Tom, Rozdzial

501 III,4 |          słońce grało mu na szabli, więc otoczyła go jakoby tarcza
502 III,4 |            panu Zagłobie świst kul, więc nie dokończył myśli, natomiast
503 III,4 |          zataczali na gwałt armaty, więc i w pobliskich szeregach
504 III,4 |           ozwały się po kościołach, więc wszystkie pułki zaśpiewały
505 III,5 |     przyległych do Jarosławia. Szli więc, do nocnych rabusiów podobni,
506 III,5 |        rozkazom królewskim.~Poczęli więc grasować po okolicy, paląc,
507 III,5 |   Rzeczypospolitej przynieść miało.~Więc surowe jego oblicze sposępniało
508 III,5 |     wielkości swego rodu zapomnieć. Więc choć i tak złym wodzem może
509 III,6 |            po prostu przeszywający, więc gdy jeszcze przyszły. nań
510 III,6 |            zastępom Karola Gustawa.~Więc pan Czarniecki był jakby
511 III,6 |             potwierdził jego słowa, więc zdumienie odbiło się na
512 III,6 |           wydawały tatarski okrzyk, więc "ałła! ałła!" rozlegało
513 III,6 |            pychą i miłością własną, więc nie szczędził ni trudów,
514 III,6 |            a że był żołnierz dobry, więc znaczne położył zasługi.
515 III,6 |              lecz bat się zasadzki, więc spojrzał groźnie na chłopaka
516 III,6 |            prawo o ćwierć stajania.~Więc poczęli się posuwać bardzo
517 III,6 |        liściem, było prawie ciemno, więc jeźdźców polskich nie mogła
518 III,6 |            myśleć nie mogli, pognał więc król w kupie nie większej
519 III,6 |        dojechał Roch bardzo prędko, więc wstał w strzemionach dla
520 III,6 |            nich mogła zranić konia, więc król ścisnął go jeszcze
521 III,6 |    nadlatywali inni jeźdźcy polscy, więc pochylił się na nowo w kulbace
522 III,6 |             za lepszą Szandarowski, więc opasawszy kupę jeszcze ciaśniejszym
523 III,6 |         wściekł się jak i pan jego; więc ze tulonymi uszyma, z oczami
524 III,7 |             Toż i wnet je nadesłał, więc jedli, pili, spali, a zbudziwszy
525 III,7 |        pomoc głównej armii, umyślił więc pan Czarniecki jednym zamachem
526 III,7 |            w zamku się nie utrzyma.~Więc zgarnął, co mógł, ludzi,
527 III,7 |     zobaczyłby już Szwecji.~Poczęły więc im płynąć ciężkie dni, cięższe
528 III,7 |             Bogusława podchodziłem, więc dobrze nic nie wiem. Ale
529 III,7 |            zgodzili się na tę myśl, więc zaraz klękli do pacierzy
530 III,7 |           było w namiocie.~Wybiegli więc na majdan. Tłumy już były
531 III,7 |           że mgła wisiała nad wodą, więc nie mógł nic dostrzec, nie
532 III,8 |             a że to niezbyt blisko, więc przywiedliśmy konie.~- Waszmość
533 III,8 |            ów rzecze: "Ślubowałem!" Więc król znów: "To i dalej będziesz
534 III,8 |             pięciu takim dał rady!" Więc król jeszcze: "I śmiesz
535 III,8 |           żołnierzy dni wypoczynku, więc nabrali zaraz ducha i wojennej
536 III,8 |           również w niewolę wzięto, więc wytrzeszczył oczy i otworzył
537 III,8 |         poczęło się serce podnosić, więc skłonił się i rzekł tylko:~-
538 III,9 |            do posłuszeństwa Kozacy.~Więc wszyscy byli już pewni,
539 III,9 |          się jedna za drugą. Poszła więc naprzód laudańska, która
540 III,9 |        bardzo się w niej rozkochał, więc mu hetman nie chciał jej
541 III,9 |            w równej sile nie mogła. Więc pan Czarniecki uczuł w tej
542 III,9 |          może i co obaczym.~Stanęli więc, lecz długi czas nie było
543 III,9 |           po otwartej płaszczyźnie, więc długo się przed okiem szwedzkim
544 III,9 |         następował ze swymi ludźmi, więc i obrona stawała się coraz
545 III,9 |               odrzekł Czarniecki.~- Więc czego wasza dostojność chcesz?
546 III,9 |         wypłynęła za nim laudańska, więc machnął pan kasztelan buzdyganem
547 III,9 |             dux et victor!~Zazdrość więc poczęła już nurtować duszę
548 III,9 |            nogi panu Czarnieckiemu, więc on uradował się w sercu,
549 III,9 |            która na niego spłynęła, więc zwrócił się do jadącego
