~- Jest
1-500 | 501-716 |