1-500 | 501-529
Tom, Rozdzial
1 I,1 | pogrążona jak w śnie; zapewne nad dolą własną rozmyślała,
2 I,1 | masz nic gorszego w świecie nad oczekiwanie!"~Wtem jakby
3 I,1 | ludzie, którym majętność nad wszystko milsza, inni za
4 I,1 | pachołkowie do bitwy, ale łotry nad łotrami ! Ci, co nie poginęli,
5 I,1 | śmierci to oni. Panie, świeć nad duszą mego dobrodzieja!
6 I,1 | zaścianków... wszyscyż to oni nad waćpanną sejmują? Zali i
7 I,1 | Nie będą oni sejmikowali nad waćpanem; ale jeśli im ojcem
8 I,1 | obrócisz, mnie, którym nikogo nad sobą znosić nie chciał.
9 I,2 | bo i ściana była niska. Nad obrazami długim, jednostajnym
10 I,2 | biednych exulów, bez dachu nad głową.~- Słusznie mówi! -
11 I,3 | Podswawoliliśmy pono przez te wieczory nad miarę, a zwłaszcza pierwszego,
12 I,3 | chwilę jak wryty od podziwu nad jej urodą, bo ją dotąd tylko
13 I,3 | barwę chabru, czarna brew nad nimi odbijała od białego
14 I,3 | kołpak Kmicica pochylił się nad kunim Oleńki. Sama teraz
15 I,4 | stado wron zawichrzyło się nad ich głowami. Zend począł
16 I,4 | nieszczęście wykraczesz! Kraczą nad nami te wrońska, jakby nad
17 I,4 | nad nami te wrońska, jakby nad padliną...~Ale inni śmieli
18 I,5 | osobiście nie spoczywało nad nimi, gdzie komendę brali
19 I,5 | jednak nie mogła zapanować nad radością, którą jej sprawiło
20 I,5 | swoją drogą! Bóg zostanie nad sierotą! ~- Ja się ciebie
21 I,5 | siedziała nieruchomie. Zawisła nad nimi niezgoda, rozjątrzenie
22 I,5 | wytoczył się już wysoko nad białe pola, gdy pan Andrzej
23 I,5 | Jedno morze ognia szalało nad olbrzymim zaściankiem Butrymów,
24 I,5 | bitwa! Boże, zmiłuj się nad nami!~Oleńka krzyknęła strasznie,
25 I,5 | Oleńka podniosła obie ręce nad głowę.~- Przeklinam go wraz
26 I,6 | odniosła wprawdzie zwycięstwo nad oddziałem Kmicica, ale ciężkie
27 I,6 | prawdziwie niezmierzony nad tym nieszczęśnikiem i niewygasła
28 I,6 | Wojna straszliwa zawisła nad krajem i zbliżała się krwawymi
29 I,6 | własnego, który chciał wynieść nad wszystkie inne w kraju,
30 I,6 | Pogodniejsze niebo jaśniało nad okolicą. Lepszy duch wstępował
31 I,7 | żeby się jaka dobra dusza nad nami użaliła.~- Ja bym się
32 I,7 | samo powiadają; żaden też nad tak zacnym narodem nie panuje,
33 I,7 | konno, a w części pieszo. Nad gromadą głów ludzkich połyskiwały
34 I,7 | wielką; widzi mi się, będzie nad trzysta ludzi. Żebyśmy byli
35 I,7 | wywleczona igła z nitki, furknęła nad głową pana Wołodyjowskiego
36 I,7 | poznali wszyscy mistrza nad mistrzami.~Ten zaś bawił
37 I,7 | chrześcijańskie miłosierdzie nad nieprzyjacielem... wracaj
38 I,8 | brał.~Okazała wprawdzie nad nim miłosierdzie niezwyczajne,
39 I,8 | niewieścia to rzecz litować się nad rannymi, choćby nieprzyjaciółmi.~
40 I,8 | trąby Gradywa wołają... Któż nad tobą będzie czuwał?... Moja
41 I,8 | odziedziczyć. Zdaj mnie opiekę nad sobą, dozwól pokosztować
42 I,8 | Wołodyjowski rozczulił się nad dolą Oleńki i począł głową
43 I,8 | panny w jasyr brał. Tyle nad nim procesów i terminów,
44 I,9 | woli do szabli wiszącej nad łożem sięgnął, ale ochłonąwszy,
45 I,9 | Zbarażu poległ... Panie świeć nad jego duszą!... człek tak
46 I,9 | niebieskiemu przewodzi i tyle już nad piekielnymi chorągwiami
47 I,9 | Skrzetuskiemu umiłowaną nad wszystko dziewkę, kniaziównę
48 I,10 | żołnierz i inżynier, wałeckich. Nad kaliskimi chłopy dzierżył
49 I,10 | zajętego sypaniem szańczyków nad rzeką.~- A gdzie to moi
50 I,10 | płacić. Każdy teraz jegomość nad stawem przy myciu albo nad
51 I,10 | nad stawem przy myciu albo nad wagą stoi, słusznie mniemając,
52 I,10 | Także to waść wysoko Szwedów nad swoich wynosisz?~- Nie wynoszę
53 I,10 | wynosisz?~- Nie wynoszę ja ich nad swoich, bo gdyby tu było
54 I,10 | hałaśliwy, pełen dysput, rozpraw nad rozporządzeniami wodzów
55 I,10 | dygnitarzy i zadawał zagadki, nad którymi szlachta tym bardziej
56 I,10 | obsypać szańcami, które by nad przeprawami panowały.~-
57 I,10 | Tu począł roztkliwiać się nad młodym wiekiem i niewinnością
58 I,10 | wielkie rokującym nadzieje. Nad ostgotlandzką pułkownikował
59 I,10 | gotowe.~Las włóczni sterczał nad masą głów, hełmów i kapeluszy,
60 I,10 | Wieleniem. Dygnitarze radzili nad odpowiedzią do białego dnia,
61 I,10 | wolno! Niech się tu nikt nad drugich nie wynosi.~I jak
62 I,10 | przypatrywała im się z rękoma nad oczami, bo blask czynił
63 I,10 | uczynić potrafi. Ulitujcie się nad ojczyzną nieszczęsną, jeśli
