Tom, Rozdzial

501 II,39 |               sapał gniewnie, gdy kto przy nim Babinicza wspominał,
502 II,40 |              mu aniołem stróżem, to i przy skonaniu jego być muszę.~-
503 II,40 |            bez bitwy zwyciężony.~Była przy tym w tym pościgu taka niezwykła
504 II,40 |    królewskich umiał się znaleźć, ale przy tym i jakowąś dzikość w
505 II,41 |               do radziwiłłowskich nóg przy prośbie, mopanku!.. Łbem
506 II,41 |        spuszczając go z oka, rzekł:~- Przy świadkach! przy ludziach!~
507 II,41 |              rzekł:~- Przy świadkach! przy ludziach!~I zwrócił się
508 II,41 |           czterech bez strzelb, tylko przy szablach.~- Mości pułkowniku,
509 II,41 |       kilkunastu ludzi z pochodniami.~Przy ich blasku ujrzał pan Andrzej
510 II,41 |          przede wszystkim dla Soroki.~Przy migocących płomykach dojrzał
511 II,41 |                Bo chciał waszą miłość przy Polakach pohańbić. Obcy
512 II,42 |       poprzywiązywać koniom do boków.~Przy pierwszej gwieździe rzucił
513 II,42 |         Przeszło sto koni ulgnęło tuż przy brzegu. Lecz ludzie wydostali
514 II,42 |              rozrzucając blask silny. Przy onym blasku dojrzał pan
515 II,42 |          odrzekł:~- Na potem prywaty! Przy ojczyźnie chcę się nieprzyjacielowi
516 III,1 |             dotychczas stała wytrwale przy dawnym panu i Rzeczypospolitej.
517 III,1 |           podniósł więc wojska leżące przy miastach i nim się kto w
518 III,1 |            polskiej, mrugający oczyma przy ucztach i schlebiający żołnierzom.
519 III,1 |      chorągwie Zbrożka i Kalińskiego, przy Szwedach jeszcze zostające.~
520 III,1 |          Dobrze! - rzekł król. - Siła przy nim ludzi?~- Nie mogłem
521 III,1 |            Freeda:~- Zacneż to wojska przy Czarnieckim?~- Widziałem
522 III,2 |            Polacy, dotychczas jeszcze przy Karolu stojący, utrzymywali,
523 III,2 |             byłoby starte, Zadnieprze przy Rzeczypospolitej, a Szwed
524 III,2 |          często o krotochwilach swych przy nim zapomina. A jak wojsko
525 III,2 | incomparabilis nazywał. Co dzień tedy przy stole wszyscy słuchali,
526 III,3 |            murów na Szwedach. Mniemał przy tym, i bardzo słusznie,
527 III,3 |        będziecie!~- Gotowiśmy poginąć przy waszej dostojności! - ozwali
528 III,3 |            nad Chmielnickim tryumfów. Przy działach, których długie
529 III,3 |             Nieco mgły leżało jeszcze przy ziemi, ale wojska szwedzkie,
530 III,3 |             zagrzmiała bojowa muzyka. Przy jej odgłosie nadchodziły
531 III,3 |               asystencją oznajmił się przy bramie. Most łańcuchowy
532 III,3 |             się zawsze u mnie miejsce przy stole, a nawet, dla tak
533 III,4 |          rozległ się świergot ptactwa przy wsiach, wrzaski po lasach
534 III,4 |             żołnierska trzymały dotąd przy Karolu. Podziękował w ten
535 III,4 |               i żołnierzy żegnało ich przy naczółku: "Bóg prowadź!
536 III,4 |               mówili do zgromadzonych przy naczółku żołnierzy:~- Czarnieckiego
537 III,4 |             przed innymi. Piechurowie przy wozach widząc, że nie ujdą,
538 III,4 |              jak dłużej zatrzymał się przy rycerzu, który Kanneberga
539 III,5 |              sąsiadów spraszał, by im przy winie jedno w kółko powtarzać,
540 III,5 |              szwedzkiego.~Znaleźli go przy obiedzie ze znaczniejszymi
541 III,6 |                Zdarzyło się, że mając przy sobie pułk lejbgwardii,
542 III,6 |          gotowości, jedni z rapierami przy ramionach, drudzy z muszkietami
543 III,6 |               gębie i czerwone wstęgi przy boku nosi.~- Konia zaś jego
