1-500 | 501-680
Tom, Rozdzial
1 I,1 | dodawała jej powagi. Siedząc przed tym kominem była tak w myślach
2 I,1 | podkomorzego, który na cztery lata przed śmiercią przedsięwziął był
3 I,1 | widocznie sanki zatrzymały się przed domem.~- Obacz, kto przyjechał -
4 I,1 | smagłą cerę, siwe oczy bystro przed się patrzące, ciemny wąs
5 I,1 | waćpannie wiadomo dobrze, że przed czterema laty aż pod Orszę
6 I,1 | takiej potędze oponować, przed którą sam hetman wielki
7 I,1 | za gwałtownika i jeszcze przed waćpanną obmówią.~- Wielkie
8 I,1 | sieni. Sanki czekały już przed gankiem, więc ubrał się
9 I,1 | zęby. Trudno bowiem miała przed sobą zapierać poważna panna,
10 I,2 | usłyszawszy dzwonek wypadła przed sień, by pana witać, bo
11 I,2 | i idą z powagą pijacką. Przed innymi szedł olbrzymi pan
12 I,2 | Jego to teraz osłaniała przed karą wojna i protekcja pana
13 I,2 | odziedziczył.~Wojna go także przed katem chroniła. Zawadiaka
14 I,3 | podziwiał swoją Oleńkę. Przed kompanionami też ją pod
15 I,3 | podkomorzy wychował. Zechcesz przed nią fantazję kawalerską
16 I,3 | okrutnie, a teraz trzeba przed cnotą i niewinnością oczami
17 I,3 | osiodłała, a czemu to jako żak przed nią stałeś?... Gdzieś taką
18 I,3 | różowe. Stada wron polatywały przed saniami wśród bezlistnych
19 I,4 | nią oczyma.~Nagle stanęła przed nim.~- Czyj ty jesteś?~-
20 I,4 | ich witała po raz pierwszy przed kilku dniami; ledwie głową
21 I,4 | zabijakom, a oni cofali się przed nią w zdumieniu.~- Zdrajcy! -
22 I,4 | zgromadzili się na radę przed gankiem, naokół koni, ale
23 I,4 | Jędrusia, przyjaciela zacnego! Przed nim się poskarżym.~- Bylebyśmy
24 I,4 | się w czasie mrozów. Toteż przed zajazdem spostrzegli kawalerowie
25 I,4 | ławach lub stojąc gromadkami przed szynkwasem, popijała piwo
26 I,4 | policzkach. Siedzące przy grubie przed ogniem postacie odwróciły
27 I,5 | żołnierz, któren tylko strachem przed dowódcą w karności może
28 I,5 | Gdy się tedy zatrzymali przed dworem w Wodoktach, panna
29 I,5 | będziemy bronić, a wasza mość przed sądem za swoich żołnierzy
30 I,5 | zapłacił. Ale i oni znają mores przed Kmicicem!... Widzisz! wynieśli
31 I,5 | zakrzyknęła Oleńka wyciągając przed siebie ręce.~- Czego ode
32 I,5 | nadzwyczajne. Tętent leciał przed nimi i za nimi; z koni zaczęła
33 I,5 | widzi jeszcze senne obrazy przed oczyma.~Następnie znów spojrzał
34 I,5 | zbierały się na drogach, przed domami, i poglądając w stronę
35 I,5 | Oleńka rzuciła się na kolana przed obrazem, one poszły za jej
36 I,5 | skrzypienie otwieranych drzwi i przed oczyma niewiast ukazał się
37 I,5 | pytała nie mrużąc oczu przed groźnymi spojrzeniami i
38 I,5 | na nowo. Szlachta wypadła przed ganek i siadała co prędzej
39 I,6 | Oleńka to życie niefortunne przed nagłą przygodą zabezpieczyć?
40 I,6 | w gorączce, jak człowiek przed śmiercią. Przepowiadano
41 I,6 | hamował. "Trzeba było o tym przed szkłowską potrzebą pomyśleć -
42 I,7 | podejmował i prawie prochy przed nim zdmuchiwał, bo podnosiło
43 I,7 | jako zwykle po wieczerzy, przed okapem, spod którego raźne
44 I,7 | którzy potem razem z królem przed spaniem do uczty siadają.~-
45 I,7 | doszli aż pod Wołmontowicze, przed którymi wysunął się ku nim
46 I,7 | z cicha. - Nie strzelać przed rozkazem!~Kilkadziesiąt
47 I,7 | jeszcze ciemno, zwłaszcza zaś przed domem mrok panował zupełny.~-
48 I,7 | wolno będzie krzywd waszych przed sądem dochodzić i z żywego
49 I,7 | samej skrzyni, z której przed chwilą się podniosła.~Rycerz
50 I,8 | wstąpił jeszcze do stajenki, przed którą dwóch czeladniczków
51 I,8 | szwedzki z czółenkiem i wyszedł przed ganek.~- Gdzie to wasza
52 I,8 | Kmicic, bo gdym mu sam zdradę przed pojedynkiem zadał, tedy
53 I,8 | Wołodyjowski upadł na oba kolana przed Oleńką.~- Moja mościa panno! -
54 I,8 | już o konfuzji, jaka go przed godziną spotkała. Wieść
55 I,8 | niektórzy, że to w końcu lipca, przed żniwami, trzeba będzie wyruszyć.
56 I,9 | świata wracam, alem to sobie przed spotkaniem waćpana zawsze
57 I,9 | uczynił. Tej samej nocy, przed spaleniem, ślub sobie zrobiłem:
58 I,9 | utracił, nie mówiąc o tym, że przed paru dniami mogłeś pannę
59 I,10 | znów trwożliwi, że jeszcze przed sejmem warszawskim radzono
60 I,10 | uzbrojonych w muszkiety szło przed wojewodzińską karetą; tłum
61 I,10 | burmistrza, a głowy chyliły się przed wojewodą, widnym jak na
62 I,10 | innych sprzedawano trunki. Przed szopami roiła się szlachta,
63 I,10 | Pewnego popołudnia nadszedł przed bazary sam wojewoda poznański
64 I,10 | wszystkie pułki przechodziły przed nim prezentując broń, jazda