64 I,10 | ojczyzną nieszczęsną, jeśli nad sobą nie macie litości...~
65 I,10 | ścianie radnego domu, tuż nad drzwiami:~ ~"Mane-Tekel-Fares."~ ~
66 I,11 | płyn kosmatymi nóżkami.~Nad wielkim stawem, z trzcin
67 I,11 | ludzi, i zalegaliśmy pasy nad Notecią ab incursione hostili.
68 I,11 | prowincji. Niech Bóg zmiłuje się nad ojczyzną!...~- Dla Boga -
69 I,12 | regularnej chorągwi niż hetmanem nad całym pospolitym ruszeniem.~-
70 I,12 | Podbipięta - Panie, świeć nad jego duszą - miał się żenić?
71 I,12 | później siedzieli już w pięciu nad misą piwa grzanego, dobrze
72 I,12 | rozprawiano tłumnie, widocznie nad tymi samymi nowinami, które
73 I,12 | ręce w tył założywszy, nad żniwakami stać lub dziewki
74 I,13 | które żywicą śmierdzą. Inni nad morzem chodzą i co tylko
75 I,13 | sposoby. Nacudowali się nad nimi nasi chłopcy niemało,
76 I,13 | rosły humory wojenne. Tak nad brzegiem przepaści ostatni
77 I,13 | chwili chciałby się pastwić nad sobą, ale że był między
78 I,13 | gdzieś po lasach, bez dachu nad głową, opuszczony od wszystkich,
79 I,13 | łzy, które w samotności nad jego losem, tak okrutnym,
80 I,13 | w piersi jak w gołębiu, nad którym jastrząb zawisnął,
81 I,13 | głową, przybraną w pióra, nad małym rycerzem i opowiadała
82 I,13 | czas jeszcze!... Zmiłuj się nad sobą, zmiłuj się nad nami,
83 I,13 | się nad sobą, zmiłuj się nad nami, zmiłuj się nad Rzecząpospolitą!~-
84 I,13 | się nad nami, zmiłuj się nad Rzecząpospolitą!~- Nie czyń
85 I,13 | Nie czyń tego! Zmiłuj się nad nami!~Radziwiłł podniósł
86 I,13 | wiedzcie, że miecz wisi nad waszymi głowami!..~- Mości
87 I,13 | Stankiewicz - zmiłuj się nad sobą i nad nami!~Lecz dalsze
88 I,13 | zmiłuj się nad sobą i nad nami!~Lecz dalsze jego słowa
89 I,14 | dobrze, że wówczas i umowa, nad którą w skrytości tyle pracował,
90 I,14 | petyhorskie, las chorągwi płynie nad nimi, a na czele jedzie
91 I,15 | miłosierny! zmiłuj się nie nad nami, ale nad tą ojczyzną
92 I,15 | zmiłuj się nie nad nami, ale nad tą ojczyzną nieszczęsną!~
93 I,15 | cierpiał podwójnie, bo naprzód, nad nieszczęściem ojczyzny,
94 I,15 | ratunku? A przecie warto nad tym dowcip wysilić! Zali
95 I,15 | Nade mną - hetmańskie, a nad wami - gwałt!~- Za który
96 I,15 | wszystkim głowy postrącać. Nad oficyjerami ma prawo, temu
97 I,15 | Suche uderzenia kul o ścianę nad piwnicą słychać było doskonale
98 I,16 | Czynię cię regimentarzem nad tymi dwiema chorągwiami
99 I,16 | tymi dwiema chorągwiami i nad trzecią Wołodyjowskiego.
100 I,16 | natura brała górę. I stanął nad Radziwiłłem z twarzą podobną
101 I,16 | chorągwi Wołodyjowskiego, by nad nimi komendę objął, a w
102 I,17 | co to za oficer, któren nad konwojem ma komendę? Zaliby
103 I,17 | fantazję, gdy im śmierć nad szyją zawiśnie, albo polecają
104 I,17 | jakoby psu w gardło. Będą się nad nimi, żydowskie ich macie,
105 I,17 | pan Michał.~- Warto się nad tym naradzić, co nam czynić
106 I,17 | zaraz aresztować, a buńczuk nad sobą nosić, żeby Szwedów
107 I,18 | klnąc, lamentując.~Pożar nad wioską trząsł całą grzywą
108 I,18 | chwili ataku mieli dozór nad ludźmi, używał do woli w
109 I,18 | rajtara, wylatywał furkocząc nad szereg, a jednocześnie odzywał
110 I,18 | Lecz Jan Skrzetuski, który nad ogólnym przebiegiem bitwy
111 I,18 | przyniosą, a teraz spać! Nad strażami będzie miał mój
112 I,19 | kazał z Ukrainy wracać, aby nad Wisłą opór Szwedom dać.
113 I,19 | w kąt tłuc...~- A kto ma nad tymi chorągwiami regimentować?
114 I,19 | rozmyślając pracował gorliwie nad umocnieniem Kiejdan, które
115 I,19 | błyskawicowe zwroty, w których nad innymi oficerami celował.~
116 I,19 | nie pozostawało już więcej nad parę stai kwadratowych łąki
117 I,19 | Dwóch oficerów, którym czaty nad brzegiem były powierzone,
118 I,20 | wydawały się przy nich białe. Nad zrębem ścian piętrzył się
119 I,20 | białych gołębi kłębiły się nad dachem, to zrywając się
120 I,20 | którem znalazł przy oficerze nad konwojem komendę mającym.
121 I,20 | możem czekać, bo miecz wisi nad nami - odrzekł Wołodyjowski. -
122 I,21 | Namyślał się więc książę nad tym, czyby Podlasia całkiem
123 I,21 | trzeba? Im więcej myślał nad tym Kmicic, tym okrutniejszą
124 I,21 | nic więcej nie uczynili nad to, że za ich przyczyną
125 I,22 | schyliła się jeszcze mocniej nad stołem, ażeby wzruszenia
126 I,22 | brwią, jak gdyby rozmyślał nad czym lub toczył walkę wewnętrzną.
127 I,22 | szlachta poczęła rozprawiać nad wiadomościami i dyskutować.
