Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     zima tęga przykryła Żmudź świętą grubym na łokieć, białym
 2  I,1  | marszcz, bo nieboszczyka wola święta. Dziwno mi to, że wysłańcy
 3  I,1  |   Andrzeju, ja nie żartuję... świętą i szczerą prawdę mówię.
 4  I,4  |   nieprawda, ojcze Pakoszu?~- Święta prawda! - odrzekł pacunelski
 5 II,3  | szlachcica. Ale koń w stajni, święta rzecz, i chyba Cygan, Żyd
 6 II,10 |   miasto.~Tylko w niedziele i święta, gdy dzwony oznajmiały nabożeństwo,
 7 II,13 |  czasie pokoju zawiadywał i w święta na wiwaty ognia dawał, dlatego
 8 II,17 |    Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko..."~Dalsze
 9 II,20 | cnocie. Komu Bóg i wiara Jego święta pierwsza nad wszystko dobro,
10 II,21 |    się taki, który by rękę na świętą osobę pomazańca boskiego
11 II,22 |       okazać, że nie tylko na świętą osobę ręki podnieść nie
12 II,30 |      dalekich Prus i na Żmudź świętą; do Tyszowiec, do hetmanów,
13 II,31 |      dalekich Prus i na Żmudź świętą; do Tyszowiec, do hetmanów,
14 II,36 | księżnej pani, a u mnie parol święta rzecz!~- No! na śmiech jeno
15 III,15|       tobie nowy, wiaro nasza święta! biada wam, kościoły utrapione,
16 III,18|       się na równe nogi.~- Na świętą Ewangelię! Waszmość ze swoim