65 I,10 | szerzej i otwierać ramiona przed wojskami, jakby nie najezdników
66 I,10 | gotowi na wszystko, byle się przed obcymi jako polityczny naród
67 I,10 | stawały chorągwiami. Chwila przed bitwą bywa dla niewyćwiczonego
68 I,10 | nieprzyjacielowi.~Jeździli tedy obaj przed szeregami czyniąc rozkosz
69 I,10 | mieli ochotę, i nie strach przed Szwedami, ale nieśmiałość
70 I,10 | aż nagle, gdy przyjechali przed powiat gnieźnieński, jakiś
71 I,10 | rozległ się głos trąbki przed forpocztami. Przybywał drugi
72 I,10 | naprzeciw Ujścia, wprost przed szańcami bronionymi przez
73 I,10 | Szlachta stłoczyła się przed domem tak ciasno, że po
74 I,10 | pierwsze uderzenia wiatru przed burzą. Wahały się serca,
75 I,11 | w chwilę później stanął przed nim Jaremka, zarumieniony,
76 I,11 | jedno - a powiemy, że kto przed wiciami dobrowolnie stanie,
77 I,11 | pomawiają, pewnie nie będzie on przed Szwedami kapitulował. To
78 I,11 | swoje stacje, do których się przed głosami dzwonów kościelnych
79 I,12 | też jej spodziewać i coś przed innymi wiedzieć, bo się
80 I,12 | rycerze w podróż i jeszcze przed zachodem słońca stanęli
81 I,12 | wychodzić. Patrzcie! siła koni przed kuźniami i czeladź nie w
82 I,12 | ruch już panował, albowiem przed głównym korpusem musztrował
83 I,12 | oficer zaś przejeżdżając przed frontem mówił coś do żołnierzy.
84 I,12 | trzeba waćpanom wiedzieć, że przed dwoma dniami przyjechał
85 I,12 | wrażenie, albowiem siedział przed nimi Janusz Radziwiłł, książę
86 I,12 | się i jaka słuszna zabawa przed pochodem zdarzy, bo siła
87 I,12 | skrzydła do Kiejdan się przed wojną zjechało. Mości pułkowniku
88 I,12 | jedząc miał swoje senatorstwo przed sobą, gdy się go za sobą
89 I,12 | dziedziniec, by zajechać przed główny korpus zamkowy, dragoni
90 I,12 | dragoni zaś zatrzymali się przed bramą.~Wołodyjowski poznał
91 I,12 | prędko. Wypocznijcie teraz przed wyprawą. Pora na gorzałkę
92 I,13 | Wyspowiadałeś się przede mną jak przed ojcem, a jam ci nie tylko
93 I,13 | otrzymamy zdjęcie kondemnaty przed onym wdzięcznym trybunałem.~-
94 I,13 | On zaś istotnie stał już przed nią i przemówił:~- Na mękę
95 I,13 | stracił... Owóż stoi tu przed tobą taki desperat w osobie
96 I,13 | czuli się bliżsi siebie niż przed chwilą. Serca mieli lżejsze,
97 I,13 | hetman, że to ostatnia uczta przed straszną wojną, w której
98 I,13 | księcia. ~- Zawsze on taki przed każdą wojną, że z własną
99 I,13 | z pewnością.~- Toć i lew przed walką pomrukuje - odparł
100 I,13 | rozmawiał, a ja rad snu przed bitwą przez jaką godzinę
101 I,13 | Kto się Bogu polecił przed jedzeniem, temu się nic
102 I,13 | Komorowski wstał, rozwinął leżący przed sobą pargamin i począł czytać
103 I,13 | na wota was tu wezwano, a przed Bogiem ja biorę odpowiedzialność!~
104 I,14 | Rozszalała myśl stawiała mu przed oczy obraz kar i mąk dla
105 I,14 | Magnat spojrzał ze zdumieniem przed siebie.~Więc cóż są Radziwiłłowie?
106 I,14 | z całą zwycięską potęgą, przed którą niedawno jeszcze drżały
107 I,14 | ty będziesz odpowiadał.~- Przed miesiącem groziły mi sądy
108 I,14 | pęka, oczy boją się patrzyć przed siebie!~- Potem - mówił
109 I,14 | Kmicic rzucił się na kolana przed Radziwiłłem.~- Mości książę!
110 I,15 | musiałby odpowiadać...~- Przed kim? Przed królem szwedzkim?~-
111 I,15 | odpowiadać...~- Przed kim? Przed królem szwedzkim?~- A to
112 I,15 | jeszcze się wzmogły.~- Ganchof przed nich przyjechał... Mówi
113 I,16 | węgierską banderią w ręku przed Radziwiłłem, który przyjął
114 I,16 | którego przykład mieliśmy już~przed oczyma... Szczęściem, dzięki
115 I,16 | również burzę w obliczu. Przed jego żelazną wolą i despotyzmem
116 I,16 | Opamiętaj się, nieszczęsny, przed kim to mówisz?~- Wasza książęca
117 I,16 | potęgę szwedzką uderzyć niż przed nią teraz stanąć, bo ona
118 I,17 | niesforną, która rozproszy się przed grozą samego imienia hetmańskiego.~
119 I,17 | zatrzymał konwój i więźniów przed ogromnym wozem drabiniastym
120 I,17 | nie było świateł, jeno psy przed domami ujadały zapalczywie
121 I,17 | wytchnąć.~Jakoż zatrzymali wóz przed karczemką. Żołnierze pozłazili
122 I,17 | rzekł Oskierko. - Jakże to przed obliczem hetmańskim staniesz?
123 I,17 | jeszcze by mogli być w Birżach przed nami i drogę nam zastąpić.
124 I,17 | szlacheckie, pragnące schronić się przed wojną w posiadłościach kurlandzkich.
125 I,17 | dragonów we dwa szeregi przed wóz, a tamci rozciągnęli
126 I,17 | Inni poczęli się cofać przed wściekłością męża, ale żaden