128 I,23 | ale wyroki zapadną i będą nad tobą ciążyły aż do spokojniejszych
129 I,23 | książęca mość niepotrzebnie się nad tym rozwodzi! Jeśli pojadę,
130 I,23 | sam książę (to jest ja) nad tym wielce boleje. Gdyby
131 I,23 | Kmicicową - rzekł mu - i komendę nad całą jazdą. Kmicic wyjeżdża.~
132 I,24 | liczniejsze jeszcze swawole, nad nim ciążyły.~Po obiedzie
133 I,24 | słońce jesienne ukazało się nad Kiejdanami i zaszło za czerwone
134 I,25 | gdyby nieprzyjaciel stał tuż nad nimi. Uciekały ku Prusom
135 I,25 | siedzącego na tronie wyższym nad szczyty sosen. Korona na
136 I,25 | utrzymywane tutaj na wodzy, jak nad brzegami Wilii przez szwedzkie
137 I,25 | a w rzeczy nie uznające nad sobą niczyjej buławy - po
138 I,25 | zbójeckie, tak zwane "partie", nad którymi czasem i miejscowi
139 I,25 | nieco dalej, w Pilwiszkach nad Szeszupą, zastał już pan
140 I,25 | palcami bujną, równo uciętą nad czołem grzywkę jasnozłotej
141 I,25 | i silnie zbudowany, ale nad szerokimi jego ramionami
142 I,25 | usta miał niemal dziecinne, nad nimi mały wąsik, ledwie
143 I,25 | niepodobne do zdobycia; on nad Renem, na czele muszkieterów
144 I,25 | zamyśleniu włosy grzywki nad czołem, na koniec, gdy pan
145 I,25 | zajrzał, to by się panowania nad całą Rzecząpospolitą wyrzekł.
146 I,25 | byle nieznacznie, żeby nad dwóch o tym nie wiedziało.
147 I,25 | sobie spokój i zapanował nad sobą zupełnie.~- Wasza książęca
148 I,25 | leżał o półtora stai dalej nad drogą.~- Stój! - rzekł nagle
149 I,25 | znosili do nich łuby i sepety. Nad tymi czuwał człowiek cały
150 I,26 | dawno miecz mi ciągle wisiał nad głową, a dlatego niech jeno
151 II,1 | błękitnego nieba, widne nad głowami między gęstwiną,
152 II,1 | jego powrotu? Był to dziw nad dziwy i Soroka głowę tracił
153 II,1 | się stało. Kmicic słuchał nad podziw spokojnie, jeno oczy
154 II,1 | izbie i począł rozmyślać nad własnym położeniem, które
155 II,1 | zazdrości. Bogusław uszedł. Nad panem Andrzejem zawisła
156 II,1 | Radziwiłłów. I nie tylko nad nim, ale nad wszystkimi,
157 II,1 | I nie tylko nad nim, ale nad wszystkimi, których kochał,
158 II,1 | kochał, a krótko mówiąc nad Oleńką. Wiedział to Kmicic,
159 II,1 | więcej Kmicic rozmyślał nad swym położeniem, tym jaśniej
160 II,2 | Jest jastrząb przybity nad szopą.~- Dawaj skrzydło,
161 II,2 | Póki mi tchu, póty pomsty nad wami, że ani dnia, ani godziny
162 II,2 | że sam diabelskie auxilia nad boskie przekładasz: - Kmicic.~
163 II,2 | więcej: nie namyślał się nad tym. Wierzył tylko głęboko,
164 II,2 | najprędzej nadjechał i komendę nad wszystkimi objął. Życzliwy
165 II,2 | mówił - jakoś się na krzyżu nad łotrem ulitował, tak zlituj
166 II,3 | Kiemlicz niedługo się silił nad rozwiązaniem tego pytania,
167 II,3 | to onej chudoby i dachu nad głową ustąpić?~- Co uczynisz,
168 II,3 | Może też Bóg zmiłuje się nad nami i poratuje nas w utrapieniu!~
169 II,4 | zawiłe materie polityczne, nad którymi najbieglejsi statyści
170 II,4 | kiełbasą, byle dobrze podlany, nad wszystko przekładam.~To
171 II,4 | bystry z waszeci człowiek nad kondycję! - powtórzył nieznajomy. -
172 II,4 | którzy woleli swojego pana nad cudzego, i coraz ich więcej
173 II,4 | będziesz za mną nosił i nad czeladzią miał dozór.~Kmicic
174 II,4 | głownie i trzymając ją wysoko nad głową, poszedł wprost do
175 II,5 | mniej błotnisty od stawu, nad którym mieścina leżała.~
176 II,5 | przemyka, i próżno bym głowę nad tym łamał, bo to jakowaś
177 II,5 | przekleństwa, którego by nad jego głową nie miotano,
178 II,6 | przedsięwziąść coś ważniejszego nad rabunek dóbr radziwiłłowskich.
179 II,6 | szwedzkie wojny pamiętali. Nad wszystkimi zaś górował doświadczeniem
180 II,6 | dwukrotnie do zwycięstwa nad Gustawem Adolfem, jak potem
181 II,6 | słońcu, wszystkim na oczach, nad innych promienisty i jasny.~-
182 II,6 | A właśnie radzono teraz nad ważną sprawą. Wysłano wprawdzie
183 II,6 | przyjazdu pana Sapiehy rząd nad wszystkimi sprawował. Nie
184 II,6 | zależałoby pola.~- Myślę ja nad tym i właśnie ku Wołkowyskowi
185 II,6 | wreszcie ryknął z żałości nad losem królewskim, a pan
186 II,6 | widzicie, jakom regimentarz nad tym zacnym wojskiem, tak
187 II,6 | dzień poczęto sypać wały nad białostockimi stawami. Pan
188 II,6 | z prośbą o miłosierdzie nad miastem, na co uzyskali
189 II,6 | Wąsy miał już siwe, równo nad górną wargą przystrzyżone,
190 II,6 | obliczu pana wojewody Minerwa nad Marsem przemaga. Ale obok
