Tom, Rozdzial

 1  I,11 |     jako ojca i w całej okolicy niezmiernie był od wszystkich szanowany,
 2  I,20 |        od starej. Dwie oficyny, niezmiernie długie, wznosiły się po
 3  I,21 |    nawet koniom, wracał.~Hetman niezmiernie był wzburzony słuchając
 4 II,2  |     którymi sterczała wysunięta niezmiernie naprzód dolna warga, która
 5 II,2  |      głowami, porosłymi całkiem niezmiernie gęstym i twardym jak szczecina
 6 II,8  | fryzowane czarne pióra strusie, niezmiernie długie.~Wszyscy, nie wyłączając
 7 II,12 |         się zbliżał. Twarz miał niezmiernie pogodną. Czarna gęsta broda
 8 II,22 |     król, który od razu polubił niezmiernie młodego junaka, przysłał
 9 II,25 |   względem przewyższali go inni niezmiernie, a w ogóle zdolności jego,
10 II,34 |    wyborny humor. Bawiło go też niezmiernie i to, że szlachta, Żydzi,
11 II,35 |    obuszka rozciągnął.~Ujęło to niezmiernie ordyńców, którzy słuchając
12 III,2 |      kałuskiego przeznał, a ten niezmiernie go polubił i we wszystkim
13 III,3 |       piechurów sterczał w górę niezmiernie regularny czworobok włóczni;
14 III,9 |  blaskach słonecznych, utrudzon niezmiernie, lecz cały promienny, z
15 III,11| Lublinowi. Sam pan hetman pilił niezmiernie, bo mu chodziło o to, ażeby
16 III,23|         spanoszał i chełpił się niezmiernie, że byle mu Loewenhaupt