127 I,17 | ratował, gdyśmy to z Halszką przed Tatarami uciekali, co?~Pan
128 I,17 | chłopstwa uciekającego w lasy przed spodziewanym najściem szwedzkim.~
129 I,18 | zaś parli ich zapamiętale przed sobą wzdłuż ulicy. Trup
130 I,18 | kapelusz szwedzki zapadał przed nim w ciżbę, jakoby nurka
131 I,18 | nikogo na długość szabli przed sobą, zwracał twarz i klingę
132 I,18 | na obszerniejszy wirydarz przed kościołem i dzwonnicą, a
133 I,18 | na rajtarach gasząc ich przed sobą jak świece.~Lecz już
134 I,18 | naprzód. Wkrótce zobaczył przed sobą czarniawą masę poruszającą
135 I,19 | szukając, gdzie by głowę przed zemstą i pogonią uchronić.
136 I,19 | do Birż odesłani, zeznali przed komendantem, iż to radziwiłłowska
137 I,19 | pan Wołodyjowski umykał przed hetmanem, a hetman go gonił
138 I,19 | wojsku Jeremiego owe pochody przed czambułami, podjazdy, niespodziane
139 I,19 | środku łuku. Miał wprawdzie przed sobą jedyną przeprawę, jaka
140 I,20 | wdzięcznie przyjęty, a drżał przed myślą, że szlachcic może
141 I,20 | który wjeżdżając pierwszy przed czambułem do wsi, rozgląda
142 I,20 | umykały z drogi bosymi nogami przed końmi; chłopi zaś widząc
143 I,20 | naprzód i minąwszy wieś ujrzał przed sobą dwór, stare gniazdo
144 I,20 | zamyślonym okiem na wznoszące się przed nim budowle. Nie była to
145 I,20 | wreszcie pan Andrzej wziął krok przed miecznikiem i po chwili
146 I,20 | mi rzekł: "Wytłumacz mnie przed Billewiczem, że sam do niego
147 I,20 | mam gości... Zechciej mnie przed księciem hetmanem wyekskuzować...~-
148 I,20 | daleka.~Miecznik stanął przed nią.~- Mamy jechać do Kiejdan! -
149 I,20 | jedną i drugą, wyciągając przed sobą w ciemnościach ręce;
150 I,20 | pewnie za tę duszę, która przed sąd boski idzie...~- Niech
151 I,20 | końskich po bruku, którym droga przed gankiem była wymoszczona.~-
152 I,20 | dumy patrzył na oficerów przed nim stojących.~- Wolnyś
153 I,21 | rzekł, gdy Kmicic stanął przed nim. - Mówił mi już miecznik
154 I,21 | Nie zmilczę, bom tam przed tymi ludźmi oczami za waszą
155 I,21 | wnet stanęła mu jako żywa przed oczyma lodowata twarz Oleńki
156 I,21 | słońca!... Wszystko drżało przed Chmielnickim, a on drżał
157 I,22 | po sali, zatrzymywał się przed znajomymi, nie szczędząc
158 I,22 | pił, ale patrzył w stół przed sobą z namarszczoną brwią,
159 I,22 | spoglądając niepewnym wzrokiem przed siebie. Niektórzy marszczyli
160 I,23 | rana i natychmiast został przed oblicze pańskie przypuszczony.~-
161 I,23 | podobać. Magnusa grafa wprost przed królem nie będziesz oskarżał,
162 I,24 | lepszych czasach, gdy się przed przyjazdem do Lubicza pod
163 I,24 | Wyobraźnia przesuwała mu przed oczyma nieznane kraje i
164 I,24 | się chciał w wodę rzucić.~Przed samymi drzwiami, przed którymi
165 I,24 | Przed samymi drzwiami, przed którymi warta już była zdjęta,
166 I,24 | panna Aleksandra.~I stała przed nim, jakoby ogłuszona wyjazdem,
167 I,25 | żonami i dziećmi, pędzące przed sobą trzody owiec, koni
168 I,25 | opuszczały go z wolna i jechał przed siebie, zanurzał się w bezbrzeżne
169 I,25 | chęć przygód. Widział je przed sobą i uśmiechał się do
170 I,25 | krótkie noclegi zatrzymując. Przed oczyma duszy stała mu ustawicznie
171 I,25 | wrócę.~Czasem przesuwała się przed nim postać hetmana, posępna,
172 I,25 | drogą. Dotychczas uginał się przed Radziwiłłem, teraz zaczynał
173 I,25 | Rzeczpospolita.~I bił czołem w duszy przed wielkością.~Trzeciego dnia
174 I,25 | prawie bez wyjątku do Prus przed podjazdami nieprzyjacielskimi,
175 I,25 | przywdziać, gdy oberżysta stanął przed nim.~- Nowinę przynoszę
176 I,25 | godzinę później był już przed domem starościńskim.~W całym
177 I,25 | najrozmaitszych ubiorach, stali przed domami lub przechadzali
178 I,25 | oficerowi trzymającemu straż przed domem, kto jest i z czym
179 I,25 | ostatniego popasu wyjechać. Przed drzwiami następnej komnaty
180 I,25 | w progu. Książę siedział przed lustrem ustawionym w rogu
181 I,25 | Dwóch pokojowych, klęcząc przed nim, dopinało mu sprzączki
182 I,25 | zniechęcenie.~Rzucił list przed lustro i rzekł:~- Nic nowego!
183 I,25 | izbie. Nagle zatrzymał się przed panem Andrzejem i rzekł:~-
184 I,25 | Książę Bogusław stanął przed zwierciadłem i począł się
185 I,25 | głowach noszą i miejsca przed nami biorą, choćby im słuszniej
186 I,25 | Żegnam waszą książęcą mość, przed odjazdem przyjdę się jeszcze
187 I,25 | muszkiety stojące w kozłach przed domami, do wozów zakładano
188 I,25 | kwadrans później stanęli przed kołowrotem starościńskiego
189 I,25 | Jakżebym to nie miał się przed drogą pokłonić! - rzekł