191 II,6 | na Podlasie.~- Dziw mi to nad dziwy! - zawołał pan Zagłoba -
192 II,6 | tacy ludzie, którzy nic nad siebie nie widzą, nikomu
193 II,7 | zemstę na współkę z nią nad Kmicicem obmyślę.~Janusz
194 II,7 | ręce pod głowę i począł nad sposobami rozmyślać.~
195 II,8 | były panny, co prawda, i nad imaginację urodziwe, ale
196 II,8 | nowinie, drudzy zdumieli się nad zuchwalstwem tej panny,
197 II,8 | zachodem zemścić się okrutnie nad wrogiem i uczynić wyłom
198 II,8 | jeśli masz miłosierdzie nad ojczyzną, jeśli sumienie
199 II,8 | mu sześć tysięcy szabel nad karkiem zawisło.~- Wszelako... -
200 II,8 | zamkniętymi oczyma:~- Zmiłuj się nad nami... Zmiłuj się nad nami!~
201 II,8 | się nad nami... Zmiłuj się nad nami!~Pierwszy raz od czasu
202 II,9 | Przasnysza doszedł, czynił krąg nad granicą pruską na Wąsosz,
203 II,9 | pomocy spodziewać. Kraj nad granicą był już po większej
204 II,9 | pana Andrzeja, że nie masz nad nich strzelców w całej Rzeczypospolitej.
205 II,9 | inaczej. Z mieczami nam nad karkiem stoją. Ale ty powiadaj
206 II,9 | samym Poznaniu zabito, a nad ludem prostym znęcano się
207 II,9 | wodzą Izraela miały się udać nad granicę pruską, aby nastraszyć
208 II,10 | Radziejowski. Nie mniej nad dwa tysiące żołnierza stało
209 II,10 | Kraj zapłonął pożarami; nad miastami ciążyła zbrojna
210 II,10 | że źli wezmą wtedy górę nad sprawiedliwymi, szatani
211 II,10 | grzesznym!... Źli biorą górę nad sprawiedliwymi, bo Szwed
212 II,10 | Ja mam lat siedmdziesiąt, nad brzegiem Styksu stoję, przewoźnika
213 II,10 | wyniosły, trzykrotny zwycięzca nad Erykiem, Duńczykiem i Septentrionem.
214 II,11 | opuściwszy lasy unosiły się nad wsiami i miastami Rzeczypospolitej.~
215 II,11 | nie jest Szwedem; boleć nad tym musi.~- Ja nie jestem
216 II,11 | waszmości, że pan nasz boleje nad tą prześwietną Rzeczpospolitą,
217 II,11 | prześwietną Rzeczpospolitą, nad losem wspaniałego jej monarchy
218 II,11 | rzekłbyś, że ktoś zawiesił nad ziemią olbrzymią gwiazdę
219 II,12 | ciasno. Chorągwie wiały nad nią na kształt tęczy. Chwilami
220 II,12 | wspomóż, pociesz, zmiłuj się nad nami!~I długo brzmiały te
221 II,12 | każdym razie ważne to wieści, nad którymi naradzić się wypadnie.
222 II,12 | Pomyślcie waszmościowie i nad tym - dodał ksiądz przeor -
223 II,12 | Kmicic coraz więcej brał górę nad pobożnym i skruszonym Babiniczem.
224 II,12 | sobie obecni, a on stał nad klejnotami z podniesioną
225 II,13 | jak czynią konający, i nad spodziewanie własne rozgrzeszenie
226 II,13 | Anielskiej, było to szczęście nad jego zasługę.~Gdzież się
227 II,13 | chmury nagle przerwały się nad jego głową i jasny blask
228 II,14 | szedł dalej, a koło niego, nad nim i przed nim szła ufność
229 II,14 | jeśli nie na klęczkach, to nad listami, które na wszystkie
230 II,14 | prosząc o miłosierdzie nad świętym miejscem; i do Jana
231 II,14 | szwedzki liczył, że nie potrwa nad parę dni i że drogą układów
232 II,14 | tworzył długi prostokąt, nad którym wznosił się w górze
233 II,14 | Morze dymu rozciągnęło się nad klasztorem i kościołem.~
234 II,14 | zniszczenie. Kule przelatywały nad nim i obok - on nie spojrzał
235 II,15 | Szwedzi pracowali usilnie nad wzniesieniem potężniejszych
236 II,15 | rzekłbyś: niebo otworzyło się nad nim i ulewa piorunów nań
237 II,15 | Niektóre dolatywały, szybując nad kościołem i klasztorem,
238 II,15 | Chwilami całe powietrze nad klasztorem stawało się jasne,
239 II,15 | trzech oficerów schylonych nad planami. Jeden z nich, siedzący
240 II,15 | siedzący w pośrodku, ślęczał nad nimi tak pilnie, że aż długie
241 II,15 | pogodny, jeno mgły wisiały nad ziemią, ale niebo było czyste
242 II,15 | wieżą unosił się nie tylko nad skałę, ale i nad mgłę, wysoko,
243 II,15 | nie tylko nad skałę, ale i nad mgłę, wysoko, wysoko, zupełnie
244 II,16 | sama szczerość i boleść nad losami ojczyzny. Rękę często
245 II,16 | uczty i spokojne uciechy nad kłopotliwą koronę, abdykował
246 II,16 | jeszcze jak koniec masztu nad falami. Czyli więc mogli
247 II,16 | kraj ocalić - zmiłujże się nad tymi, którzy zdrój łaski
248 II,16 | szkody dla sił i zdrowia.~Nad strażami postanowiono Dobrosza
249 II,16 | jak straszna zaciężyła nad nim odpowiedzialność; wiedział,
250 II,16 | niepewność zaciężyła więc nad klasztorem i zmroziła zapał
251 II,16 | Wolfa, stało tuż w pobliżu, nad granicą i ufając traktatom,
