Tom, Rozdzial

 1  I,5 |          nogą.~- Wstawajcie, tacy synowie! wstawajcie!...~Ale pan
 2  I,8 |       twoich towarzyszów? O, tacy synowie! Darowała was szlachta życiem
 3 II,2 |           i zdumienie.~- Ha! tacy synowie! - rzekł uśmiechając się
 4 II,2 |           również jak i jego dwaj synowie, brwi krzaczaste i takież
 5 II,2 |            albowiem ojciec i dwaj synowie służyli pod nim za owych
 6 II,2 |   ojcowskim, jęcząc i narzekając. Synowie warczeli na niego, ale dość
 7 II,2 |          W tej chwili weszli dwaj synowie starego: Kosma i Damian,
 8 II,3 |         napadacie, co mi już twoi synowie wyznali, a to już prosty
 9 II,12|   Rzeczpospolitą podbił, sami jej synowie do tego mu dopomogli; ale
10 II,16|         ziemi po długie wieki, by synowie i wnuki nasze jeszcze cieszyć
11 II,18|            to ja, Kiemlicz, i moi synowie! My od rana już czekali
12 II,18|      Starego ojca krzywdzić? tacy synowie! Bodajem was był nie spłodził!
13 II,28|            samiż między nimi tacy synowie?~- Nie masz innych! - rzekł
14 II,34|          bo w parowie usieczon, a synowie za głupi. Ci pójdą ze mną.
15 III,6| przysporzysz. Daj Boże, żeby twoi synowie mieli ten sam w pięści rozum!~-
16 III,7|       miła ojczyzna, gdy tacy jej synowie w ramiona się biorą - mówił