190 I,25 | wielkiej krwi, żeby to się przed Szwedami pokazać. Nie przesadzę,
191 I,25 | dziwo znajduje?~- A ot, przed kołowrotem ludzie go trzymają!
192 I,25 | wziął kapelusz i wyszli.~Przed kołowrotem ludzie Kmicicowi
193 I,25 | nim nie dogoni! Tatarzyn przed nim nie ujdzie!~- Grzeczny
194 I,25 | Tuman kurzu zasłonił ich przed oczyma dworzan i masztalerzy,
195 I,25 | którzy zebrawszy się gromadką przed kołowrotem, przyglądali
196 I,25 | starościński, a wcale stojących przed nim ludzi, krzyknął straszliwym
197 I,26 | Nic dalej! Dalej pojedziem przed siebie tam, gdzie mi się
198 I,26 | słupa. Sam Soroka rozmawiał przed kuźnią z kowalem Tatarem
199 II,1 | istotnie przechodzić, bo przed samym zachodem słońca Kmicic
200 II,1 | pomykając w głębiny boru przed jezdnymi.~Wieczór był chłodny,
201 II,1 | topiele nie odkryją się przed nimi, gdy po upływie pół
202 II,1 | spod szopy, a jednocześnie przed jezdnymi stanęła jakaś postać
203 II,1 | smole ugotujem.~- Jeden się przed wami nie obronię, ale będzie
204 II,1 | w słońcu, stanął kiedyś przed Oleńką i rzekł:~- Już ja
205 II,1 | chwyciwszy szablę wypadł przed sień.~- Co tam? - spytał
206 II,2 | przyjdzie nas sto koni!~- Przed wieczorem przyjdzie dwieście
207 II,2 | plamami, wówczas drżeli przed nim. Czcili też w obydwóch
208 II,2 | I musieliście uchodzić przed prawem. Kuso z wami, Kiemlicze,
209 II,2 | chwilami zatrzymywał się przed Kiemliczem i patrzył na
210 II,2 | Nagle Kmicic zatrzymał się przed nim.~- Mości Kiemlicz -
211 II,2 | znacznie. Otwierały się przed nim jakby całkiem jakieś
212 II,2 | lepiej im będzie wymykać się przed hetmanem niż kupą mu zajść
213 II,2 | na środku izby i patrzył przed siebie zdumiony.~- Jakże
214 II,3 | usiekliście go, potem zbiegliście przed sądami i służyliście u mnie;
215 II,4 | bawiącej tam szlachty, która przed Szwedami pod moc elektorską
216 II,4 | dla krótkiego odpoczynku przed samą granicą podlaską, bądź
217 II,4 | nie zaszło, Kmicic wyszedł przed karczmę popatrzeć, kto przyjeżdża,
218 II,4 | jadę.~- Wasza mość także przed Szwedami ucieka?~Nieznajomy
219 II,4 | ich mór wytłukł, i tego przed waszecią nie ukrywam, gdyż
220 II,4 | Kmicic - bo właśnie nie wiem, przed kim stoję.~Młody pan wziął
221 II,4 | która jak sen minęła. Gdy przed chwilą Józwa rzekł, iż należą
222 II,4 | Szedł śmiele, nie bacząc, że przed sądem bożym stanie. Taka
223 II,4 | go każą jeszcze przypiec przed śmiercią, żeby języka od
224 II,4 | zasługę w niebiesiech i przed ludźmi, jakoby psa wściekłego
225 II,4 | żołnierzy, którzy zostali przed sienią:~- Bywaj! bywaj!
226 II,4 | pościg w sieni, w pokrzywach przed sienią i w szopie. Rozległo
227 II,5 | właśnie.~Tu błysnął Rzędzian przed oczy słuchaczom kosztownym
228 II,6 | na to po części z obawy przed głodem, a po części dla
229 II,6 | szlachta wielkopolska, która przed kilku miesiącami miała pod
230 II,6 | wszyscy wiedzieli, kogo mają przed sobą.~- Nie lubię się chwalić -
231 II,6 | wybierać, bo regimentarz musi i przed obywatelstwem największą
232 II,6 | mości panowie, stojąc tu przed wami: Zalim się ze swymi
233 II,6 | zasługami nie krył? Zalim się przed wami chwalił? Zalim o tę
234 II,6 | pochwały, a chcący zarazem przed wojskiem swoją skromność
235 II,6 | i chorążymi na czele, a przed pułkami jeździł regimentarz,
236 II,6 | szlachta, która do Prus uciekła przed Szwedami z województwa mazowieckiego,
237 II,6 | papier, krzyki wszczęły się przed domem i tłumy żołnierzy
238 II,6 | tłumy żołnierzy zaczerniały przed oknami. Jedni krzyczeli: "
239 II,6 | czego i rejestrami mogę przed całą Rzeczpospolitą dowieść.
240 II,6 | także na czele pułkowników przed wały, przybrany we wszystkie
241 II,6 | Stał więc przez chwilę przed panem Sapiehą, nie wiedząc,
242 II,6 | posądził, że ze strachu przed nim buławę oddajecie...
243 II,7 | Chowańskiego rozstąpiły się przed owymi ludźmi nie czyniąc
244 II,7 | prawie ukazywała się ona przed firankami jego łoża i kiwała
245 II,7 | Podlasie, gdy mu na dzień przed wymarszem dano znać, że
246 II,8 | piórami na znak czci posadzkę przed Oleńką. Bardziej dworskiego
247 II,8 | domyśliła się natychmiast, kto przed nią stoi, więc chwyciwszy
248 II,8 | Bogusław przechylił głowę i przed Oleńką zabłysły oczy jego,
249 II,8 | nawet na dworze francuskim przed tamtejszymi księżniczkami
250 II,8 | nabroił siła... Ratowałem go przed prawem, bo żołnierz dobry.
251 II,8 | chcesz okazać, tedy pole przed tobą. Miasto wojnę domową
252 II,8 | Oleńka Billewiczówna. Klęcząc przed swym łóżkiem, splotła obie