550 III,10|           miastem właśnie zbierało, więc Charłamp, nie zastawszy
551 III,10|            teraz trochę odsapnąć.~- Więc ot i Carolus wyszedł z saku.
552 III,10|          mojej dyskrecji przysłano, więc ci rozkaz daję - masz!...
553 III,10|           wszystkim był żołnierzem, więc jeszcze się obruszył:~-
554 III,11|             zatrzeć.~Rozpoczęło się więc oblężenie, ale szło dość
555 III,11|            blisko granicy Podlasia, więc znany był wszystkiej szlachcie
556 III,11|             nigdy jej nie widziało, więc jej widok wywarł na nich
557 III,11|           czasów pamiętać nie może, więc tylko ręką machnął i rzekł:~-
558 III,11|           za Wisłę. Przeprawiła się więc pierwsza laudańska, za nią
559 III,11|            wszelkich fortec. Na ową więc troskę wyprawiał sobie pan
560 III,11|     zasypywano ogniem muszkietowym, więc cofać się musiał.~Pierwszy
561 III,12|             o Taurogach. Cały dzień więc krążył koło kwatery, co
562 III,12|            nie rozumiał. Musiał się więc Kmicic kontentować tym,
563 III,12|     naówczas w Warszawie zamknięci. Więc naprzód sam Wittenberg,
564 III,12|       szwedzkiej przyjechały.~Mieli więc Szwedzi czego bronić. Rozumiał
565 III,12|          stało na grzebanie, leżały więc ciała na wierzchu, owiewając
566 III,12|            opowiadań, pękało serce, więc słał gońców za gońcami,
567 III,12|            chwili przy osobie pana, więc nastała chwila milczenia.~-
568 III,12|            fort leżał bliżej Wisły, więc mury miejskie górowały nad
569 III,12|            zasłaniały widoku, mogli więc przekonać się i bez lunet,
570 III,13|             o Taurogach. Cały dzień więc krążył koło kwatery, co
571 III,13|            nie rozumiał. Musiał się więc Kmicic kontentować tym,
572 III,13|     naówczas w Warszawie zamknięci. Więc naprzód sam Wittenberg,
573 III,13|       szwedzkiej przyjechały.~Mieli więc Szwedzi czego bronić. Rozumiał
574 III,13|          stało na grzebanie, leżały więc ciała na wierzchu, owiewając
575 III,13|            opowiadań, pękało serce, więc słał gońców za gońcami,
576 III,13|            chwili przy osobie pana, więc nastała chwila milczenia.~-
577 III,13|            fort leżał bliżej Wisły, więc mury miejskie górowały nad
578 III,13|            zasłaniały widoku, mogli więc przekonać się i bez lunet,
579 III,15|           wodzów do swojej komendy. Więc pan Sapieha stanął naprzeciw
580 III,15|            gdzie mu było najbliżej, więc hetmani od Nowomiejskiej
581 III,15|             oprzeć nie mogło. Brali więc szturmem dom po domu, pałac
582 III,15|             udzielił się wszystkim. Więc taczali się jak pijani,
583 III,15|       rozlew krwi chrześcijańskiej, więc przystał na podawane poprzednio
584 III,15|           załogi szwedzkiej.~Stanął więc otoczony dostojnikami duchownymi
585 III,15|            Wszystkie niemal wojska, więc koronne pod hetmanami, dywizja
586 III,15|          samym mieście.~Ukazała się więc naprzód jazda, której było
587 III,15|    nieprzyjacielem zemstę. Otaczały więc Zagłobę potężne koła niesfornej
588 III,15|          nie opuścił go bynajmniej, więc zeskoczył z konia, jak zając
589 III,15|          ich jeno stronie będzie.~- Więc co czynić? - spytał król.~-
590 III,15|       podjazdowej wojnie żołnierza, więc pozwolił, opatrzył, pobłogosławił
591 III,15|        ordyńców z sobą zabrać, szło więc za nim półtora tysiąca ludzi
592 III,16|      których częstym bywał gościem, więc wszystko było na jego rozkazy.
593 III,16|         samej i dusza bardzo prawa, więc nawet nie dopuściła do głowy
594 III,16|      kochanicą Radziwiłła, patrzyła więc na niego, jakby patrzyła
595 III,16|             że za wiele powiedział; więc znów głowę schylił na piersi
596 III,16|     pochodzim i na ręku mnie nosił. Więc co wiem, to wiem od niego.
597 III,16|             zajmują Rzeczpospolitę, więc nie ma się przed nimi gdzie
598 III,16|            należy jej przeszkadzać, więc zgiął się we dwoje w pożegnalnym
599 III,16|          się w niej zbyt widocznie, więc jakże jej było zaciągać
