Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       Za lasem ukazały się już Wołmontowicze, ku którym kawalerowie ruszyli
 2  I,5  |    gościńcu. Jechali nie przez Wołmontowicze, ale krótszą drogą, bo mróz
 3  I,5  |           Co tam się dzieje?~- Wołmontowicze się palą!~- W imię Ojca
 4  I,5  |      weń oczy:~- Waść spaliłeś Wołmontowicze?~- Ja!... Ja!...~Chciał
 5  I,5  |        szabel.~- Kmicic spalił Wołmontowicze! - krzyknęła chórem szlachta. -
 6  I,7  |    pozbawił; tak doszli aż pod Wołmontowicze, przed którymi wysunął się
 7  I,7  |     Przeszli bagnami, by przez Wołmontowicze nie przechodzić.~- Do Lubicza? -
 8  I,9  |    zdrowia nie dadzą. Spaliłem Wołmontowicze, prawda, i ludzi coś się
 9 III,28|   połowa wsi; Mitruny również; Wołmontowicze Butrymów, które swego czasu
10 III,29|       widzenia Babinicza. Same Wołmontowicze zostałyby naturalnie w takim
11 III,29|    miecznika, i partię, i całe Wołmontowicze? Przed kim Sakowicz uciekł?
12 III,30|    ocalił ją, a z nią razem te Wołmontowicze, które niegdyś za kompanionów
13 III,30|      ale twój zbawca!"~A zatem Wołmontowicze przecie niedaleko! Tydzień
14 III,31|      im koniecznie na Lubicz i Wołmontowicze. Panna, ledwie ujrzała pierwsze
15 III,31| kolisko księżyca.~- Jak to się Wołmontowicze świecą z daleka! - rzekła
16 III,31|      stronę. Przelecieli przez Wołmontowicze jak dwa widziadła nocne