253 II,9 | go kąsają, by własne winy przed Bogiem i ludźmi koloryzować!~-
254 II,9 | Przasnysza. Na kilkanaście stajań przed miastem ogarnął go patrol
255 II,9 | Andrzej rad był, widząc drogę przed sobą otwartą, bo to z góry
256 II,9 | ten świat nie patrzeć i przed zgryzotami uciec!~Lecz na
257 II,9 | zgładzili i z całym ich ciężarem przed sądem staną? Kmicic rzucał
258 II,9 | zbudził ludzi i ruszył z nimi przed siebie. Jechał ku Warszawie,
259 II,9 | jednak miał pan Andrzej przed sobą jeszcze dziwniejsze
260 II,10 | pozór, chociaż i wówczas przed kościołami stawały płotem
261 II,10 | czasem śpiewać pieśni bezecne przed kościołami, właśnie wówczas
262 II,10 | to przemknęło jak majak przed zdziwionymi oczyma pana
263 II,10 | znając nikogo, nie miał przed kim duszy otworzyć. Nawet
264 II,10 | częstował, a pan Andrzej widząc przed sobą personata i statystę,
265 II,10 | waszmość - rzekł pan starosta - przed końcem świata i przed sądem
266 II,10 | przed końcem świata i przed sądem ostatecznym przyjdzie
267 II,10 | niego nie patrzył, jeno przed siebie, i w końcu rzekł:~-
268 II,10 | Dziewczyna skłoniła się przed panem Andrzejem i wyszła,
269 II,11 | nowe twarze przewijały się przed nim w czasie podróży, ale
270 II,11 | że orbis terrarum musi przed takim aliansem uchylić głowy.~
271 II,11 | Idź, skłoń siwą głowę przed majestatem Karola... Idź,
272 II,11 | turbować.~Ostatni nocleg przed przybyciem do Częstochowy
273 II,11 | rajtarów, i zatrzymała się przed karczmą. Ów oficer, który
274 II,11 | popaść. Tymczasem pogawędzimy przed wieczerzą. Co tu słychać?
275 II,11 | nocami jechał, żeby uciec przed tymi wróżbami, żeby wreszcie
276 II,11 | Kmicic zerwał się i wyszedł przed zajazd.~Zaledwie pierwszy
277 II,11 | promienne, nie wiedząc, co mają przed oczyma.~Wtem od Kruszyny
278 II,12 | płomyki świec jarzących się przed ołtarzem. Barwne światła
279 II,12 | rozbratane, ręce złożone przed ustami, jak u aniołów na
280 II,12 | wyszła; czuł tylko, że ma przed sobą niezmierność, której
281 II,12 | poprawy przeszkadzać mi może. Przed ludźmi chcę się zwać Babiniczem,
282 II,12 | Waszmość pozwolisz..~- Chętnie przed nimi to powtórzę.~Ksiądz
283 II,12 | przyjdzie zrozumieć, że przed żadnym świętokradztwem się
284 II,12 | Kmicic stał jak oskarżony przed sądem. Z jednej strony,
285 II,12 | miedziany dzwonek stojący przed nim na stole i z tego dzwonka
286 II,12 | leżał pan Andrzej krzyżem przed zamkniętymi drzwiami kaplicy
287 II,12 | rozbudził Sorokę i kazał się przed spoczynkiem ćwiczyć, aż
288 II,13 | działa przysłane jeszcze przed oblężeniem Krakowa przez
289 II,13 | chwałę Najświętszej Panny przed ołtarzami Jej płonie. Lecz
290 II,13 | ojcowie ukazali się znów przed radą. Głowy ich były zwieszone
291 II,14 | a koło niego, nad nim i przed nim szła ufność i pogoda.~
292 II,14 | działa klasztorne miały przed sobą puste przestrzenie,
293 II,14 | zdobycia twierdzy ochronić ją przed drapieżnością zwycięzców.
294 II,14 | łańcuszkach, bursztyn i mirrę. Przed i za baldachimem postępowały
295 II,14 | postrachu przedefilowało przed oczyma jasnogórców. Następnie
296 II,14 | jeszcze działa, by uchronić je przed pociskami. Miller zdumiał;
297 II,14 | Szwedom. Tylko że jedni drżeli przed myślą świętokradztwa, drudzy
298 II,15 | Żołnierze poczęli patrzeć przed siebie z trwogą ponurą i
299 II,15 | wolno?" - A ona na to: "Przed tygodniem nic ci uczynić
300 II,15 | pomodlić! - rzekł.~I klęknąwszy przed wizerunkiem Matki Boskiej,
301 II,15 | Straże, jeśli jakie są, to przed szańcem, a nie z tamtej
302 II,15 | rzeź w owczarni, uchodzą przed zbliżającymi się odgłosami
303 II,15 | płachcie trupa, zatrzymało się przed jenerałem bez rozkazu.~Miller
304 II,15 | żył jeszcze i długie miał przed sobą dni mąk okropnych.
305 II,16 | Kazimierza, ale poseł przywiódł przeď oczy potęgę szwedzką, o
306 II,16 | zamków, otworzyły swe bramy przed zwycięzcą; jakże mogła się
307 II,16 | na środek izby i stanął przed Millerem.~- Wasza dostojność
308 II,16 | politycznie uczynił, a że on tam przed nikim słowa nie piśnie,
309 II,17 | wszedł do klasztoru i stanął przed obliczem księdza Kordeckiego
310 II,17 | Wszyscy odetchnęli, lecz wnet przed bramą zawarczał bęben i
311 II,17 | Ale tak myślę, że tam nikt przed wylotem armaty nie stoi,
312 II,17 | chceszli wyspowiadać się przed drogą?~- Jakżeby inaczej!
313 II,17 | trzydzieści kroków, zabielał przed nim ksiądz Kordecki. Domyślał
314 II,17 | przecie stoją na szańcu, nie przed szańcem, nie przed wylotami