544 III,6 |               który trzymał konia tuż przy drzwiach, podał mu go natychmiast,
545 III,6 |             pardon, ale stanąwszy koń przy koniu, ramię przy ramieniu,
546 III,6 |       stanąwszy koń przy koniu, ramię przy ramieniu, bodli rapierami
547 III,6 |            każdy z rajtarów stojących przy sztandarze miał na sobie
548 III,6 |        siedzącego pod ścianą stajenną przy źrebcu, który padł z ran
549 III,6 |           jednak chorągiew obu rękoma przy piersiach.~Porwano go natychmiast
550 III,7 |          Szałas mam wygodny, to sobie przy kielichach pogawędzim do
551 III,7 |         Czarnieckiego jak król. Stół, przy którym posadzono kasztelana,
552 III,7 |            twoje czyścić, panem twoim przy odmianie fortuny zostanie,
553 III,7 |    Wiśniowieckiej, się boi, nie śmiał przy niej zbyt nacierać, umyślił
554 III,7 |          razach lubił mieć siostrzana przy sobie.~Lecz Rocha nie było
555 III,8 |              obiad do księdza trafił. Przy takiej pomocy jeszcze my
556 III,9 |          która po prawie powinna była przy panu Sapieże pozostać, ale
557 III,9 |               iść z Wołodyjowskim niż przy wojsku zostawać.~- Złoty
558 III,9 |         dlatego porodziła głownię, że przy piecu siadała? ~- A mnie
559 III,9 |               skrzypkach.~- Potańcują przy nich Szwedzi - przerwał
560 III,9 |           mości panowie, jedźmy żywo! Przy onej karczmie w lesie, którąś
561 III,9 |               istotnie zatrzymali się przy karczmie szukając jakiejś
562 III,9 |               Krzyki zachęty brzmiały przy jednym i drugim naczółku.
563 III,9 |              wszystkich nie odprawił. Przy ostatniej sam stanął na
564 III,9 |               bronić przeprawy wpław. Przy tym wszystkie niemal paszcze
565 III,9 |    powiązanych w łyka jeńców. Ci szli przy koniach bez kapeluszy, bez
566 III,9 |          szańce trupów.~W dali nieco, przy rzece, stały ostygłe już
567 III,9 |            tom niewart być podogoniem przy kulbace... Największa wiktoria
568 III,9 |             Lecz pokazało się jeszcze przy tym, że owi Szwedzi, którzy
569 III,10|           Czarniecki.~- Nie masz mnie przy nim, nie ma go kto do temperancji
570 III,10|            Może prędzej będziesz waść przy nim, niż myślisz, zaczniecie
571 III,10|          więcej dział i piechoty było przy królu, sroga byłaby klęska,
572 III,11|      odbywałem, bo mnie lubił widzieć przy robocie, marszałek zaś musiał
573 III,11|       brzydziłem się chełpliwością... Przy tym zestarzał się człek,
574 III,11|          złego przykładu nie dawać, a przy tym niedobrze by było dla
575 III,11|                zaczęli się już wadzić przy niej; uciszyli się jednak
576 III,11|               boki się brał powołując przy tym na świadków obecnych,
577 III,11|           równe nogi. Ciżba stała się przy drzwiach, następnie tłum
578 III,11|               widno było jak w dzień. Przy tym blasku uderzyli laudańscy
579 III,11|       krzykiem.~Kmicic, ujrzawszy ich przy blasku płonących szop, wydał
580 III,12|                a on, jako oficer, był przy dworze - odrzekł Kmicic.~-
581 III,12|              Blisko pięć razy tyle co przy panu Sapieże, piechoty ruskie
582 III,12|            szczęścia za życia, a Boga przy śmierci pragnę, taki tumult
583 III,12|       Rotmistrze stali przed pułkami, przy nich chorążowie, każden
584 III,12|       zawdzięczał Karol wszystkie swe przy układach zwycięstwa. Byli
585 III,12|               że oblężenie, zwłaszcza przy braku ciężkich dział, będzie
586 III,12|            znosili faszynę, pracowali przy podkopach ziemnych. .Nieraz