252 II,16 | prośbami, aby miał litość nad ich dziećmi, nad świętym
253 II,16 | litość nad ich dziećmi, nad świętym miejscem, nad obrazem
254 II,16 | dziećmi, nad świętym miejscem, nad obrazem i nad zgromadzeniem
255 II,16 | miejscem, nad obrazem i nad zgromadzeniem zakonnym.
256 II,17 | dojrzysz.~Starszyzna obradowała nad wycieczką, którą pan Czarniecki
257 II,17 | południa stanęły szańce, nad którymi kilka tysięcy ludzi
258 II,17 | kościele, górowały nawet nad głosem armat.~Około południa
259 II,17 | To bohater, to rycerz nad rycerze, jak mi Bóg miły! -
260 II,17 | znów zaczął przelatywać nad oblężonymi. Byli tacy między
261 II,18 | wytężając wzrok, ujrzał nad sobą czarną linię oznaczającą
262 II,18 | paszcze wysunięte nieco nad rowem. Posuwając się z wolna
263 II,18 | która wznosiła się wysoko nad jego głową.~Na szczęście,
264 II,18 | krzemień.~Lecz w tej chwili nad głową jego rozległo się
265 II,18 | natychmiast poszukiwania. Jakoż nad ranem szukający żołnierze
266 II,18 | zawisnął poziomo kilka łokci nad klepiskiem. Wówczas Kuklinowski
267 II,18 | Kuklinowskiego i zemsty nad nim dokonał, napełniała
268 II,19 | Mości panowie! Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym klęska
269 II,19 | Mamy-li obradować jedynie nad zdobyciem fortecy czy też
270 II,19 | zdobyciem fortecy czy też i nad tym, czy nie lepiej ustąpić?~
271 II,19 | że górnicy, którzy teraz nad założeniem miny pracują,
272 II,19 | pragnienie krwi, zemsty nad kimkolwiek, więc zwróciwszy
273 II,19 | jakby na nici pajęczej, nad głowami Szwedów i Polaków.
274 II,19 | wrócą...~.Niebo otworzy się nad nimi i tam wejdą w wesele,
275 II,19 | jako arka Noego unosił się nad potopem klęsk i niedoli,
276 II,19 | się różnobarwnym wieńcem nad głową księdza, furkając
277 II,19 | żałośnie głowami, wzdychając nad własną dolą, albo bili się
278 II,19 | odparł Weyhard - i więcej nad to: mój honor żołnierski!~-
279 II,20 | Chwała Bogu! Zacni tryumfują nad zdrajcami!... Chwała Bogu!
280 II,20 | zatriumfował z początku nad swymi własnymi wojskami
281 II,20 | swymi własnymi wojskami i nad szlachtą, która szwedzkiego
282 II,20 | pomsty strasznego magnata nad Oleńką, a chociaż zdawało
283 II,20 | ręka jego przestała ciężyć nad nieprzyjacioły.~- Chwała
284 II,20 | Burza straszliwa zawisła nad głowami skandynawskich najezdników;
285 II,20 | wiara Jego święta pierwsza nad wszystko dobro, przeciwko
286 II,20 | wojsko uczyniwszy, wodza nad nim wiadomego obrawszy,
287 II,21 | wychodzi, zdumiewałbym się nad bystrością tych słów, najbieglejszego
288 II,22 | król wierniejszego sługi nad Kmicica znaleźć.~Zgrzytał
289 II,22 | senatorów miano obradować nad powrotem króla do kraju.
290 II,22 | króla do kraju. Jakoż było nad czym obradować: oto pan
291 II,22 | uchwycić nie zechce, aby nad wszystkimi górować, i nie
292 II,22 | w Wieluniu, w Krakowie, nad granicą także znaczne siły
293 II,22 | jeżeli zaś zechce wiernością nad wszystkimi górować, to czyli
294 II,22 | wyruszy.~Obradowano także i nad dniem powrotu, ale wojewoda
295 II,22 | jeden słaby nieprzyjaciel, nad którym przodkowie nasi tyle
296 II,22 | prosty żołnierz walczył, nad stan swój królewski trudy
297 II,22 | która od dawna i usilnie nad wprowadzeniem ładu do Rzeczypospolitej
298 II,22 | mnie pan miłościwy komendę nad nimi powierza, to go przeprowadzę
299 II,22 | rzekł - zrzekam się komendy nad dragonami. Niech ich kto
300 II,22 | nieskładne.~Król zaś rzekł:~- Nad tego kawalera, który kolubrynę
301 II,22 | Ty pilnuj, aby nie było nad czterdzieści koni, bo tak
302 II,23 | w górę, chwilami zniżać nad samą głową monarszą, kwiląc
303 II,23 | ale czarny, kręcił się nad królem, gdy w swoim czasie
304 II,24 | że aż kopyta jego zwisły nad głowami rajtarskich rumaków,
305 II,24 | usiłują jak najdłużej głowy nad powierzchnią roztoczy morskiej
306 II,24 | białe gunie, unoszące się nad ramionami, nadawały im pozór
307 II,24 | Opatrzność, która czuwa nad majestatem.~Następnie zwrócił
308 II,25 | królowi, a z nim i Kościołowi, nad heretykami przyniesie. Biskupi
309 II,25 | mówił. - Wilczkowski, który nad husarskim pułkiem waszej
310 II,25 | proporczyków chwiał się nad nimi; przodem jechał porucznik
311 II,25 | zwyczajny, zdumiewał się głośno nad tym, co widział, i słyszano
312 II,25 | iście diamentowe blaski; nad oprawą pracowali mistrze
313 II,26 | z łoża, chwycił wiszący nad nim krucyfiks i z wypiekami
314 II,27 | dala będąc, niemało się nad jej zawiązaniem przez posły
