Tom, Rozdzial

 1  I,3  |      temu winien, jeśli nie wy? Pamiętaj, Kokoszko, że to i w Orszańskiem
 2  I,11 |     jeden tylko. Skaranie boże! Pamiętaj, żebyś się więcej nie naprzykrzał.~
 3  I,13 |        ci do serca przypadła, i pamiętaj, kto ci ją daje.~- Wasza
 4  I,17 |      rzecz, żeby on nie uciekł. Pamiętaj, że hetman nie wie o niczym,
 5  I,24 |      wiadrem wody samemu zalać. Pamiętaj waść... jeżeli chcesz zapomnieć!~-
 6  I,25 |         Wyjdziesz na człowieka! Pamiętaj, że ci to przepowiadam.
 7 II,8  |         że ze skóry wyskoczę!~- Pamiętaj, żeś dał słowo... Pamiętaj,
 8 II,8  |      Pamiętaj, żeś dał słowo... Pamiętaj, że zgubisz nas, jeśli tamten
 9 II,11 |      odpowiedział oficer - i to pamiętaj, że nie do Tatarów, jeno
10 II,16 | przeszkadza, to ją wycharchnij! Pamiętaj też i na to, że i uczciwi
11 II,19 |    Miller.~- Mów, panie hrabio, pamiętaj tylko, że dotąd rady twoje
12 II,36 |   księżna do Kmicica - a waćpan pamiętaj, iżeś mi zaprzysiągł, jako
13 II,37 |   zawziętości się nie dziwię... Pamiętaj tylko, by gniew w tobie
14 II,38 |   zawziętości się nie dziwię... Pamiętaj tylko, by gniew w tobie
15 III,18|      wujaszkiem... Bogusiu...~- Pamiętaj na Kastora! - odparł książę.~-
16 III,27|         Zgoda - rzekł książę.~- Pamiętaj! - odrzekł pan Andrzej. -