Tom, Rozdzial

 1  I,10 |       szeregami czyniąc rozkosz oczom swym moderunkiem i postawą;
 2  I,10 |        tchórzem podszyty, który oczom swoim wierzyć nie chciał.~-
 3  I,12 |        Kmicicem, ażeśmy wszyscy oczom wierzyć nie chcieli, bo
 4  I,13 |         tamtego świata. I długo oczom nie chciała wierzyć. Toż
 5  I,17 |         wszystkie strony, jakby oczom własnym jeszcze nie wierzył.~-
 6  I,17 |      ale przysięgnę!~- Dalibóg! oczom się wierzyć nie chce - mówił
 7 II,2  |       naszej sadybie! Dla Boga, oczom jeszcze nie wierzę!~- Jam
 8 II,2  |       stary - taki gość w boru! Oczom nie wierzę! Czym my tu waszą
 9 II,8  |   kapelusz, a jej podał rękę.~- Oczom nie wierzę... i chyba we
10 II,10 |    przeniesiona, ukaże się jego oczom.~I zapomniał o wszystkim,
11 II,19 |    mówił:~- Gdybym nie widział, oczom bym nie wierzył, bo to nieludzka
12 II,25 |        wnet znowu ukazywali się oczom jako wąż o skórze grającej
13 II,34 |    wiodącej ze Lwowa ku Wielkim Oczom, a Kmicic siedząc na dzielnym
14 III,4 |       sobie z cicha, ku Wielkim Oczom, hełmy ich zabłysły jeszcze
15 III,26| przygodzi."~Pan Andrzej własnym oczom wierzyć nie chciał i czas
16 III,28|       zdrowiu zobaczył, naprzód oczom własnym wierzyć nie chciał,