315 II,27 | królewskiej mości, obaj zaś radzą nad przyszłą wojną i z panem
316 II,27 | chłopstwo którego, to tak nad nim wydziwia, że lepiej
317 II,27 | boski, widzę, rozpoczął się nad tymi, którzy tę ojczyznę
318 II,28 | zdrajca niewart, ale że nad gardłem jego nie mam prawa
319 II,28 | katolik, kto Polak, kto nad Najświętszą Panną ma kompasję,
320 II,29 | ze wszystkich stron, gdy nad jej losem nieszczęsnym,
321 II,29 | jej losem nieszczęsnym, nad jej bólami i krwią przelaną
322 II,30 | dniestrowych, którzy siedzieli nad roztoczystym Bohem, których
323 II,30 | roztoczystym Bohem, których nad Siniuchą nie starła z łona
324 II,30 | kościół nabity głowami, a nad głowami tęcza chorągwi jako
325 II,30 | Twego otrzymam wiktorię nad Szwedem, będę się starał,
326 II,30 | różnymi plagami trapiącą nad wszystkich ponoszę, obowiązuję
327 II,31 | dniestrowych, którzy siedzieli nad roztoczystym Bohem, których
328 II,31 | roztoczystym Bohem, których nad Siniuchą nie starła z łona
329 II,31 | kościół nabity głowami, a nad głowami tęcza chorągwi jako
330 II,31 | Twego otrzymam wiktorię nad Szwedem, będę się starał,
331 II,31 | różnymi plagami trapiącą nad wszystkich ponoszę, obowiązuję
332 II,32 | ją oddaję.~- Nie ma też nad niego godniejszego - odrzekł
333 II,33 | jakikolwiek sposób zemstę nad nim wywrzeć.~- I nam ten
334 II,33 | niejedno wnet wyrozumiem, nad czym kto inny rok by na
335 II,33 | nóg paść, aby mi komendę nad tymi ludźmi powierzył! ~
336 II,34 | Akbah-Ułana od rabunku i zbytków nad mieszkańcami powstrzymywał.
337 II,34 | zapewne Akbah-Ułan nie mieć nad sobą takiego patrona, lecz
338 II,34 | Pozwól, miłościwy ojcze, abym nad tymi ordyńcami komendę mógł
339 II,34 | Taurogi, widzi mi się, coś nad samą granicą pruską, od
340 II,34 | królewskiej mości nie negując.~- Nad Tatarami chan, nie król
341 II,34 | kozi synu! Wolałbyś nikogo nad sobą nie mieć, by palić,
342 II,34 | dawne przewagi Kmicica nad Chowańskim rozpowiadał,
343 II,35 | księżnej Gryzeldy.~- Dziw nad dziwy, nie dałbym jej nad
344 II,35 | nad dziwy, nie dałbym jej nad szesnaście, niechby ośmnaście,
345 II,35 | lata zostanie bez dachu nad głową.~Księżna przestała
346 II,35 | szlachecki, a ja się tam nad szlachtę nie wynoszę. Chcesz
347 II,36 | to dla mnie, iż dalszej nad nią opieki nie odmówi.~Tu
348 II,36 | Kmicica, lecz nie miał czasu nad nimi rozmyślać, bo wkrótce
349 II,36 | obdarzył młodego rycerza nad podziw pięknym bachmacikiem,
350 II,36 | byczego surowca, lecz nie nad miarę, ażeby wrócić mogli
351 II,37 | owych dwóch województwach nad utworzeniem znacznego i
352 II,37 | szwedzkiego liczniejsze.~Kraj, nad którego słabością zdumiewała
353 II,37 | i na przyszłe zwycięstwo nad Bogusławem.~Pan Andrzej
354 II,38 | owych dwóch województwach nad utworzeniem znacznego i
355 II,38 | szwedzkiego liczniejsze.~Kraj, nad którego słabością zdumiewała
356 II,38 | i na przyszłe zwycięstwo nad Bogusławem.~Pan Andrzej
357 II,39 | Bogusławowi, jeżeli więcej nad kilkaset koni nie liczył.~
358 II,40 | podziwem w Niderlandach, nad Renem i we Francji, bity
359 II,40 | miary; hetman zaś wyższy był nad miarę pana Sakowicza.~-
360 II,41 | zajmowały sam Janów, panowały nad gościńcem z Sokółki, którego
361 II,41 | zimną krwią i panowaniem nad sobą zdoła uwolnić Sorokę;
362 II,41 | jego śmierć i moja... Niech nad sobą samym ma miłosierdzie,
363 II,42 | szeroko, bo wiosna była nad podziw w wody obfita. Kmicic
364 II,42 | szeroko, jak starczyło Janowa. Nad pożogą wylatywały ku czerwonemu
365 II,42 | Sapiehy.~Hetman sam siedział nad jego łożem. O południu otworzył
366 III,1 | książę biponcki, komendę nad wojskiem mający, Robert
367 III,1 | molestissimus - wisiał ciągle nad nimi, jako chmura gradowa
368 III,1 | jako chmura gradowa wisi nad łanem zboża. Na koniec dopadli
369 III,1 | wisieć na kształt chmury nad nimi. Czarniecki, rozproszony,
370 III,1 | klęsce znów wojsko zebrać i nad karkiem nam stanąć, nie
371 III,3 | Wołodyjowski poszedł na podjazd i nad ranem sprowadził kilkunastu
372 III,3 | pomni dawniejszych swych nad Chmielnickim tryumfów. Przy
373 III,3 | Niebo błękitne zaświeciło nad głowami, widnokrąg wyjaśnił
374 III,3 | szwedzkiej jasności do wiktorii nad Janem Kazimierzem dopomóc,
375 III,3 | Audiencja przeciągnęła się nad miarę, na koniec stała się
376 III,3 | niechże palą! My mamy dach nad głową, ale im rychło za
