Tom, Rozdzial

 1  I,2 |        billewiczowskich wiszących nisko, na dwa łokcie od ziemi,
 2  I,12|        trzech krzyżach, czerwoną. Nisko w bramie był odwach i trabanci
 3  I,12|         więc przyszedłem powitać, nisko powitać!~- Daleko waćpanu
 4  I,12|           rozżalony i skłonił się nisko kapeluszem, ale ona nie
 5  I,13|        pan miecznik kłaniając się nisko - krzywdę ojczyźnie czyni,
 6  I,13|     przechodząc mimo kłaniali się nisko i zasiadali wedle godności.~
 7  I,21|        się mierzyć, a upadłem tak nisko, że muszę jakiegoś pana
 8  I,22|         Nowo przybyły skłonił się nisko.~- Tak jest, jaśnie oświecony
 9  I,23|        nasza fortuna spadłaby tak nisko, jak wprzód była wysoko...~
10 II,4 |     ujrzawszy Kmicica skłonił się nisko i rzekł:~- Z przeproszeniem
11 II,8 |           pannie, skłonił się tak nisko, że prawie zgiął się we
12 II,12|         ale jakkolwiek naród nasz nisko upadł, jakkolwiek w grzechu
13 II,13|          niegodni!~Tu schylił się nisko, tak nisko, że aż zgiął
14 II,13|         Tu schylił się nisko, tak nisko, że aż zgiął się we dwoje,
15 II,33|         wprawdzie, dość chudych i nisko długogrzywe łby noszących,
16 III,8| wysłanników, oni zaś kłaniali się nisko, jak obyczaj i etykieta