Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          wiatr przywiał, daj Boże, szczęśliwy.~- Waćpan wiedziałeś o śmierci
 2  I,7  |  miłosierdziu swoim przyozdobił.~- Szczęśliwy nasz król! - westchnęła
 3  I,7  |       Terka.~- Pewnie, że byłby on szczęśliwy, gdyby nie sprawy publiczne,
 4  I,13 |       ciebie wszystko zależy, a ja szczęśliwy będę, jeśli cię nagroda
 5  I,13 |        firanki z oczu... Dla Boga! szczęśliwy nurek, który taką perłę
 6  I,13 |            na jej delikatną twarz, szczęśliwy, jako pochodnia pałający,
 7 II,9  |           kilkanaście mil ciągano. Szczęśliwy, komu z wozem do domu wrócić
 8 II,17 |       podobne, nawet i powrót jego szczęśliwy! - odpowiedział ksiądz Kordecki.~
 9 II,21 |            Bóg da!~- Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo! - rzekła królowa.~-
10 II,25 |     ojczyzny chodziło.~Był to wódz szczęśliwy i biegły, ale i pod tym
11 III,3 |      jednak nowa ta wojna prędki a szczęśliwy koniec wziąść mogła, potrzebne
12 III,4 |          Bóg daj wiktorię! Bóg daj szczęśliwy powrót!" Oni zaś szli długim
13 III,14| Krakowskiemu Przedmieściu, niezbyt szczęśliwy, ale o tyle skuteczny, że
14 III,16|            stawił się natychmiast, szczęśliwy, że go przywołano, że przez
15 III,27|          że był nie tylko wojennik szczęśliwy, ale i człowiek zacny, bez
16 III,32|   podniesioną, zarazem zmieszany i szczęśliwy.~Oleńka oparła się o odrzwia