377 III,4 | muszkietu, czasem, gdy atakował, nad samym karkiem.~Nieprzyjaciel
378 III,4 | nawet nie zatrzymywał się nad nim, jeno wsunąwszy mu sztych
379 III,4 | Tatarów, lecz małym, a zarazem nad ludzką wiarę zręcznym będąc,
380 III,4 | ręce polskie nie przestały nad nią pracować.~Na koniec
381 III,4 | leciał z szablą wzniesioną nad głową i ogniem w źrenicach
382 III,4 | przednie zawisły przez chwilę nad głowami rajtarów -i wpadł
383 III,5 | rozmowy, bo się głęboko nad słowami Zagłoby zamyślił.
384 III,5 | znacznej wiktorii, jaką nam Bóg nad Kannebergiem odnieść pozwolił.~-
385 III,5 | królewskich resztę rajtarów tuż nad rzeką wycięto, jak wozy
386 III,5 | własną pychę, własną ambicję nad wszystko ceniąc, ojczyzny
387 III,5 | słyszę, że chce mnie komendę nad nim zdawać, aby nauczyć
388 III,5 | powinien... Co do komendy nad wojskiem... pan Czarniecki
389 III,5 | prosząc, aby nam wiktorię nad nieprzyjacielem spuścić
390 III,5 | tylekroć bywał i mowny nad zwykłą miarę, i mądrych
391 III,6 | czas, zresztą krótki; górę nad pychą i miłością własną,
392 III,6 | Lejbgwardziści otoczyli dom, by nad bezpieczeństwem królewskim
393 III,6 | A siła ich?~- Nie będzie nad dwieście koni.~Szandarowskiemu
394 III,6 | ze złotym lwem powiewał nad ich głowami.~Dalej, naokół
395 III,6 | król w kupie nie większej nad dwunastu rajtarów, za nimi
396 III,6 | koń wspinał się jak delfin nad morską falę i po chwili
397 III,6 | sztandar pływał jeszcze nad kołem szwedzkim, lecz kolisko
398 III,7 | hałasowały dniem i nocą nad Szwedami. Żywności było
399 III,7 | rozumiał, że zguba wisi nad najezdnikami nieuchronna,
400 III,7 | i żołnierze przychodząc nad brzeg Wisły spoglądali z
401 III,7 | Czarnieckiego.~Następnie szli nad San, tam znów wojska pana
402 III,7 | Czarniecki, zostawiwszy komendę nad wojskiem panu Lubomirskiemu
403 III,7 | pogoda była cudna i słońce nad podziw dogrzewało, chłód
404 III,7 | kompanionowie! Panie, świeć nad ich duszą! dawno już popróchnieli
405 III,7 | jakom żyw, widziałem czółna nad brzegiem. Można by pojechać
406 III,7 | martwe cielę ogonem, dziw nad dziwy! - rzekł z gniewem
407 III,7 | namiotami i wszyscy dążyli nad rzekę; po drugiej bowiem
408 III,7 | porozstawianych licznie nad brzegiem.~Lecz straże nic
409 III,7 | fali, lecz że mgła wisiała nad wodą, więc nie mógł nic
410 III,7 | milczenie. Zagłoba chodził nad brzegiem rzeki jako kura,
411 III,8 | podobnym; głęboka zmarszczka nad nosem, nie schodząca nawet
412 III,8 | panem. Z miłosierdzia jeno nad wami nie karałem dotąd,
413 III,9 | Szwedzi mścili się straszliwie nad krajem, próżno ucinali ręce
414 III,9 | ruchem końskim kołysana, nad nimi trzecia jeszcze fala
415 III,9 | wszystko nie trwało dłużej nad dwa pacierze.~Po czym na
416 III,9 | kształt kraśnych stad ptactwa. Nad głowami ich podnosiły się
417 III,9 | wzajemnie, a tuż za nimi, nad ich karkami i głowami, pędziła
418 III,9 | nieprzyjacielską, ulitował się nad wiekiem i podał mu własną
419 III,11| pójdę, bo tam białogłowy nad miarę gładkiej rzęsiste.
420 III,11| połączyć. Jan Skrzetuski objął nad ową chasą komendę, bo chociaż
421 III,11| Kraśne znaki chwiały się nad głowami rycerstwa na kształt
422 III,11| widzieli nigdy w życiu Litwini nad owe mury białe i wyniosłe,
423 III,11| kształt stromych wiszarów nad wodą; domy zdawały się wyrastać
424 III,11| wysoko i jeszcze wyżej; nad ową zaś zbitą i zacieśnioną
425 III,11| kościoły. W dzień dymy wiły się nad miastem na kształt chmur
426 III,11| tłumy mieszkańców bez dachu nad głową, bez chleba, niewiasty
427 III,11| kompanię i brząkanie szkłem nad wszystko nawidził, często
428 III,11| żołnierze, ręki żelaznej nad sobą nie czujący.~Nie omieszkał
429 III,12| wymyślił!~- Naprzód, czego wy nad tym Hasslingiem jak kat
430 III,12| tym Hasslingiem jak kat nad dobrą duszą stoicie.~Nie
431 III,12| poczciwością wystrzelił nad wszystkie panięta tej Rzeczypospolitej,
432 III,12| królewskie i przez czas jakiś nad wrzawą kapeli, nad warczeniem
433 III,12| jakiś nad wrzawą kapeli, nad warczeniem bębnów, nad łoskotem
434 III,12| nad warczeniem bębnów, nad łoskotem strzałów słychać
435 III,12| dział, które zdobył. Dopiero nad ranem, gdy uczyniło się
436 III,12| które ciągnęły się wyżej nad nim, na kształt mostu, aż
437 III,12| więc mury miejskie górowały nad nim, i dlatego ogień był
438 III,12| Izaaków i Jakubów, zmiłuj się nad ludem Twoim i daj ratunek
439 III,13| wymyślił!~- Naprzód, czego wy nad tym Hasslingiem jak kat