587 III,12|              przejść bramę, pracujący przy szańcach Polacy porzucali
588 III,12|               do twierdzy. Trup padał przy owych starciach gęsto, fosy
589 III,12|          mieszkańcom palić, nie mieli przy czym łyżki ciepłej strawy
590 III,12| Wołodyjowskiego nie było w tej chwili przy osobie pana, więc nastała
591 III,12|              teraz przeciw nim służy. Przy mnie jeszcze przyszły piechoty
592 III,13|                a on, jako oficer, był przy dworze - odrzekł Kmicic.~-
593 III,13|              Blisko pięć razy tyle co przy panu Sapieże, piechoty ruskie
594 III,13|            szczęścia za życia, a Boga przy śmierci pragnę, taki tumult
595 III,13|       Rotmistrze stali przed pułkami, przy nich chorążowie, każden
596 III,13|       zawdzięczał Karol wszystkie swe przy układach zwycięstwa. Byli
597 III,13|               że oblężenie, zwłaszcza przy braku ciężkich dział, będzie
598 III,13|            znosili faszynę, pracowali przy podkopach ziemnych. .Nieraz
599 III,13|              przejść bramę, pracujący przy szańcach Polacy porzucali
600 III,13|               do twierdzy. Trup padał przy owych starciach gęsto, fosy
601 III,13|          mieszkańcom palić, nie mieli przy czym łyżki ciepłej strawy
602 III,13| Wołodyjowskiego nie było w tej chwili przy osobie pana, więc nastała
603 III,13|              teraz przeciw nim służy. Przy mnie jeszcze przyszły piechoty
604 III,14|      narzeczonymi niejedno uchodzi) i przy sposobności kwiat dziewictwa
605 III,14|                  rzekł Zagłoba. - Sam przy niej nogami przebierasz
606 III,14|        niedbale Wołodyjowski, ale tak przy tym złowrogo wąsikami ruszył,
607 III,14|            masz waćpan jutro zostawać przy jego osobie.~- Ha! chcą
608 III,15|               taka wstała kurzawa, że przy jasnym dniu słonecznym szturmujący
609 III,15|             czeladzi, która już stała przy armatach.~- Ognia!~Szwedów,
610 III,15|            którzy siedzieli w oknach, przy strzelnicach powycinanych
611 III,15|        załamach wewnętrznych gzymsów, przy gołębich otworach, przez
612 III,15|            Warszawie. Polakom, którzy przy Szwedach jeszcze służyli,
613 III,15|        straszliwie i krwawo walczyli. Przy wszystkich bramach, od chwili
614 III,15|          cnotę uszanować umie.~Potem, przy odgłosie bębnów i także
615 III,15|           jechał sam feldmarszałek, a przy nim Wrangel młodszy, Horn,
616 III,15|        Wołodyjowski stojący w pobliżu przy panu Sapieże zakrzyknął:~-
617 III,15|      przelewały krew nieprzyjacielską przy wszystkich ścianach Rzeczypospolitej,
618 III,15|           czynić!" - ozwały się głosy przy królu. "Jezu miłosierny!" "
619 III,15|          wszystko na próżno. Powiadał przy tym Tyzenhauz, że król,
620 III,16|          jednej trusi szlacheckiej?~A przy tym, o ileż triumf większy,
621 III,16|               do miejsca leżącego tuż przy granicy, mnóstwo szlachcianek
622 III,16|       prawdziwie po pańsku wypełniał. Przy tym Oleńka udała się bez
623 III,16|               patrzyła na króla będąc przy dworze. Próżno sam starał
624 III,16|             wszystkim tu zapomniał... przy tobie, pani.~Teraz ona z
625 III,17|           którzy już są w polu, staną przy nas. Pokażemy ci, panku,
626 III,17|                 Przebacz waćpanna, że przy tak doskonałej istocie nie
627 III,18|                odrzekł Bogusław.~- Bo przy szczęściu i wymowa się znajdzie.
628 III,18|               młoda, ale hic mulier i przy męskim zgoła umyśle, dziw,
629 III,18|              na sofę.~Następnie siadł przy niej i wyciągnąwszy się
630 III,18|            wstać, co mu się po chwili przy pomocy panienki udało, więc
