Tom, Rozdzial

 1  I,3 |         płowy włos lśnił się jakby korona na głowie królowej. I patrzyła
 2  I,7 |    żelaznej by na to trzeba głowy.~Korona sobie w kościele wypoczywa,
 3  I,10|            Po bracie się pocieszył koroną i żoną,~Lecz pozwolił, by
 4  I,13|    sposobem połączone, jak dotąd z Koroną Polską, to jest, aby naród
 5  I,14|          utrzymać? Kiedyż to tamta Korona doszła do potęgi i zgniotła
 6  I,15|           hańby, jakiej świat i ta korona dotąd nie widziała! - rzekł
 7  I,21|            Przedtem, nim inna mnie korona dojdzie, cierniową mi włożono.
 8  I,22| Rzeczpospolitą pogrążyć.~- Niechże Korona myśli o sobie, a my o sobie.~-
 9  I,25|         wyższym nad szczyty sosen. Korona na głowie jego, twarz ta
10 II,4 |         też łokciem trącisz, to mi korona z głowy nie spadnie.~Kmicic,
11 II,18|        Hasło?~- Upsala!~- Odzew?~- Korona!...~Kmicic zmiarkował w
12 II,21|            samego dnia cała Litwa, Korona i Ruś jako jeden mąż przy
13 II,23|          zbroi, z mieczem w ręku i koroną na głowie. Różne też już
14 II,35|           wzgardzony ozdobi kiedyś koroną królewską swoją i jej głowę.~
15 III,2|         jako niezawisłe księstwo - korona skusi go. Żaden by z was
16 III,2|          jest i synów nie ma. Temu korona miła, kto potomstwu przekazać