440 III,13| tym Hasslingiem jak kat nad dobrą duszą stoicie.~Nie
441 III,13| poczciwością wystrzelił nad wszystkie panięta tej Rzeczypospolitej,
442 III,13| królewskie i przez czas jakiś nad wrzawą kapeli, nad warczeniem
443 III,13| jakiś nad wrzawą kapeli, nad warczeniem bębnów, nad łoskotem
444 III,13| nad warczeniem bębnów, nad łoskotem strzałów słychać
445 III,13| dział, które zdobył. Dopiero nad ranem, gdy uczyniło się
446 III,13| które ciągnęły się wyżej nad nim, na kształt mostu, aż
447 III,13| więc mury miejskie górowały nad nim, i dlatego ogień był
448 III,13| Izaaków i Jakubów, zmiłuj się nad ludem Twoim i daj ratunek
449 III,14| pospolitego ruszenia podlaskiego, nad którym Skrzetuskiemu Janowi
450 III,15| doświadczonemu wojownikowi, komendę nad czeladzią, która na ochotnika
451 III,15| szturmowania. Z wyższych pięter nad bramą sypały się kule, lała
452 III,15| dział z zapalonymi lontami. Nad nimi chwiały się rozwinięte
453 III,15| chorobę. Rysy miał ostre, nad ustami nosił rzadki i mały
454 III,15| Warszawy lepszą powinni mieć nad nieprzyjacielem zemstę.
455 III,15| ratuj, ratuj! Zmiłuj się nad nami! Nie pozwalaj mnie
456 III,16| coraz częściej rozmyślał nad tym, co Sakowicz radził,
457 III,16| tym, co Sakowicz radził, i nad tym, że Billewiczowie w
458 III,16| Pobyt jego przedłużał się nad pierwotny zamiar. Tymczasem
459 III,16| choć sama potrafię czuwać nad sobą i Bóg mnie od przygody
460 III,17| których, jak mówił, było nad sto tysięcy, i o potrzebie
461 III,17| siłaż tam tego będzie?~- Nad sto tysięcy prócz sreber
462 III,17| nie było wiadomo, kiedy nad dwornym kawalerem i przywykłym
463 III,17| przywykłym do panowania nad sobą dyplomatą weźmie górę
464 III,18| błogosławią waszą książęcą mość, a nad dobrocią i urodą się unoszą.~-
465 III,18| unoszą.~- Nie wiem, czyli nad urodą, bo jakoś mizernie
466 III,18| starego Billewicza przelatuje nad płomieniami.~- Głupiś! -
467 III,18| leżącego miecznika przyklękła nad nim i poczęła ręką dotykać
468 III,19| mówiąc między nami, nie masz nad naszą jazdę...~- A artyleria
469 III,19| starego oficera Brauna, który nad szczupłym prezydium miał
470 III,20| życie, lecz groźby, które nad nią wisiały w Taurogach,
471 III,20| ojciec mój również honor nad życie cenili, ale właśnie
472 III,20| przecie żal zawodu wziął górę nad rezygnacją i łzy obfite
473 III,20| temu ostatniemu stanowczą nad Bogusławem przewagę, nie
474 III,20| dziękując Bogu za miłosierdzie nad Rzecząpospolitą; zarazem
475 III,21| przeszkodzić, nie pomóc. Najstarszy nad nimi jest tu Braun, tego
476 III,21| uzyskała wielką przewagę nad swą przyjaciółką, która
477 III,22| niebezpieczeństwo nie zawisło nad jej głową, przecież gdyby
478 III,22| zabawić w Taurogach dłużej nad dni dwa lub trzy, musiał
479 III,23| Królewca dla objęcia komendy nad świeżo zaciągniętymi wojskami,
480 III,23| pan samowładny, uznający nad sobą jedną tylko władzę:
481 III,23| ciężko całkiem bez winy, nad wszelką miarę. Jeńcy konali
482 III,23| topora lub strzelby; którzy nad rzekami siedząc, rybactwem
483 III,23| zamykać w swojej stancji i nad czymś po całych godzinach
484 III,23| konserwował, tak też mniemam, że i nad tobą będzie lepsza od mojej,
485 III,23| zwycięstwie sąd będzie czynił nad grzesznymi.~A wieść biegła
486 III,23| skrzydłach, huczała jak grzmot nad całą Rzecząpospolitą, szła
487 III,23| jeżeli uczynią go komendantem nad załogą w stolicy, to woli
488 III,24| Andrzeja sieci w trójkącie nad Bugiem, między Serockiem
489 III,24| wpław przebył. Duglas został nad jej brzegiem czekając na
490 III,24| ledwie na cal wyniesionymi nad ziemię, bo na niskiej gałęzi.~
491 III,24| moja głowa od maja pracuje nad fortelami, a nigdy jeszcze
492 III,24| podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.~- Widzi mi się -
493 III,25| Andrzeja sieci w trójkącie nad Bugiem, między Serockiem
494 III,25| wpław przebył. Duglas został nad jej brzegiem czekając na
495 III,25| ledwie na cal wyniesionymi nad ziemię, bo na niskiej gałęzi.~
496 III,25| moja głowa od maja pracuje nad fortelami, a nigdy jeszcze
497 III,25| podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.~- Widzi mi się -
498 III,26| zniszczenia. Jeden przesadzał się nad drugiego, a że jasyru brać
499 III,26| w gąszczu lub trzcinach nad brzegami jezior. Ludność
500 III,26| cały regiment gwardii ognia nad jego trumną dawał.~- Żeby
1-500 | 501-529 |