600 III,16|          prócz przyjaźni ofiarować. Więc pytała sama siebie: co czynić,
601 III,16|             błyskawica przez głowę.~Więc odetchnęła głęboko Oleńka,
602 III,17|             w przyjęciu.~Postanowił więc sypnąć im natychmiast piaskiem
603 III,17|             nigdy od żadnej służby, więc i tej podjąć się muszę,
604 III,17|             znać dobrze swoje sady, więc jedź sam. Po co panna Aleksandra
605 III,17|             siły zbrojnej, wybieraj więc waść: albo sam, albo oboje
606 III,17| najpotężniejszemu nieprzyjacielowi.~Więc i teraz porwał się ręką
607 III,17|           mam pełną zgryzot a bólu, więc i sobą nie władnę.~To rzekłszy
608 III,17|          nadzwyczajny dar udawania, więc począł krzyczeć głosem tak
609 III,17|       prędko!" Rycerska to dziewka, więc wasza książęca mość i na
610 III,18|             Hercules contra plures! Więc pomyślałem sobie tak: "Miast
611 III,18|    poświęcić?~Pan Tomasz słuchał.~- Więc co będzie?~- Pomyśl sam
612 III,18|       płynęła również krew rycerska więc ledwie usłyszała słowa Sakowicza,
613 III,18|         przy pomocy panienki udało, więc doszedł chwiejnym krokiem
614 III,19|            prowadzona po niemiecku, więc wszyscy cudzoziemscy oficerowie-jurgieltnicy
615 III,20|    niepomyślną wieść ma zwiastować, więc spytał żywo:~- Dla Boga!
616 III,21|          Tomasz nie mógł wytrzymać, więc porwawszy ją za rączkę,
617 III,21|             serce zmiękło zupełnie, więc choć niektóre z tych nowin
618 III,21|         wyspała się dobrze, odeszła więc dopiero późną nocą.~- Złoto,
619 III,21|         bawiły ją hołdy wojskowych, więc skinęła ręką na pana Biesa,
620 III,21|         pannie z piersi ten okrzyk, więc dopiero po chwili tak mówić
621 III,21|       zniesienia ciężkich terminów, więc racz się, pani, uspokoić!
622 III,22|      wszelkie niebezpieczeństwa, są więc tacy, którzy mówią, że pan
623 III,22|         niegodziwościom zapobiegać. Więc jako prywatny człowiek zostawiam
624 III,22|            amory nie były w głowie, więc odrzekł prędko:~- Gdybym
625 III,22|      doprowadzi. Mój to przyjaciel, więc go znam, i tyle tylko o
626 III,22|             i ze znamienitego rodu, więc takim nie życzę pogardzać.~
627 III,23|    dwanaście godzin później.~Książę więc nie miał ani chwili do stracenia
628 III,23|           były już ze sobą poufałe, więc przytoczyła swoje racje.
629 III,23|           łzami smutku lub radości.~Więc naprzód mówiono o okropnym
630 III,23|         będąc, uczyniłabyś to samo, więc i mnie odpuścisz, iżem cię,
631 III,23|           których nie miała ochoty, więc postanowiła upierać się
632 III,23|             od kilku dni w okolicy, więc starosta, napadłszy nie
633 III,23|     trzydzieści koni dojść do Birż? Więc zostać w Taurogach? I to
634 III,24|             tego sposobu wojowania, więc się nie zrażał. Liczył na
635 III,24|  piechurowie szwedzcy; niewątpliwie więc stała w tym miejscu Bogusławowa
636 III,24|       Warszawę, walna bitwa musiała więc tam prędzej, później nastąpić.
637 III,25|             tego sposobu wojowania, więc się nie zrażał. Liczył na
638 III,25|  piechurowie szwedzcy; niewątpliwie więc stała w tym miejscu Bogusławowa
639 III,25|       Warszawę, walna bitwa musiała więc tam prędzej, później nastąpić.
640 III,26|           że jasyru brać nie mogli, więc pławili się od rana do wieczora
641 III,26|    niepolska i w dodatku heretycka, więc nawet sądził, że miłą rzecz
642 III,26|             na swą królową i panią, więc należała mu się kara, więc
643 III,26|          więc należała mu się kara, więc pan Kmicic był tylko narzędziem
644 III,26|     pamięcią z dawnymi laty. Często więc przychodziły mu na myśl
645 III,26|    Kazimierz dostał się do niewoli.~Więc wszystko się skończyło?
646 III,26|             wszystko się skończyło? więc owa powstająca i zwycięska
647 III,26|          Zastał obronę już słabszą, więc tym bardziej dokazywał.
648 III,26|            pan Andrzej przypomniał. Więc indagować go począł, gdzie
