Tom, Rozdzial

501 III,13|               wszystkich opuszczon, a teraz... a teraz... toć że tu
502 III,13|               opuszczon, a teraz... a teraz... toć że tu sto tysięcy
503 III,13|              tę Rzeczpospolitą... Ale teraz już bym się z żadną inną
504 III,13|              wczorajszej robocie, ale teraz widzę, że nie stracona!
505 III,13|             wskórać przeciw Bramie, a teraz niech jeno działa ciężkie
506 III,13|          Szwedzi ten nasyp uczynili a teraz przeciw nim służy. Przy
507 III,13|          piechoty pana Grodzickiego i teraz biją się tam na nowo.~-
508 III,14|            czegokolwiek?~- To pójdźmy teraz.~- Waćpan idź naprzód spać -
509 III,14|        dalszego opowiadania pokaże, a teraz trzeba od początku zacząć.
510 III,14|             potem będziesz wydziwiał, teraz zasię daj temu kawalerowi
511 III,14|       wszystkimi. Sakowicz na wyprawę teraz nie pojechał, taki rozkochany,
512 III,15|            ścianach Rzeczypospolitej, teraz zasię - mam świadków! -
513 III,15|           moje dziatki, co się z wami teraz dzieje!) i przychodzimy
514 III,15|              o moje dziatki, gdzie wy teraz!) hańbiciel duchowieństwa
515 III,15|             stary żołnierz, zląkł się teraz tak okropnie wyjącej tłuszczy,
516 III,15|               spytał król.~- Jeśli go teraz do Prus odeślem, to z pięćdziesiąt
517 III,16|           miłością pokochała, a który teraz był w oczach jej większym
518 III,16|            rzekłszy tylko na drogę:~- Teraz waszmość rozumiesz, dlaczegom
519 III,16|        zapomniał... przy tobie, pani.~Teraz ona z kolei zapłonęła jak
520 III,16|           Wyciągnęła doń rękę, on zaś teraz: przyklęknął; mimo iż mu
521 III,17|    Rzeczypospolitej. Co więcej, zaraz teraz miał zostawić posiłki na
522 III,17|                że gotowy grosz i mnie teraz na rękę. Gdy spokój nastanie,
523 III,17|              nieprzyjacielowi.~Więc i teraz porwał się ręką za lewy
524 III,17|                A ja nie usłucham, boś teraz właśnie Radziwiłł, a nie
525 III,17|           ręką machali pogwizdywał, a teraz czuję, jakoby mi kto ostrogi
526 III,17|              elektora się schronił, a teraz wędzoną rybą ze Żmudzią
527 III,18|          Taurogi za swoje uważał, ale teraz słuchaj. Czy wiesz waszmość,
528 III,18|            rozważył?~- Ja rozważyłem, teraz ty rozważ, dobrodzieju,
529 III,18|             prawy obywatel, pytam cię teraz: mamli prawo dla swej prywaty
530 III,18|              rzucił się w nie.~Oleńka teraz dopiero dostrzegła pannę
531 III,18|       zemdloną pannę Kulwiecównę.~- A teraz - rzekła panna - idź do
532 III,19|            powiadam ci, co za strach! Teraz jeszcze włosy wstają mi
533 III,19|      pieniądze w rekwizycję wziąść... Teraz wojna, to wolno! Zresztą,
534 III,19|               którym Tylża wydała się teraz bezpieczniejszą. Zostali
535 III,20|            miecznik - kto mu sprosta? Teraz wiesz kto? Panna Najświętsza!~
536 III,21|               Pola chodził. Dlatego i teraz mnie szanować kazał, bo
537 III,21|          uczyniłem, bo z tego, co jak teraz słyszę, po owej obronie
538 III,21|       bystrością odgadłaś, powtarzają teraz wszystkie usta z przerażeniem
539 III,22|             Bogusława jako wodza, tak teraz wszystkie usta brzmiały
540 III,22|              Nie rozłączaj się, pani, teraz z ciotką i panną Borzobohatą;
541 III,22|               minut czasu, mógłbym ci teraz parol dać, że mój kuzynek
542 III,22|                Przyjdzie do tego, ale teraz muszę jechać i przy tym
543 III,22|               zapisanych. Wiedzże, iż teraz nie czas o tym myśleć i
544 III,23|              przed jego pachołkiem. A teraz proszę!...~I palcem wskazała
545 III,23|             samo z siebie przyszło. A teraz zważałli by on na mój opór,
