Tom, Rozdzial

 1  I,7  |        Dziękuję waści! - rzekła pospiesznie cichym głosem, w którym
 2  I,12 |    miodach kiejdańskich - rzekł pospiesznie Zagłoba.~- A tak! - odrzekł
 3  I,14 |   Odjeżdżały tak szybko jakoś i pospiesznie, jakby zaraza padła na wspaniały
 4  I,18 | zawrócił i ruszył, choć niezbyt pospiesznie, ku swoim, którzy także
 5  I,22 | Suchańca paczkę listów i począł pospiesznie łamać pieczęć pierwszego
 6  I,24 |       Oleńka, jak na koń siadał pospiesznie, potem siedmiu jeźdźców
 7  I,25 |       Kmicic począł ubierać się pośpiesznie i w godzinę później był
 8  I,25 |       księciu. Po chwili wrócił pośpiesznie z zawiadomieniem, iż książę
 9 II,1  |         rozciągnął je i wydobył pośpiesznie papiery.~- To glejty do
10 II,4  |        Kosma i Damian uskoczyli pośpiesznie na bok.~- Wasza miłość!...
11 II,10 |        zaś wraz z załogą umknął pospiesznie, obawiając się zemsty osobistego
12 II,11 |         go oczekiwał, bo wypadł pospiesznie z karczmy. Kmicic zaś wyszedł
13 II,15 |      widząc Wrzeszczowicz rzekł pospiesznie:~- Tymczasem próbujmy układów.
14 II,20 |       towarzyszów. Jechali więc pospiesznie, by granicę przejść jak
15 II,21 |       król i dygnitarze.~Ksiądz pospiesznie wszystko nuncjuszowi tłumaczył,
16 III,14|    waćpanom powiedzieć! - dodał pospiesznie.~Wołodyjowski i Kmicic aż