Tom, Rozdzial

 1 II,13 |   wszystkich zwróciły się na pana Zamoyskiego, najstarszego wiekiem, powagą
 2 II,16 |     przeniosło!~Tu zwrócił się do Zamoyskiego:~- Panie mieczniku dobrodzieju,
 3 II,16 |    poselstwa.~Nie uszło to i ucha Zamoyskiego, bo odrzekł:~- Nie ten,
 4 II,16 |    Zaledwie powaga przeora i pana Zamoyskiego starczyły do uciszenia tego
 5 II,19 |          jenerała, poznali samego Zamoyskiego, który osobiście przywodził
 6 II,21 |       wychwalał pod niebiosa pana Zamoyskiego i pana Czarnieckiego, wysławiał
 7 II,35 |        Wiśniowiecką, siostrę pana Zamoyskiego, a wdowę po wielkim Jeremim,
 8 II,35 |        spojrzał na pana Sobiepana Zamoyskiego.~Lecz pan starosta kałuski
 9 II,40 |         moją ona opieką, ale pana Zamoyskiego i księżnej Gryzeldy Wiśniowieckiej.
10 III,3 |        szwedzka noga postoi. Chcą Zamoyskiego siłą brać, dobrze! Niech
11 III,5 |       któren gest przejął od pana Zamoyskiego) i rzekł:~- Słyszałem, jak
12 III,14|          było przybycie pana Jana Zamoyskiego i pana Czarnieckiego. Pierwszy
13 III,15| królewskie, piesze regimenta pana Zamoyskiego, Litwini spod Sapiehy i
14 III,15|        panie starosto! - rzekł do Zamoyskiego król.~Lecz Wittenberg widząc,
15 III,21|       jakiś kawaler, skoro i pana Zamoyskiego umiał tak splantować.~-
16 III,21|      rzekł:~- To jest krewna pana Zamoyskiego, starosty kałuskiego, zatem