Tom, Rozdzial

501 III,12|             ja, jakom katolik, jakom Zagłoba, jako szczęścia za życia,
502 III,12|            ryknę! - wołał rozczulony Zagłoba - nie wytrzymam! Oto pan
503 III,12|             Bóg dał! Bóg dał!...~Pan Zagłoba nie pomylił się o wiele,
504 III,12|        nieukontentowanie głównie pan Zagłoba, który miał szczególną do
505 III,13|           kontentować tym, co mu pan Zagłoba o Hasslingowych zeznaniach
506 III,13|              jazdą dowodzi - odrzekł Zagłoba.~- Ha! I myślą tu na odsiecz
507 III,13|        Hasslinga chcesz? - ozwał się Zagłoba.~- Niby to waćpan nie wiesz?~-
508 III,13|              i racja! - odpowiedział Zagłoba. - Ja też muszę się z nim
509 III,13|            na przywódcę dać! - rzekł Zagłoba.~- Ba! - odparł Kmicic. -
510 III,13|           stary złodzieju! - zawołał Zagłoba. - Wojowałeś dobrze, tego
511 III,13|          kondycję? tak! - zakrzyknął Zagłoba. - Dobrze!~Tu zaczął pięścią
512 III,13|             ja, jakom katolik, jakom Zagłoba, jako szczęścia za życia,
513 III,13|            ryknę! - wołał rozczulony Zagłoba - nie wytrzymam! Oto pan
514 III,13|             Bóg dał! Bóg dał!...~Pan Zagłoba nie pomylił się o wiele,
515 III,13|        nieukontentowanie głównie pan Zagłoba, który miał szczególną do
516 III,14|               pan Wołodyjowski i pan Zagłoba.~- Nie wiesz nawet, panie
517 III,14|          jutro - rzekł zbliżając się Zagłoba.~- Wiem, a jak się ma Ketling?~-
518 III,14|          obyczaj.~- Prawda - odrzekł Zagłoba - a Hiszpan to ci na każdy
519 III,14|             idź naprzód spać - rzekł Zagłoba.~- Prawda! prawda! Ledwie
520 III,14|      wieczorem przyszli go odwiedzić Zagłoba z Wołodyjowskim i zasiedli
521 III,14|            czerpać w cennym napitku. Zagłoba językiem mlaskał i pot z
522 III,14|             i pół jeszcze dziecinną. Zagłoba spoglądał na niego z pewnym
523 III,14|             człowiekowi żyć - odparł Zagłoba.~- Mnie też tu dobrze!~-
524 III,14|             przychodził? - ozwał się Zagłoba.~- Tak jest. Toż samo mówił
525 III,14|            waćpan spokój! - przerwał Zagłoba - pierw go dostań, potem
526 III,14|               zawołali ze zdumieniem Zagłoba, Kmicic i Wołodyjowski.~-
527 III,14|              innego! - ozwał się pan Zagłoba.~- I ja tak mniemam - rzekł
528 III,14|              podawali Wołodyjowski i Zagłoba, na koniec sam widząc, że
529 III,14|              takiego stało? - spytał Zagłoba.~- W czasie tykocińskiej
530 III,14|          Masz babo placek! - zawołał Zagłoba.~A pan Wołodyjowski począł
531 III,14|              prawdę powiada! - rzekł Zagłoba. - Sam przy niej nogami
532 III,14|            kartauny ryczą? - zawołał Zagłoba.~- No, jutro! jutro!~- Uf!
533 III,14|              Uf! gorąco! - rzekł pan Zagłoba. - Zły dzień do szturmu...
534 III,14|              Jest li tu jegomość pan Zagłoba? - spytał.~- Jestem!~- Z
535 III,15|              bitwy rozstrzygnął. Pan Zagłoba wziął w nim udział, mylił
536 III,15|             Chciał był wprawdzie pan Zagłoba iść z nią w odwodzie i kontentować
537 III,15|      szturmują z równą energią.~Wtem Zagłoba krzyknął głosem tak donośnym,
538 III,15|           zmieściła. Gdy weszła, pan Zagłoba sam nić siarkową zapalił,
539 III,15|            się ku górze. Skoczył pan Zagłoba na powrót ze swoimi ludźmi;
540 III,15|         szalał głównie na górze, pan Zagłoba zaś rzucił się ze swoim
541 III,15|            pałacu za zdobyczą.~A pan Zagłoba udał się aż na koniec sadu,
542 III,15|        diabły? - rzekł do siebie pan Zagłoba.~Nagle gniew go uchwycił,
543 III,15|            po prostu, a ponieważ pan Zagłoba zastąpił im ode drzwi, poczęły
544 III,15|              bardziej rzucał się pan Zagłoba, tym oni śmieli się więcej.
545 III,15|                krzyknął zdyszany pan Zagłoba - bodaj was zabito! To śmiejecie
546 III,15|              pod kościół! - krzyknął Zagłoba.~Sam zaś skoczył do pałacu
547 III,15|          Działa do okien! - krzyknął Zagłoba.~Działek większych i mniejszych
548 III,15|      nadzwyczajnym rozdrażnieniu pan Zagłoba, muszę czegoś znacznego