315 II,17 | nie przed szańcem, nie przed wylotami własnych armat.
316 II,18 | Pomogło to wielce.~Tak macając przed sobą drogę, po upływie pół
317 II,18 | usłyszał lekki szmer wprost przed sobą.~"Ha! czuwają... Wycieczka
318 II,18 | Spodziewał się też nie zastać przed szańcem ludzi, bo właściwie
319 II,18 | Wnet pamięć przywiodła mu przed oczy Oleńkę. Miłość ozwała
320 II,18 | zadał to pytanie, gdy nagle przed nim rozległ się tupot miarowych
321 II,18 | kazał go natychmiast stawić przed sobą.~Sam zajął miejsce
322 II,18 | to każę je w pień wyciąć przed odejściem! - zakrzyknął
323 II,18 | Kuklinowski zaś siadł na koń przed kwaterą. Mając ze sobą trzech
324 II,18 | się smoły.~Stary stanął przed nim:~- Wasza miłość, pilno!
325 II,19 | Wtem tętent rozległ się przed kwaterą.~- Owóż i pan Zbrożek
326 II,19 | Pierwsze ogniwa leżały przed jego oczyma, lecz dalsze
327 II,19 | znałem. Teraz znów widzę przed sobą tę twarz, przypominam
328 II,19 | przeorze jedno krzesło próżne, przed nim stał talerz, na którym
329 II,19 | to nas pierwszy ostrzegł przed Wrzeszczowiczem!~- Z jego
330 II,19 | kościół, jakby go chciał ukryć przed wzrokiem najezdników, otulić
331 II,19 | najezdników, otulić i osłonić przed ognistymi pociskami.~Na
332 II,19 | usłyszeli parskanie konia.~Przed bramą stał chłop, cały zasypany
333 II,19 | jako zwyczajnie bywały przed wojną otwarte; jeno wszystkie
334 II,20 | myślą stary nie zdradził się przed swym pułkownikiem i jechali
335 II,20 | tylko lamentowali i jeden przed drugim narzekał: "Dość nam
336 II,20 | pogranicznych ziem Rzeczypospolitej przed uciskiem szwedzkim, drudzy
337 II,20 | i miłość, z jakowej się przed różnymi narodami nasz dziad
338 II,21 | wszedł do środka. Ksiądz przed ołtarzem odprawiał wotywę,
339 II,21 | jakąś postać leżącą krzyżem przed samymi stallami, na rozciągniętym
340 II,21 | blaski świec zapalonych przed ołtarzem, wraz ze światłem
341 II,21 | król podniesie, śniadać przed sumą pojedzie... Dziś niedziela...
342 II,21 | stanął w komnacie królewskiej przed dostojnym zebraniem. Król
343 II,21 | Kmicica, stojącego jakoby przed sądem, lecz on, śmiały z
344 II,21 | wiedzieliśmy, kogo mamy przed sobą. Żywie jeszcze nadzieja,
345 II,21 | chwili pan Tyzenhauz wrócił przed oblicze królewskie.~- Upieczon,
346 II,21 | i szlachtą... Tych mogę przed obliczem majestatu i waszych
347 II,21 | musieli, to nie z bojaźni przed owym szwedzkim nieprzyjacielem,
348 II,22 | wszystkiego: sławy, która się przed nim otwierała, służby królewskiej,
349 II,22 | spokojnie i nieraz zadrżałby przed jego ślubami.~A przecie
350 II,22 | wyruszeniu dragonów, stanął przed obliczem Jana Kazimierza,
351 II,22 | niesporo mówić, co robił przed oblężeniem Częstochowy?
352 II,23 | było można dojrzeć drogi przed sobą. Ale król był wesół
353 II,23 | króla z Głogowy pojawiła się przed koniem biała całkiem ptaszyna
354 II,23 | swoim czasie z Warszawy przed Szwedami ustępował.~Owa
355 II,23 | trzymał się zwykle naprzód przed orszakiem królewskim, rozpatrując
356 II,23 | ukrywania.~- Ja też nie staję przed sądem, a jeśli stanę kiedy,
357 II,23 | głowie.~Aż wreszcie zabielały przed jeźdźcami Karpaty. Śniegi
358 II,23 | jakoby bramy otworzyły się przed nim.~- Granica musi być
359 II,23 | ciemnych postaci zamajaczyło przed orszakiem.~- Stój! Stój! -
360 II,23 | Gębicki - nieprzyjaciel przed nami... Co nam czynić?~Wszyscy
361 II,23 | chwili on sam pojawił się przed Tyzenhauzem i nie poznawszy
362 II,23 | wielkiego wieziesz waszmość przed sobą?~To rzekłszy ukazał
363 II,23 | kształt zwieszający się przed Kmicicem na przodku kulbaki.~
364 II,23 | ów kształt, który trzymał przed sobą, aż jęk rozległ się
365 II,24 | gardzieli, o sto kroków przed nimi leżący, zaciemnił się
366 II,24 | kapitan dowodzący wysunął się przed pierwszą trójkę.~- A co
367 II,24 | cofnęły się, zmieszane, przed strasznym mężem, a gdy ostatnie
368 II,24 | usta.~Żołnierze przywlekli przed niego pana Andrzeja, który
369 II,25 | królewska mość ze Śląska przed sobą wysłał. Szwedzi znienacka
370 II,25 | roztaczały się wspaniale i wesoło przed jadącymi i sama natura zdawała
371 II,25 | Chwilami zakrywały ich przed oczyma skręty drogi lub
372 II,25 | i wielki, nie cofał się przed nikim i przed niczym; Janusz
373 II,25 | cofał się przed nikim i przed niczym; Janusz pragnął korony
374 II,25 | Lubowli, aby je uchronić przed drapieżnością szwedzką;
375 II,25 | do chana powrócił właśnie przed paroma dniami i sprawił,
376 II,26 | ręce wydać!~Kmicic, choć przed chwilą sam mówił, że podnieść