546 III,24|          srodze odpowiadać by musiał.~Teraz wszelako, po połączeniu
547 III,24|            jenerałów obmyślił? Siedzą teraz na chlebie i wodzie w Zamościu,
548 III,24|               nie rozumiecie, że jako teraz rzeczy stoją, nasz król,
549 III,25|          srodze odpowiadać by musiał.~Teraz wszelako, po połączeniu
550 III,25|            jenerałów obmyślił? Siedzą teraz na chlebie i wodzie w Zamościu,
551 III,25|               nie rozumiecie, że jako teraz rzeczy stoją, nasz król,
552 III,26|              skwierczą, a ot! użyliby teraz, ot, by się we krwi ubabrali,
553 III,26|               całej wojnie wiktoria i teraz będzie już koniec Rzeczypospolitej!"~
554 III,26|         Radomia się posunął, cofa się teraz na złamanie szyi ku Prusom
555 III,26|            ale już z dawna odesłał, a teraz idą, gdzie pan hetman polny
556 III,26|               tam był, to albo tu bym teraz nie był, albo Bogusław nie
557 III,27|               się pokaże...~- A zdrów teraz Bogusław? - pytał pan Wołodyjowski -
558 III,27|          trwogach i niepewności. Ot i teraz, gdy Rössel wspomniał o
559 III,27|             zaglądał w okopy, a które teraz pochód wszystkich wojsk
560 III,27|       nieprzyjaciela do brodu, wrócił teraz, aby uciekającym przeciąć
561 III,27|              a tak potężny wróg leżał teraz u jego nóg we krwi, żywy
562 III,27|            Raz cię już miałem w ręku, teraz mi pod nogami leżysz!~-
563 III,27|         umarłego zapłacą wam sowicie. Teraz opatrzyć go, wziąść na arkan
564 III,27|             Rzeszy Niemieckiej, szedł teraz z arkanem na szyi, pieszo,
565 III,27|               też głos jego znalazł i teraz posłuch. Wreszcie, może
566 III,27|           uspokoił, spytał go:~- A co teraz przedsięweźmiesz?~- Pójdę
567 III,27|            sierpem rzucił. Całe Prusy teraz stoją otworem, chyba gdzieniegdzie
568 III,28|          rozproszeni po wsiach stali; teraz więc ci, którzy ocaleli,
569 III,28|       niepewność losu i ciągła obawa, teraz czuła się bezpieczniejszą
570 III,28|                z całego serca!... Ale teraz nie mogę... O Boże miłosierny!
571 III,29|           obawę przed Babiniczem, ale teraz gotów był sam zginąć, byle
572 III,29|           którego wyszedł Sakowicz, a teraz sypią się z niego ludzie,
573 III,29|            zachodzili? W odwrocie oni teraz, ale ich dogonim!~- Bij!
574 III,30|               skarbami ich podzielić. Teraz przechodzili przed panem
575 III,30|              dawny wachmistrz Soroka, teraz do godności oficerskiej,
576 III,30|             Panny, ojczyzny, króla, i teraz czuje, że mu na duszy lżej,
577 III,30|           Prus Elektorskich?! A owo i teraz na Żmudzi prawie już nie
578 III,30|              przy Jurku Billewiczu, a teraz przez drugiego trupa doszedł
579 III,30|         zmazane jego winy! Możeli ona teraz mu nie przebaczyć albo ta
580 III,30|               wielkiego zdrajcy!~Lecz teraz zmieniło się wszystko! Teraz,
581 III,30|          teraz zmieniło się wszystko! Teraz, po tylu zwycięstwach, w
582 III,30|              za dwa tygodnie, ale nie teraz. Niech się dzieje, co chce!
583 III,30|         będzie, jak Ty rozporządzisz! Teraz już rozumiem, żeś mnie chciał
584 III,30|             płakała ojczyzna. Widzisz teraz, Panie, że to była ostatnia
585 III,31|         przecie i książę Bogusław już teraz królowi i Rzeczypospolitej
586 III,31|         trzymać. Ot, w czym ich wina! Teraz już nie ma zdrajców, bo
587 III,32|               z myśli i z serca, była teraz tuż pod jego bokiem. I czuł
588 III,32|             spodziewałeś! Do Wodoktów teraz, do Wodoktów, na zrękowiny
589 III,32|       okrutnej wojny poległo, musicie teraz nowych obywatelów, nowych