Tom, Rozdzial

 1  I,1  |   ognisku rozpalił się płomień spokojny, ale jasny, równy, silny
 2  I,5  |    weźmie szablą po łbie, to i spokojny jak trusia.~- Dla Boga!
 3  I,10 |        możesz być wasza miłość spokojny, bo włos mu z głowy nie
 4  I,10 |       Ten człowiek, zwykle tak spokojny i łagodny, o którym mówiono,
 5  I,14 |    gorączkowo, ale zresztą był spokojny, zrezygnowany, lubo zdawał
 6  I,23 |     ale tu, gdzie jeszcze kraj spokojny, nie ustały dotąd funkcjonować.
 7  I,23 |     inny weźmie. Ale bądź o to spokojny, bo nikogo tu nie dopuszczę,
 8  I,23 |     gdzie księżna bawi... Bądź spokojny, Jędrek!... Idź gotuj się
 9  I,25 |       prawej stronie Wilii był spokojny, ale że przez rzekę spoglądały
10  I,25 |    bezpiecznych. Więc kraj był spokojny, ale i pusty. Wszędy widział
11 II,14 |     Kordeckiego, donośny, choć spokojny:~- Bracia, radujmy się!
12 II,36 |       rajfurami swymi kreował.~Spokojny ton, z jakim pan Kmicic
13 III,1 |     pochód dalszy będziem mieć spokojny; chociaż takie wojska jak
14 III,1 |     jest, pochód będziem mieli spokojny, bo tylko jeden Czarniecki
15 III,23| stracić lub w najlepszym razie spokojny pobyt zmienić w pełną niebezpieczeństw
16 III,26|    płynącą. Na duszy zasię był spokojny i sumienie nic mu nie wyrzucało,