377 II,26 | Tymczasem Radziwiłł zawołał mnie przed siebie i jął przekonywać.
378 II,26 | wówczas tak wielkiego rycerza przed sądy ciągać... Przez ten
379 II,27 | wszystkich cnót leżało teraz przed królem w postaci aktu konfederacji
380 II,27 | książę wojewoda wileński przed Najwyższym Sędzią sprawę
381 II,28 | wojewoda wileński może już stoi przed sądem bożym, mówił jakoby
382 II,28 | nie mam prawa i wolę go przed sejm na sąd postawić, aby
383 II,28 | takowej i winy odkupić ani przed karą publiczną zasłonić
384 II,28 | Skarbów jasnogórskich przed poganami bronić! - dodał
385 II,28 | krzyczeć, jakby znajdował się przed zebraniem:~- Mości panowie!
386 II,29 | nawet i murów tykocińskich.~Przed kilkoma zaledwie miesiącami
387 II,29 | które przesuwały mu się przed oczyma, pozostawał przez
388 II,29 | świątyni, do której mógłby się przed nimi schronić. Szarpały
389 II,29 | w głowie, strach go brał przed tą matką, przed tą Rzeczpospolitą,
390 II,29 | go brał przed tą matką, przed tą Rzeczpospolitą, bo nie
391 II,29 | ofiarowania, bo już nie miał przed sobą przyszłości, chyba
392 II,29 | poddanie się nie ochroni ich przed mściwą ręką Litwinów. Książę
393 II,29 | księcia krajczego, które przed tygodniem sam otrzymał.~
394 II,29 | wrócił z murów, na które przed chwilą wychodził patrzeć,
395 II,29 | uczynicie, bo Najświętszej Panny przed skonem wzywał i jej konterfekt
396 II,29 | na szyję moją nastawał.~- Przed trybunałem on niebieskim! -
397 II,30 | powietrzem; bito czołem i przed karocami biskupów, którzy
398 II,30 | wyciągnęły się w długi szereg przed katedrą, trzymając muszkiety
399 II,30 | trzymając muszkiety przy nogach; przed nimi na kształt pasterzy
400 II,30 | między ołtarzem a stallami, przed klęcznikiem leżał rozpostarty
401 II,30 | zwyczaju krzyżem i korzył się przed majestatem bożym. Wreszcie
402 II,31 | powietrzem; bito czołem i przed karocami biskupów, którzy
403 II,31 | wyciągnęły się w długi szereg przed katedrą, trzymając muszkiety
404 II,31 | trzymając muszkiety przy nogach; przed nimi na kształt pasterzy
405 II,31 | między ołtarzem a stallami, przed klęcznikiem leżał rozpostarty
406 II,31 | zwyczaju krzyżem i korzył się przed majestatem bożym. Wreszcie
407 II,32 | Kazimierz kazał mu stanąć przed sobą i ścisnąwszy za głowę,
408 II,32 | wydać.~- I nas ostrzegł przed księciem wojewodą wileńskim! -
409 II,33 | konfederackie chorągwie przed księciem wojewodą ostrzegł -
410 II,33 | Chmielnickiego.~Kupcy stali przed swymi sklepami, okna domów
411 II,33 | przesuwała się jak gomon przed mieszkańcami Lwowa, cłapał
412 II,33 | Okrutnego stracha Szwedzi przed Tatarami mają i ponoć żołnierze
413 II,34 | sobie w duszy, że nie on przed patronem, ale patron przed
414 II,34 | przed patronem, ale patron przed nim pokłony będzie wybijał.~
415 II,34 | drugiego i wkrótce stanęła przed Soroką ogromna misa wędzonej
416 II,34 | nagle postrzegłszy, kogo ma przed sobą, wykrzykiwał:~- Słowo
417 II,35 | pierwszy pan Jan prochy przed nią zdmuchiwał, a przy tym
418 II,35 | jak Boga kocham! Jeszcze przed inkursją hultajską była
419 II,35 | Ordyńcy ci w proch się przed Babiniczem rozsypują. Wiesza
420 II,36 | kałuski niezupełnie kłamał przed siostrą, mówiąc o afektach
421 II,36 | synem, który bladł i drżał przed nią, a wprzód, nim się do
422 II,36 | temu ostatniemu stawić się przed sobą. Przyrzeczenie pana
423 II,36 | kawalerski, iż dziewczynę obroni przed wszelką przygodą, chybaby
424 II,37 | wierne serce rozdzierało się przed kilku miesiącami z bólu
425 II,37 | na tę twarz żołnierską, przed chwilą jeszcze tak szczerą
426 II,37 | zdrajca otruł, byle mi jeszcze przed skonaniem w ręce wpadł! -
427 II,37 | żołnierze, którzy by byli przed chwilą na szablach Kmicica
428 II,38 | wierne serce rozdzierało się przed kilku miesiącami z bólu
429 II,38 | na tę twarz żołnierską, przed chwilą jeszcze tak szczerą
430 II,38 | zdrajca otruł, byle mi jeszcze przed skonaniem w ręce wpadł! -
431 II,38 | żołnierze, którzy by byli przed chwilą na szablach Kmicica
432 II,39 | Będzie się tedy Bogusław przed Sapiehą wymykał, nigdzie
433 II,39 | przedsięwzięcie waży, ale gdy zaś przed się co weźmie, to dokona,
434 II,39 | znalazły nieprzyjaciela przed sobą. Hetman począł się
435 II,39 | widziano nie za wojskiem, ale przed wojskiem książęcym, idących
436 II,39 | zamiast iść za księciem, to on przed księcia się wysforował!~-
437 II,39 | wielką fatygą postępować przed się mogli, nie śpiąc, nie
438 II,39 | których Tatarzy w kupie przed hetmanem trzymali poczęli,