631 III,19|             Billewiczach skopać piędź przy piędzi; musimy znaleźć Miecznik
632 III,19|            Patersonem. Rozpoczęła się przy łożu książęcym narada, skutkiem
633 III,20|               dlatego się zranił, aby przy niej pozostać, zatem wierzyła
634 III,20|              pan Czarniecki. I będzie przy tym służył dobrej sprawie,
635 III,20|             dusza w Taurogach, a taka przy tym biedna i cierpiąca,
636 III,20|              Taurogów, stał na straży przy bramie i gdybyś wówczas
637 III,20|      wyprzedał, a taki potęgę zebrał, przy której Bogusławowa jedno
638 III,20|             roztropność, to paliwoda! Przy kim może być wiktoria i
639 III,21|               obie potęgi widziała... Przy panu Sapieże najwięksi kawalerowie
640 III,21|        niezłomną wolę i rozum; druga, przy dobrym sercu i czystości
641 III,21|             jedz! waćpanna pij!" Żeby przy tym był grubian, ale nie
642 III,22|             wolało dobrowolnie stanąć przy rydwanie zwycięzcy. Słowem,
643 III,22|           Sakowicz.~- Musiało tak być przy takiej aurze. Gdybym miał
644 III,22|              ale teraz muszę jechać i przy tym sił mnie ta przeklęta
645 III,22|          wyczółka nikomu nie ustąpię. Przy tym dziewka okrutnie mi
646 III,23|               wciągnąć się nie dawał, przy tym często bywał nieobecny,
647 III,23|                ni Billewiczem, to bym przy tobie został i ciebie strzegł.
648 III,23|           była rada. Rozumowała sobie przy tym, że na obczyźnie, między
649 III,23|               postanowiła upierać się przy pozostaniu. Oleńka, której
650 III,23|             wspomnienia. Nie wiedział przy tym, jak prędko już to groźne
651 III,23|          łamał sobie głowę, gdzie on, przy jakich wojskach może się
652 III,23|               którą wszystkim Polakom przy załodze zostającym z góry
653 III,23|           pospolite ruszenie, którego przy Kazimierzu było na kilkadziesiąt
654 III,24|              łupami i kasą, wyciąwszy przy tym pięćdziesiąt piechoty
655 III,24|            które trzymały się jeszcze przy Radziejowskim, lubo z dysydentów
656 III,24|          jeszcze będę prorokował. Bóg przy sprawiedliwych! Waćpan (
657 III,25|              łupami i kasą, wyciąwszy przy tym pięćdziesiąt piechoty
658 III,25|            które trzymały się jeszcze przy Radziejowskim, lubo z dysydentów
659 III,25|          jeszcze będę prorokował. Bóg przy sprawiedliwych! Waćpan (
660 III,26|           spokojnie odmawiał różaniec przy blasku płonących osad niemieckich,
661 III,26|             już z takim animuszem jak przy wzięciu Warszawy i trzeciego
662 III,26|            wówczas słowa Zagłoby, gdy przy ostatnim widzeniu się mówił,
663 III,26|  litewsko-tatarską o dwa dni drogi, a przy nim jest i chorągiew laudańska.
664 III,26|                a gdzie pan Zagłoba?~- Przy panu Sapieże został, bo
665 III,26|            szwedzkiego oficera, który przy boku Karolowym wówczas był
666 III,27|               w Królewcu.~- Jestli on przy księciu?~- Nie masz go.
667 III,27|             myśleć!... Rycerz to jest przy tym niezrównany, z którym
668 III,27|                rzekł.~Wtem zatrąbiono przy hetmańskiej kwaterze i wnet
669 III,27|        przepowiedział Kmicic, stanęli przy owym wzniesieniu, z którego
670 III,27|              wyciągnął buławę z tulei przy kulbace i rzekł:~- To już
671 III,27|              Sam pan podskarbi leciał przy jednej ze swych chorągwi
672 III,27|           stronę pruską, zwłaszcza że przy taborze stoją dwa nie naruszone
673 III,27|              usiłując krzykiem skupić przy sobie choć kilkunastu ludzi.