549 III,15|            dopomóż, amen!- dokończył Zagłoba.~Po czym odwrócił się do
550 III,15|                   Jak waści zowią?~- Zagłoba.~- Vivat Zagłoba! - ryczą
551 III,15|            zowią?~- Zagłoba.~- Vivat Zagłoba! - ryczą tysiące gardzieli.~
552 III,15|           gardzieli.~Lecz straszliwy Zagłoba ukazuje krzywcem zabrukanej
553 III,15|         Sapieże zakrzyknął:~- To pan Zagłoba!~Wołodyjowski odgadł. Jak
554 III,15|               Mości panowie! - mówił Zagłoba. - Oto te stare ręce pięćdziesiąt
555 III,15|             biada!~Tak to prawił pan Zagłoba, a tysiące słuchały go i
556 III,15|               ale powstrzymał go sam Zagłoba z obawy, że gdy za wcześnie
557 III,15|             podniósł burzę, lecz pan Zagłoba jak w wodę wpadł. Szukano
558 III,15|         rozgłoście tam, żeby się pan Zagłoba dłużej nie chował, bo już
559 III,21|           Wołodyjowski, Skrzetuski i Zagłoba.~- Znam ich - odrzekła ze
560 III,24|          znajomymi, mianowicie panem Zagłobą i Wołodyjowskim, którzy
561 III,24|         przeciw Bogusławowi, ale pan Zagłoba pocieszał ich dolewając
562 III,24|              Ha, szelma! - dodał pan Zagłoba. - Co dzień musiał koszulę
563 III,24|             na Wrangla, to powiada: "Zagłoba nas tu wsadził!" - i oba
564 III,24|            czego pewnego nie dowiem.~Zagłoba przyłożył palec do czoła.~-
565 III,24|             nic nie będzie! - odparł Zagłoba. - Młodziście, to tego nie
566 III,24|             w dodatku.~Tu ożywił się Zagłoba, wychylił szklankę, palnął
567 III,24|              koniec.~Rzekłszy to pan Zagłoba przymknął na chwilę oczy,
568 III,24|           rzekł uradowany z pochwały Zagłoba. - Kiedy tak, to wam jeszcze
569 III,24|           Słusznie zastrzegł się pan Zagłoba, bo pan Kmicic porwał go
570 III,24|              koniec uczynim! - dodał Zagłoba.~- Uczynim! uczynim! - zawołali
571 III,25|          znajomymi, mianowicie panem Zagłobą i Wołodyjowskim, którzy
572 III,25|         przeciw Bogusławowi, ale pan Zagłoba pocieszał ich dolewając
573 III,25|              Ha, szelma! - dodał pan Zagłoba. - Co dzień musiał koszulę
574 III,25|             na Wrangla, to powiada: "Zagłoba nas tu wsadził!" - i oba
575 III,25|            czego pewnego nie dowiem.~Zagłoba przyłożył palec do czoła.~-
576 III,25|             nic nie będzie! - odparł Zagłoba. - Młodziście, to tego nie
577 III,25|             w dodatku.~Tu ożywił się Zagłoba, wychylił szklankę, palnął
578 III,25|              koniec.~Rzekłszy to pan Zagłoba przymknął na chwilę oczy,
579 III,25|           rzekł uradowany z pochwały Zagłoba. - Kiedy tak, to wam jeszcze
580 III,25|           Słusznie zastrzegł się pan Zagłoba, bo pan Kmicic porwał go
581 III,25|              koniec uczynim! - dodał Zagłoba.~- Uczynim! uczynim! - zawołali
582 III,26|                Dla Boga! a gdzie pan Zagłoba?~- Przy panu Sapieże został,
583 III,26|            Michał. - Zgadliśmy też z Zagłobą, co się stało. Oto służyło
584 III,26|    przypłacił. Dziwny człek jest pan Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni
585 III,26|          jego termin się zbliża. Pan Zagłoba to samo po owym ataku husarii
586 III,32|        ostróg pan Wołodyjowski i pan Zagłoba. Tłumy rozstępowały się
587 III,32|       komżach pan Wołodyjowski i pan Zagłoba, i ofiara się rozpoczęła.~
588 III,32|          Panie Andrzeju! - wołał pan Zagłoba - ot, przywieźliśmy ci gościńca.
589 III,32|      Wodoktów! Wszyscy! - huknął pan Zagłoba.~- Do Wodoktów! do Wodoktów! -
590 III,32|   skarbniczku między Wołodyjowskim i Zagłobą i raz wraz któregoś brał
591 III,32|          dwie macki chrabąszcza.~Pan Zagłoba śpiewał z radości tak okrutnym
592 III,32|               pan Wołodyjowski i pan Zagłoba.~Skarbniczek zatrzymał się
593 III,32|             można było tuż dojechać. Zagłoba z Wołodyjowskim wyskoczyli
594 III,32|           Rozstąpcie się! - krzyknął Zagłoba.~- Rozstąpić się! - powtórzyli
595 III,32|           Vivant dwie pary! - huczał Zagłoba:~Ale głos jego ginął w burzy
596 III,32|             najwyższego stopnia, pan Zagłoba wzniósł jeszcze toast następujący:~-