439 II,39 | trzymali poczęli, widząc przed sobą hetmana, jęczeć, płakać,
440 II,40 | olbrzymie. Wysforowawszy się przed Bogusława, zbił go z tropu,
441 II,40 | się przymusił. Dalej szedł przed nim dzień i noc. Podjazdy
442 II,40 | Kmicicowych rozlegało się przed nimi, z boków, z przodu,
443 II,40 | Radziwiłłów, po trochu ze strachu przed Kmicicem, bo opornych karał
444 II,40 | Reszta tak fatigati, że się przed bitwą pokładą. Powiem waści,
445 II,40 | trzydzieści mil was parła... przed którą uciekając straciliście
446 II,41 | figury.~Pan Andrzej stał przed nim w świetle świecznika.
447 II,41 | z nas nie wie, kiedy mu przed sądem Chrystusowym stanąć
448 II,41 | żeby jakowąś zasługę mieć przed Panem, a potrzebowałbymli
449 II,41 | nienawiści.~Kmicic stał zaś przed nim z włosem zjeżonym w
450 II,41 | obrony Soroki, mieliśmy ją przed księcia dostawić po ukaranie.~-
451 II,41 | głębokiego rozbudził go rejwach przed kwaterą i pukanie do drzwi.~-
452 II,42 | Akbah-Ułan stawił się zaraz przed Babiniczem i zdał mu relację
453 II,42 | rzadka, więcej patrzących przed się w pole, na którym jazda
454 II,42 | w dzień pożarem, ujrzeli przed sobą oddział olbrzymiej
455 III,1 | w pogodę i w niepogodę; przed nim zaś psuto mosty, niszczono
456 III,1 | wzbierał w sercu Karola, że przed kilkunastu miesiącami tak
457 III,1 | śmierć i życie, której końca przed sobą nie widział i odgadnąć
458 III,1 | ani ćwiczonych, umykał się przed nim, ale umykał jak wilk,
459 III,1 | zwrócić. Czasem też szedł przed Szwedami, czasem po bokach,
460 III,1 | że nieprzyjaciela mają przed sobą. Nużyli się śmiertelnie,
461 III,1 | zwycięstwem wojska przechodziły przed oczyma króla z krzykiem
462 III,1 | głównej siły. Gdyby tak szły przed trzema jeszcze dniami, szłyby
463 III,1 | nie tak ptaki kryją się przed orłem, jako kryli się przed
464 III,1 | przed orłem, jako kryli się przed nim najstarsi i najzasłużeńsi
465 III,3 | śmigownicy, poczęli się rozciągać przed fortecą. Niektóre czworoboki
466 III,3 | trębacze z doboszami wystąpili przed pułki i zagrzmiała bojowa
467 III,3 | tak z miejsca, jakby mu przed koniem piorun trzasł, i
468 III,3 | chorągwi tej jazdy, która przed bramą stała, poczęto huczeć
469 III,3 | huź!...~Sapieha stanął przed królem blady z zaciśniętymi
470 III,3 | starosta bowiem, jeszcze przed przyjściem nieprzyjaciela,
471 III,3 | nie przyznał się tylko przed nim do tego, że i sam środków
472 III,3 | pan mój - rzekł stanąwszy przed starostą jenerał - liczy
473 III,4 | własną osobą pojawiał się przed pułkami, tylekroć witały
474 III,4 | zwycięstwa, teraz pułki stały przed nim głuche i nieme. Za to
475 III,4 | ujrzało na czterysta kroków przed sobą jeźdźca na koniu.~Dzień
476 III,4 | Owóż jeździec zdzierał przed rowami rumaka, a ten przesadzał
477 III,4 | Środek Szwedów ustępował przed nią, natomiast boki nacierały
478 III,4 | potężniej ciąć uciekającego przed sobą rajtara, sam ginął
479 III,4 | konie bez jeźdźców biegły przed nim. Próżno niejeden Szwedzisko
480 III,4 | na kilkadziesiąt kroków przed innymi. Piechurowie przy
481 III,4 | rozproszył, już pan dzierżawca przed ścianą wspiął konia tak,
482 III,4 | zapraszając go za rzekę. Wreszcie przed ławę ludzi i koni wyjechał
483 III,4 | słońca, i zresztą jeździł przed pułkami, jakby przegląd
484 III,5 | podniebienie, bo mu je kula przed laty pod Buszą wyrwała.
485 III,5 | potrzebuję! Hajda teraz, bo droga przed nami okrutna!~Popędzili
486 III,5 | to sławnego rycerza mam przed sobą, który listy z oblężonego
487 III,5 | Słyszałem, jak sam Czarniecki przed całym wojskiem mówił: "Nie
488 III,5 | obierzemy!", nastała cisza; lecz przed magnatem tylko się niebo
489 III,6 | wytrzymać w kwaterze wyszedł przed sień i spostrzegłszy Wołodyjowskiego
490 III,6 | Tymczasem pacholę przyleciało przed sam szereg i zatrzymało
491 III,6 | mu policzki pałały i stał przed oficerami, trzymając jedną
492 III,6 | swoim źrebaku bez uzdy, przed pierwszym szeregiem. Źrebaka
493 III,6 | skrzydłu polskiemu, które przed chwilą właśnie okrążywszy
494 III,6 | drugi rajtar zaczernił mu przed oczyma, zwalił drugiego,
495 III,6 | utkwiła w krzyżach pędzącego przed nim rajtara, a ów zakołysał
496 III,6 | kształt rozjuszonego odyńca przed siebie.~Król byłby mu może
497 III,6 | pochylił na grzywę i rwał przed sobą przestrzeń, na kształt
498 III,6 | Póki żyw, tak nie uciekał przed nikim, jak przed tobą. Chwałą
499 III,6 | uciekał przed nikim, jak przed tobą. Chwałą niezmierną
500 III,6 | bojanowskiej drodze rajtarzy przed plebania bronili się jednak
1-500 | 501-680 |