649 III,26|            bo wszyscy o niej mówią, więc też i ja nie będę się nad
650 III,27|       wspomniał, iż jest w niewoli, więc opamiętał się zaraz.~Kmicic
651 III,27|             najwięcej było lekkich, więc szły tak wartko, iż tuż,
652 III,27|           wataha, za nią litewskie: więc Wojniłłowicza, laudańska,
653 III,27|       ostrze przerlikające w ciało, więc miecz wysuwa mu się z ręki,
654 III,27|           któremu praktyki brakuje.~Więc poczęła rajtaria coraz gęstszym
655 III,27|             wielką znajomość wojny: więc nie tak szybko wieczorna
656 III,27|            to im go podprowadzę..."~Więc, że pułk Bogusławowy nie
657 III,27|          wszystkie inne chorągwie - więc tamci mkną jak rozprószone
658 III,27|             konie biegły jednakowo, więc wkrótce kupa rozciągnęła
659 III,27|        niecierpliwość, potem złość, więc postanowił skończyć i pchnął
660 III,27|         konfederacji tyszowieckiej, więc też głos jego znalazł i
661 III,28|       wielką miał powagę w okolicy, więc też kupiła się do niego
662 III,28|  rozproszeni po wsiach stali; teraz więc ci, którzy ocaleli, trzymali
663 III,28|            razu przypadła do smaku, więc miecznik tego samego jeszcze
664 III,28|       niepodobna było ruszyć dalej, więc miecznik zakazał dziewczynie
665 III,28|           rabować pod bokiem Laudy. Więc nie zmieniło się w nim nic.
666 III,28|           stary miecznik wyśpiewał, więc mając serce dobre, podeszła
667 III,28|           żyw był, wychodził witać. Więc z lasów okolicznych wychodzili
668 III,28|       stanie się wkrótce za ciasno.~Więc sam nie wiedząc, co począć,
669 III,29|              co im szkodę przynosi. Więc w oczach jego Anusia popełniła
670 III,29|     szwedzka robotę przerwała, było więc nagromadzonych w głównej
671 III,29|           bronią.~Borek był blisko, więc podjechawszy nieco jazda
672 III,29|    gwałtowny, chociaż nieregularny.~Więc z obu stron poczęło grzmieć
673 III,29|             partią. Pomieszczono je więc w tylnych szeregach jazdy.~
674 III,29|       rycerska grać w niej poczęła, więc spłonąwszy na twarzy jak
675 III,29|           widok bardzo przysłaniał, więc odważna panna widząc, że
676 III,29|             jedyną wolną drogą.~Już więc dopadł do resztek jazdy,
677 III,29|           mu tylko zginąć z chwałą, więc wyskoczył przed szereg jazdy
678 III,30|           nogi każe wycinać.~Umykał więc nieszczęsny Anglik, jak
679 III,30|             rankami okrywać ziemię, więc ucieczka stawała się tym
680 III,30|       chwili nie było mu tak pilno, więc kiwnąwszy głową Akbahowi
681 III,30|           trupie Hamiltona; sięgnął więc ręką w zanadrze, wydobył,
682 III,30|      Andrzej.~Pieczęć była złamana, więc prędko otworzył list, uderzył
683 III,30|       szybkością strzał tatarskich.~Więc Oleńka była nie; w puszczy,
684 III,30|           zrzekliśmy się prywaty... Więc czemu nie odpuścisz? Czemu
685 III,31|          niż wyjść z nich bez kary. Więc gdy dopadnięto ich u przeprawy,
686 III,31|       wszystkich trosk światowych!"~Więc postanowiła pójść za tym
687 III,31|       pracował gorliwie. Objeżdżali więc razem pola i folwarki pilnując
688 III,31|             to wielce pana Tomasza, więc pewnego wieczora, gdy zostali
689 III,32|          nie śmiał się sprzeciwiać, więc kazał jeno wymościć sianem
690 III,32|            rozłące spotkać kazał...~Więc myśli jego i serce powtarzały
691 III,32|             próżno wypatruje synów, więc płacz wzmaga się, bo i ci,
692 III,32|             pragnie coś powiedzieć.~Więc uczyniło się cicho; ksiądz
693 III,32|           laudańskiej przywieziony.~Więc uczyniło się jeszcze ciszej
694 III,32|            się jakoby w szmer fali. Więc Babinicz to on?! Więc ów
695 III,32|         fali. Więc Babinicz to on?! Więc ów pogromca Szwedów, zbawca
696 III,32|        gdyby z wielkiego zmęczenia.~Więc poczęła opowiadać bez ładu
697 III,32|          wiedział sam, co ma mówić, więc wstępując na ganek, powtarzał
698 III,32|             siły wróciły rycerzowi, więc porwał ją z ziemi jak piórko