674 III,27|       tatarska wysunęła się od rzeki, przy której czaiła się aż dotąd.~
675 III,27|               po wodę, sam zaś został przy księciu, bo z dala widać
676 III,27|            stojących ze znakam i, ale przy chorągwiach było zaledwie
677 III,27|             okopie warownego obozu, a przy nim książę krajczy Radziwiłł,
678 III,27|              arkanem na szyi, pieszo, przy koniu tatarskim, bez kapelusza,
679 III,27|            nogą i sztych trzymałem mu przy gardzieli, a wówczas wiesz,
680 III,28|     bezpieczniej głowy przytulić jako przy mnie, który kilkaset szabel
681 III,28|           również, że najbezpieczniej przy partii, chciała się tylko
682 III,28|              gdyby on był inny, gdyby przy swych narowach, dzikości
683 III,29|         własna w szał go wprawiały, a przy tym cierpiało w nim i serce.
684 III,29|            Całe ich kupy wznosiły się przy kołowrocie, i piechota,
685 III,29|                mimo że szabelkę miała przy boku i kołpaczek rysi na
686 III,29|     utrudniały zarówno dla stron obu. Przy tym nieprzyjaciel rozrzuciwszy
687 III,29|            wierzbinową gęstwą, ujrzał przy zorzy wieczornej połyskującą
688 III,29|               i heblowiny leżące kupą przy pierwszym domu od kołowrotu.
689 III,29|           łuna zaświeciła nad wioską.~Przy jej blasku ujrzał pan miecznik
690 III,29|    przerażenie w nich brzmiało.~Ogień przy kołowrocie ustaje naraz,
691 III,29|               Babinicza krzątając się przy tym, aby zwycięzcom należyte
692 III,30|              pisma jakoweś znaleziono przy wodzu szwedzkim, które wedle
693 III,30|         wszystkie papiery, znalezione przy trupach, odnoszono mu zaraz
694 III,30|           brać na wagę srebra. Był to przy tym lud wcale do zwykłych
695 III,30|            podnosiła okrzyk salutując przy tym pana Andrzeja szablami.
696 III,30|     Wołodyjowski, ani Skrzetuski? Kto przy tym Częstochowę osłaniał,
697 III,30|             Akbah-Ułana, a znalezione przy trupie Hamiltona; sięgnął
698 III,30|     Borzobohatej. Szwedzi znaleźli go przy Jurku Billewiczu, a teraz
699 III,31|               wtóre, że mu milej było przy dziewczynach niż samemu.
700 III,31|    dziewczynach niż samemu. Tymczasem przy pomocy Oleńki zagospodarowywał
701 III,31|            koni, za nią następną parę przy dyszlu, a w końcu drabiniasty
702 III,31|       zatrzymał konia; Oleńka stanęła przy nim.~Tamci przez ten czas
703 III,31|               obwiniętą w chusty, ale przy czerwonym blasku miesiąca
704 III,31|         powtarzały litanię, którą się przy konających odmawia. A gdy
705 III,31|            ale przecie pod Magierowem przy ojczyźnie a przeciw nieprzyjaciołom
706 III,32|          bardzo chudą, wynędzniałą, a przy tym nosił długą brodę, która
707 III,32|              oddech.~- Oleńka, Oleńka przy mnie! - mówił sobie - oto
708 III,32|                Wtem dzwonek targnięty przy drzwiach zakrystii uciszył
709 III,32|           burzące prochami rozsadził, przy którym hazardzie pojman,
710 III,32|              niedzieli w kościele, bo przy słabej pannie Kulwiecównie
711 III,32|               z kolei zostać musiała, przy której się z Oleńką dzień
712 III,32|           kościele słyszała, biegając przy tym jak szalona po komnacie
713 III,32|       prostactwo również weseliło się przy ogniskach na podwórzu.~Przy
714 III,32|           przy ogniskach na podwórzu.~Przy głównym stole krążyły kielichy
715 III,32|         których by się viribus unitis przy boskich auxiliach podnieść
716 III,32|            zaś, duszą i sercem stojąc przy królu, starostwem upickim