Tom, Rozdzial

 1  I,10 |     nosił - pominąwszy służbę pańską - i piechota każdego powiatu
 2  I,10 |   szczotkę, i minę prawdziwie pańską. Tłumy przeprowadzały go
 3  I,12 |     potrzebuje.~- To taka ich pańska maniera - odparł Wołodyjowski -
 4  I,13 |    nią i przemówił:~- Na mękę Pańską!... Teraz się młodemu nie
 5  I,20 |    budowle. Nie była to wcale pańska rezydencja, ale na pierwszy
 6  I,20 |     dziedzińca i krzyż z Męką Pańską wśród dwóch włóczni u wjazdu,
 7 II,10 |      Czasem tylko jaka kareta pańska, spiesząca po Krakowskim
 8 II,11 |      z wielką, chociaż bardzo pańską uprzejmością wskazał Wrzeszczowiczowi
 9 II,19 |      co myślisz, bo reputacja pańska zabezpiecza go od wszelkich
10 II,34 | rękach ona nieboga... Na mękę Pańską! mniej te rany bolą... Toż
11 II,36 |     mi wywozisz?~- Ale z wolą pańską - odpowiedział Kmicic.~-
12 II,36 |      tym bardziej przezorność pańską, tak z drugiej dla zupełnego
13 II,36 |        źle widocznie intencję pańską rozumiejąc, wielkimi grubianami
14 II,37 |      Brzostowscy moi. Fortuna pańska, nie ma co mówić, ale chociaż
15 II,38 |      Brzostowscy moi. Fortuna pańska, nie ma co mówić, ale chociaż
16 III,30|      brzóz rosnących pod męką Pańską spływały bez szelestu resztki